Ήθελα να περάσουμε ένα απόγευμα στην παραλία με τα παιδιά διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Να οργανώσουμε κάτι που να το ευχαριστηθούμε μικροί μεγάλοι, να περάσουμε όμορφα, να έχουμε κάτι να θυμόμαστε. Και μέσα σ'όλα να σβήσω κι εγώ τα κεράκια μου! Κάθε χρόνο τον Αύγουστο γιορτάζω τα γενέθλια του Owl Mommy που φέτος έκλεισε τα 4 χρόνια :-)
Διαλέξαμε παραλία, ώρα συνάντησης και ευτυχώς σχετικά εύκολα (μετά από καμιά ώρα κουβέντα δηλαδή) αποφασίσαμε και τι θα κάναμε σε αυτή την παραλία. Θα φτιάχναμε ένα κάστρο στην άμμο!
Και επειδή αυτή η παρέα διαθέτει μόνο μία bloggerόβια προσωπικότητα (φίλοι μου σας αγαπώ) έφτιαξα και πρόσκληση και fb event. Και φωτογραφίες από το pinterest πόσταρα για έμπνευση και οδηγίες για το πώς να φτιάξουμε ένα κάστρο στην άμμο βρήκα. Δεν ακολουθήσαμε τίποτα :-) 

Φτάσαμε στην παραλία, στρώσαμε τις πετσέτες μας και πιάσαμε τα φτυάρια και τα κουβαδάκια! Η άμμος ἠταν ιδανική για κατασκευές στην άμμο. Μετά από 2-3 αποτυχημένα σχήματα καταλάβαμε πως για να πετύχεις το πυργάκι πρέπει η άμμος να είναι μισή στεγνή μισή υγρή και πρέπει να πατήσεις πολύ καλά την κορυφή. Και ταπ ταπ ταπ ξεφορμάρεις σιγά σιγά το κουβαδάκι.

Και το κάστρο μας άρχισε σιγά σιγά να παίρνει σχήμα. Το καλύτερο μου όμως ήταν η διακόσμηση. Κόψαμε μικρές φουντίτσες από σκίνα για τις κορυφές των πύργων και αρμιρίκια για την πρόσοψη. Βοτσαλάκια για την εσωτερική αυλή και μικρά playmobil ανθρωπάκια για να ζωντανέψουν το κάστρο μας. Δεν έλειπε η γαλάζια τσουλήθρα που κατέληγε σε μια μικρή πλαστική πισίνα.

Αφού τελειώσαμε με το φανταστικό κάστρο μας ήρθε η ώρα της γιορτής. Τοποθετήσαμε πρώτα στις κορυφές των πύργων στικάκια με σπίθες και μετά φουσκώσαμε και μπαλόνια. Όπως φαντάζεστε... εγώ χάρηκα περισσότερο από τα παιδιά :-)


Με μεγάλη μου χαρά πόζαρα πίσω από το κάστρο μας και μέτρησα τα χρόνια του blog μου. Αν δεν μου έλεγε ο νυφίτσος μου (επίσημος φωτογράφος του event) ότι το'χουμε ακόμα εκεί θα ήμουν :-) Το ξέρω πως ενθουσιάζομαι λίγο παραπάνω αλλά αλήθεια το αγαπάω το blogάκι μου και δεν το αφήνω με τίποτα. Κάθε χρόνο απορώ πώς πέρασε άλλος ένας χρόνος!


Και τούρτα είχα! Και τι τούρτα.. αμμουδένια! Γέμισα το κουβαδάκι με άμμο, έβαλα και τα 4 κεράκια μου, ένα πυροτεχνηματάκι και φύσηξα! Απ'ότι βλέπετε είχα πάει οργανωμένη στην παραλία :-)

Αυτά τα κεράκια τα έσβησα για μένα και για όλους εσάς που είστε μαζί μου σε αυτή τη διαδρομή. Γιατί το blogging θέλει παρέα. Κι εγώ έχω πολύ καλή παρέα και το ξέρω. Κι ας μην γράφω όσο συχνά θέλω, ξέρω πως είστε πάντα εδώ για να διαβάσετε τα νέα μου, να σχολιάσετε διάφορα θέματα, να μου στείλετε τα μηνύματα σας, τις φωτογραφίες σας... Και σας ευχαριστώ γι'αυτό πολύ :-)
Μαζί συνεχίζουμε και για τον 5ο χρόνο εδώ στο Owl Mommy! Και μόλις ξεκλειδώσει το paypal θα μπορέσω να κάνω και μια ανακαίνιση, να μπει λίγος φρέσκος αέρας εδώ μέσα, να ευχαριστιέστε επίσκεψη :-) Και κατιτίς καινούριο ετοιμάζω για να τα λέμε κι αλλιώς, θα σας αποκαλύψω στην ώρα του!
Ευχαριστώ και πάλι για την παρέα και για γενέθλια ευχή έχω... να τα λέμε από εδώ για πολλά χρόνια ακόμα! 
υ.γ. Κι επειδή είδα ότι σας άρεσε το ποστ μου στο instagram, σας ετοιμάζω και δωράκι σούπερ!

Ήταν περίπου αρχές Ιανουαρίου του 2013 που μέσα από αυτό το blog έκανα το πρώτο κάλεσμα σε bloggers με σκοπό μία φιλική συνάντηση. Κανονίσαμε τελικά και συναντηθήκαμε στις 10 Φεβρουαρίου. Ήμασταν 12 κοπέλες, bloggers, όχι όλες μαμάδες, όχι ίδιας ηλικίας, πολύ διαφορετικές μεταξύ μας αλλά με όμορφη διάθεση να πιούμε μαζί ένα καφέ και να μοιραστούμε από την πρώτη μας συνάντηση διάφορα θέματα που μας απασχολούσαν. Φανταστείτε, η ώρα συνάντησης ήταν 18:00 και από τις 17:50 είχαμε μαζευτεί οι περισσότερες! Τέτοιο άγχος είχαμε στην αρχή... το οποίο και εξαφανίστηκε στη συνέχεια αφού φύγαμε από το μαγαζί μετά τις 23:00!
Μετά λοιπόν από την 1η μας συνάντηση αρχίσαμε να ανταλλάσουμε e-mails και να φτιάχνουμε αλυσίδες με διάφορα θέματα. Και αποφασίσαμε να ξανασυναντηθούμε.. ξανά και ξανά! Και προστέθηκαν και 2-3 κοπέλες στην παρέα. Κάπως έτσι, κάθε 40 μέρες περίπου οργανώναμε μία συνάντηση. Και μέσω των μηνυμάτων είχαμε καθημερινή επαφή. Και δέσαμε. Τόσο διαφορετικές κι όμως δέσαμε. Δεν ήμασταν πάντα όλες παρούσες, υπήρχαν και κοπέλες που συμμετείχαν πιο αραιά αλλά προσπαθούσαμε στις συναντήσεις να είμαστε όσες περισσότερες μπορούσαμε!
Και να που πέρασε ένας χρόνος. Και να που ξεκινήσαμε από ιντερνετικές γνωστές και γίναμε πραγματικές φίλες. Γίναμε μια παρέα. Μοιραστήκαμε τις ανησυχίες μας, τα προβλήματα των παιδιών μας, των συγγενών μας, τις ασθένειες μας... αλλά και τις χαρές μας! Περάσαμε μαζί 3 εγκυμοσύνες, 2 γέννες (και περιμένουμε ακόμα μία!), πρωτιές και όλα τα ευχάριστα που μας συνέβαιναν!
Ε, και κάπως έπρεπε να γιορτάσουμε την επετειακή μας συνάντηση! Και εννοείται ότι θα την οργάνωνα εγώ! Κάλεσα λοιπόν τις κοπέλες σπίτι μου και ετοίμασα μία βραδιά με παιχνίδια και όμορφες εκπλήξεις! Για αρχή διακόσμησα με υφασμάτινα σημαιάκια και μεγάλα πομ πον το καθιστικό!

Αφού μαζευτήκαμε (δυστυχώς δεν κατάφεραν να έρθουν όλες οι κοπέλες), ήπιαμε το καφεδάκι μας και αρχίσαμε το αγαπημένο μας κους κους!

Και αρχίσαμε να παίζουμε το παιχνίδι έκπληξη που είχα ετοιμάσει! Το οποίο ήταν ένα παιχνίδι του τύπου "πόσο καλά με ξέρεις;". Είχα συγκεντρώσει περίπου 100 ερωτήσεις! Ω, ναι! Είχα διαβάσει γύρω στις 900 e-mail αλυσίδες για να τις βγάλω τις ερωτήσεις :-)  Οι κατηγορίες ήταν : Εμείς κι Εμείς (ερωτήσεις για την καθεμιά μας), Λοιποί Συγγενείς (ερωτήσεις για τα παιδιά/συζύγους/γονείς), Συναντήσεις ( ερωτήσεις σχετικά με τα μέρη των συναντήσεων μας) και Κεραυνός (δύσκολες ερωτήσεις με διπλούς πόντους). Χωριστήκαμε σε 2 ομάδες και ξεκινήσαμε! Εγώ είχα βέβαια το ρόλο της παρουσιάστριας. Απολαύσαμε αυτό το παιχνίδι πάρα πολύ! Γελούσαμε και φωνάζαμε τις σωστές απαντήσεις! Ειδικά στο τέλος που οι τελευταίες ερωτήσεις έκριναν το αποτέλεσμα και βγήκε η νικήτρια ομάδα.. έγινε χαμός!
Μετά είχαμε τη μυστική συνταγή! Είχα ζητήσει από την κάθε κοπέλα ξεχωριστά να γράψει σε ένα χαρτί μια αγαπημένη της συνταγή μαγειρικής/ζαχαροπλαστικής, να τη διακοσμήσει και να τη βάλει μέσα σε ένα λευκό φάκελο. Είχα λοιπόν την ιδέα να κάνουμε με αυτές τις συνταγές μια δημοπρασία! Ποντάραμε στη συνταγή που μας άρεσε, τη διεκδικούσαμε και για να την αποκτήσουμε έπρεπε να περάσουμε από μια τραγουδιστική δοκιμασία.. και χορευτική μερικές φορές! Και όπως φαντάζεστε γελάσαμε και φωνάζαμε σαν έφηβες σε πάρτυ!

Δεν θα μπορούσα να οργανώσω αυτή την επετειακή συνάντηση και να μην έχω ετοιμάσει και βιντεάκι με τις όμορφες στιγμές που περάσαμε αυτό τον 1ο χρόνο της φιλίας μας. Συγκέντρωσα λοιπόν φωτογραφίες από όλες μας τις συναντήσεις, έγραψα δυο λόγια και έβαλα μουσική αγαπησιάρικη! Και εκεί συγκινηθήκαμε όλες... τα χαχανίσματα έδωσαν τη θέση τους στα γλυκά χαμόγελα και τις αγκαλιές. Το βιντεάκι τελείωσε βέβαια με χιουμοριστικό τρόπο για να κάνω κι εγώ την τελευταία έκπληξη της βραδιάς... να εμφανιστώ με τούρτα και κεράκια! Μαζευτήκαμε και σβήσαμε τα κεράκια μας λοιπόν! 

Και κάπως έτσι τελείωσε η όμορφη βραδιά μας. Βγάλαμε την κλασική αναμνηστική μας φωτογραφία, πήρε η καθεμιά μας από ένα μικρό δωράκι και χωριστήκαμε... μέχρι να βρεθούμε ξανά! Είμαι σίγουρη ότι η καθεμία από εμάς νιώθει μεγάλη ευγνωμοσύνη για όλο αυτό. Γιατί καμμιά μας δεν περίμενε να κάνει καινούριες φίλες στα 30, 35, 40 χρόνια της! Μπορεί το blogging να μας έφερε κοντά την πρώτη φορά αλλά τώρα πια είμαι σίγουρη πως αυτό που μας έδεσε στη συνέχεια ήταν η διάθεση για πραγματική φιλία. Δεν είναι ότι ταιριάζουμε όλες μεταξύ μας, άλλωστε αυτό θα ήταν ψέμα να το έλεγα. Είναι το πόσο σεβόμαστε τη διαφορετικότητα μας. Και όπως λέει και η φίλη μου η Κάλη.. περνάμε καλά! Και αυτό δεν είναι καθόλου μικρής σημασίας.

Αυτές είναι οι αγαπημένες μου φίλες λοιπόν! Η παρέα μας αποτελείται από τις: Μαρώ, Σοφία, Κάλη, Μαρία, Σίνα, Δήμητρα, Ασπασία, Μαρία, Μάχη, Αναστασία, Γεωργία, Θεανώ, Γιάννα! Κορίτσια σας ευχαριστώ για αυτή την όμορφη ρομαντική φιλία και αναμένω να οργανώσω πιο πολλές εκπλήξεις για την 2η, 3η, 4η, 5η... επετειακή μας συνάντηση!

Πέρασαν 2 χρόνια από τότε που πάτησα πρώτη φορά "δημοσίευση" και ένα δικό μου κείμενο βγήκε βόλτα στη blogόσφαιρα. Και μετά όλα πήραν το δρόμο τους.
Ο πρώτος χρόνος κύλησε χωρίς να το ψάχνω και πολύ και χωρίς τα κείμενα μου να είναι τόσο συνειδητοποιημένα. Κοιτάζω τώρα κάποιες αναρτήσεις από το 2011 (2011 μμμ!) και αναρωτιέμαι πώς τα έγραφα εγώ αυτά. Ο δεύτερος χρόνος του Owl Mommy ήταν για μένα πολύ πιο ώριμος. Ήθελα να γράφω πιο βιωματικά, πιο συναισθηματικά, να μοιράζομαι περισσότερα. Και είδα ότι αυτή τη δική μου ανάγκη την αγκαλιάσατε. Με τα σχόλια σας, με τη συμμετοχή σας στις έρευνες που έκανα, με τις ενστάσεις σας, με τα e-mails που μου στέλνατε. Κάθε μα κάθε φορά που ένα σχόλιο σας έρχεται στο inbox μου χαίρομαι. Ειδικά όταν είναι σε ανάρτηση που εκμυστηρεύομαι κάτι δικό μου ή μοιράζομαι κάποια ανησυχία μου για το παιδί ή κάποιες σκέψεις για το μέλλον.. το κάθε σχόλιο που αφήνετε μετράει για μένα πολύ. Βλέπω ότι υπάρχει κόσμος που αισθάνεται όπως κι εγώ, που σκέφτεται, που νευριάζει, που στεναχωριέται, που έχει τις ίδιες αμφιβολίες με μένα. Μπορεί το Owl Mommy να είναι για μένα και μια μορφή ημερολογίου αλλά μου αρέσει να είναι και ένας χώρος που μπορούμε να μοιραστούμε την άποψη μας, να συζητήσουμε, ακόμα και να διαφωνήσουμε με αφορμή μια ανάρτηση.



Ο δεύτερος χρόνος του Owl Mommy μου έφερε και κάτι πολύτιμο. Μια καινούρια  παρέα. Από αυτές που είναι πραγματικές, που μετά από τις διαδικτυακές συζητήσεις βγαίνουν για καφέ, για μπίρα, για ψώνια, για μπάνιο στη θάλασσα. Από αυτές που εύχεσαι να κρατήσουν.. που εξελίσσονται σε δυνατές φιλίες. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσα σε αυτή την ηλικία να κάνω καινούριες φίλες.. κι όμως.. το ζω και αυτό! Και ελπίζω να το ζω για πολύ ακόμα..
Θέλω να σας ευχαριστήσω για όλα! Για το χρόνο που ξοδεύετε εδώ, που έρχεστε  το πρωί με τον καφέ σας, το μεσημέρι μόλις κοιμηθούν τα παιδιά και το βράδυ αφού βάλετε το σύζυγο για ύπνο.. ναι, ναι..όλα τα ξέρω ;-)
Εκτός από μαμά κουκουβάγια (ναι, δεν τον έχω επικαρπία τον τίτλο..το ξέρω), είμαι μια μαμά blogger και ελπίζω να καταφέρω να είμαι εδώ και στο μέλλον!
Σας φιλώ και σας ευχαριστώ!

Χθες το μεσημέρι πήγα στις Ψηφιακές Γειτονιές και συναντήθηκα με φίλους, πολλούς φίλους! Χάρηκα πάρα πολύ που ένα τέτοιο γεγονός έφερε κοντά γονείς bloggers από Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Πελοπόννησο και Αθήνα! 
Οι περισσότεροι από εμάς γονείς, οι περισσότεροι με blog. Κάποιοι το ξεκίνησαν μετά από μια δύσκολη εμπειρία και κάποιοι για να διοχετεύσουν τη δημιουργικότητα τους. Όλοι όμως είμαστε κερδισμένοι από το blogging και αυτό μαζευτήκαμε να γιορτάσουμε. Όλοι είχαν φορέσει το πιο λαμπερό τους χαμόγελο και έψαχναν δεξιά και αριστερά να βρουν τους φίλους τους. Και έκαναν ερωτήσεις! Κι εγώ ρωτούσα! Βρε παιδιά, είδατε την Αγγέλα, την Ελένη; Η Λίτσα πού είναι; Άλλες κοπέλες τις αναγνώρισα αμέσως και έτρεξα να συστηθώ! Με την κουκουβάγια μου στο λαιμό γυρνούσα γύρω γύρω και κοίταζα διακριτικά τις ταμπελίτσες, μην μου ξεφύγει καμία που ήθελα να γνωρίσω! Μέχρι και τώρα σκέφτομαι ποια μπορεί να έχω ξεχάσει! Είχα βέβαια και τις φιλενάδες μου εκεί, που χάρηκα που τις ξαναείδα για άλλη μια φορά!
Η διοργάνωση ήταν πολύ καλή! Όλοι οι ομιλητές είχαν κάτι να πουν για το blogging και να μας προβληματίσουν ή να μας ξεσηκώσουν. Η ομιλία της Κατερίνας ήταν η πιο εμπνευστική, ήταν όπως περιμέναμε, όπως την ξέραμε. Μας μίλησε με αληθινά λόγια και μας συγκίνησε. Για άλλη μια φορά μας έβαλε να σκεφτούμε τι αξίζει σε αυτή τη ζωή.. Στο τέλος φτιάξαμε σαΐτες και γράψαμε πάνω το δικό μας μηνυματάκι! Τις πετάξαμε ψηλά και μετά μαζέψαμε όποια έπεσε στα πόδια μας.. Η δική μου προσγειώθηκε στη Σοφία και ήταν σαν να είχα γράψει για αυτήν το μήνυμα "Ότι  κάνεις, κάντο με αγάπη. Μετά, μοιράσου το!".

photo Ψηφιακές Γειτονιές

Ακολούθησαν τα πάνελς με τους αγαπημένες μας bloggers να δίνουν ένα είδος συνέντευξης απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων! Και τα πήγαν όλοι πολύ καλά! Κάποιοι είχαν λίγο άγχος στην αρχή και κάποιοι μιλούσαν τόσο άνετα! Είπαν όλοι όμως την ιστορία τους, μας έκαναν να γελάσουμε και μας συγκίνησαν..ναι, πάλι συγκινηθήκαμε!
Προς το τέλος της βραδιάς βγάλαμε και αρκετές φωτογραφίες! Για να έχουμε να θυμόμαστε αυτή τη συνάντηση μας. Το σίγουρο είναι ότι μείναμε όλοι με ένα γλυκό χαμόγελο, ότι είδαμε επιτέλους από κοντά ανθρώπους που μιλούσαμε μέσω των blogs μας και είχαμε τη δυνατότητα να τους αγκαλιάσουμε και να τους χαμογελάσουμε πραγματικά! Ευχαριστούμε τις Ψηφιακές Γειτονιές που μας έδωσαν αυτή την ευκαιρία και να πούμε ότι ανυπομονούμε για τη συνέχεια!

Χθες λοιπόν ήταν η συνάντηση των bloggers στο Θησείο! Και ήταν όπως την περιμέναμε και ακόμα καλύτερη! Φανταστείτε την αγωνία όλων μας που παρότι είχαμε πει 17:30 με 18:00, στις 17:45 είχαμε μαζευτεί οι περισσότερες!
Τι να σας πρωτοπώ δεν ξέρω! Περάσαμε τόσο όμορφα! Μιλήσαμε για διάφορα θέματα με άνεση και ειλικρίνεια. Είχαμε διάθεση να μοιραστούμε τα προσωπικά μας, τα θέματα που μας απασχολούν και κάποια από τα προβλήματα μας. Είδαμε τα πρόσωπα πίσω από τις λέξεις και αυτό ήταν τόσο ιδιαίτερο. Κάποιες στιγμές έπιανα τον εαυτό μου να παρατηρώ τις κοπέλες μία μία. Σκεφτόμουν από μέσα μου πόσο όμορφες μου φαίνονταν. Σκεφτόμουν ότι αυτό που αισθανόμουν ήταν τόσο γλυκό.. είχα την αίσθηση ότι ήμουν για καφέ με φίλες μου που είχα να τις δω καιρό. Ότι ήξερα ήδη τόσα πολλά γι'αυτές και επιτέλους τα λέγαμε από κοντά. Και τέλος, σκέφτηκα ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Ότι πρέπει κάποιες επαφές μας να τις πάμε παραπέρα. Ότι έτσι αποδεικνύουμε ότι το διαδίκτυο μπορεί να φέρει πιο κοντά κάποιους ανθρώπους και όχι μόνο να αποξενώνει. Είδα ευκαιρίες για μελλοντικές συναντήσεις και φιλίες. Και αυτό θα το ήθελα πάρα πολύ. Θα είναι ακόμα ένα από τα καλύτερα που μπορεί να μας προσφέρει το blogging.
Ορίστε και η αναμνηστική μας φωτογραφία. Σας περιγράφω από αριστερά προς τα δεξιά.



Η Κατερίνα από το Positive Thinking Female Code 
Η Μαρία από Parents Land Gr
Η Μαρώ από το Marronblogger 
Η Σίνα από το Είμαι Παιδί 
Η Μαρία από το Μεγαλώνω, μεγαλώνεις, μεγαλώνει, 
Η Κουκουβαγιο-φάτσα μου, 
Η  Σοφία από το Share Your Likes 
Η Γιάννα από το Blogolicious Editoriolista 
Η Δήμητρα από το For my Friends!! 
Η Ασπασία από το For my Lovable Baby 
Η  Κάλλη από το Ανθομέλι 
Η Γεωργία από το 4seasons

Όσες δεν καταφέρατε να έρθετε μην ανησυχείτε! Σίγουρα θα υπάρξει κι άλλη συνάντηση! Όσο για τις υπόλοιπες, να πω ότι χάρηκα πάρα πολύ που σας γνώρισα και ότι δεν θα ξεμπερδέψετε έτσι απλά.. θα με ξαναδείτε!