Είμαι άρρωστος.
Stop.
Εχω και σένα να μου γκρινιάζεις συνέχεια γι'αυτά που βλέπεις να έχουν μείνει.
Μουρμούρα.
Ακούς εμένα να γκρινιάζω ?
Ειδικά τώρα που τα πάντα μου φταίνε, κρυώνω ενω ταυτόχρονα ζεσταίνομαι, έχω πονοκέφαλο, τρέχει η μύτη μου -κι άντε να την πιάσεις- ενώ ταυτόχρονα κι αυτή ειναι βουλωμένη, μπορεί και να'χω πυρετό, εσυ παίζεις με την φωτιά, ώρα τώρα, εξαφανίσθηκε, ώς δια μαγείας, ο κουραμπιές απο το πιάτο,το πρωί πληρώσαμε τα κρέατα χρυσά αλλά τώρα που το σκέπτομαι μπορεί η κότα σου να ειναι εκείνη που βγάζει χρυσά αυγά -αυγά ή αβγά ?- και το κατσίκι μου να ήταν γαλαζοαίματο, εσύ συνεχίζεις να πάιζεις με το τζάκι και εγώ τώρα να καίγομαι.... πόοοοορταααα κρυώνω σου λέω.....

Δεν ξέρω αν μπορώ να σου προσφέρω τα ιδανικά Χριστούγεννα, αλλά μπορώ να σου πώ ότι καλά θα'ναι κι έτσι. Απόψε το ρεβεγιόν θα ειναι εικονικό...! Σκέψου κάπου όμορφα μαζί, βάλε κι ένα τζάκι για να'χεις να παίζεις -και να σου την λέω-, πιές δύο ποτηράκια κρασί, ενα για μένα κι ενα για σένα, για το Χρόνια πολλά, βάλε πάνω σου κάτι όμορφο, έστω και τις καλές σου πιτζάμες, και έλα να περάσουμε ένα όμορφο βράδυ, ούφ ζεσταίνομαι.
Να ξέρεις πάντα ότι εγώ θα σ'αγαπώ μικρή σταχτοπ΄θυ... ούπς, σταχτοπο΄θτ.... ωωωω σταχτοπούτα μου. Το έγραψα.
Ακόμα και στην μουρμούρα σου.

Καλά Χριστούγεννα ματάκια μου. Να ε'ιμαστε καλά και σου εύχομαι τα όνειρά σου να σκάσουν μύτη γρήγορα......

Εχω ενα θέμα με τους τόνους απόψε.