Πάει ο Obama, φέρτε μας τον επόμενο!

Σήμερα ορκίζεται ο Obama.

Όχι δεν υπάρχει κανένας λόγος για πανηγύρια, σε παλιότερα σημειώματα το συζητήσαμε το θέμα, δεν τρέφουμε υπερβολικές ελπίδες.
Σήμερα όμως εκτός του οτι ορκίζεται ο Obama φεύγει και ο Bush. Αυτό ναι, σηκώνει γιορτές και πανηγύρια.

Να διαφωνήσω με όσους απόλυτα και απλοϊκά σε μεγάλο βαθμό τραβάνε μια μολυβιά και διαγράφουν την οποιαδήποτε πιθανή αλλαγή απλά και μόνο επειδή ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι το ίδιο αριστερός μ’ αυτούς.

Αλλά φυσικά στην Ελλάδα φτάνουμε εύκολα στα άκρα μέσα από τη δική μας απόλυτη θέση στα πράγματα, επειδή εγκρίνουμε ή απορρίπτουμε αλλά σπανίως συζητάμε (αλλά και όταν συζητάμε δεν ακούμε τη θέση του συνομιλητή μας).
Ο Οbama ήδη έχει χρεωθεί όσα έγιναν στη Γάζα, χωρίς να έχει αναλάβει καν την προεδρία. Ναι Ο Obama όχι ο Bush! Σύμφωνα λοιπόν με τα δικά μας μεσογειακά και πολωμένα δεδομένα ο Obama είναι ήδη μια απ’ τα ίδια γιατί δεν καταδίκασε -πριν αναλάβει- το Ισραήλ.

-Howdy redneck partner...

Διότι, πως να το κάνουμε, μεγάλο πράγμα η συνήθεια. Όταν ζεις σε μια χώρα χύμα, όπου το να σέβεσαι θεσμούς είναι εξωπραγματικό και τα όρια θολά, ο οποιοσδήποτε δείχνει να τηρεί αυστηρά το πρωτόκολλο φαίνεται περίεργος.

Πιθανότατα κι αυτός να είναι «μία απ’ τα ίδια». Πολλές συνιστώσες είναι πολύ ισχυρές για να αλλάξουν οτιδήποτε.

Αλλά πάλι δεν είδα και κανέναν που να βιάστηκε να κάνει ανασκόπηση του 2009

Τελικά να χαίρομαι ή όχι για τον Obama;

Δεν ξέρω αν μπορώ να συνεισφέρω τίποτε νεότερο σε όσα έχουν ήδη γραφεί για την περίπτωση Obama αλλά αφού τόσοι έχουν άποψη, δικαιούμαι κι εγώ να καταθέσω τη δική μου.

Στα blogs αλλά και στις ιδιωτικές συζητήσεις βρέθηκα ξαφνικά (εγώ που πριν λίγο καιρό έλεγα οτι η αμερικανική εξωτερική πολιτική βασίζεται στην πολεμική μηχανή τον πολιτικό εκβιασμό και είναι παγιωμένη υπερβολικά σε αυτές τις αρχές για να μπορέσει να αλλάξει), να υπερασπίζομαι το δικαίωμα στην ελπίδα οτι κάτι μπορεί να αλλάξει. Και βασίζω αυτή την ελπίδα στην ευρεία νίκη του, στην τεράστια αύξηση του εκλογικού σώματος που του δίνει αρκετή δυναμική.

Αλλά το ενδιαφέρον κατά την ταπεινή μου άποψη είναι στο οτι εξελέγη έχοντας υποστηρίξει θέσεις που πριν λίγο καιρό θα φαινόταν ακραίες στο παραδοσιακό εκλογικό σώμα.
Εξήγγειλε εξομάλυνση των σχέσεων με την Κούβα και δήλωσε πρόθυμος να κάνει συνομιλίες με τον Ραούλ Κάστρο. Μίλησε για τον κόσμο στην περιφέρεια (λέγε με redneck) που «γαντζώνεται στη θρησκεία και στα όπλα». Για αποδοχή των γκέι. Μίλησε για άμεση δράση περιορισμού των ρύπων «θερμοκηπίου». Και κάποια στιγμή του ξέφυγε και ξεστόμισε την καταραμένη φράση «αναδιανομή του πλούτου». Αυτά τα λίγα μήπως ξέρετε πόσα μέτωπα ανοίγουν; Με τη μαφία των Κουβανών εξόριστων στο Μαϊάμι, τη βιομηχανία όπλων, τους αναγεννημένους χριστιανούς (Θεός να σε φυλάει από τούτη τη φάρα) που σχεδόν κατάφεραν να εξορίσουν από την εκπαίδευση τη θεωρία της εξέλιξης. Το είπαν φιλελεύθερο (με την αμερικανική σημασία του όρου δηλαδή ριζοσπάστη), σοσιαλιστή και τρομοκράτη άραβα. Αυτό από μόνο του έδειχνε τον τρόμο που προκαλούσε στους rednecks της πολιτικής η πιθανότητα εκλογής του.

Για τις ίδιες τις ΗΠΑ η εκλογή του Obama είναι ένα γεγονός με τεράστια σημασία. Μπορεί να μην είναι ακριβώς ο πρώτος μαύρος πρόεδρος (μιγάς είναι) αλλά είναι ο πρώτος μη-λευκός. Μπορεί να μην είναι αυτός που θα αντικαταστήσει τον αμερικάνικο στρατό με τους «Γιατρούς χωρίς σύνορα» και τον «Ερυθρό Σταυρό» αλλά αντιτίθεται στον πόλεμο. Μπορεί να μην είναι αυτός που θα εθνικοποιήσει τους πετρελαιάδες (που πιθανόν να έκανε το ΚΚΕ να εκδώσει μια συμπαθητική ανακοίνωση) αλλά φαίνεται να είναι πρόθυμος να στηρίξει Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Κι αυτά τα θέματα όσο ομφαλοσκόποι κι αν είμαστε, όσο προκατειλημμένοι με κάθε τι αμερικανικό, θα έχουν θετική επίδραση σε όλη την υφήλιο.

Αυτό λοιπόν που κάνει τον περισσότερο κόσμο να είναι αισιόδοξος είναι η εκλογή του με αυτά τα δεδομένα, ως γεγονός ανεξάρτητο και αυτοτελές.
Το αν θα καταφέρει να υλοποιήσει έστω κι ένα μικρό τμήμα από όσα επαγγέλλεται, το αν θα καταφέρει να νικήσει το βαθύ συντηρητικό οικονομικό και στρατιωτικό καταστημένο είναι μιας άλλης τάξεως πρόβλημα, μια άλλη συζήτηση.


Η καρικατούρα είναι του John Cox

Αντί άλλου δημοσιεύματος για τον Obama...

... ένα παλιότερο

Κατα τα άλλα, ένας αναστεναγμός ανακούφισης που δεν θα είναι η Palin αντιπρόεδρος!

To κάστρο της Nebraska

Μέχρι τώρα τα πράγματα ήταν αμφίρροπα.

Αλλά από τη στιγμή που ο Obama κατάφερε να κερδίσει την πολιτεία της Nebraska μπορώ να στοιχηματίσω άφοβα οτι θα είναι ο νικητής του χρίσματος. Σίγουρα θα μεγαλώσει τη διαφορά από την «γυναίκα του πρώην γκόμενου της Μόνικα» (όπως σαρκαστικά γράφουν τα αυτοκόλλητα στους προφυλακτήρες).

Ξέρεις τι είναι να κερδίσεις τη Nebraska;
Το 90% των κατοίκων είναι λευκοί και μια τεράστια μερίδα του πληθυσμού είναι αυτό που λέμε “Bible Thumpers”, δηλαδή φανατικοί χριστιανοί απ αυτούς που για κάθε πρόβλημα ψάχνουν στη βίβλο για τη λύση. Στα ραδιοφωνικά κύματα σ’ αυτές τις πολιτείες το “Our Lord Jesus” ακούγεται πιο συχνά απ’ ότι η λέξη «πλουτοκρατία» στα γραφεία του ΚΚΕ!

Αυτό δηλαδή που προσπαθούσαν να καταφέρουν οι πιο φανατικοί ακραίοι δεξιοί ρεπουμπλικάνοι, δεν πέρασε. Το να παρουσιάσουν δηλαδή τον Obama σαν αντιαμερικανό και σαν τον αντίχριστο (μη γελάτε, οι bible thumpers περιμένουν τον αντίχριστο σε μορφή υποψήφιου προέδρου!).

Να συνυπολογίσουμε επίσης δύο σημαντικές παραμέτρους:
Η μία είναι οτι αυτό ακριβώς το ρεύμα του Obama, σπάει το φαύλο κύκλο του «χρηματοδοτούμε όποιον έχει τις περισσότερες πιθανότητες». Άρα με τα αποτελέσματα αυτά οι χρηματοδότες (αν και τα περισσότερα χρήματα έχουν ήδη δοθεί) ανοίγουν ακόμα περισσότερο τα πορτοφόλια.

Εξ άλλου οι αμερικανοί ψηφοφόροι (οι μη φανατικοί) επηρεάζονται ευκολότερα από μια νίκη που ξεπροβάλει νωρίς, αποκλείοντας τους άλλους συνυποψήφιους.
Και η Hillary είναι ήδη στριμωγμένη αφού αναγκάστηκε να απολύσει την επικεφαλής της προεκλογικής της καμπάνιας, και παλιά της συνεργάτιδα.

Και αυτά μπορεί να αποδειχτούν μοιραίοι αρνητικοί πόντοι που τσαλακώνουν τα γεμάτα σιγουριά προφίλ σε μια μιντιακή και εικονολατρική δημοκρατία.

Φυσικά υπάρχει δρόμος ακόμα, τα πανίσχυρα λόμπι παρακολουθούν με ενδιαφέρον και θα ενεργοποιηθούν όταν και αν η περίπτωση Obama γίνει απειλητική είτε σαν υποψηφιότητα για την προεδρία είτε αν δείξει αδιάλλακτη απέναντι στους παγιωμένους και οργανωμένους συντηρητικούς μηχανισμούς.

Το θέμα σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ αυτών των μηχανισμών λόμπι και του κόσμου που θα πάει να ψηφίσει για πρώτη φορά (γιατί για πρώτη φορά θα αισθάνονται οτι έχουν λόγο).

Υ.Γ. Μην ακούω αηδίες τύπου "και μας έφαγε η αγωνία" και "σκασίλα μας". Οι αμρικανικές εκλογές επηρρεάζουν την παγκόσμια ισσοροπία, οικονομία τα πάντα! Επηρρεάζουν τη ζωη μας, περισσότερο απ ότι οι δικές μας εκλογές...