Η ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ..
Συνιστώ όχι μόνον να διαβαστεί, αλλά και να μελετηθεί σε βάθος, το σχόλιο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη στην σημερινή Καθημερινή με τίτλο «Στης ανομίας τα θρανία..».
Το αντιγράφω πιο κάτω.
Στο ίδιο το πνεύμα βλ. και χθεσινό σχόλιο του κ. Αντ. Καρκαγιάννη χθες στην ίδια εφημερίδα http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_06/12/2007_
|
|
| Στης ανομίας τα θρανία... Tου Πασχου Μανδραβελη Έχουν ενδιαφέρον όσα μας είπε χθες ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Αλκης Ρήγος. Όχι μόνο γιατί είναι πανεπιστημιακός δάσκαλος, και συνεπώς τέτοια γράμματα μαθαίνει στα παιδιά, αλλά γιατί έχει ένα κοινό για την ελληνική κοινωνία σκεπτικό: ότι οι νόμοι εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Αν μας αρέσουν έχει καλώς. Αν δεν μας αρέσουν, όπως γράφει ο ίδιος, «υπερβαίνουμε τις τυπικές διαδικασίες στο όνομα μιας ευρύτερης αίσθησης δικαίου και δημοκρατικής νομιμότητας» («Καθημερινή», 6.12.2007). Να θυμίσουμε ότι προχθές οι φοιτητές του Παντείου Πανεπιστημίου έκαναν πράξη την έκκληση της κ. Αλέκας Παπαρήγα, να ακυρώσουν στην πράξη την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου για τα ΑΕΙ. Όχι δια της νόμιμης διαδικασίας, που είναι η προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά δια του «επαναστατικού τσαμπουκά». Οι φοιτητές των αριστερών παρατάξεων έκλεψαν την κάλπη και την έκαψαν. Η πράξη καθαυτή κατά τον κ. Ρήγο ανήκει στο τυπικόν της συζήτησης. Το ουσιαστικό είναι ότι «όλες οι φοιτητικές παρατάξεις κατά καιρούς έχουν υπερβεί με πράξεις τους τις τυπικές διαδικασίες στο όνομα μιας ευρύτερης αίσθησης δικαίου και δημοκρατικής νομιμότητας». Ας μη μας εκπλήσσει αυτή η απόφανση και θα είναι υποκριτικό να φρικιούν κάποιοι, διότι οι πανεπιστημιακοί πιστεύουν ότι οι δημοκρατικά ψηφισμένοι νόμοι σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή υπόκεινται σε μιαν ευρύτερη «αίσθηση δικαίου και δημοκρατικής νομιμότητας». Το ίδιο ακούμε σε κάθε διαδήλωση: «Νόμος (δηλαδή, η τυπική διαδικασία) είναι το δίκιο (η ευρύτερη, κατά Ρήγο, αίσθηση δικαίου) του εργάτη». Με την ίδια λογική οι κάτοικοι των Ζωνιανών «υπερέβαιναν τις τυπικές διαδικασίες» των αστυνομικών ελέγχων «στο όνομα μιας ευρύτερης αίσθησης (κρητικού αυτή τη φορά) δικαίου». Με την ίδια ευρύτερη αίσθηση δικαίου, ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου υπερέβησαν την τυπική διαδικασία της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και άρχισαν να λειτουργούν τις κάμερες. Γενικώς, στην Ελλάδα, νόμους και κανόνες τους θεωρούμε τυπικές διαδικασίες, που εφαρμόζονται όταν δεν υπάρχει μια διαφορετική «αίσθηση δικαίου». Ρωτήστε κάποιον γιατί στάθμευσε παράνομα το όχημά του: «Μα, πού να παρκάρω;» είναι η απάντηση. Η ευρύτερη αίσθηση του δικαιώματος να παρκάρει, υπερβαίνει την τυπική διαδικασία απαγόρευσης στάθμευσης. Το κυριότερο πρόβλημα που προβάλλει με την τοποθέτησή του ο κ. Ρήγος, δεν είναι αυτή η επισήμανση περί ανομίας της ελληνικής κοινωνία. Βρίσκεται στην ακροτελεύτια παράγραφο του κειμένου του: Η πανεπιστημιακή κοινότητα, γράφει, «ήταν, είναι -και αγωνιζόμαστε να παραμείνει- ένας δημόσιος θεσμός μιας κοινότητας ενηλίκων πολιτών που δρα ως καθρέφτης και καταλύτης ευρύτερων πολιτισμικών διεργασιών». Κι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Αν «ο καταλύτης των ευρύτερων πολιτισμικών διεργασιών» νομιμοποιεί την ανομία στο όνομα μιας απροσδιόριστης «αίσθησης δικαίου», τότε αυτή η κοινωνία δεν έχει κανένα μέλλον. Οι πολίτες της θητεύουν στα θρανία της ανομίας εξ απαλών ονύχων. Μαθαίνουν ότι η εφαρμογή των νόμων μιας δημοκρατικής κοινωνίας εξαρτάται από τα κέφια κάθε κοινότητας. Είτε αυτή είναι πανεπιστημιακή είτε του Μυλοποτάμου. |
Το σχόλιο του κ. Π. Μανδραβέλη αναφέρεται στον «Πανεπιστημιακό» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Καθηγητή κ. Άλκη Ρήγο. Ο κ. Καθηγητής στην Καθημερινή της 6.12.2007 δίδασκε (ποιο άραγε είναι το μάθημα που διδάσκει;) ότι οι νόμοι εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Αν μας αρέσουν έχει καλώς. Αν δεν μας αρέσουν, όπως γράφει ο ίδιος, «υπερβαίνουμε τις τυπικές διαδικασίες στο όνομα μιας ευρύτερης αίσθησης δικαίου και δημοκρατικής νομιμότητας».
(Μικρή παρέκβαση. Η κρίση πάντως του κ. Π. Μανδραβέλη ότι « Με την ίδια ευρύτερη αίσθηση δικαίου, ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου υπερέβησαν την τυπική διαδικασία της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και άρχισαν να λειτουργούν τις κάμερες» δεν με βρίσκει σύμφωνο.. Η σχετική απόφαση έχει ακλόνητο έρεισμα στο θετικό δίκαιο, όπως αυτό αναλύεται στην Εισαγγελική Εγκύκλιο. Βλ. προηγούμενο κείμενό μου στο οποίο δημοσιεύεται η γνωμοδότηση του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου http://christosvardakas.blogspot.com/2007/11/blog-post_29.html ).
Ξαναγυρίζω στο θέμα. Όλα αυτά τα υποστηρίζει ο κ. Α. Ρήγος συγχαίροντας ελάχιστους «φοιτητές» του ίδιου «Πανεπιστημίου", γνωστού από το μεγάλο σκάνδαλο κλοπής του Δημοσίου χρήματος που κατέληξε προσφάτως σε πρώτο βαθμό (επί τέλους!!) σε βαριές ποινές, ισόβιες καθείρξεις διοικητικών στελεχών και Πρυτάνεων, Αντιπρυτάνεων κλπ .. (Ας μην είμαστε όμως υπεραισιόδοξοι!! Ας περιμένουμε και το Αφετείον.)
Γιατί όμως ο κύριος Καθηγητής συνέχαιρε τους φοιτητές του;
Μα διότι έκαψαν τις κάλπες επειδή δεν συμφωνούσαν στα ρυθμίσεις του νέου νόμου…
Ο κ. Α. Ρήγος εμπνέεται προφανώς ακόμη από τον Σοβιετικό Ποινικό Κώδικα (επί Στάλιν πάντως) ότι έγκλημα είναι ότι βλάπτει το συμφέρον του λαού, όπως αυτό (το συμφέρον) το ερμηνεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Καιρός όμως φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραγούλια..
Η παιδική χαρά (που ονομάζεται και Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας) πρέπει, εφαρμόζοντας την υφισταμένη νομοθεσία, να παραπέμψει στα αρμόδια όργανα τους μεν «φοιτητές» για οριστική διαγραφή, τον δε κ. Α. Ρήγο για τις ανάλογες κυρώσεις..
Σε μία πολιτειακώς συντεταγμένη χώρα δεν μπορείς, Πανεπιστημιακός Καθηγητής, και μισθοδοτούμενος από την Πολιτεία, να παροτρύνεις (και εγκωμιάζεις) τους φοιτητές για την μη τήρηση των νόμων της Πολιτείας.. …
Αν περιμένω πειθαρχικές κυρώσεις ασφαλώς βλέπω όνειρα θερινής νυκτός θα μου πείτε. Και δικαίως μάλιστα θα μου το πείτε..