Μαρθέλα

Πρόσεξε ταινία: ισπανικός τίτλος Amadοr. Μετάφραση στα ελληνικά, Η Ζωή που θα έρθει. Εμένα με ξέρεις τι γκρίνιας που είμαι με τις μεταφράσεις των ταινιών, αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι το πέτυχε ο καλλιτέχνης. Διότι αυτή «η ζωή που θα έρθει», άμα έρθει εμένα να μου γράψεις γράμμα σαν αυτό που περιμένει η Κομισιόν από τον Αντωνάκη-Φαήλο Σαμαρά.
Και πώς να έρθει η ζωή όταν βρίσκεσαι στην Ισπανία ως μετανάστρια από την Βολιβία. Δεν παίρνω και όρκο για την προέλευση, αλλά αυτή η προφορά κάτι ανάμεσα σε Βολιβία και Περού μου έκανε. Έχεις λοιπόν την πρωταγωνίστρια, η οποία έχει μετακομίσει στην Ισπανία μαζί με τον αγαπημένο της για μια καλύτερη ζωή. Και τι περιλαμβάνει το μενού της καλύτερης ζωής; Σουφρώνουμε τα λουλούδια, τα φροντίζουμε, τα ψεκάζουμε, τα κλείνουμε σε ένα ψυγείο και τα πουλάμε στα φανάρια. Διότι τα λουλούδια ως γνωστόν ακόμα και νεκρά, έχουν πέραση. Σαν τις ιδεολογίες.
Έλα όμως που η πρωταγωνίστρια δεν πολύ-γουστάρει αυτή τη ζωή. Όχι ότι φαντάστηκε τίποτα καλύτερο όταν πήγε στην Ιβηρική, αλλά όπως και να το κάνεις, από τη μία τα λουλούδια, από την άλλη ο αγαπητικός περιτριγυρισμένος από διάφορες σουρ-λουλούδες, τα παίρνεις στην κράνα. «Ζωή μισή, δεν θέλω πια να ζω» που λέει και το τραγούδι.
Αλλά τι τα θέλεις μανίτσα μου; Αμα είσαι μετανάστης, το πρόβλημα το κουβαλάς μαζί σου. Νομίζεις ότι εκεί που πας θα το λύσεις; Αμ δε! Ακόμα και σε χώρα που μιλάνε την ίδια γλώσσα να βρεθείς, full ξένος θα είσαι. Παράδειγμα η πρωταγωνίστρια: Μαρσέλα τη φώναζαν στο σπίτι, Μαρθέλα την φωνάζουν στην Ισπανία.
Έτσι που λες. Δεν πολύ-γουστάρει η τύπισσα. Και πάνω που είναι έτοιμη να την κάνει με συνοπτικές, άγνωστο για πού, συνειδητοποιεί ότι είναι έγκυος. Από τον αγαπητικό με το τιγκαρισμένο από λουλούδια ψυγείο.
Στράβωσε λίγο το πλάνο της νυν Μαρθέλα (πρώην Μαρσέλα), λόγω εγκυμοσύνης, αλλά μην φανταστείς τελείως. Σου λέει, ας βρω μια δουλειά να βοηθήσω την κατάσταση και κυρίως τον εαυτό μου. Και βρίσκει τη γνωστή δουλειά: να φροντίζει τον κατάκοιτο γέρο-Amador. Εύκολα πράγματα. Ο γέρος διαβάζει, παλεύει ένα παζλ, παίρνει τα χάπια του, το παίζει και πνεύμα αντιλογίας. Πετάει όμως στο ξεκάρφωτο και την absolut ατάκα: «Η δουλειά δεν μπορεί να είναι καλό πράγμα, γιατί την ανακάλυψαν τα αφεντικά». Respect στον Amador.
Mε τούτα και με εκείνα, η ώρα περνάει και το παραδάκι πέφτει κάθε μήνα στο χέρι της νυν Μαρθέλα (πρώην Μαρσέλα). Λες, προς στιγμήν: ιδού πώς η τύχη χαμογέλασε στην άμοιρη μετανάστρια με το θλιμμένο βλέμα. Αμ δε! Τα είπαμε: άμα είσαι μετανάστης, το πρόβλημα το κουβαλάς μαζί σου.
Και το πρόβλημα της πρωταγωνίστριας είναι ότι ο βολικός γέρος αποφασίζει να την κάνει για τον άλλο κόσμο. Πολύ βολικός για να είναι αληθινός. Μετά μου λες εμένα γιατί τα έχω με τις γριές που τη στήνουν στα ΕΛΤΑ με το λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ (των 3 ευρώ). Πάνω που τα είχε βάλει σε μια σειρά η νυν Μαρθέλα (πρώην Μαρσέλα) ο γέρο-Amador τίναξε τα πέταλα.
Και ρωτώ εγώ: τώρα τι κάνεις Μαρθέλα μου; Και μου απαντάς εσύ: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ο σκοπός είναι το παραδάκι και τα μέσα είναι τα λουλούδια. Τα είπαμε, δεν τα είπαμε; Το νεκρό λουλούδι με λίγη φροντίδα μένει ζωντανό, μυρίζει ωραία, στολίζει χώρους, εξωραΐζει καταστάσεις, κρύβει και την απελπισία που σε κυριεύει όταν ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι τόσο μα τόσο λάθος.
Βρέθηκε η λύση. Με βοηθό μια αλμοδοβαρική περσόνα που πετά τρελές ατάκες και άλλους συμμάχους που προκύπτουν απρόσμενα στην πορεία.
Η ταινία σε αγχώνει λίγο, στην προσπάθεια να αντέξεις την ταλαιπωρία που περνά η σκυθρωπή Μαρθέλα και να αποφασίσεις μέχρι πού μπορεί ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα.
Αλλά ο γερο-Amador όσο ζούσε και πάλευε εκείνο το ρημάδι το παζλ τα είχε πει όλα: «Η Ζωή που θα έρθει» είναι το πάντα ο σκοπός. Και αυτό το έμαθε καλά η Μαρθέλα.

* Το Amador είναι του Fernando León de Aranoa, γνωστού από τις «Δευτέρες με λιακάδα». Mιας ταινίας που γυρίστηκε το 2002 και σήμερα είναι πολύ επίκαιρη.

Kουακέρος

Δεν ξέρω αν το έμαθες, αλλά μπλέξαμε με τον Παπαδήμο. Δεν είναι το θέμα ότι είναι τραπεζίτης, θα μπορούσε να είναι  και Κυνόδοντας και να μπλέξουμε χειρότερα. Το θέμα είναι ότι ανήκει στο club Bildeberg και στο video club της γειτονιάς του. Κάτι δαιμόνιοι τον είδαν τις προάλλες να παρακολουθεί την ταινία illuminati, δευτερόλεπτα πριν ορκιστεί πρωθυπουργός εθνικής ενότητας. 

Σύμφωνα με τον Πάνο (εντελώς) Καμμένο, ανήκει και στο Club των ισχυρών που ευθύνεται για τη στάση πληρωμών στην Ατλαντίδα, που τελικά οδήγησε στη μεγάλη πλημμύρα. 
Ακουσα και στο δρόμο ότι είναι μασόνος και προτεστάντης. Η θεία η Φυστικούλα έμαθε από τον περιπτερά της γειτονιάς ότι είναι και κουακέρος, επειδή κάποιος που ψώνιζε τέμπερες από το μαγαζί που ψωνίζει και η γυναίκα του Παπαδήμου, μια λαθρομετανάστρια της συμφοράς, την είδε να κρατά ένα κουτί δημητριακά που επάνω του είχε έναν κουακέρο που ήταν φτυστός ο Παπαδήμος. Φρικτή πλεκτάνη.
Έχει και συνέχεια. Όπως ξέρεις, οι εξωγήινοι είναι πίσω από τη Σελήνη και μας παρακολουθούν. Αλλωστε είναι πλέον επιβεβαιωμένο ότι έχουν στείλει στην Ελλάδα για προπαγάνδα τους Γιώργο Αφτιά, Γιώργο Παπαδάκη, Ελεωνόρα Μελέτη, Νότη Σφακιανάκη, Χρυσόστομο Ψωμιάδη και Σία Κοσιώνη. Μια νύχτα με πανσέληνο, η γειτόνισσα που φοράει ακουστικό βαρηκοΐας το γύρισε προς τη μεριά του Φεγγαριού και τους άκουσε να λένε ότι τελικά αποφάσισαν να καταστρέψουν τα ελληνικά κόμματα. Στο τσακ πρόλαβε και άλλαξε την ΑΑΑ μπαταρία και άκουσε ακόμα ότι το σατανικό σχέδιο είναι να βάλουν τον Παπαδήμο, εκείνος να προκύψει καταπληκτικός πρωθυπουργός και ο κόσμος να μην θέλει αυτοδύναμο Αντωνάκη Σαμαρά. Έτσι, θα μείνει για πάντα πρωθυπουργός ο κουακέρος και δεν θα γίνει Επανάσταση. 

Η ίδια γειτόνισσα είπε ακόμα ότι είδε στην πίσω μεριά του Φεγγαριού τον Ομπάμα, ο οποίος δεν είμαι μαύρος, αλλά χρησιμοποιεί την ίδια βαφή μαλλιών που χρησιμοποιούν και οι Κινέζοι κομμουνιστές-καπιταλιστές επιχειρηματίες. Αυτό προσωπικά δεν το πίστεψα, γιατί η γειτόνισσα μπορεί να έχει βιονικό αφτί, αλλά ο καταρράκτης στα μάτια κοντεύει να ξεπεράσει σε τουρισμό και τον Νιαγάρα. 
Εν τω μεταξύ, μια άλλη γειτόνισσα που η κόρη της πλένει ρούχα στη σκάφη δύο συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και καθαρίζει το τασάκι της γνώστης όψιμης κουμμουνίστριας, άκουσε την ώρα που άλλαζε το χλώριο στη θερμαινόμενη πισίνα ότι ξεκινά νέο αντάρτικο κατά του κουακέρου Παπαδήμου και έχουν πέσει τώρα τα επιτελεία να διαλέξουν βουνά. Ο Πάνος (εντελώς) Καμμένος θα ξεκινήσει από το Mont Blac και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης με τη Μιλένα Αποστολάκη, την Εύα Καϊλή και την Εύη Χριστοφιλοπούλου θα πιάσουν τον Παρνασσό, επειδή από κάτω είναι η Αράχωβα την οποία ελέγχει η εκδοτική διαπλοκή. Το ΠΑΜΕ θα κάνει χωριστό αντάρτικο, αρχικά στην Ομόνοια και μετά στα Ουράλια Όρη που χωρίζουν την Ευρώπη από την Ασία, για να δείξει το συμβολισμό ότι η χώρα πρέπει να πάψει να ανήκει στην Ευρώπη.
Και όλα αυτά γίνονται για να προκληθεί γαλαξιακό χάος και να ξυπνήσουν τελικά οι Χερουβείμ και ο μακαριστός Σεραφείμ, ο οποίος είχε και ένα στόμα -άστα να πάνε. Πουλάνε και ένα βιβλίο στην TV για τον Σεραφείμ και πώς οι ειδικοί έχουν προβλέψει ότι ο μακαριστός θα σηκωθεί από τον τάφο, όταν το ξανθό γένος θα βγάλει πάλι Πρόεδρο Πούτιν, και θα πάρει το τσεκούρι του Μάκη-Νότη-Μαυρουδή Βορίδη και θα κόψει το κεφάλι του κουακέρου Παπαδήμου.
Αλλά η συνωμοσία δεν είναι τόσο απλή. Η άλλη η θεία η Βερυκοκούλα είπε ότι ο ανθοπώλης στη βασιλίσσης Σοφίας έχει το γιο του στην Προεδρική Φρουρά. Ένα βράδυ που κατέβαινε ο λεβέντης τσολιάς το δρόμο για να πιάσει υπηρεσία στον Αγνωστο Στρατιώτη, άκουσε στο προαύλιο της Βουλής ψιθύρους ότι την επόμενη Κυριακή μια εφημερίδα θα δώσει (στην έκδοση των 2 ευρώ) ένα σπάνιο φωτογραφικό ντοκουμέντο, όπου ο κουακέρος Παπαδήμος κάθεται σε ένα τραπέζι με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί και γράφουν την επιστολή που θα αναγκάσουν τον Σαμαρά να υπογράψει. To τραπεζομάντηλο εν τω μεταξύ δεν έγραφε «καλώς ήρθατε, καλή όρεξη», αλλά «Standard and Poor's RULEZ». Στο βάθος της φωτογραφίας διακρίνεται σαφώς ο Σόιμπλε να χορεύει το YMCA, άρα μαϊμού-ανάπηρος είναι και του λόγου του. Με το άκουσμα της είδησης, η θεία έπαθε διπλό κοιλιακό άλγος.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του τσολιά και δεν πρόλαβε να ακούσει παρακάτω, γιατί έπρεπε να ηρεμήσει τον υστερικό γκόμενο που ακόμα βάραγε γερμανικό νούμερο στον Έβρο. Όταν τελικά έκλεισε το ρημάδι το κινητό, άκουσε κι άλλους ψιθύρους ότι η εφημερίδα θα αποκαλύψει ότι οι Μέρκελ-Σαρκοζί και ο κουακέρος Παπαδήμος έχουν ουρά, άρα δεν είναι άνθρωποι, αλλά εξωγήινα τέρατα. Πάνω από το κεφάλι της Μέρκελ υπάρχουν δύο κέρατα, αλλά η εφημερίδα (επειδή είναι έγκυρη) εξηγεί ότι τελικά ήταν ο Μπερλουσκόνι που έκανε ένα από τα γνωστά του αστεία.
Πάντως, η εφημερίδα παραθέτει και το ακουστικό βαρηκοϊας της γειτόνισσας, όπως και τις μπαταρίες ΑΑΑ με τις οποίες είχε πρώτη επιβεβαιώσει τη φρικτή συνωμοσία.

Ο τσολιάς άκουσε μια άλλη εκδοχή ότι ο κουακέρος Παπαδήμος θα παραιτηθεί για να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό πάλι τον trendy και fit Γιώργο και αντιπροέδρους τον Πετσάλνικο, τον Απόστολο Κακλαμάνη, τον Νικήτα Κακλαμάνη και την Παρθένα Φουντουκίδου. Κάτι ακούστηκε και για τον Κίμωνα Κουλούρη, αλλά ο τσολιάς είχε και πάλι τηλεφώνημα από τον υστερικό και δυστυχώς ο ανθοπώλης δεν πρόλαβε να μάθει περισσότερα από τον κουτσομπόλη, όπως αποδείχθηκε, γιο.

Και αυτά είναι μόνο η αρχή. Έτσι και καβατζώσουμε μερικές μπαταρίες ΑΑΑ θα μάθουμε πολλά ακόμα. Και η επίσκεψη στον καταρράκτη, δωρεάν.

Πομπηία

Έψαχνα να βρω τον ορισμό της Οπερέτας, επειδή το είδα να παίζει πολύ σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν: είναι -λέει- ένα είδος όπερας σε μικρότερη, απλούστερη και ελαφρότερη απόδοση με κωμικό χαρακτήρα. Στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο διαδεδομένο, τουλάχιστον όχι στο φυσικό του χώρο που είναι η Λυρική Σκηνή -το γνωστό άθλιο παράπηγμα της οδού Ακαδημίας.
Υπάρχουν, πάντως, δύο οπερέτες που -είδες πώς τα φέρνει η ζωή;- απέκτησαν ξαφνικά επικαιρότητα: «Ο Βαφτιστικός» και «Οι απάχηδες των Αθηνών».
Σε  «βαφτιστικό» έπαιξαν πολλά ονόματα. Όποιος φουκαράς είχε την ευκαιρία να φύγει από αυτή τη χώρα και να διαπρέψει στο εξωτερικό, προτάθηκε για «βαφτιστικός». Οι περισσότεροι δεν είχαν ιδέα και κατά πάσα πιθανότητα έφτυσαν τον κόρφο τους. Μετά περάσαμε σε πιο συμβατικά ονόματα με κορυφαίο εκείνο του προέδρου της Βουλής. Ειλικρινά δηλαδή, θα στο πω όπως στα Τρίκαλα Κορινθίας: what was he thinking? Στον trendy και fit Γιώργο αναφέρομαι. Μα τον Πετσάλνικο; Εντάξει, τους κούφανες όλους με το δημοψήφισμα, αλλά πόσα χτυπήματα να δεχθώ ο άνθρωπος; Τον Πετσάλνικο; Τα ύστερα του κόσμου.
Αλλά και σε «Απάχηδες», full house. Καλύτερα να τους πεις «εν αναμονή πρωθυπουργούς». Ο πρώην καταλληλότερος και νυν βουβό πρόσωπο έγινε «απάχης» το 2000 για περίπου 2 ώρες. Τόσο κράτησε η «ώρα του Καραμανλή» μέχρι που βγήκαν οι αληθινοί ψήφοι και σχόλασε ο γάμος. Εκ των υστέρων, νομίζω ότι εκείνη η virtual «ώρα» ήταν ό,τι καλύτερο του είχε συμβεί. Γιατί μετά που έγινε αληθινός πρωθυπουργός, άστο. Βαρέθηκε και την όψη του χοιρινού σε γύρο.
Ο δε Πετσάλνικος έγινε πρωθυπουργός για περίπου 1,5 ώρα, ενώ στην Καστοριά έσφαξαν τα πρώτα αρνιά. Προηγήθηκε η πρωθυπουργία Κακλαμάνη για περίπου 45 λεπτά: τόση είναι η απόσταση από τη Βουλή στη Συγγρού -σε ταξί με κίνηση- όπου έσπευσε για να του δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ο Αντωνάκης ο Σαμαράς.

Εν τω μεταξύ, δεν ξέρω αν το έμαθες, αλλά στα κόμματα έφτιαξαν και επιλοχάδικο. Βγαίνουν καθημερινά υπηρεσίες για τις τηλεοπτικές εμφανίσεις. Παράδειγμα: Μπακογιάννη: 6-8 στη ΝΕΤ, 2-4 γερμανικό νούμερο στο ΣΚΑΙ και όλο το πρωινό σε ό,τι περίσσεψε. Αν έρθει ο δεκανέας αλλαγής Μαρκογιαννάκης να την αλλάξει, έχει καλώς. Αλλιώς θα ξεμείνει στον ΣΚΑΙ με την Πόπη και τον Πορτοσάλτε. Στον Περισσό, βέβαια το έχουν λύσει αλλιώς: μαγνητοσκόπησαν τον Πεντεδέκα (ή κάπως έτσι) και παίζει η ίδια κασέτα σε όλες τις εκπομπές. Αλλωστε, τι έχει να σου πει; Ότι εκείνοι τα είχαν προβλέψει από το 1992. Μέχρι που πήρε τηλέφωνο ο Κώστας Λεφάκης και έκανε μήνυση στη μαγνητοσκόπηση, διότι και εκείνος τα είχε προβλέψει όλα από το 1831, όταν οι γιοι του Πετρόμπεη δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια. Εξαιρώ τη Θεοδώρα Ντάκου που είχε προβλέψει στον βασιλιά Κωνσταντίνο ότι ποτέ δεν θα του κάνει το τηλεφώνημα ο «εθνάρχης» να επιστρέψει το 1974. Και έτσι την πάτησε όπως ο Πετσάλνικος....  

Τι από όλα αυτά σου κάνει εντύπωση; Εμένα τίποτα. Το λέμε δύο χρόνια τώρα: από την κρίση δεν θα σε βγάλουν αυτοί που την προκάλεσαν και όσοι την ανέχθηκαν. Μην το ξεχνάς το τελευταίο, γιατί ορισμένοι βολεύονται με συνθήματα-μούτζες και τον μπαμπούλα του δικομματισμού.
Και ποια είναι η εναλλακτική στον δικομματισμό; Τριάντα χρόνια περιμένω να την ακούσω: έβλεπα προχθές τον Πεντεδέκα (ή κάπως έτσι) να τσακώνεται με μια εξυπνιάδου του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κανάλι. Η γκόμενα είναι ένα μείγμα Παπακώστα-Μιλένα-Αννα Νταλάρα. Τα ξέρει όλα ή σχεδόν όλα και δεν σηκώνει κουβέντα. Και τσακωνόταν με τον Πεντεδέκα για την Αριστερά και ποιος είναι καλύτερος. Και μια του ΠΑΣΟΚ καθόταν αμίλητη και τους κοίταζε. Και φυσικά έτριβε τα χέρια της με το αποκρουστικό θέαμα. Περιττό να σου πω ότι με τέτοιο καβγά, συμπάθησα τον Πεντεδέκα. Μέχρι και το DVD σκέφτομαι να αγοράσω. Χώρια κάτι άλλοι μωροφιλόδοξοι που ιδρύουν «Αρματα», «Κινήματα» και «Ομίλους». Πάρε κόσμε.
Βρήκα όμως τι με ενόχλησε περισσότερο: αυτή η δήθεν οργή για την προσβολή της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Ιδιαίτερα τσάντισε τον Αντωνάκη τον Σαμαρά, ο οποίος για να ηρεμήσει πετάχτηκε στα Media Markt και έσπασε δύο γερμανικά σίδερα και μια γαλλική φριτέζα. Ακούς εκεί να του πουν πού θα βάζει την υπογραφή του και το πουλί του, κοτζαμάν Αντωνάκη. Το φαντάζεσαι;
Ξεχνάμε βέβαια ότι πριν μας «προσβάλουν» εκείνοι, τούς είχαμε προλάβει εμείς: εδώ και 30 χρόνια οι Ευρωπαίοι είναι κάτι κουτόφραγκοι που μας δίνουν λεφτά. Τώρα όμως που τα λεφτά είναι δανεικά, αντί να τους πούμε «εξυπνόφραγκους» και να δούμε τι θα κάνουμε, τούς βαφτίσαμε κακούς.
Να με συμπαθάς, αλλά εμένα δεν με προσβάλει καμία Μέρκελ και κανένας Σαρκοζί. Δεν θα σπάω φριτέζες και σίδερα. Περισσότερο με προσβάλει το λαμόγιο που έμεινε ατιμώρητο όταν με τα λεφτά των ασφαλιστικών μου εισφορών αγόραζε τοξικά ομόλογα. Εξίσου με προσβάλει το φαύλο παρεάκι που είχε μαζέψει γύρω του ένας πρωθυπουργός και διαπραγματευόταν πώς θα χαρίσει ολυμπιακά ακίνητα σε ένα χυδαίο παρεάκι με έδρα το Αγιο Όρος. Εξίσου με προσβάλει καθημερινά ο κάθε εργατοπατέρας-εργατοσυντεχνίας που δεν πέταξε με τις κλωτσιές από το παράθυρο έναν δημόσιο υπάλληλο ή γιατρό που χρηματίζεται. Ξέρεις πόσα τέτοια θα βρεις, αν κάτσεις να σκεφτείς; Τόσα πολλά που στο τέλος δεν θα θυμάσαι ποια είναι η Μέρκελ και ποιος ο Σαρκοζί.
Κάπως έτσι πρέπει να ήταν και οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας. H λάβα κατεβαίνει και εμείς το διασκεδάζουμε με μηνύματα στο twitter και στο facebook. Επειδή ξεμείναμε με Αντωνάκηδες, Πετσάλνικους, ατακαδόρους πατριώτες, τον Πεντεδέκα (ή κάπως έτσι), την εξυπνιάδου του ΣΥΡΙΖΑ, την Ντόρα που βαράει γερμανικό νούμερο στο ΣΚΑΙ, τους Λυμπερόπουλους, τους Μπαλασόπουλους, τους Φωτόπουλους και το ΠΑΜΕ να φυλάττει Θερμοπύλες στο Σύνταγμα.
Και για να μην ανησυχείς: η όποια νέα κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτα. Γιατί έχουμε εκλογές. Συγκρίνεται με τίποτα η κάλπη; Ακόμα και αν όλα τα πλακώσει η λάβα που έρχεται, η κάλπη θα ζήσει. «Θαύμα! Θαύμα!» θα φωνάξουν οι ελάχιστοι επιζήσαντες...
Οπερέτα.

Lila

Ξέρεις πόσο πολύ λατρεύει αυτό το blog την Lila Downs. Kαι δεν θα μπορούσε να λείψει από την πρεμιέρα του νέου της άλμπουμ με τίτλο Pecados y Milagros. Δεν μπορείς να πεις, επίκαιρος ο τίτλος: «Αμαρτίες και Θαύματα». Τώρα πού είναι οι αμαρτίες και πού τα θαύματα, δεν έχω απάντηση. 
Το πρώτο τραγούδι που άκουσα είναι ριμέικ μιας τεράστιας επιτυχίας που την έχουν ερμηνεύσει οι πάντες. Με πρώτη και καλύτερη, από τη γυναίκα-θρύλο που ακούει στο όνομα Chavela Vargas. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς την Chavela Vargas. Νομίζω ότι είναι κομμάτι της ιστορίας του México. Δεν ξέρω αν διδάσκεται στα σχολεία μαζί με τους Αζτέκους, την αλητεία των Ισπανών conquistadores και τον ηρωισμό του Zapata, θα έπρεπε όμως. Πρώτη ώρα Chavela Vargas, δεύτερη ώρα Frida Kahlo, τρίτη ώρα Juán Rulfo. Και πάει λέγοντας.
Μην σε κουράζω άλλο. Το πρώτο τραγούδι, το ριμέικ που λέγαμε πριν τη φλυαρία, έχει τίτλο Cruz de Olvido (Σταυρός της Λήθης). Και κάτι στίχους, μαχαίρι. Καλύτερα να μην μας τύχει.

Ιδού και οι δύο εκδοχές (Mε κρυφή αφιέρωση σε σένα και σε σένα...)



H Chavela Vargas τραγουδά στη συνέχεια ζωντανά στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης:

Όμιλος

Μέσα στο κλίμα των ημερών είναι πραγματικά σπάνιες οι ευκαιρίες που έχεις για να κλάψεις από τα γέλια. Εντάξει, δεν λέω, υπάρχει και η πολιτική φαρσοκωμωδία για το ποιος θα κάτσει στην καρέκλα του πρωθυπουργού για να χαζεύει τη χώρα να βουλιάζει. Υπάρχει όμως και καλύτερο. Διαμαντάκι ανακάλυψα και στο αποκαλύπτω: «Αλπεις», η νέα ταινία του what's his name. Eίναι αυτός που έκανε και τον Κυνόδοντα, ο οποίος ήταν ριμέικ μεξικάνικης ταινίας του 1970, γεγονός που ουδέποτε έμαθες, ώστε τουλάχιστον να μην αποθεώνεις άδικα το φοβερό εύρημα.
Ακου τώρα νέο εύρημα: οι Αλπεις διαδραματίζονται σε μια απρόσωπη πόλη-κοινωνία με λοβοτομημένους ανθρώπους. Το βλέμμα κενό, καταθλιπτικό σχεδόν. Μιλάμε για τόνους χάπια. Ευτυχώς που μπήκε η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, γιατί θα είχε βουλιάξει το σύστημα και θα θέλαμε νέα μέτρα, Ανδρέα μου Λοβέρδο μου.
Και ξάφνου ένας τύπος, έχει μια φοβερή (sic) ιδέα. Να φτιάξει έναν «Όμιλο Προβληματισμού» σαν του Φλωρίδη για να προσφέρει -με το αζημίωτο- παρηγοριά σε λοβοτομημένους ανθρώπους που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα. Ή που πέταξαν σε μια άλλη κοινωνία, μακριά από τη λοβοτομημένη.
Πώς θα γίνει αυτό; Τα μέλη του «Ομίλου» θα αντικαθιστούν τους νεκρούς. Το όνομα του «Ομίλου» είναι «Αλπεις», επειδή -λέει- οι Αλπεις είναι αξεπέραστες ή κάτι τέτοιο. Να, αυτά είναι. Δεν έχεις δει τις Ανδεις και λες ότι οι Αλπεις είναι αξεπέραστες. Δεν βαριέσαι, μην το παίζεις σνομπ επειδή εσύ πας κάθε χρόνο και βλέπεις τις Ανδεις. Αλλοι πάνε και στα Ιμαλάια.
Πάμε παρακάτω: και πώς θα λέγονται τα μέλη των «Αλπεων»; Απλό: πιάνουμε τα ονόματα των γνωστότερων κορυφών: Mont Blanc, Monte Rosa, Gran Paradiso και τα ρέστα. Να, αυτά είναι. Πάλι με την ξενομανία. Και γιατί, μανίτσα μου, να μην τον πούμε «Πίνδος» να τιμήσουμε και την παράδοση; Εξαιρώ την πληθώρα βουνοκορφών: Σμόλικας, Γράμμος, Αγραφα, Γκιώνα.
Τώρα εντελώς μεταξύ μας, αν εσύ έχανες έναν δικό σου, πόσες πιθανότητες θα έδινες να επέτρεπες να σου κατσικωθεί στο σπίτι (ή στο σβέρκο) ένα λοβοτομημένο ατομάκι να σου παριστάνει το υποκατάστατο; Ουτοπίες ή απλά ανοησίες; 
Αντε να πάμε παρακάτω: Πιάνουν λοιπόν δουλειά οι «βουνοκορφές» να παρηγορήσουν το λοβοτομημένο-αλλόκοτο κόσμο που -υποτίθεται- ότι πενθεί. Με μάλλον σκανδιναβικό τρόπο.
Έχω βέβαια να σου καταθέσω την καταγγελία του σκηνοθέτου: ακόμα και σε μία λοβοτομημένη κενωνία, δεν λείπουν τα πάθη κανονικών ανθρώπων, ο εθισμός στις ζωές των άλλων, η κουτοπονηριά, μην σου πω και η τάση φοροδιαφυγής. Διότι η παραοικονομία βασιλεύει Βαγγέλη μου Βενιζέλο μου, που θέλεις να πιάσεις και τους στόχους της τρόικας. Έτσι μια από τις «βουνοκορφές» αποφασίζει να αποκρύψει από τον αρχηγό του «Ομίλου» ότι προσφέρει τις υπηρεσίες της σε μια λοβοτομημένη-χαροκαμένη οικογένεια, ώστε να βάλει δύο μαύρα φραγκάκια στην άκρη, τώρα που επιστρέφουμε στη δραχμή. Εξαιρώ που βρίσκει και ένα τεκνό να κουτουπώσει. Το οποίο τεκνό, δεν το λες και λοβοτομημένο. Αυτά είναι. Δες ποιες έχουν τις τύχες τις καλές.
Θες να πάμε παρακάτω; Δεν έχει παρακάτω, αυτό είναι. Προσφορά, λύτρωση, περισσότερος πόνος και τελικά τιμωρία. Τόση μα τόση ταινία για τα αυτονόητα; Γιατί;
Θέλεις να σου πω για τους διαλόγους; Δεν ξέρω αν είναι «τέχνη» ή «άποψη», εμένα πάλι μου έφερε δάκρυα στα μάτια: ηθοποιοί (λέμε τώρα) να συλλαβίζουν κείμενα, όπως ο ανιψιός μου όταν ήταν 4 ετών. Το επίπεδο των κειμένων; «Λόλα, να ένα μήλο», «Γιώργο, να 153 βουλευτές», «Αργησες. Είναι δέκα παρά πέντε. Όχι, είναι δέκα και πέντε. Συγγνώμη», «Ο Βασίλης είναι ο φίλος μου. Θα πάμε στο δωμάτιο. Αν η ένταση του ήχου είναι ψηλά, ελάτε να μας το πείτε», «Don't stop, it feels like heaven», «Φάει λίγο τα νύχια σου. Φτάνει», «Έχεις ωραίο σώμα. Κρυώνεις; Έχω ανάψει καλοριφέρ, αλλά παίρνει λίγη ώρα να ζεστάνει». Και άλλα τέτοια.

Θα μου πεις, τι ξέρεις εσύ από τέχνη. Τι ξέρεις εσύ από «Αλπεις», που σε έφαγαν τα ταξίδια στις Ανδεις. Σωστό.
Αλλωστε, όπως λέει και ο καλλιτέχνης-σκηνοθέτης-δημιουργός: «Δεν είσαι έτοιμος για κάτι πιο pop».
Πάντως, σε προειδοποιώ: Αν υποψιαστώ ότι θα πληρώνουμε μια ζωή την οσκαρική υποψηφιότητα Λανθίμου, όπως πληρώσαμε το χρυσό του ολυμπιονίκου Ιωάννου Μελισσανίδη... θα ιδρύσω «Όμιλο».

Κάννες

Tου το είχες εσύ του trendy και fit Γιώργου ότι θα πήγαινε Κάννες; Ενθουσιάστηκα, δεν στο κρύβω. Προφανώς άλλαξε και η ημερομηνία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου μαζί με την αλλαγή ώρας, τι να πω;
Μπράβο όμως που πάει να προμοτάρει την ελληνική ταινία, αν και η κριτική επιτροπή αποτελείται από εξαιρετικά δυσκοίλιες φάτσες και δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Ακουσα ότι θα είναι η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και το κακό συναπάντημα. Είναι και ο ανταγωνισμός κομματάκι σκληρός. Θα το παλέψει όμως γιατί είναι στο DNA του. Ή στο DNA της mother του. Δες τώρα τις υποψήφιες ταινίες:

«Το δράμα ενός λουστράκου». Αυτή είναι η ελληνική συμμετοχή που προμοτάρει ο Γιώργος. Πρόκειται για ριμέικ της παλιάς ελληνικής ταινίας «Το δράμα ενός ξενιτεμένου». Όσοι την είδαν μιλούν ήδη για παραγωγή εφάμιλλη ταινιών όπως «Τα τσόλια της οδού Σταδίου», «Η Στεφανία στεγνή στο Αναμορφωτήριο» και «Αμάρτησα για το Παιδί και τη Δραχμή μου». Η ταινία αφηγείται τη δύσκολη ζωή ενός λουστράκου, ο οποίος έχει στήσει το κασελάκι του απέναντι από τη Βουλή και καταριέται συμφέροντα και διαπλοκές (χωρίς να τα κατονομάζει) που δεν τον αφήνουν να βγάλει τίμια το ψωμί του. Γύρω του έχουν μαζευτεί διάφοροι πονηροί τύποι και τύπισσες, οι οποίοι θέλουν να γίνουν λουστράκοι στη θέση του για να κάνουν ακριβώς τα ίδια. Το καστ της ταινίας αποτελεί έκπληξη. Ή μήπως όχι;

«Νο euro please, we are British». Ένα ακόμα ριμέικ της παλιάς βρετανικής ταινίας «No sex please, we are British». Πρόκειται για «θεατρική» ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούν ο David και ο Nick, δύο 40άρηδες που συζούν σε ένα ταπεινό σπίτι κάπου στο Silvertown του Λονδίνου. Περνούν τη μέρα τους βλέποντας το θρυλικό σίριαλ Coronation Street, αλλά ξαφνικά ανακαλύπτουν την κρυφή γοητεία που έχει το σίριαλ των χωρών της Ευρωζώνης. Και αποφασίζουν να κάνουν την επανάσταση. Ή μήπως όχι;

«Raus!». Η γερμανική συμμετοχή, η οποία στα ελληνικά έχει μεταφραστεί «Ουστ!» Πρόκειται για ριάλιτι ταινία, μονοκάμερη σε στυλ Φον Τρίερ. Ένας παλαβός Γερμανός βγαίνει στους δρόμους με μια κάμερα και σταματά συμπολίτες του. Τους χαμογελά, γιατί και είναι και όμορφος, εκείνοι και εκείνες συνήθως ανταποκρίνονται και μετά τους λέει τη φράση: «οι Έλληνες θα κάνουν δημοψήφισμα για το αν θέλουν τα λεφτά σας». Λόγω του αυθόρμητου των απαντήσεων, η ταινία είναι κατάλληλη άνω των 17. Ή μήπως όχι;

«Εύα Καϊλή è pulcina bella». Μετάφραση στα ελληνικά: «Η Εύα Καϊλή είναι ωραίο γκομενάκι». Ιταλική φάρσα που θυμίζει τα χρυσά χρόνια του Μάριο Μονιτσέλι και των ταινιών «Εντιμότατοι Φίλοι μου», όπου πρωταγωνιστούσε ο Ούγκο Τονιάτσι και η τρελοπαρέα του. Ένας Ιταλός επιχειρηματίας, αφού έχει πάει με όλο το θηλυκό πληθυσμό της χώρας, αισθάνεται κενός και μονός. Αυτός και οι βαφές των μαλλιών του. Ξαφνικά ανοίγει την τηλεόραση και βλέπει μπροστά του τη Βάσω Παπανδρέου να ζητά εκλογές. «Ma che puzza!» φωνάζει έντρομος και ετοιμάζεται να απολύσει όλους όσοι εργάζονται στις επιχειρήσεις του. Μέχρι που αντικρύζει την Καϊλή να απειλεί με παραίτηση και βάζει σκοπό της ζωής του να την γνωρίσει και να την παντρευτεί. Ή μήπως όχι;

«Älä hukuttaa Kreikan kanssa, mennä saunaan». Μετάφραση στα ελληνικά: «Μην με κουράζετε με την Ελλάδα, πάω για σάουνα». Η φινλανδική συμμετοχή. Πρόκειται για βιογραφική-αφασιακή ταινία, η οποία περιγράφει τη ζωή της οικογένειας του Όλι Ρεν. Όταν λέμε περιγράφει, απλά έχει δύο πλάνα: το χερούλι της σάουνας και ένα χέρι να χαϊδεύει εναλλάξ ένα τηλεκοντρόλ και ένα ποτήρι ουίσκι. Κάτι μυστήριοι, ανέκφραστοι και άσπροι τύποι περιφέρονται σε ένα σπίτι χωρίς να μιλάνε. Απλά παρακολουθούν στην τηλεόραση τα απανωτά Υπουργικά Συμβούλια στην Ελλάδα και μετά μπαίνουν στη σάουνα. Φήμες θέλουν την παραγωγή της ταινίας να έχει κάνει ο Λάνθιμος. Ή μήπως όχι;

«Cheee,¿qué hacés boludo?». Μετάφραση: «Ρεεεεε, τι κάνεις παπάρα;» Αργεντινή παραγωγή που γνώρισε δόξες στη Νότιο Αμερική. Ένας ωραίος τύπος κάθεται μπροστά στην LCD τηλεόρασή του και παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Κάθε φορά που ακούει για μέτρα και νέους φόρους και άλλες τέτοιες πίπες, αναφωνεί τον τίτλο της ταινίας. Στο τέλος, τα έχει πάρει τόσο στο κρανίο, που ετοιμάζεται να πετάξει το mate που πίνει πάνω στην οθόνη. Ή μήπως όχι;

Hors de concour (εκτός συναγωνισμού) θα προβληθεί η ταινία: «Μην μας κουράζετεν με όλαν αυτάν. Εμείς έχομεν πολλάν ριάλιαν, γιατί βάλαμεν το τρυπάνιν και βγάζειν αέριον. Φιλούθκια». Πρόκειται για κυπριακή ταινία μικρού μήκους, όπου παρακολουθούμε τις εργασίες σε μια εξέδρα άντλησης πλούτου από το βυθό της θάλασσας. Την παραγωγή έχει κάνει ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας. Ο μοναδικός σοβαρός κομμουνιστής ηγέτης, διότι δεν απολύει εργαζόμενους, αλλά προσλαμβάνει.

Καλή επιτυχία trendy και fit Γιώργο! Εύχομαι να μην φας πολύ ξύλο από την κριτική επιτροπή.

ΥΓ Το χρηματικό έπαθλο για τη νικήτρια ταινία θα είναι η 6η δόση. Η γνωστή...

Manual

Nα δεις πώς το λέει ο Αυλωνίτης στον Ρίζο στην ταινία Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός: «ίδρωσα, αλλά σ' έσωσα!»
Η ατάκα γυρίζει στο μυαλό μου συνέχεια τα τελευταία δύο χρόνια που ακούω τον trendy και fit Γιώργο να μου επαναλαμβάνει κάτι ανάλογο. Μόλις προχθές με έσωσε για πέμπτη φορά ή μήπως έκτη; Έχω χάσει το μέτρημα. Πόσα Υπουργικά, πόσα διαγγέλματα, πόσες διαβεβαιώσεις.
Και εκεί που κάπως είχα ησυχάσει, έρχεται να μου ρίξει και ένα δημοψήφισμα, για να αποδείξουμε στη γαϊδάρα την Μέρκελ (αλλά κυρίως στους εσωκομματικούς-πολιτικούς μας αντιπάλους) πόσο λεβέντες και καραμπουζουκλήδες είμαστε που θα τα κάνουμε όλα πουτάνα.
Επιτέλους ήλθε η ώρα που ο κάθε τίμιος αριστερός ή/και οπαδός του ΛΑΟΣ περίμενε: η πτωχή πλην τιμία Ελλάς θα ζωστεί με την κάλπη του δημοψηφίσματος και θα τινάξει τον πλανήτη στον αέρα.
Ήλθε η ώρα να κατεβάσουμε και πάλι το λάβαρο του 1821, όπως τότε που το ανέμιζε στο Σύνταγμα εκείνος ο αλήστου μνήμης τράγος.
Και κάπου εκεί στο μυαλό μου άρχισε να γυρίζει η Χρύσπα: «Μου κάνει πλάκα ο θεός».
Κανονικά όταν φτάνεις στη χρεοκοπία, μετά παίρνεις τα πάνω σου. Αυτό λέει το manual. Εδώ στην παράγκα μας, όμως, φτάνεις στη χρεοκοπία και σκίζεις τo manual. Προφανώς γιατί ο πάτος είναι σχετική έννοια.
Αλλά μην κάνουμε σοβαρό ένα θέμα εξαιρετικά γελοίο. Στα δημοψηφίσματα ο κόσμος δεν απαντά στην ερώτηση, αλλά τιμωρεί αυτόν που τον κουβάλησε πρωινιάτικα στο εκλογικό τμήμα.
Και ένας trendy και fit Γιώργος δεν θα ήθελε ποτέ να τον τιμωρήσει η κάθε γριά. Δεν του το επιτρέπει η αυταρέσκειά του και -κυρίως- η mother του.

Ιδού λοιπόν καλύτερες και σοβαρότερες προτάσεις δημοψηφίσματος:

Τι ώρες θέλετε να δέχεται ο Κ.Παπούλιας στο Προεδρικό;

1. Να απελευθερωθεί το ωράριο του Προέδρου της Δημοκρατίας
2. Πρωινές για τον Καρατζαφέρη και απόγευμα για αριστερούς, επειδή απαγορεύεται αριστερός άνθρωπος να ξυπνά πριν τις 12.
3. Να καεί τώρα η εξέδρα και το μπουρδέλο η Βουλή
4. Οποιαδήποτε ώρα, αρκεί να έχει μπουφέ

Θέλετε να μπει πλαφόν στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του Βενιζέλου;

1. Μπορείς να βάλεις πλαφόν στις τηλεοπτικές εμφανίσεις ενός ανθρώπου που λατρεύει τόσο πολύ να ακούει τη φωνή του;

(δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη απάντηση)

Πόσους φόρους θέλετε να καταργήσει ο Αντωνάκης Σαμαράς όταν γίνει κυβέρνηση;

1. Όλους τους φόρους του Ευάγγελου Βενιζέλου
2. Όλους τους φόρους από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου
3. Όλους όσους επιβληθούν μέχρι να τελειώσει το post
4. Μήπως ξέρει κανείς πόσο πάει το τετραγωνικό στη Λούτσα για το τέλος ακινήτων;

Πού θέλετε να γίνονται στο εξής οι παρελάσεις;

1. Στα Βλάχικα της Βάρης
2. Στα Λαδάδικα
3. Στην «Εμπατή North» όπου εμφανίζεται το θρυλικό δίδυμο Αντύπα-Lady Αντζελα
4. Στην Ψαρρού
5. Στο πρωινο-δεκατιανο-μεσημεριανό του ΑΝΤ1. Κάπου μεταξύ Λίτσας Πατέρα και Αργυρούς Μπαρμπα-something.

Ποιο δίδυμο πρωθυπουργου-αντιπροέδρου θα θέλατε να βγάλει τη χώρα από την κρίση;

1. Φαίδωνος Γκιζίκη - Ξενοφώντος Ζολώτα
2. ΓΕΝΟΠ-ΠΟΕ/ΟΤΑ
3. Έρρικας και Μαρίας Μπρόγιερ
4. Ρόμπερτ Ουίλιαμς - Μπέσυς Αργυράκη
5. Ρίκας Διαλυνά - Ζωζούς Σαπουτζάκη
6. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη - Ντόρας Μπακογιάννη
7. Αχιλλέως Μπέου - Χρυσοστόμου Ψωμιάδη
8. Dra Cristina Fernández de Kirchner - Sebastián Eduardo Leto

Tι άλλο δημοψήφισμα-δίλημμα θέλετε να θέσει η κυβέρνηση;

1. Φρειδερίκη ή τανκς;
2. Έξω ή μέσα οι βάσεις του θανάτου;
3. Κιθαρίστας ή ντράμερ;
4. Να κλείσει ή όχι η «Ραδιοτηλεόραση»;
5. Κάλη Καρατζά ή Χρύσα Δημουλίδου;
6. Τρύφων ή Αντώνιος Σαμαράς;
7. Τζένη Βάνου ή Πόλυ Πάνου;
8. Δελτίο καιρού με Χριστίνα Σούζη ή Τάσο Αρνιακό;
9. Γεμιστά με ρύζι ή με κιμά;
10. Φιδάκι ή παστίλια για τα κουνούπια;
11. Όσο έχω φωνή θα στο τραγουδάω;

Τέλος, λύσε μου μια απορία: αν στο δημοψήφισμα αποφασίσουμε ότι θέλουμε τα δανεικά, θα μας παρακρατήσουν τα δανεικά που χρησιμοποιήσαμε για να κάνουμε το δημοψήφισμα;

ΥΓ Ακόμα πληρέστερο (και σοβαρότερο) ερωτηματολόγιο, εδώ. Όπως μόνο οι γαλαζοαίματοι γνωρίζουν.