1η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ - "ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ"

Πρώτη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης για φέτος και  τα παιδιά μας ορεξάτα ορεξάτα ήρθαν στη Βιβλιοθήκη του σχολείου να γνωριστούμε με τα νέα μέλη και να συζητήσουμε για το βιβλίο. Το πρώτο μας βιβλίο ήταν το «Πώς φτάσαμε ως εδώ».

Πρώτη πήρε το λόγο η Παρασκευή που, όπως είπε ,της άρεσε το βιβλίο και ήταν πολύ εύκολο ανάγνωσμα,  δεν τη δυσκόλεψε. Αυτό που ήταν ενδιαφέρον ήταν ότι παρόλο που γράφτηκε από εφτά διαφορετικούς συγγραφείς, δεν φαινόταν  αυτό στη γραφή  ή στην πλοκή. Επίσης ήταν ενδιαφέρον ότι οι ήρωες ήταν πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους. Στην Ευγενία επίσης άρεσε η εναλλαγή των ηρώων , των εφτά διαφορετικών απόψεων.  Και στη Μαρία Κ. άρεσε το γεγονός πώς εφτά διαφορετικοί συγγραφείς συνεργάστηκαν προκειμένου να γραφτεί το βιβλίο . Εντόπισε την αντίφαση που υπήρχε στο ότι το Κόμμα της Ελευθερίας μόνο τέτοιο δεν ήταν , ενώ ξεχώρισε το κεφάλαιο με το ανάπηρο αγόρι. Η ίδια δε θεώρησε παιδικό το βιβλίο ή ένα εύκολο βιβλίο. Τουναντίον το βιβλίο αναφέρεται σε ένα θέμα που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο: την ελευθερία μας… Η Μιχαέλλα το βρήκε ενδιαφέρον και εύκολο στο διάβασμα και της άρεσε που αναδείκνυε τη δυσκολία της κατάστασης και τη στέρηση των δικαιωμάτων.

Η Μαργαρίτα αρχικά πίστεψε πώς ήταν βαρετό αλλά της κίνησε ο ενδιαφέρον η υπόθεση και ξεχώρισε το κεφάλαιο στο οποίο τα παιδιά συνεργάζονται και προβαίνουν σε αντιστασιακές πράξεις, αντιδρώντας στην απολυταρχία. Η Μαρία Σ. μας είπε πως το βιβλίο της θύμισε το 1984, αν και η γλώσσα του ήταν πιο απλή και στο συγκεκριμένο δόθηκε βαρύτητα στο ρατσισμό. Η Ελένη το βρήκε πολύ απλό αι το μήνυμα του η προσπάθεια των παιδιών να γκρεμίσουν το απολυταρχικό καθεστώς.

Ο Μανώλης το βρήκε ενδιαφέρον ακριβώς επειδή έδειχνε την οπτική των παιδιών και επιπλέον πως μαθαίναμε για την οικογένεια κάθε παιδιού μέσα από τα μάτια των άλλων. Στο Χρήστο δε μεταδόθηκε κάποιο αίσθημα μέσω του βιβλίου, καθώς πιστεύει πως έμοιαζε με το 1984 και γι αυτό φυσικά δε μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Ωστόσο αναγνωρίζει πως υπήρξαν πολλές οπτικές γωνίες στο βιβλίο καθώς οι εφτά διαφορετικοί συγγραφείς φώτισαν και διαφορετικά γεγονότα.

Η Χριστίνα επειδή γενικά δε διαβάζει το βρήκε μια πολύ καλή αρχή ως ένα εισαγωγικό βιβλίο στο πρόγραμμα. Είναι ένα βιβλίο που δύσκολα το αφήνεις από τα χέρια σου. Πολύ συγκινητικές οι ιστορίες όλες. Ο τρόπος που αντιμετωπίζονταν τα άτομα θυμίζουν έντονα τη δικτατορία. Η Βαλεντίνα μας είπε πως είναι το πρώτο βιβλίο που έχει ολοκληρώσει στην ζωή της και της άρεσε που είχε ένα καλό τέλος. Επιπλέον αυτό που ξεχώρισε είναι το πώς αντιδρούσε το κάθε παιδί στις διαταγές του κόμματος.

Η Νταριάνα αναφέρθηκε στο ότι παρόλο που το βιβλίο είναι απλό θίγει ένα πολύ σοβαρή θέμα και μπορεί ο καθένας να κατανοήσει τις συνέπειες της κατάστασης, ενώ η Κατερίνα Π. το βρήκε πολύ όμορφο και πολύ κατανοητό. Η Ισαβέλλα και ο Αντρέας αν και στην αρχή το βαρέθηκαν και το βρήκαν προβλέψιμο μετά τους κίνησε το ενδιαφέρον. Η Ισαβέλλα βρήκε πολύ ενδιαφέρουσες την 1^η , 5^η και 7^η ιστορία του. Ο Αντρέας πάλι καθηλώθηκε όταν έπιασε πιο συγκεκριμένα θέματα- την αναπηρία, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τη διαφορετικότητα…

Η Σμαράγδα βρήκε πολύ ελκυστικό το θέμα καθώς και το ότι ήταν ένα συλλογικό έργο. Τα παιδιά παίρνουν μέρος στην κοινωνία γιατί στερούνται τα δικαιώματά τους , αντιστέκονται με όποιο τρόπο μπορούν και το τέλος του βιβλίου μπορεί αν είναι και αρνητικό – δεν μαθαίνουμε ποτέ ποιο είναι. Το σημαντικό όμως είναι πως τα παιδιά ξεσηκώνονται! Η Βάλια επίσης συμφώνησε με τη Σμαράγδα: αν και απλό το βιβλίο έθιγε σημαντικά ζητήματα. Η αγαπημένη της ιστορία ήταν αυτή της γιαγιάς.

Ο Κώστας  μας είπε πως του άρεσε η ιδέα να παρουσιάζονται ξεχωριστά οι ιστορίες καθενός, ώστε να αποτυπώνεται και η άποψη του ήρωα. Οι ήρωες ήταν διαφορετικοί άνθρωποι, με άλλα προβλήματα και όλα αναδεικνύονται. Η ιδέα της αντίστασης στο αυταρχικό καθεστώς ήταν πολύ ενδιαφέρουσα . Το καθεστώς αυτό ήταν μια δικτατορία και ήταν ολοφάνερη και η μετάλλαξη κάποιων πολιτών σε φασίστες στη διάρκεια της διακυβέρνησης αυτής.

Η κ.Κυριαζίδου με τη σειρά της αναφέρθηκε στις διαφορετικές ερμηνείες των τίτλων- ο τίτλος στα Γαλλικά ήταν Δεν το είδαμε να έρχεται). Κάποιος από τους ήρωες το χρησιμοποιεί και μέσα στο βιβλίο. Και όπως είπε η ίδια το φαινόμενο αυτό της στέρησης των δικαιωμάτων δεν μας αγγίζει και δεν αντιδρούμε παρά μόνο αν θιγούν δικά μας δικαιώματα. Τότε και μόνο τότε ξυπνάμε. Αυτό που ήταν πολύ ενδιαφέρον ήταν ότι μπορούσε σαν ταυτιστείς με κάποιο ήρωα . Πολύ ενδιαφέρουσες οι αναφορές στο καταφύγιο αλλά και στο πλοίο που έδινε τη δυνατότητα σε ήρωες να κρυφτούν , να γλυτώσουν.

Η κ.Κρύου συμφώνησε με όσα είπαν τα παιδιά . Οι έφηβοι ήρωες κατάφεραν να περάσουν βαθιά νοήματα και ο κάθε αναγνώστης κατάφερε μα κατανοήσει με απλό τρόπο τι σημαίνει απολυταρχία.

Στη συζήτηση που ακολούθησε μιλήσαμε για την αλλοίωση των λέξεων και των νοημάτων , για την ύπαρξη χαφιέδων στην περίοδο τέτοιων καθεστώτων , την αντίδραση των ανθρώπων στη φίμωση τους , στο αν τελικά ο άνθρωπος μπορεί να  είναι ελεύθερος εντελώς σε οποιοδήποτε καθεστώς.