Έξι ταινίες για την 3η Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

 

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1992, ανακήρυξε την 3^η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, δίνοντάς μας την ευκαιρία κατανόησης σε θέματα αναπηρίας και ευαισθητοποίησης για τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία. Είναι μια μέρα που μας υπενθυμίζει την υποχρέωση διασφάλισης της ισότιμης πρόσβασης όλων των μαθητών στην εκπαίδευση, βασιζόμενοι στις  αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, σας προτείνουμε ταινίες που μπορείτε να δείτε με τα παιδιά στο σχολείο και να τα ευαισθητοποιήσετε , να συζητήσετε μαζί τους, να αντιληφθούν πλευρές της αναπηρίας που δεν έχουν ζήσει/ δει/αντιμετωπίσει. Τις ταινίες τις έχουμε δει στην Κινηματογραφική Λέσχη και είναι όλες εξαιρετικές.

Το όνομα μου είναι Σαμ (I am Sam) : Ο Sam Dawsons είναι διανοητικά καθυστερημένος κι έχει την αντίληψη ενός 7χρονου παιδιού. Έχει μια κόρη την οποία απέκτησε κατά την σύντομη σχέση του με μια άστεγη γυναίκα η οποία τους εγκατέλειψε μετά τη γέννα.

Η 7χρονη κόρη του, Lucy Diamond ζει υπό την κηδεμονία του Sam αλλά το πρόβλημα αρχίζει όταν κάποιος κοινωνικός λειτουργός αποφασίζει πως δεν είναι καλό για τη Lucy να μείνει μαζί του αφού μεγαλώνοντας θα γίνει πιο έξυπνη απ’ αυτόν και η σχέση τους βάζει σε κίνδυνο την ανάπτυξή της. Ο Sam θα ξεκινήσει έναν δικαστικό αγώνα για να προσπαθήσει να κερδίσει την επιμέλεια της κόρης του.

Ben X: H ταινία περιγράφει την προσπάθεια ενός παιδιού με αυτισμό,του Μπεν,να ενταχθεί στην κοινότητα του σχολείου του.Στην προσπάθεια του αυτή,αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες.Είναι θύμα bullying και στο σχολείο ζει καθημερινά μία κόλαση.Η μόνη παρηγοριά που έχει είναι ένα βιντεοπαιχνίδι,το Archlord,στο οποίο περνάει το περισσότερο χρόνο της ημέρας του και το οποίο συνδυάζει με την πραγματικότητα,όσοι το απειλούν στο σχολείο γίνονται οι εχθροί του στο παιχνίδι και ο ίδιος γίνεται ο Ben X.

The fundamentals of caring: μας παρουσιάζει έναν 18χρονο ο οποίος πάσχει από μυϊκή δυστροφία. Μία σοβαρή θανατηφόρα ασθένεια η οποία έχει προσδόκιμο ζωής 20 με 25 χρόνια. Ξαφνικά αλλάζει η ζωή και η καθημερινότητά του, όταν η μητέρα του προσλαμβάνει τον νέο του φροντιστή με τον οποίο ανέπτυξε καλή σχέση, αφού έκαναν ένα ταξίδι μαζί. Γνώρισε και έζησε πολλά νέα πράγματα όπως να βγει ραντεβού, να κοιμηθεί χωρίς μηχανική υποστήριξη και να ουρήσει όρθιος στην πιο βαθιά τρύπα του κόσμου.

Champeones : Ο Μάρκο είναι ένας προπονητής σε ομάδα μπάσκετ. Μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, αναγκάζεται να προσφέρει κοινωνική υπηρεσία για τρεις μήνες προπονώντας μια ομάδα μπάσκετ που την αποτελούν άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο Μάρκο πίστευε πώς δε θα καταφέρει να τους προπονήσει για τον αγώνα επειδή είναι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους ανθρώπους. ‘Ώσπου μια μέρα μαθαίνει την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων και τότε καταλαβαίνει πώς δεν έχει σημασία αν είσαι διαφορετικός από τους υπόλοιπους ανθρώπους.

The Black Balloon: Η υπόθεση του «Το Μαύρο Μπαλόνι» (The Black Balloon) επικεντρώνεται στον 16χρονο Τόμας, ο οποίος μετακομίζει με την έγκυο μητέρα του σε μια νέα πόλη. Ο Τόμας νιώθει ντροπή για τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Τσάρλι, ο οποίος είναι αυτιστικός και έχει ξεσπάσματα συμπεριφοράς, καθώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στο νέο σχολείο και να φλερτάρει με μια συμμαθήτριά του. Η ταινία διερευνά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Τόμας στην προσπάθειά του να ισορροπήσει ανάμεσα στις εφηβικές του επιθυμίες και τις ευθύνες του απέναντι στην οικογένειά του. 

Intouchables: Η ταινία αφηγείται τη φιλία μεταξύ ενός πλούσιου, τετραπληγικού αριστοκράτη και ενός νεαρού άνδρα από τις φτωχογειτονιές του Παρισιού που αποφυλακίζεται πρόσφατα. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον απρόσμενο δεσμό που αναπτύσσεται ανάμεσά τους, ο οποίος αλλάζει τη ζωή και των δύο ανδρών, παρά τις τεράστιες διαφορές τους. 

 

 

 Πολύτιμο υλικό μπορείτε να βρείτε και στην πλατφόρμα Cinedu η οποία διαθέτει και εκπαιδευτικό υλικό. 

 

 

 

 

 

Υπόκλιση στην ανθρώπινη ζωή - Children of men

Την περασμένη Κυριακή, στη δεύτερη συνάντηση της Κινηματογραφικής Λέσχης παρακολουθήσαμε την ταινία Children of men. 

Υπόθεση: Γη, 2027. Εξαιτίας μιας μόλυνσης, για 19 ολόκληρα χρόνια οι γεννήσεις παιδιών έχουν μηδενιστεί, γεγονός που έχει οδηγήσει ολόκληρο τον πλανήτη σε κατάσταση παροξυσμού. Ελάχιστα κράτη έχουν καταφέρει να διατηρήσουν, μέσω μιλιταριστικών και δικτατορικών θεσμών, την ακεραιότητα τους, στον πόλεμο ενάντια στους αντάρτες που ζητούν την παγκόσμια ενότητα. Ανάμεσα τους η Βρετανία, στην οποία ζει ο Θίο. Η πρωην συζυγός του,Τζούλιαν, υψηλόβαθμο στέλεχος των ανταρτών , του ζητάει να μεταφέρει μια νεαρή με απόλυτη μυστικότητα και με ασφάλεια εκτός του κράτους. Ο λόγος είναι πως η Κι, μια έγχρωμη μετανάστρια, είναι οκτώ μηνών έγκυος και πρόκειται να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδί μετά από δύο δεκαετίες.

Βαθμολογήστε την ταινία

 

 

Η ταινία είναι μια δυστοπία και γυρίστηκε το 2006 αλλά αναφέρεται στο 2027. Θεωρείτε ότι κάτι από όλα όσα είδατε είναι πιθανό να συμβεί στο προσεχές μέλλον; 

 Ναι

Ναι

πολυ πιθανον

Είναι πολύ πιθανόν διότι πλέον δεν είναι πολύ εύκολο να γεννάνε πολλές γυναικες

Δεν είναι σίγουρο το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Ομως θα μπορούσε

Ναι. Πιστεύω πως η έλλειψη της γονιμότητας θα αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα για την κοινωνία του μέλλοντος

Πιστεύω ότι όλα μπορούν να γίνουν στο μέλλον αφού όλα τα φαινόμενα συμβαίνουν όντως στην καθημερινή ζωή σε πολλές χώρες

Ναι, θεωρώ ότι είναι αρκετά πιθανό να συμβεί κάτι παρόμοιο στο κοντινό μέλλον καθώς ήδη παρατηρούμε μια τρομερή ύφεση στις γεννήσεις, ενώ αντιθέτως, μια τρομερή αύξηση στους θανάτους. Ειδικότερα σε μέρη που βρίσκονται κάτω από κοινωνική κρίση, όπως στις ΗΠΑ ή κάτω από εμφυλίους πολέμους (όπως στο Σουδάν) και ακόμα σε χώρες που πάσχουν ακόμα από τα χνάρια της οικονομικής κρίσης, όπου οι συνθήκες ζωής δεν είναι ιδανικές.

Θεωρώ πως ναι

Δεν θεωρώ πως είναι πιθανό να γίνει ο κόσμος όπως στην ταινία, αλλά κάποια στοιχεία της όπως αυταρχισμός, κρίσεις και προβλήματα με μετανάστευση μοιάζουν με πραγματικές τάσεις.

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συμβεί στο μέλλον

Ναι, αρκετά στοιχεία της ταινίας μοιάζουν ρεαλιστικά, όπως η προσφυγική κρίση, η κρατική βία και η κοινωνική αστάθεια. Η παγκόσμια στειρότητα είναι απίθανη, αλλά το κλίμα φόβου και κατάρρευσης θα μπορούσε να συμβεί.

όλα είναι πιθανά όμως πιστεύω ότι μπορεί να είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση με τη ρύπανση του περιβάλλοντος στο μέλλον

Ναι πιστεύω πως πολλα απο τα γεγονότα της ταινίας μπορεί να γίνουν και στην πραγματικότητα εφόσον ηδη οι μετανάστες δέχονται παρόμοια μεταχείριση

Κατα την γνωμη μου ειναι πολυ πιθανο στο μελλον να ξεσπασει μια πανδημια η οποια να προκαλει προβληματα στην εγκυμοσύνη των γυναικων.

Ναι πιστεύω ότι είναι πολύ πιθανό να συμβεί αυτό στο προσεχές μέλλον

Όχι

Εννοείτε τίποτα δεν είναι απίθανο άλλωστε είμαστε πολύ κοντά στο έτος 2027

Με τους μετανάστες και σιγά σιγά με τις εγκυμοσύνες

Ναι, κάποια πράγματα δείχνουν πιθανά, όπως περισσότερη βία, φόβος και προβλήματα με μετανάστες. Όμως η ιδέα ότι σταματά εντελώς η γέννηση παιδιών είναι πολύ απίθανη.

Ναι, έχουμε φτάσει σε μια εποχή όπου αυτά τα πράγματα είναι πολύ πιθανόν να συμβούν

Ναι

Δεν νομίζω είναι σπάνιο απίθανο

Θεωρώ ότι φυσικά πολλά αυτά που είδαμε όχι μόνο θα συμβούν αν συμβαίνουν ακόμα και τώρα!

Θα μπορούσε αλλά όχι σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό

Ναι πιστεύω αυτό με την εγκυμοσύνη να γίνεται στο μέλλον λόγω οικονομίας

Είναι πολύ πιθανό να γίνει κατι παρόμοιο στο μέλλον. Επίσης ορισμένα γεγονότα που παρουσιάστηκαν στην ταινία ειναι η καθημερινότητα καποιον ανθρώπων σε αλλες χωρες

Όσο και αν δεν θέλω να το πιστεψω,ναι είναι πιθανό

Ναι οπως η έλλειψη μωρών με αποτέλεσμα την εξαφάνιση του ανθρώπινου ειδους

Ναι θεωρώ ότι δεν είναι απίθανο να συμβεί κάτι από αυτήν την ταινία που θεωρούνταν δυστοπια στο προσεχές μέλλον όπως η στειρότητα του κόσμου.

Κάποια στιγμή μπορεί να συμβεί

Ναι πιστευω

Οχι

Θα μπορούσε είναι πολύ μακριά αλλά κάτι παρόμοιο σε μικρή κλίμακα ίσως

Η δυσκολία για να κάνεις παιδια

η πιθανότητες δεν είναι λίγες διότι τα περισσότερα έχουν συμβεί ακόμα και τώρα

Μπορεί

Θεωρώ πολύ πιθανό το να μην μπορούν να προκύψουν γέννες στο μέλλον

Πιστεύω πως ναι αλλά όχι τόσο βαριά

Πιστευω οτι κατι τετοιο μπορει να συμβει στο μελλον οχι ομως το 2027

Ναι πολλά από αυτά που είδαμε μπορούν να συμβούν στο μέλλον

 

 

Ποια σκηνή της ταινίας σας συγκίνησε/ την ξεχωρίσατε /ή δε σας άρεσε καθόλου και γιατί;

Οταν εβγαινε εξω η Κη με το μωρο και ολοι παυσανε πυρ

Ξεχώρισα την σκηνή όταν σταμάτησε ο πόλεμος έστω και για λίγα λεπτά επειδή είδαν το μωρό,το θεωρούσαν θαυμα

Η πιο συγκινητική σκηνή της ταινίας για εμένα ήταν, την στιγμή που που η κοπέλα πέρασε ανάμεσα από τους στρατιώτες με το μωρό της αγκαλιά και για λίγα λεπτά σταμάτησε ο πόλεμος τριγύρω .

Η σκηνή που με συγκίνησε ήταν όταν οι δυο πρωταγωνιστές βγήκαν έξω από το κατεστραμμένο κτίριο με το μωρο και όλοι οι στρατιωτικοί ηταν σε ανακωχή, θαυμάζοντας το παιδί. Την ξεχώρισα διότι φάνηκε ότι η παρουσία ενός παιδιού είναι τόσο δυνατή, που μπορει να σταματήσει ακόμα και έναν πόλεμο.

Δεν μου άρεσε το τέλος διότι ο Theo πέθανε στη βάρκα ενώ θα μπορούσε να κρατηθεί λίγο ακόμα για να τον σώσουν στο πλοίο που έφτασε

Η σκηνή που με συγκίνησε το περισσότερο είναι όταν μέσα στην μάχη, μόλις ακούσανε τα κλάματα του μωρού, σταματήσανε αμέσως να πυροβολούν και ήταν σαν ο πόλεμος να είχε σταματήσει ολοκληρωτικά. Ο λόγος που με συγκίνησε είναι επειδή παρόλο που οι άνθρωποι είχαν μεταμορφωθεί σε απάνθρωπα και ασυναίσθητα τέρατα, και πάλι υποκλίθηκαν στα κλάματα ενός μωρού και σιγουρεύτηκαν πως θα βγει με ασφάλεια από το κτίριο.

Με συγκίνησε όταν όλοι οι στρατιώτες σταμάτησαν να πολεμάνε όταν άκουσαν το κλάμα του μωρού

Μια από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας είναι όταν η Kee εμφανίζεται με το μωρό μέσα στα χαλάσματα και οι μαχητές σταματούν να πυροβολούν.

Η στιγμή που ακούστηκε το βρέφος να κλαίει και έπειτα να δίνεται η εντολή να σταματήσουν οι πυροβολισμοί, τους στρατιώτες να υποκλίνονται στο μωρό

Με συγκίνησε η σκηνή όπου σταματά η μάχη όταν βλέπουν το μωρό. Δείχνει ότι η ανθρώπινη ζωή μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους ακόμη και στον πόλεμο. Είναι μια στιγμή πραγματικής ελπίδας.

η στιγμή που η Κη βγήκε από το κτήριο και οι στρατιώτες γονάτισαν και έκαναν τον σταυρό τους όταν την είδαν

η σκηνή η οποία με συγκίνησε ηταν αυτη στο τελος της ταινίας οπου ο Θιο πεθανε στην βαρκα

μου άρεσε πολύ που όταν ακούστηκε το κλάμα του μωρού σταμάτησαν οι πυροβολισμοί και έκαναν τον σταυρό τους

Η σκηνη που με συγκινησε στην ταινια ηταν τι στιγμη που σταματησε ο πολεμος για μερικα δευτερολεπτα αφου ολοι ηταν προσηλωμένοι στο μωρο που περνουσε απο μπροστα τους.

Οταν βγήκε το μωρό έξω από τον βομβαρδισμό

Όταν ήταν στο κτήριο και για μερικά δευτερόλεπτα ήταν σαν να σταμτησε ο <<πόλεμος>> και εκαναν το σταυρό τους καθώς πίστευαν πως είναι θαύμα να έχει γεννηθεί μωρο

Μου αρέσει η σκηνή που σταμάτησαν τον πόλεμο όταν είδαν το μωρό

Όταν ακούστηκε το κλάμα του μωρού και οι στρατιώτες σταμάτησαν τους πυροβολισμούς

Μου άρεσε εκεί που βγήκε η Κη και σταμάτησαν να πολεμανε

Με συγκίνησε πολύ η σκηνή όπου το μωρό εμφανίζεται για πρώτη φορά και όλοι σταματούν να πολεμούν. Την ξεχωρίζω γιατί για λίγο φαίνεται πως η ελπίδα μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους, ακόμη κι μέσα στο χάος.

Με συγκίνησε η τελευταία σκηνή όπου ο Θίο πέθανε κάπως ευχαριστημένος και συγκινημένος αφού έμαθε πως θα ονομάσει το παιδί της η Κη και κατάφερε να σώσει και εκείνη και το μωρό της

Όταν κάθισαν στα γόνατα και έκαναν τον σταυρό τους όταν είδαν το παιδί

Εκεί που σταμάτησαν όλοι με το μωρό και το κοιτούσαν γιατί οι περισσότεροι δεν είχαν ξανά δει

Με συγκίνησε η σκηνή στην οποία όλοι οι στρατιώτες προσκυνούν το νεογέννητο μωρό.

Ξεχώρισα την στιγμή που σταμάτησαν όλοι να πολεμάνε και άφησαν την γυναίκα με το μωρό να περάσουν γιατί το μωρό τους φάνηκε σαν ένα θαύμα

Εκει που σταμάτησε ο πόλεμος που έβλεπαν όλοι το μωρο

Οταν έπεσαν οι στρατιώτες και έκαναν τον σταυρό τους συγκινήθηκα

Ξεχωριστή για μένα σκηνή ήταν η σκηνή στην οποία έβγαιναν από το κτήριο ο Θιο και η Κη με το μωρό της. Ήταν ξεχωριστή επειδή δείχνει πόσο σοκαρισμένοι είναι όλοι τους, και οι πρόσφυγες και οι στρατιωτικοί και σταμάτησαν τον πόλεμο για αυτά τα λίγα λεπτά.

Αυτό όταν έβγαινε με το μωρό μάνα και όλοι κάνανε μια παύση από το να πολεμάνε

Μου άρεσε η σκηνή που ολοι σταμάτησαν να πυροβολούν και να πολεμούν οταν πέρναγε ανάμεσα ο Θιο με την Κη και το μωρο γιατι δειχνει ποσο σημαντικό ηταν τοτε ενα μωρο

Μια σκηνή της ταινίας που ξεχώρισα ήταν όταν οι στρατιώτες σταμάτησαν τον πόλεμο και υποκλιθηκαν στην νέα ζωή .

Με συγκίνησε όταν όλοι οι στρατιωτικοί σταμάτησαν μόλις είδαν το μωρό διότι ένιωσα γαλήνη και συγκίνηση εκ μέρους που είδαν το μωρο

η τελευταία

Η σκηνή που ο πόλεμος σταμάτησε μόνο για το βρέφος

Ξεχώρισε η ταινία όταν σταμάτησαν τούς πυροβολισμούς έστω και για λίγο

Όταν πέθανε ο Θιο γιατί δεν το περίμενα

Η σκηνή που με συγκίνησε είναι αυτή όταν η Κη είχε αγκαλιά το μωρό της και ο πόλεμος σταμάτησε έστω και για λίγα δευτερόλεπτα

η σκηνή που μου άρεσε ήταν όταν το μωρό γεννήθηκε και έκλαιγε καθώς είδαμε ότι δεν πέθανε και ήταν ένα θαύμα

Όταν έκλαψε ο Θιο

Η σκηνή στην οποία όλοι οι στρατιωτικοί σταμάτησαν να πυροβολούν και έμειναν ακίνητοι όταν είδαν την μητέρα με το μωρό ήταν πολύ συγκινητική .

Η τελευταία που έχασε ο πρωταγωνιστής την ζωή του χαρούμενος

Η σκηνή που σταμάτησαν όλοι οι πυροβολισμοί με το κλάμα του μωρου

Με συγκινησε η σκηνη που σταματησε ο πολεμος αφου ειδαν οι στρατιωτες το μωρό

Μου άρεσε εκεί που σταμάτησε για 5 δεύτερα ο πόλεμος γιατί σοκαρίστηκαν με το μωρό και ήταν πολύ συγκινητικό που ακόμα και οι στρατιώτες κάναν στην άκρη και δεν πυροβολαγε κανείς

 

Οι στρατιώτες υποκλίθηκαν στη ζωή, στο μωρό της Κη στην ταινία. Πιστεύετε ότι αυτό θα ήταν πιθανό αν συμβεί και στην πραγματικότητα; Ή μήπως η εμπόλεμη κατάσταση θα οδηγόυσε στη δολοφονία του; Ψηφίστε.

"Τρίβοντας αλάτι στις πληγές" ή "Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου" - Δεύτερη συνάντηση με τη Λέσχη Ανάγνωσης

 

Στη δεύτερη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης του σχολείου μας συζητήσαμε το βιβλίο του Εντουάρ Λουι ¨Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου". 

Η Παρασκευή, όπως μας είπε, διάβασε το βιβλίο για τέταρτη φορά. Το ύφος του είναι πάρα πολύ απλό, ενώ υπάρχει αυτή η αναδρομή στο παρελθόν, αυτό το μπρος πίσω, στο οποίο όμως υπήρχε μία παράδοξη συνοχή. Αυτό που της φάνηκε πάρα πολύ ενδιαφέρον ήταν ότι δεν φοβόταν ο συγγραφέας να αναφέρει τα ονόματα των πολιτικών που κατέστρεψαν τη ζωή του πατέρα,  να τους κατηγορήσει ανοιχτάγι αυτό. Επιπλέον το βιβλίο θίγει πάρα πολλά θέματα. Θίγει την ομοφυλοφιλία, τον ρατσισμό, την πολιτική που συνδέεται ξεκάθαρα με την ατομική ζωή των ανθρώπων και τη φτώχεια. Η πολιτική επηρεάζει τη ζωή του ανθρώπου και ο άνθρωπος γίνεται έρμαιο των καταστάσεων, δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του  λογω της πολιτικής. Όταν οι πολιτικές συνθήκες και αποφάσεις δε σε επηρεάζουν, δεν το καταλαβαίνεις. Το βιβλίο είναι γραμμένο πολύ παραστατικά - συγκεκριμένα η Παρασκευή αναφέρθηκε στο καβγά ανάμεσα στον αδερφό και τον πατέρα που ήτανε πολύ ζόρικος.  και μας είπε ότι αυτή τη φορά είδε με μία διαφορετική οπτική το βιβλίο

Στη Μιχαέλα το βιβλίο φάνηκε ενδιαφέρον. Ήτανε γραμμένο σαν ημερολόγιο και αυτό που της έμεινε ήταν ότι ο πατέρας αναπαρήγαγε τα ίδια ακριβώς που είχε κάνει ο δικός του πατέρας, παρόλο που τον κατηγορούσε.

Στη Μαργαρίτα το βιβλίο δεν άρεσε πολύ. Το βρήκε βαρετό. Την κούρασε που έκανε αναδρομές στο παρελθόν και έπρεπε να είσαι προσεκτικός αναγνώστης για να καταλάβεις τα κρυφά νοήματα. Ας πούμε μας είπε ότι μέχρι το τέλος του βιβλίου δεν είχε καταλάβει ότι ο συγγραφέας ήταν ομοφυλόφιλος.

Ο Χρήστος βρήκε ενδιαφέρον το βιβλίο και όπως είπε ο συγγραφέας έχει περάσει πολλά στη ζωή του.

Η Μαρία είπε ότι το βιβλίο της άρεσε πάρα πολύ. Η γλώσσα του ήταν απλή λιτή και θεατρική χωρίς στολίδια. Ο συγγραφέας με το κείμενο του καταγγέλλει την ταξική αδικία και είναι σαν να κάνει μία υπενθύμιση πως ο άνθρωπος κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα ελέγξει γιατί η πολιτική επηρεάζει και ελέγχει τη ζωή μας φτάνοντας μέχρι και τον έλεγχο του σώματός μας. Η  ίδια ταυτίστηκε με το συγγραφέα καθώς περνά από ανάλογες καταστάσεις και αυτό το βιβλίο όπως μας είπε «έτριψε αλάτι στις πληγές της».  Σε όλη της τη ζωή ένιωθε αυτό το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς το οποίο γίνεται αντιληπτό και μέσα από την κοινωνική  διαστρωμάτωση που υπάρχει. Και αυτό που έχει εμπεδώσει είναι ότι δεν υπάρχει καμία ενσυναίσθηση - ειδικά από τη μεριά των ευκατάστατων, των πλούσιων, των ανώτερων κοινωνικών τάξεων.

Η Ελένη αυτό που παρατήρησε στο βιβλίο, το οποίο της άρεσε πολύ, ήταν ότι ο πατέρας κατάφερε να αποδεχτεί το γιο του να δεχτεί τη διαφορετικότητα μόνο όταν βρέθηκε στην ίδια θέση με αυτόν δηλαδή σε μία θέση περιθωριακή.

Στην Ιφιγένεια δεν άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο, ίσως και να μην το πολυκατάλαβε, όπως μας είπε, όμως της άρεσε πολύ η προσωπικότητα του ήρωα.

Ο Γιώργος μας είπε ότι του άρεσε το βιβλίο γιατί ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασε και που ένας ομοφυλόφιλος γράφει τη δική του ιστορία. Αυτό που τον συγκλόνισε είναι ότι η σχέση ανάμεσα στους γονείς για το παιδί ήτανε πολύ δύσκολη, γιατί οι γονείς ολοφάνερα ήταν ομοφοβικοί και δεν μπορούσαν να αποδεχτούν το γιο τους.

Ο Αντρέας βρήκε πολύ ενδιαφέρον το χαρακτήρα του πατέρα. Διαπιστώνουμε ότι ο πατέρας προσπαθεί να αγαπήσει το γιο του, αλλά έχει και κακές στιγμές και φαίνεται σκληρός. Η μητέρα παρόλο που είναι προστατευτική,  συγχρόνως βρίζει το γιο ότι είναι «αδερφή». Αυτό που το άρεσε το βιβλίο είναι ότι είναι βαθιά προσωπικό ενώ είναι γραμμένο τόσο παραστατικά που έκανε εικόνες στο κεφάλι του τα σκηνικά που περιγράφονταν. Όλη η ζωή του ήρωα ήταν σε μια ανακατεμένη χρονογραμμή, που ήταν ήταν λίγο μπερδεμένη, αλλά δεν τον κούρασε.

Ο Μανόλης μας είπε ότι βρήκε πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο ακριβώς γιατί δεν είχε γραμμική αφήγηση και αυτό που αντιλήφθηκε ήταν πως το πρόβλημα δεν ήταν ο ήρωας του βιβλίου αλλά οι συνθήκες οι οποίες τον διαμόρφωσαν. Φαίνεται επίσης ότι ο πατέρας του ήρωα, παρόλο που μισούσε το δικό του πατέρα, επανέλαβε τα ίδια λάθη με εκείνον.

Στην Νταριάνα το βιβλίο έκανε μεγάλη εντύπωση. Νόμιζε πως ο συγγραφέας θα κατηγορεί τον πατέρα του μέσα σε αυτό, αλλά τις περισσότερες φορές - και όπως αντιλήφθηκε μέχρι το τέλος-  οι περισσότερες αναμνήσεις του από τον πατέρα του ήταν θετικές. Αυτό που την εντυπωσίασε ως αναφορά ήταν ότι το χριστουγεννιάτικο τραπέζι - που η σκηνή του επαναλαμβάνεται συνέχεια και ο ήρωας επιστρέφει σε αυτό-  δείχνει αυτή τη χαρούμενη στιγμή με την μπαμπά του.

Η Βαλεντίνε μας είπε πως αυτές τις κακές τιμές της έχει ζήσει και η ίδια με την οικογένειά της. Η μητέρα του ήρωα αγαπάει τον ήρωα αλλά συγχρόνως τον βρίζει και στο μικρότερο παιδί της βλέπουμε ότι δίνει λιγότερη αγάπη από ότι στα μεγαλύτερα. Διαβάζοντας το βιβλίο πίστευε πως ο συγγραφέας θα μισούσε τον πατέρα του, αλλά αντιλαμβάνεται στο τέλος ότι δεν συμβαίνει αυτό. Επιπλέον κανείς ήρωας δεν ήτανε κακός. Η  ζωή τους έχει κάνει.

Η Ισαβέλλα βρήκε το βιβλίο ενδιαφέρον και ταυτίστηκε με αρκετές καταστάσεις, ενώ την συγκίνησε και ήταν εύκολο στο να το διαβάσει με άνεση.

Στην Καμέλα του βιβλίο άρεσε πολύ και όπως μας είπε

υπάρχουν πολλές οικογένειες στις οποίες διακρίνουμε να υπάρχουν τέτοιες χαοτικές καταστάσεις. Αυτό που αντιλήφθηκε η ίδια ήταν πως τα τραύματα του πατέρα δεν τον άφηναν να αλλάξει και εκείνο που της έκανε εντύπωση ήταν πως τα αδέρφια δεν είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους, δεν ήταν δεμένα.

Στην Ίλμα το βιβλίο δεν άρεσε ιδιαίτερα.  Βέβαια βρήκε ενδιαφέρον το πως έθιγε τόσα πολλά θέματα και αυτό που τη σόκαρε ήταν το ότι γινόντουσαν καυγάδες οι οποίοι αποτυπώνονται στην αφήγηση πολύ ζωντανά.

Η Μειρά μας είπε ότι βαρέθηκε το βιβλίο. Κατάλαβε βέβαια ότι υπήρχαν πολλά θέματα, πολλά προβλήματα στην οικογένεια. Γενικά το βιβλίο ήταν απλό στην ανάγνωση ενώ υπήρχαν κάποια σημεία που της άρεσαν. Αυτό που της έκανε εντύπωση ήταν το σημείο που μιλάει για τον παππού και λέει την ιστορία του και πως αυτή επηρέασε τον πατέρα καθώς και το ότι  πατέρας του έκανε δώρα( όπως ότι του αγόρασε την ταινία του Τιτανικού και πρόσφερε στην οικογένεια το χριστουγεννιάτικο τραπέζι).

Στον Κώστα το βιβλίο άρεσε πάρα πολύ. Το παιδικό τραύμα του πατέρα μεταφέρεται στα παιδιά του και ο πατέρας βρίσκει τη λύση των προβλημάτων του στο αλκοόλ. Προσπαθεί όμως, ενώ είναι φτωχός,  τα παιδιά του να έχουν καλές αναμνήσεις. Τον βλέπουμε ότι τους παίρνει δώρα και προσπαθεί να τους προσφέρει τη ζωή που ο ίδιος στερήθηκε. Ωστόσο είναι αγράμματος και αυτό αποτυπώνεται στη σκηνή με την αναφορά στο τείχος του Βερολίνου. Στο τέλος λυπήθηκε πολύ τον πατέρα του ήρωα επειδή η πολιτική κατάσταση των κατέστρεψε. Αυτό που αντιλήφθηκε είναι ότι η πολιτική τελικά μας επηρεάζει όλους και εκείνο που πρέπει να αντιληφθούμε να συνειδητοποιήσουμε είναι η ταξική μας κατάσταση.

Η Καλλιόπη είπε ότι της άρεσε το βιβλίο και αυτό που της έκανε εντύπωση είναι πως η πολιτική μπορεί να καταστρέψει τη ζωή ενός ατόμου.

Στην Κατερίνα το βιβλίο άρεσε και αυτό που μας είπε ότι αντιλήφθηκε είναι ότι το κράτος ασκεί βία και στην κοινωνία σε όλα τα άτομα και τελικά η πολιτική ήταν αυτή που εξόντωσε τον πατέρα του ήρωα.

Στη Ροδία άρεσε που μέσα στο βιβλίο θιγόταν τόσα πολλά θέματα αν και η συνοχή ήταν λίγο προβληματική για εκείνη καθώς δεν έχει διαβάσει πολλά βιβλία αυτού του τύπου που να υπάρχει αναδρομική αφήγηση. Σε γενικές όμως γραμμές αντιλήφθηκε την υπόθεση και το νόημα του.

Η Νιλ μας είπε ότι κατάλαβε το βιβλίο και ότι σε αυτό αποτυπώνεται το τραύμα του συγγραφέα,  ενώ περνάει αρκετά κοινωνικά μηνύματα μέσα από αυτό.

Η Μαρία μας είπε ότι το βιβλίο της άρεσε πάρα πολύ. Οι αναδρομές στο παρελθόν μας βοήθησαν να γνωρίσουμε καλύτερα τους χαρακτήρες – σκηνές όπως το τραπέζι των Χριστουγέννων στο οποίο το παιδί παρακαλούσε να τον προσέξουν ή στην σκηνή με τα ναρκωτικά και τα χρήματα και τον καυγά του πατέρα με το θετό γιο . Το βιβλίο το έχει διαβάσει 4 φορές και αυτό που συνειδητοποίησε ήταν πως τελικά η πολιτική όντως ήταν αυτή που σκότωσε τον πατέρα του ήρωα. Διαβάζοντας το τώρα (γιατί το έχει ξαναδιαβάσει στην πρώτη λυκείου) το είδε με μία διαφορετική ματιά. Καταλαβαίνει τον πατέρα, δικαιολογεί τον πατέρα του ήρωα γιατί και ο ίδιος ήτανε θύμα και είναι μοιάζει να αμύνεται στο τραύμα γι αυτό και φερόταν κατά αυτό τον τρόπο.

Και στην Ευγενία άρεσε πολύ το βιβλίο καθώς είναι η

δεύτερη φορά που το διαβάζει και ταυτίστηκε πολύ με τη μητέρα. Εκείνο που δεν μπορούσε να καταλάβει ήταν γιατί δεν σηκωνόταν να φύγει και να παρατήσει τον πατέρα. Επίσης αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες σκηνές του βιβλίου όπως στη σελίδα 27 όπου αναφέρεται «είναι φυσιολογικό να ντρέπεσαι επειδή αγαπάς;»,  στη σελίδα 71 που γίνεται αναφορά στο πώς «τα παιδιά μεταμορφώνουν τους γονείς «και σίγουρα συμβαίνει αυτό αφού όταν τα παιδιά έχοντας την απαραίτητη μόρφωση θα μιλήσουν ή θα φερθούν με έναν διαφορετικό τρόπο στους γονείς τους και οι γονείς βλέποντας τους εαυτούς τους σε μας μπορεί να αλλάξουν και να συμφιλιωθούν με το παιδί.

Στη γενικότερη συζήτηση αναφερθήκαμε στο ότι μέσα στο βιβλίο ο συγγραφέας έκανες αναφορά πως ο πατέρας του είχε μία απέχθεια για τη θηλυκότητα – που είχε καλλιεργηθεί με΄σα από τα στερεότυπα της κοινωνίας- και αυτή ήταν που τον οδήγησε και έξω από το σχολείο. Όπως μας είπε η Μαρία Σ. ο πατέρας ήταν πολύ επηρεασμένος από την κοινωνία. Παρόλο που αγαπούσε το παιδί του του φερόταν με αυτό τον τρόπο γιατί στην ουσία ήθελε να το προστατέψει από τη σκληρότητα της κοινωνίας, εφόσον είχε αντιληφθεί ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Τα στερεότυπα και η τοξική αρρενωπότητα που κυριαρχεί στην κοινωνία των οδήγησαν να μη θέλει να δείξει τίποτα θηλυκό, να μην εκφράζει τα συναισθήματά του και το παιδί σταδιακά αντιλαμβάνεται πως ο πατέρας του ήταν ε΄νας τρυφερός άνθρωπος όταν τον είδε χαρούμενο και όταν διαπίστωσε πως ο  πατέρας του είχε και χαρούμενη ζωή π.χ όταν είχε ντυθεί μαζορέτα στη φωτογραφία.

Είναι εμφανές πως σε όλο το βιβλίο κατακρίνεται ο ρατσισμός αλλά και η πολιτική σκληρότητα και κρατήσαμε τα τελευταία λόγια του πατέρα προς το γιο: «Έχεις δίκιο. Εχεις δίκιο. Πιστεύω χρειάζεται μια γερή επανάσταση.»

Little Miss Sunshine - Πρώτη συνάντηση της Κινηματογραφικής Λέσχης του 2ου ΓΕΛ Κω

 

Πρώτη συνάντηση της Κινηματογραφικής Λέσχης του 2ου ΓΕΛ Κω για φέτος και υποδεχτήκαμε με μεγάλη χαρά τα παιδιά στο φιλόξενο χώρο της βιβλιοθήκης του σχολείου. Η εναρκτήρια ταινία- Little Miss Sunshine.

Υπόθεση: Οι Χούβερ, μία από τις πιο δυσλειτουργικές, εκκεντρικές και ταυτόχρονα συμπαθητικές οικογένειες, είναι αποφασισμένοι να συμμετάσχει στους τελικούς των παιδικών καλλιστείων η 8χρονη κόρη τους. Έτσι, σύσσωμη η εξαμελής οικογένεια επιβιβάζεται σ’ ένα ετοιμόρροπο βαν VolksWagen και το road trip ξεκινά.

Τι είπαν τα παιδιά για την ταινία;

Εξηγήστε για ποιο λόγο συμπαθήσατε τον ήρωα που διαλέξατε

Είχε πλάκα

Συμπάθησα πιο πολύ την Oλιβ γιατί προσπαθούσε να είναι πάντα χαρούμενη και συμπαθητική προς ολους

Ηταν πολυ αστειος και δυνατος σαν ανθρωπος λογω του παρελθοντος του

Ήταν καλός άνθρωπος και βοηθούσε τους υπόλοιπους και ειδικά τα παιδιά

Πιστεύω ήταν ο χαρακτήρας που προσπάθησε όσο περισσότερο μπορούσε για να ενώσει την οικογένεια.

Τον συμπαθώ ιδιαίτερα γιατί πιστεύω ότι ήταν ο πιο ρεαλιστικός και κοντινός στον δικό μου χαρακτήρα από όλους, ενώ παράλληλα φαίνεται πως μέσα από την υποστήριξη της οικογένειας του κατορθώνει να καταπολέμησει και να ξεπεράσει τις παρελθοντικές πράξεις του που τον ταλάνιζαν στο παρελθόν. Και ακόμα όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτές, καταφεύγει στην ασφάλεια της αδερφής του, γιατί ,ειδικότερα προς το τέλος, καταλαβαίνει ότι η ζωή συνεχίζεται και πως όσο έχει ανθρώπους που τον αγαπάνε, μπορεί να ξανασταθει στα πόδια του.

για τα πιστεύω του

παρόλο που είχε μια πρόσφατη δύσκολη κατάσταση την άφησε πίσω προκειμένου να βοηθήσει κάποιον άλλον

Την συμπάθησα γιατί πιστεύω ότι ήταν η πιο φυσιολογική από την οικογένεια, επιπλέον με μικρή δικαιολογία ότι ήταν η μικρότερη από την οικογένεια (μικρότερη= λιγότερες έννοιες ,άρα λιγότερα χούγια).

Είχε πολύ αυτό αυτοπεποίθηση και πολύ πλάκα

Ηταν αυθόρμητος, είχε χιούμορ , και γέμισε αυτοπεποίθηση την εγγονή του ώστε να πετύχει τον στόχο της.

Γιατι κατάφερε να ξεφύγει από το σκοτάδι και την κατάθλιψη και να ξαναβρεί την ζωή του

Μου άρεσε ποιο πόλη ο τρόπος που μιλούσε για τα προβλήματα του ελεύθερα

επειδή είναι ένα κορίτσι γεμάτη με χαρά και ήθελε να είναι δίπλα στον αδερφός της ακόμα και αν αυτός δεν ήθελε αυτός εκείνη επέμενε γιαυτο έβλεπα ότι δεν είχε κανένα άλλον

Γιατί είχε πλάκα μ αρεσε ο τρόπος που βοηθούσε την εγγονή του ήταν θετικός μ αρεσε η παρουσία του

Γιατι ποστευε στον εαυτο της και επειδη παρολο που ηταν μικρη πιεζοταν οπως συχνα γινεται και σε εμας

Πιστεύω πως ο Φρανκ ήταν ένα καλό παράδειγμα ενός ανθρώπου που δυσκολεύεται με την κατάθλιψη και ευχαριστήθηκα βλέποντας τον να γίνεται καλύτερα με την βοήθεια της οικογένειας του

Ηταν γλυκιά και παρόλο που ήταν μικρή καταλάβαινε τι πρέπει να κάνει και πώς να αντιδρά

Διάλεξα την Όλιβ επειδή την θεωρώ πολύ συμπαθητικό και γεμάτο χαρά ήρωα. Τους συμπαθεί όλους και σκέφτεται πάντα θετικά.

Επιδει εκανε χρηση ναρκωτικων ουσιων

Γιατί είναι το παιδί της οικογένειας και ήταν η κύρια αιτία επανασύνδεσης της οικογένειας

Αρχικά ήταν η πρωταγωνιστρια της ταινίας και επίσης μου άρεσε η συμπεριφορά της

Διότι παρά το ότι ήταν μικρή αγαπούσε την οικογένεια της περισσότερο από τον κάθε ένα και δεν τα παράτησε ποτέ

Γιατί προσπαθεί για τα όνειρα που έχει

Γιατί ότι και να γινόταν δεν τα παρατούσε και είχε τον δικό της τρόπο να καταφέρνει τους υπόλοιπους ήρωες!

πολυ χιουμορ και διασκεδαστικος χαρακτηρας

καθώς υποστήριζε και βοηθούσε όλους γύρω της και πάλεψε πολλή για να {γεφυρώσει }ξανά την οικογένεια και πήρε στο σπίτι της τον θείο Φράνκ για να μην μείνει μόνος του και μόνο αυτό λει πολλά για το τι άνθρωπος είναι

Γιατί βοήθησε να ενωθεί η οικογένεια

Έβλεπα την μικρή Μιχαελα στην ολιβ και το πως νοιάζεται για όλους, εχει ιδιαίτερη σχέση με τον καθένα τους και είναι καλόκαρδη αλλά μέσα στη χαρά συνέχεια. Αυτά με κέρδισαν στην Όλιβ

Μου αρεσε η ιστορία του και ο τροπος που συμπεριφέρθηκε στους υπόλοιπους παρ'ολα αυτα που εχει υποστεί ο ίδιος

Τον παππού τον συμπαθώ γιατί, παρά τα ελαττώματά του, είναι ο πιο αληθινός και στηρίζει την Olive χωρίς όρους

Επειδή ήταν θαρραλέα και ήθελε να πετύχει τον στόχο της παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν

την Όλιβ

απο τον θανατο του ηρθε η οικογενεια μαζι

 

 

 

Το σενάριο της ταινίας βασίστηκε στην ατάκα: " Αν υπάρχει ένα πράγμα σε αυτόν τον κόσμο που μισώ είναι οι ηττημένοι. Τους περιφρονώ.." Συμφωνείτε με την άποψη αυτή; 

 Ναι

Οχι

Όχι δεν συμφωνώ

Πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν νικητές στη ζωή με διαφορετικούς τρόπους οπότε δεν είναι αναγκαίο να περιφρονούμε κάποιον. Θα τον εκτιμήσω το ίδιο και δεν θα υποτιμήσω κάποιον , εκτός αν όντως δεν προσπαθήσει να γίνει ο καλύτερος του εαυτός.

Δε συμφωνω

Κατά την άποψη μου οι ηττημένοι θεωρούνται αυτοί που δεν προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους, οπότε συμφωνώ με αυτήν την άποψη.

Όχι. Γιατί από την ήττα μαθαίνουμε που πήγαμε λάθος και πως μπορούμε να το αποφύγουμε την επόμενη φορά. Επίσης, δεν μετράει η ήττα ή νική, αλλά αντιθέτως μετράει ο κόπος και η προσπάθεια που καταβάλαμε για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο.

NAI

Δεν συμφωνώ γιατί κάποτε στη ζωή όλοι θα ηττηθούμε από μία φορά τουλάχιστον άρα δεν μπορώ να μισώ κάποιον ηττημένο εφόσον δεν είμαι ούτε εγώ ο ίδιος αήττητος.

Σύμφωνα με αυτήν την ατάκα διαφωνώ λόγο που έκανε την όλιβ να φοβάται να μην χάσει λόγο που ο μπαμπά της είχε πει ότι μισεί τους ηττημένους

Δεν συμφωνώ.

Δεν συμφωνώ με αυτήν την άποψη γιατί ο κόσμος δεν χωρίζεται σε νικητές και νικημενους

οχι δεν συμφωνώ

Οχι κανεις δεν ειναι ηττημενος

Δεν συμφωνώ απόλυτα με την άποψη αυτή αλλά ούτε που θα ήμουν με το μέρος ενός ανθρώπου που απλά δέχεται την ήττα και τα παρατά

Όχι, δεν συμφωνώ. Δεν είναι σωστό να περιφρονείς κάποιον μόνο και μόνο επειδή χάνει. Κάθε άνθρωπος έχει αξία, ακόμα και αν δεν κερδίζει πάντα.

Συνφωνω επιδει δεν μαρεσει να τα παραταω

Διαφωνώ τελείως και ένα από τους λόγους είναι επειδή θεωρώ πως η επιτυχία και η αποτυχία είναι συνήθως υποκειμενικά

Όχι δεν συμφωνώ γιατί υπάρχουν και ηττημένοι που έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ. Οπότε αυτό μας δείχνει ότι δεν πρέπει να περιφρονουμε κανέναν. Είτε είναι ηττημένος είτε όχι. Διότι δεν ξέρουμε την προσπάθεια που μπορεί να έχει κάνει ο καθένας.

Όχι δεν είναι κανείς ηττημένος

Όχι δεν βασίστηκε διότι το σενάριο βασίστηκε όχι στους απλά ηττημένους αλλά σε αυτούς που προσπαθούν και ας μην τα καταφέρουν.

Οχι γιατί από το λάθος μαθαίνουμε από την ήττα δεν υπάρχει πρώτη νίκη ποτε …πάντα πρώτα χάνουμε κάτι και αντιλαμβανόμαστε τι χάσαμε και γιατί θέλαμε να το κερδίσουμε.

οχι

οχι δν συμφωνώ

Οχι γιατι ακόμα και οι αποτυχημένοι έχουν καταβάλει μια προσπάθεια

Οχι, το ότι κάποιος έχασε δεν σημαίνει ότι δεν προσπάθησε, η προσπάθεια και το να δίνει κάνεις το 100% έχει μεγαλύτερη σημασία από τη νίκη και την επιτυχία.

δεν συμφωνώ με την αποψη αυτη διοτι ειναι φυσικο ο καθενας στην ζωη του καποια στιγμή να βρεθεί ηττημένος για τον οποιοδήποτε λογο

Όχι, δεν συμφωνώ, γιατί κανείς δεν είναι “ηττημένος” μόνο και μόνο επειδή δεν κερδίζει· όλοι αξίζουν σεβασμό

Σύμφωνα με την ταινία, ηττημένοι θεωρούνται αυτοί που δεν προσπαθούν και παρατανε την προσπάθεια τους. Με την έννοια αυτή των ηττημένων, συμφωνώ με την παραπάνω ατάκα. Ωστόσο, δεν θεωρώ ηττημένο κάποιον που δεν κατέκτησε την πρώτη θέση αλλά μια κατώτερη,αν και προσπάθησε.

Όχι,δεν υπάρχει κατά την άποψη μου κάνεις ηττημένος,όλοι είμαστε καλοί σε κάτι

ναι

 

 

Είχε κάποιο μήνυμα η ταινία τελικά;

Ναι

Ότι η οικογένεια είναι πάνω από ολα

Αρχικά στην ταινία η οικογένεια δεν ήταν καθόλου δεμένη μεταξύ της ενώ περνώντας από διάφορες δυσκολίες ήρθαν όλοι πιο κοντά οπότε πιστεύω ότι το μήνυμα είναι οτι οι άνθρωποι περνώντας τις ίδιες δυσκολίες , καταλαβαίνουν ότι έχουν περισσότερα κοινά απ ότι πιστεύουν.

Παρολες τις διαφορες και τα εμποδια που περασε η οικογένεια, η οποία ήταν «διαλυμένη», στο τέλος όλοι ενώθηκαν για την ανάγκη ενός μέλους της

Ότι χρειαζόμαστε πολλές φορές απλά μια αφορμή για να φτιάξουμε ξανά την ζωή μας

Το μήνυμα της ταινίας ήταν ότι ο κάθε χαρακτήρας προσπαθούσε να πετύχει έναν στόχο και αν και κανένας δεν τα κατάφερε μέσα από όλη αυτήν την περιπέτεια ενώθηκαν ως οικογένειας κατάλαβαν ότι το σημαντικό ήταν ότι προσπάθησαν.

Ναι, είχε. Προσωπικά, πιστεύω ότι το μήνυμα ήταν να μην λογαριάζουμε τόσο το τελικό αποτέλεσμα όσο πρέπει να μετράμε την εμπειρία και τις αναμνήσεις που αποκτήσαμε από αυτό.

Το δέσιμο και η αγάπη της οικογένειας είναι το παν ανεξαρτήτως τους προβληματισμούς του καθενός.

Το μήνυμα που δίνει η ταινία είναι ότι μια οικογένεια ενώ δεν μιλάει καθόλου μπορεί να αντιμετωπίσει κάτι δύσκολο το οποίο πρέπει να κάνει την οικογένεια να συνεργαστεί και μα ενωθούν

Να αποδεχόμαστε τα ελαττώματα του άλλου ,να δουλεύουμε ομαδικά ,να πιστεύουμε στον εαυτό μας , να μην τα παρατάμε .

Ναι, ειχε ως μήνυμα το ότι στον κόσμο δεν υπάρχουν οι νικητές και οι χαμένοι αλλά και το ότι είναι πολύ σημαντικό η οικογένεια να είναι ενωμένη και λειτουργική

Ναι ενώθηκαν σαν οικογενια

κάθε οικογένεια έχει προβλήματα όμως πάντα υπάρχει ευκαιρία για να λυθούν

Οτι και να περνάμε πρέπει να το αντιμετωπίζουμε

Ναι πως δεν πρεπει να εχουμε προκαταληψεις και πως εαν δεν πετύχουμε τους στοχους μας δεν χαλαει τιποτα αντιθετως μπορουμε να ανακαληψουμε αλλα πραγματα που ισως να μας γεμιζουν και περισσότερο

Θεωρώ πως το μύνημα της ταινίας ήταν ότι πάντα μπορεί να υπάρχει κάποιος καλύτερος από εμάς μα αυτό δεν θα έπρεπε να είναι λόγος να μην προσπαθήσουμε ποτέ, ασχέτως του αποτελέσματος

Ναι, κάθε οικογένεια έχει τα προβλήματα της καμία δεν ειναι τέλεια αλλά μπορούν εύκολα ακόμα και από κάτι μικρό να δεθούν όλοι μεταξύ τους

Το μήνυμα που μας δίνει είναι ότι οι οικογένεια και η προσπάθεια έχουν πάντα άξια, ακόμα και αν δεν κερδίζεις πάντα, η οικογένεια μπαίνει πάντα πρώτη.

Να μην τα παραταμε

Μπορει να είχαν διαφορετικές απόψεις και όχι πολύ ξεκάθαρη εικόνα ο ένας για τον άλλο όμως όταν χρειάστηκε ενώθηκαν και έτσι έδειξαν την δύναμη της αγάπης για την οικογένεια

Η ταινία είχε κάποιο μήνυμα. Μας δίδαξε ότι η προσπάθεια είναι το παν και ακόμη και κάτι <<κατεστραμμενο>> όπως ήταν η οικογένεια αυτή μπορεί να ξανά φτιαχτεί...

Κατά τη γνώμη μου η ταινία ήθελε να περάσει το μύνημα ότι η οικογένεια είναι πάντα εκεί κάθε φορά και ότι πρέπει να την αγαπάς περισσότερο από όλα.

Η αποτυχία δεν είναι το τέλος

Πιστεύω μην τα παρατάμε ποτέ παρά τις δυσκολίες που μπορεί να περνάει ο καθένας και χωρίς να το ξέρουν οι υπόλοιποι γύρο μας πρέπει να σεβόμαστε!

κατα την γνωμη μου το μήνυμα της ταινιας ειναι το οτι η οικογένεια μπορει να τα περασει ολα ενωμενη και με λιγη προσπαθεια δεν πρεπει να τα παραταει κανεις για να υπαρξει αποτελεσμα

πιστεύω πως δεν είχε

Να μην τα παρατάς

Ότι όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, αν έχεις ανθρώπους που σε νοιάζονται και προσπαθείς συνέχεια, ακόμα και αν δεν επιτυγχάνεις κάθε φορά, στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Και πως η επικοινωνία έχει πολλές μορφές, ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο και δεν θα έπρεπε να περιφρονειται για αυτο.

το κύριο μήνυμα της ταινίας πιστεύω πως ηταν το πως μια διαμελισμένη οικογένεια μπορει να επανενωθεί αν εστω ένας βρεθεί σε αναγκη

Το μήνυμα της ταινίας είναι ότι η πραγματική αξία δεν βρίσκεται στο να κερδίζεις, αλλά στο να είσαι ο εαυτός σου και να έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν όπως είσαι

Το μήνυμα της ταινίας πιστεύω ήταν να μην παρατάμε τα όνειρα μας, και να προσπαθούμε να πετύχουμε τους στόχους μας παρά τα εμπόδια που εμφανίζονται.

εχει μηνυμα η ταινια για οικογενια, να μην τα παρατας ποτε γιατι αυτος που δεν θα παρατήσει ειναι ο άχρηστος