Θυμάμαι τους Lovin’Spoonful που το καλοκαίρι του 66’ κυκλοφόρησαν το Summer in the City, κομμάτι που αμέσως αγαπήθηκε από τους απανταχού θερμόπληκτους Αμερικάνους που δεν διέθεταν διεξόδους ανάλογες της Χαλκιδικής. Και καθώς σήμερα είναι μια πολύ ζεστή μέρα, σκέφτηκα να κάνω μια ανθολόγηση (λέξη εναλλάκτικη για το σουπερμακίστικο ‘λίστα’) να δροσιστώ.
Ο Κωνσταντίνος Βήτα αφιέρωσε ένα κομμάτι από τον τελευταίο του δίσκο σε μια ζεστή μέρα και σε ό,τι τη συνοδεύει. Σα να διέσχισα χίλια πάρτυ/σαν η νύχτα να κράτησε ένα ολόκληρο αιώνα.Σώμα σε κώμα/φιλιά που δεν κράτησαν/σχεδόν ναρκωμένος περπατούσες/εγώ πιο πίσω. Πόσο μακριά είναι εσύ από μένα.
Οι Peakin Lights τραγουδούν το Summertime τόσο ράθυμα. Η fellow blogger περιγράφει δω πολύ πετυχημένα το στυλ και τον τρόπο τους. Στοίχημα ότι αυτό το κομμάτι θα ξεχωρίσει μεταξύ των ανθέων.
Πολυαγαπημένος Four Tet για την συνέχεια, το καλύτερο παιδί από το Λονδίνο. Το κομμάτι Space of Two Weeks ανοίγει τον πρώτο του δίσκο, το Dialogue, που κυκλοφόρησε το 1999. Ιδανικό για βόλτες με ποδήλατο στην τσιμεντούπολη που καίει και αναπνέει.
All the way to L.A., ο Baths έκανε πέρσι το μουσικό του ντεμπούτο με το εξαίσιο Cerulean, απ’όπου και το κομμάτι Sleepless. Για τα άγρυπνα βράδια που –ω ναι- δεν οφείλονται αποκλειστικά στη κάψα της ατμόσφαιρας.
Τύπισσα που δηλώνει πως ‘In high school I was really into Situationism, which is basically the idea that you can live art’ δεν μπορεί να μην έχει κάτι ενδιαφέρον να πει. Από τη Zola Jesus το Sea Talk.
Ακολουθεί τo αγαπημένο των ραδιοφώνων, Spanish Sahara. Οι οξφορδιανοί Foals συνθέτουν και τραγουδούν So god damn this boiling space/Spanish sahara the place that you’d wanna/leave the horror here/forget the horror here.
Τέλος, ένα πολύ όμορφο κομμάτι από τους Yo La Tengo. Από αυτά που σε κάνουν να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο για όλες τις φορές που μιζέριασες ή γκρίνιαξες ή θέλησες να φύγεις και να μην ξαναγυρίσεις. Today is the Day.