Σώβρακα

Για καμάρωσέ το εδώ δίπλα το Cristinάκι. Κανονικά ο τίτλος αυτού του post είναι «σας πήρα τα σώβρακα», αλλά ίσως κάτι άλλο προκύψει μέχρι το τέλος. Που λες, είχαμε προκριματικές εκλογές στην πατρίδα. Νέος θεσμός γνωστός με τα αρχικά PASO, το οποίο μεταφράζεται «ανοικτές, ταυτόχρονες, υποχρεωτικές προκριματικές» εκλογές.
Γίνεται σε αρκετές χώρες της Νοτίου Αμερικής και θυμίζει λίγο τις προκριματικές που κάνουν στις ΗΠΑ οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι. Ξέρεις, εκεί που μαζεύονται 30 υποψήφιοι Ρεπουμπλικάνοι και ο μέσος Αμερικάνος τουρίστας καλείται να διαλέξει: θέλω αυτόν που θα εξαφανίσει όλους τους Κινέζους, τον άλλον που θα κάψει τα βιβλία του Δαρβίνου, τον άλλον που θα εκτελεί με συνοπτικές τους Μεξικάνους μετανάστες ή τον άλλον που θα κάψει τους γκέι;
Στην Argentina, που λες, οι προκριματικές έγιναν με σκοπό οι ψηφοφόροι να διαλέξουν ποιος υποψήφιος από το κόμμα της αρεσκείας τους θα δώσει την προεδρική μάχη του Οκτωβρίου. Υποτίθεται δηλαδή ότι από κάθε κόμμα θα υπήρχαν περισσότεροι από έναν...
Όμως, όλα τα κόμματα είχαν ήδη διαλέξει έναν υποψήφιο, οπότε ο κόσμος τελικά κλήθηκε να ψηφίσει πρόεδρο δύο μήνες νωρίτερα. Και τι έβγαλε η κάλπη; Το Cristinάκι πήρε μόνο το 50,07% των ψήφων και ο επόμενος υποψήφιος το 12%. Υπόψη ότι ο «επόμενος» προέρχεται από το ιστορικότερο κόμμα της χώρας, τους Ριζοσπάστες. Από τα σπλάχνα τους βγήκαν ορισμένοι από τους σπουδαιότερους πολιτικούς της Argentina. Και στο λέω εγώ, ο Περονιστής. Ριζοσπάστης ήταν και ο μακαρίτης ο Raúl Alfonsín, o οποίος για κάποιον ανεξήγητο λόγο έμπλεξε με τις γραφικότητες του επίσης μακαρίτη Ανδρέα, τη δεκαετία του 1980 και την «Πρωτοβουλία των 6». Μυστήρια πράγματα. Oι ριζοσπάστες όμως εξακολουθούν να είναι ταυτισμένοι με το ελικόπτερο που πέταξε πάνω από την Casa Rosada το 2001 και την αδυναμία γενικώς να κυβερνήσουν, παρά τις καλές προθέσεις.

(Ο γιος του μακαρίτη του Alfonsín, ο Ricardo είναι αυτός που πήρε το 12% και έμεινε δεύτερος).

Το αποτέλεσμα θα μπορούσε απλά να είναι σαρωτικό, γιατί το Cristinάκι είναι το Cristinάκι. Το Cristinάκι ωρίμασε απότομα, όταν πριν ένα χρόνο «έφυγε» από τη ζωή ο Néstor Kirchner. Είναι μια σπάνια περίπτωση περονιστή ηγέτη: ξέρει να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες και να αφήνει πίσω το (κατά περίπτωση) χτες του περονισμού.
Είναι όμως και ενδεικτικό της αδυναμίας των υπόλοιπων κομμάτων να συνεργαστούν και να παρουσιάσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Δυστυχώς. Υποτίθεται ότι έγιναν προσπάθειες συνεργασίας, αλλά το πρωί συμφωνούσαν, το μεσημέρι διαφωνούσαν, το απόγευμα τσακώνονταν και το βράδυ πλακώνονταν. Και έτσι το Cristinάκι έκανε μια πρόβα δεύτερης θητείας με το ονειρεμένο 50,07%.
Kαι το ακόμα πιο εντυπωσιακό; Η Argentina εξακολουθεί να είναι μια χώρα, όπου ο Περονισμός ψηφίζεται σχεδόν από το 70% του εκλογικού σώματος: είτε πρόκειται για το κεντροαριστερό-πατριωτικό-φωνακλάδικο Cristinάκι, είτε τον ξεμωραμένο συντηρητικό Duhalde, είτε τον κεντρώο λιμοκοντόρο Saá.
Tέτοια ποσοστά δεν πήρε ούτε ο μακαρίτης ο Ανδρέας, όταν ερχόταν στην εξουσία το 1981 με τη δέσμευση να διορίσει τα 2/3 των Ελλήνων στο Δημόσιο. Πάντως είμαστε αχάριστος λαός: ο Ανδρέας έταξε Δημόσιο και πήρε μόνο 48%. Και ο trendy και fit Γιώργος υποσχέθηκε ότι «λεφτά υπάρχουν» και μετά βίας τσάκωσε ένα 44%. Και σκέψου ότι είχαν βγει και οι γριές από τα μνήματα να μαυρίσουν τον τέως καταλληλότερο (και νυν βουβό πρόσωπο).

Τι ωραία που θα ήταν να είχαμε και εδώ προκριματικές Cristinάκι μου! Όχι για να διαλέξουμε υποψήφιο αρχηγό, αυτό έχει κριθεί: το ΠΑΣΟΚ είναι οικογενειακή επιχείρηση, η ΝΔ έκανε «Καλλικράτη» και συγχωνεύθηκε με την Πολιτική Ανοιξη και ονομάστηκε «Νέα Αριστερά», στον Περισσό το μαγαζί είναι privé και ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα 100χρονα της Οκτωβριανής με βουντού στην τσαρίνα Αλεξάνδρα Φιοντόροβνα που την καταράστηκε και άντεξε μετά βίας 4 δυστυχισμένες γενιές (οι ευτυχισμένες θα έρχονταν μετά), στον ΛΑΟΣ έχουν αρχηγό ατακαδόρο και υπαρχηγό τη λατρεμένη Φρειδερίκη, και στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν τα χάλια τους, που είναι το ίδιο. Συμπέρασμα: αρχηγούς έχουμε.
Θα ήταν όμως ωραίο να κάναμε και εδώ προκριματικές για να διαλέξουμε π.χ. ποιο κόμμα λέει τις μεγαλύτερες μπαρούφες, ποιο κόμμα έχει τα πιο χυδαία πολιτικά στελέχη, ποιο κόμμα έχει τους πιο γραφικούς ή τους πιο σοβαροφανείς. Ιδού θέματα για το δημοψήφισμα που θέλεις να κάνεις τον Σεπτέμβριο, trendy και fit Γιώργο. Τόλμησέ το!
Διότι όπως είπε και το Cristinάκι με το που «πήρε τα σώβρακα», αν ακούγαμε πιο συχνά τι λέει η κάλπη, θα είχαμε καταφέρει να κάνουμε λιγότερα λάθη. Και για να στο συμπληρώσω: αν ακούγαμε τι λέει η κάλπη, δεν θα μουτζώναμε την Βουλή οι μεν και δεν θα περιγράφαμε τα προβλήματα οι δε.

Ο τίτλος θα είναι αυτός που ξεκινήσαμε. Αλλον δεν βρήκα.

Απορίες

Προφητική η λατρεμένη μου Mafa: εδώ και δεκαετίες το έχει κρεμάσει το ταμπελάκι στον πλανήτη: Προσοχή! Εκτελούνται έργα ανεύθυνων.

Τι βαρετή που είναι αυτή η συζήτηση. Για τους πολιτικούς που πήγαν διακοπές και τις αγορές που βρήκαν την ευκαιρία να τους προσπεράσουν. Απορία πρώτη: οι αγορές περίμεναν να πάει διακοπές η γαϊδάρα η Μέρκελ σε ένα rooms to let, o τσιγκούνης ο Κάμερον στην Τοσκάνη και ο Οbama στο χωριό της τριτοξαδέλφης του για να επιτεθούν; Τόσα χρόνια που ο δικός μας τέως καταλληλότερος (και νυν βουβό πρόσωπο) ήταν μονίμως σε διακοπές με εκείνα τα δυσοίωνα μούτρα, γιατί δεν έκαναν μια επίθεση της προκοπής; Γιατί τέτοιες διακρίσεις; Εντελώς μεταξύ μας, δεν ξέρω αν οι «αγορές» είναι κακοί άνθρωποι, αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιοι είναι λύκοι γιατί κάποιοι άλλοι είναι πρόβατα. Έχω και ένα ωραίο T-shirt από το Kukuxumusu με σχετικό θέμα.
Ακουσες το άλλο; Κροκοδείλια δάκρυα χύνονται στην καλοκαιρινή TV γιατί -λέει- θα αυξηθεί ο ΦΠΑς στα είδη εστίασης. Θα πάει 23% όταν οι «ανταγωνιστές» μας τον έχουν στο 8%. Απορία δεύτερη: γιατί ο πανούργος Βενιζέλος δεν κάνει ένα κόλπο; Να ρίξει τον ΦΠΑ στο 8% για να δούμε πόσοι από αυτούς που κλαίνε θα ρίξουν τον καφέ και το σουβλάκι στο €1. Θα μου πεις, κάποιοι είναι λύκοι, γιατί κάποιοι άλλοι είναι πρόβατα.
Είπα κροκοδείλια δάκρυα και θυμήθηκα τον ορυμαγδό ανακοινώσεων για τον θάνατο του Αναστάση Πεπονή. Απορία τρίτη: Είναι η ιδέα μου ή είναι όντως χυδαίο να μιλάνε με θαυμασμό για τον εκλιπόντα τα κόμματα που έκαναν κουρέλι το ΑΣΕΠ; Μόνο το λύκο με τα πρόβατα δεν διόρισαν στο Δημόσιο. Και θα πάνε και στην κηδεία του. Τέτοιο θράσος.
Μόλις θυμήθηκα ένα τεμάχιο που άκουσα να λέει με ειρωνικό ύφος: θα βγει άραγε ο Κάμερον να πει ότι τα επεισόδια στο Λονδίνο το έκανε ο συριζα; Δεν άντεξα και του απάντησα: καταρχήν οι Βρετανοί -και λόγω ιδιοσυγκρασίας- δεν θα είχαν ποτέ σύριζα και γραφικούς Αλέκους. Κατά δεύτερον, στην υποθετική περίπτωση που θα συνέβαινε αυτό, δεν θα το έλεγε ο Κάμερον, αλλά η λατρεμένη μου Αλέκα. Η συζήτηση φυσικά άναψε με το τεμάχιο να υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός ευθύνεται για όλα. Απορία τέταρτη: είναι απλά βλακεία ή έλλειψη παιδείας να μην αναγνωρίζεις το αυτονόητο: η απελπισία και η αγανάκτηση είναι παντός καιρού και ποικίλου περιεχομένου. Εδώ και χιλιάδες χρόνια υπήρχαν και θα υπάρχουν Σπάρτακοι. Λύκοι άλλης κοπής που θα προσπαθούν να ξυπνήσουν πρόβατα. Με ασπίδες, με πέτρες, με γκιλοτίνες, με τσεκούρι, βάζοντας το κορμί τους μπροστά σε «κόκκινα» τανκς, γιουχάροντας σιχαμερούς «συντρόφους», ρίχνοντας διεφθαρμένους δικτάτορες και ελέω θεού καθεστώτα, στέλνοντας μηνύματα σε twitter και Facebook. Μόνο αν πέσει μετεωρίτης θα σταματήσει αυτό. Όποιο και να είναι το σύστημα. Σημείωσε όμως και κάτι άλλο πριν πιάσουν δουλειά οι απανταχού Λάκηδες: στη Βρετανία οι νέοι δεν έκαψαν τράπεζες, ούτε άνοιξαν σούπερ μάρκετ για να φάνε. Τα πρώτα και κύρια «θύματα» της εξέγερσης είναι τα gadgets και τα αθλητικά είδη. Ο αποκλεισμός από μια κοινωνία που καταναλώνει.
Εν τω μεταξύ, δεν ξέρω αν στο έχω πει, αλλά δεν έχω καταλάβει αυτή τη διαφήμιση με τη φέτα Ήπειρος. Τη βάζει στο πιάτο και την πάει βόλτα. Ώρες ολόκληρες η φέτα ταξιδεύει. Απορία πέμπτη: αν βρεθώ στην Ήπειρο μπορώ να παραγγείλω φέτα και να μου την φέρουν αμέσως; Δεν θέλω να ακούσει κλαρίνα, ούτε ρυάκια, ούτε αεράκια. Μια χαρά μπορώ να την φάω και έτσι. Είμαι λύκος και αυτή είναι φτιαγμένη από πρόβατο.

Και κάνει και μια ζέστη.