απο-στάσεις.

Μου λείπεις.

Μου έλειψες.

Και μου λείπεις ξανά και ξανά και.. ΛΕΙΠΕΙΣ.

Κουράστηκα να το λέω. να το γράφω. να το αισθάνομαι.

σε φίλους. σε σχέσεις. σ έρωτες. σε οικογένεια.

αποστάσεις παντού.

αλλά ο δρόμος πάντα να συνεχίζει.

ένα τηλέφωνο που  δε σταματά να χτυπά.

viber. what's up. facebook. sms. skype.

παράθυρα που κάποτε άνοιγαν διάπλατα για να δεις χαμόγελα και να κεράσεις καφέ.

"παράθυρα" που ανοίγουν πλέον στην καλύτερη σε μια οθόνη. και γνώριμες φωνές σε ακουστικά.

με πειράζει.

που όλα μπορούν να λυθούν στον υπολογιστή μας ή στο κινητό μας.

που δεν είναι εδώ να μου κάνουν  μια αγκαλιά -τώρα που χρειάζεται-.

που ακούω τα γέλια τους από ηχεία.

και μαθαίνω για τη ζωή τους από φωτογραφίες.

που δε μπορώ να τους βγάζω για ποτά όταν δεν είναι  καλά.

που ακούω ιστορίες που φαντάζομαι αλλά δε μπορώ να ζω.

που μου λένε να προσέχω.

που τους λέω 'καλά να περάσετε'.

με πειράζει που δεν είναι μέρος της ζωής μου.

κι ας προσπαθούμε να είναι.

κι ας ξέρω πως έχω ΄στηρίγματα' σε κάθε άκρη της Ελλάδας - και της Ευρώπης-.

Δεν είναι εδώ . Μεγάλη η διαφορά ακόμη κι αν γελάμε κάθε φορά λέγοντας πώς κάποιες σχέσεις αντέχουν στο χρόνο και στον -οποιοδήποτε- χώρο.

είναι  κάτι βράδια που οι απουσίες γίνονται έντονες.

κάτι βράδια που χάνεται η ουσία.

και θυμίζουν πώς ' της αγάπης την ουσία την μετρώ στην απουσία."

όχι από επιλογή. αλλά από αναγκαιότητα.

Μετρώ, ξανα-μετρώ και έρχεται κάποια στιγμή που το μέτρημα χάνεται.

Προσπαθούμε για πολύ καιρό. - χρόνια ολόκληρα-.

αλλά οι συνθήκες πάντα διαφορετικές .

γιατί στις σχέσεις αυτές δεν υπάρχει το μαζί.

Υπάρχει μόνο το 'εγώ' και το 'εσύ' και ένας συγχρονισμός που επιβάλλεται από τη ζωή του καθενός.

Είναι πολλά αυτά που ενώνουν αλλά δυστυχώς ακόμη περισσότερα αυτά που χωρίζουν.

Και αυτό τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. 

Με πειράζει.....

Με ρωτάς και σε ρωτάω μερικές φορές, "άραγε πόσο θα κρατήσει"?

όσο αντέξουμε σου λέω.  στον πληθυντικό. εγώ και εσύ. εμείς.

Γιατί όταν κάποιος από τους δυο τα παρατήσει, τότε οι σχέσεις αυτές διαλύονται. 

δεν υπάρχουν περιθώρια.

υπάρχουν μόνο όρια. -ανθρώπινα.-

Όσο και να με χαροποιεί να βλέπω τσ ανθρώπους που κάποτε είχα δίπλα μου να προχωράνε, να κυνηγάνε το καλύτερο για τη ζωή τους, κάπου βαθιά μέσα μου είναι κάτι στιγμές που με πειράζει...

και θέλω να γυρίσω πίσω και να είναι όλα όπως παλιά.

να που τελικά θα συμφωνήσω με μερικούς που μου έλεγαν κάποτε πως η αγάπη είναι εγωιστική.

και με πειράζει.