Mostrando las entradas con la etiqueta Llorenç Gomis. Mostrar todas las entradas
Mostrando las entradas con la etiqueta Llorenç Gomis. Mostrar todas las entradas

domingo, diciembre 15, 2024

Llorenç Gomis / El homenaje


El poeta ya tiene sus años.
Para ser un hombre de edad escribe bastante bien.
Camina bastante bien.
Tartamudea un poco, pero siempre ha tartamudeado.
Cuando joven le decían el Tarta.

El poeta vive
un poco retirado
para ver si los otros van leyendo todo lo que ha escrito.
Es un poeta importante, dice el locutor.
Usted es un poeta importante, dice el locutor.
Díganos, ¿qué escribe?

El poeta es un hombre de edad
y sabe muchas
cosas, tantas sabe
que no escribe sobre ellas.
Importante, importante,
dice el locutor, este hombre es importante.
Miren cómo calla. ¿Por qué no le dan un premio?

Un premio, dicen todos, un premio para este hombre que calla.

¿Qué haremos si no le dan un premio?
Es un señor mayor y no tiene premio. ¿Qué haremos?
No sabemos adónde han ido a parar sus libros.
Es un hombre importante, dice el locutor.
Denle un premio a ver si ríe.

No, no, dice el locutor. Es demasiado importante,
más vale que no ría, que no escriba. Es importante que sea
importante, para todos, es importante.

Llorenç Gomis (Barcelona, España, 1924-2005), Déu vos guard i passi-ho bé, Edicions 62, Barcelona, 1989. Versión de Jonio González.



L'HOMENATGE

El poeta té els seus anys.
Per ser un home d'edat, escriu prou bé.
Camina prou bé.
Quequeja una mica, però sempre ha quequejat.
De jove li deien Quequé.

El poeta viu
una mica retirat
per veure si els altres van llegint tot allò que ha escrit.

És un poeta important, diu el locutor.
Vostè és un poeta important, diu el locutor.
Digui'ns, què escriu?

El poeta és un home d'edat
i en sap un niu
de coses, tantes en sap
que no les escriu.
Important, important,
diu el locutor, aquest home és important.
Mireu com calla. ¿Per què no li donen un premi?

Un premi, diu tothom, un premi per a aquest home que calla.

¿Què farem si no li donen un premi?
És un home gran i no té premi. ¿Què farem?
No sabem on han anat a parar els seus llibres
És un home important, diu el locutor.
Doneu-li un premi a veure si riu.

No, no, diu el locutor. És massa important,
més val que no rigui, que no escrigui. És important que sigui
important, per a tots, és important.
---

viernes, marzo 08, 2024

Llorenç Gomis / Todo lo que puede pasar



Todo lo que puede pasar es lo que pasa,
no puede pasar nada más, no tengas miedo.
No quería Jesús la pasión
ni la muerte que por ley la vida traga.
Abre un libro de historia. Todo son muertos.
Todos sufrieron, poquísimos lo querían,
todos eran débiles y fueron fuertes todos
todos hicieron más de lo que hacer sabían.
Las cartas no son muchas, pero dan bastante juego;
las ramas se hacen brasas y deja ceniza el fuego.

Llorenç Gomis (Barcelona, 1924 – 2005), Sons i sonets, Edicions 62, Barcelona, 1984
Versión de Jonio González


Llorenç Gomis en Otra Iglesia Es Imposible


TOT EL QUE POT PASSAR

Tot el que pot passar és el que passa,
no pot passar res més, no tinguis por.
No volia Jesús la passió
ni la mort que per llei la vida empassa.
Obre un llibre d’història. Tot són morts.
Tots van patir, poquíssims ho volien,
tots eren dèbils i tots van ser forts,
tots van fer més d’allò que fer sabien.
Les cartes no són moltes, mes donen força joc;
les branques es fan brases i deixa cendra el foc.
---

viernes, marzo 27, 2015

Llorenç Gomis / No hace falta saber el nombre de las malas hierbas














Es una mala hierba la que alrededor de la menta no
es menta,
es una mala hierba la que en medio de la salvia no
es salvia,
es una mala hierba la que junto al espliego no
es espliego.
No hace falta saber el nombre de las malas hierbas.
Puedes arrancarlas sin saber ni su nombre.
Pero no puedes cortar menta sin saber que es
menta,
ni coger salvia sin decir salvia,
ni espliego sin decir espliego.
Y cuando las guardas les pones un nombre,
y las guardas con su nombre
y las tomas con su nombre.

Llorenç Gomis (Barcelona, 1924–2005), Sons i sonets, Edicions 62, Barcelona, 1984
Versión de Jonio González


NO CAL SABER EL NOM DE LES MALES HERBES

És una mala herba la que entorn de la menta no
és menta,
és una mala herba la que al mig de la sàlvia no
és sàlvia,
és una mala herba la que al vol de l’espígol no és
espígol.
No cal saber el nom de les males herbes.
Les pots arrencar sense saber-ne ni el nom.
Però no pots tallar menta sense saber que és menta,
ni collir sàlvia sense dir-ne sàlvia,
ni espígol sense dir-ne espígol.
I quan les guardes hi poses el nom,
i les guardes sota el seu nom
i les prens amb el seu nom.
---
Foto: Llorenç Gomis, 2003 F.J. Vargas/ El País