Σκάνδαλο με νεοναζί και μυστικές υπηρεσίες στην Γερμανία

 

  Τελικά όλοι οι φασίστες στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου δουλεύουν για το κράτος και το κεφάλαιο. Τι έκπληξη!!

Σκάνδαλο που εμπλέκει νεο-ναζί, μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, την αστυνομία, αλλά και τους πολιτικούς, ξέσπασε στην Γερμανία. Πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας φέρονται να έχουν καταστρέψει έγγραφα, που αποτελούσαν πειστήρια εναντίον μελών μιας νεο-ναζιστικής οργάνωσης, της NSU (National Socialistic Underground), που μέσα σε μια δεκαετία είχε σκοτώσει 10 ανθρώπους τουλάχιστον, είχε ληστέψει 14 τράπεζες και είχε τοποθετήσει δύο βόμβες. Σύμφωνα με Γερμανούς αναλυτές το σκάνδαλο είναι του επιπέδου του “Watergate”...  

Τον Νοέμβριο του 2011, η υπηρεσία πληροφοριών εσωτερικού (Γραφείο για την Προστασία του Συντάγματος) ανακοίνωσε ότι ένας πράκτοράς της βρισκόταν παρών σε μια δολοφονία ενός 21χρονου Τούρκου από το NSU μέσα σε ένα internet cafe τον Απρίλιο του 2006. Ο πράκτορας, που είχε μεταφερθεί πλέον σε άλλη υπηρεσία, αποδείχθηκε από την σχετική έρευνα ότι, διακατεχόταν από ακροδεξιές αντιλήψεις και πως στο χωριό το οποίο μεγάλωσε, τον φώναζαν με το παρατσούκλι “Little Adolf” (“μικρός Αδόλφος”). Στο σπίτι του βρέθηκε ένα μικρό οπλοστάσιο, για το οποίο είχε νόμιμη άδεια, και αποσπάσματα από το Mein Kampf (“Ο Αγών μου” του Χίτλερ).

Τότε ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Hans-Peter Friedrich, ζήτησε να δημιουργηθεί μια λίστα με όλους τους νεο-ναζί της Γερμανίας και να χρησιμοποιείται ως βάση δεδομένων για κάθε μια πράξη βίας. Την ίδια στιγμή η Άγκελα Μέρκελ ζητούσε σε ένα συνέδριο του κόμματός της, των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), να εργαστούν ώστε να κυρηχθεί παράνομο το ακροδεξιό κόμμα της Γερμανίας (NPD).

Ήδη από τότε ήταν γνωστό ότι στο χωριό Zwickau, κοντά στα σύνορα με την Τσεχία, είχε στήσει το αρχηγείο της η νεο-ναζιστική, τρομοκρατική οργάνωση NSU. Μάλιστα, στις 4 Νοεμβρίου του 2011, τα δυο από τα τρία ηγετικά μέλη της οργάνωσης, ο Uwe Mundlos και Uwe Böhnhardt, σκοτώνονται, όταν ο πρώτος πυροβολεί τον δεύτερο και στην συνέχεια τον εαυτό του, ύστερα από μια ληστεία τράπεζας. Το τρίτο ιδρυτικό μέλος, η Beate Zschäpe, έφυγε και παραδόθηκε στην Αστυνομία.  Το διαμέρισμα, που έγιναν όλα αυτά, και στο οποίο δρούσαν ήδη από το 1998 τα μέλη της οργάνωσης βρέθηκε καμμένο λίγες ημέρες αργότερα από τις αρχές. Μέσα, εκτός από τα πτώματα των δυο νεο-ναζί, βρέθηκαν και όπλα τα οποία συνδέονταν με πολλά εγκλήματα, που είχαν μείνει άλυτα.

Την εβδομάδα που μας πέρασε, μια μερίδα πολιτικών που συμμετέχουν στην επιτροπή που ερευνά το ζήτημα του NSU, αποκάλυψαν στον Τύπο ότι η νεο-ναζιστική οργάνωση ευθυνόταν για την δολοφονία εννέα μικροεπιχειρηματιών Τουρκικής και Ελληνικής καταγωγής. Παρόλα αυτά, η υπηρεσία πληροφοριών εσωτερικού δεν μπορεί να δώσει στοιχεία στην επιτροπή αυτή για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτά έχουν καταστραφεί.

Την στιγμή που η πολιτική ηγεσία κατηγορεί την υπηρεσία ότι έχει πολλά πράγματα να κρύψει, εκείνοι τονίζουν ότι πρόκειται για πράξη ενός πράκτορα και όχι αποτέλεσμα εντολής. Ο πράκτορας μάλιστα, που φέρεται να έδρασε μόνος του και να κατέστρεψε επτά φακέλους της υπόθεσης χρονολογημένα από το 2011, ήταν επικεφαλής του τμήματος, που αφορούσε την άντληση πληροφοριών από εξωτερικές πηγές.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της υπηρεσίας, ο εν λόγω πράκτορας έλαβε την εντολή στις 10 Νοεμβρίου του 2011 να ψάξει σε φακέλους να βρει στοιχεία για τα τρια μέλη του NSU. Ανάμεσα σε άλλα αρχεία έψαξε και σε αυτά που αφορούσαν την Επιχείρηση Rennsteig. Αυτή είχε να κάνει με την δημιουργία πληροφοριοδοτών μέσα από την ακροδεξιά οργάνωση Thüringer Heimatschutz, στην οποία δρούσαν την περίοδο 1996 με 2003 τα τρία μέλη του NSU. Στην επιχείρηση ήταν αναμεμειγμένες τόσο το Γραφείο για την Προστασία του Συντάγματος, όσο και η υπηρεσία πληροφοριών του στρατού και η αντικατασκοπική υπηρεσία του στρατού.

Οι φάκελοι που αφορούν πληροφοριοδότες πρέπει εντός 10 ετών να καταστρέφονται. Έτσι ο πράκτορας δήλωσε στους ανωτέρους του ότι δεν βρήκε κάτι σχετικό με τους Mundlos, Böhnhardt και Zschäpe, αλλά βρήκε επτά φακέλους που θα έπρεπε να είχαν καταστραφεί. Έτσι πήρε την εντολή να καταστρέψει αυτούς τους υποτιθέμενους φακέλους, κάτι που είπε πως έκανε τον Ιανουάριο του 2012, αλλά αργότερα αποκάλυψε ότι είχε κάνει στις 12 Νοεμβρίου, μια μέρα μόνο αφού αποκαλύφθηκε η σύνδεση του πυρήνα του NSU με συγκεκριμένες δολοφονίες.

Σύμφωνα με το Spiegel, πηγές των υπηρεσιών πληροφοριών δήλωσαν ότι από την επιχείρηση Rennsteig, δημιουργήθηκαν τέσσερις λίστες. Μια για κάθε μια υπηρεσία που συμμετείχε στην επιχείρηση, και μια ακόμη, στην οποία η υπηρεσία πληροφοριών του στρατού είχε επιλέξει 73 άνδρες “σε στρατεύσιμη ηλικία”. Τα ονόματα του Mundlos και του Böhnhardt ήταν σε αυτή την λίστα...

Οι λίστες από την επιχείρηση Rennsteig ακόμη υπάρχουν, σύμφωνα με τις πηγές, και αυτή την στιγμή μελετώνται ξανά. Όσον αφορά τους επτά κατεστραμμένους φακέλους γίνεται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσπάθεια για να τους συντηρήσουν ώστε να γίνουν πάλι αναγνώσιμοι.

O Ηeinz Fromm, επικεφαλής του Γραφείου για την Προστασία του Συντάγματος, αναμένεται να παραιτηθεί από τη θέση του στο τέλος του μήνα, μετά από 12 χρόνια, ύστερα από τις έντονες πιέσεις που δέχτηκε από την πολιτική ηγεσία για το σκάνδαλο, όπως ανακοίνωσε το γραφείο Τύπου της υπηρεσίας. 

ΠΗΓΗ: Spiegel

ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙΑ ΤΗΣ RASH ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΣΠΟΝΔΥΛΩΝ ΣΕ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ

και σχόλιο σχετικά με στοχοποιήσεις αντιφασιστών σε σελίδες στο ίντερνετ απο εδώ

αυτοί που τον στοχοποιήσανε στο webwar (παλιά το λέγανε battlefield.gr) όλες τις ρουφιανοδημοσιεύσεις και στοχοποιήσεις συντρόφων τις κάνει ο δημήτρης πλατής του σπύρου, γνωστός με τα ψευδώνυμα Φασιστοσταλίνας, Χαοτικός Αμοραλιστής, Dirty Lee, Biohazard κλπ (αυτός είναι διαχειριστής του φασιστοσάιτ). Ο τύπος είναι χαλαρά ο μεγαλύτερος ρουφιάνος του ελληνικού ίντερνετ, τσιράκι του Μιχαλολιάκου, στοχοποιεί όχι μόνο αναρχικούς, αλλά και φασίστες που φεύγουν από τη ΧΑ. Aν αναρωτιέστε από που παίρνει τις φωτογραφίες και τα στοιχεία, του τις δίνουν τα αφεντικά του στην ΚΥΠ. Εκεί μέσα (στο webwar) έχουν δημοσιευτεί φωτογραφίες συντρόφων από πορείες, που χρησιμοποιούνται σε δικογραφίες, στη ΓΑΔΑ κλπ. Έχει κινδυνεύσει πολύς κόσμος από τις ρουφιανιές του Δημητράκη. Πάρτε εδώ ένα δείγμα στοχοποίησης συντρόφων από το webwar




http://webwar


Το άτομο είναι ελεεινός προβοκάτορας και κάνει του κόσμου τις βρωμοδουλειές για λογαριασμό του Μιχαλολιάκου. Παλιά παρίστανε τον Αλβανό και είχε φτιάξει τη δήθεν αλβανική εξτρεμιστική οργάνωση "gate 32 hooliguns" και ανέβαζαν στο youtube βίντεο με "ανθελληνικό περιεχόμνο" (καψίματα ελληνικής σημαίας κτλ) για να προσελκύσουν τα πρόβατα τους ελληνάρες στον εθνικισμό και τη Χρυσή Αυγή. Εδώ είναι ένα παλιό άρθρο από το Jungle-Report, αναδημοσιευμένο στο Indymedia, που ξεσκεπάζει τη δράση του δήθεν "αλβανού gate 32".



http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=864617



Aυτόν (τον πλατή) τον ξεμπροστιάσανε άλλοι νεοναζί (ns-hellas, xawatch κλπ) και από τότε κρύβεται στη Ρόδο όπου μένει με το μπαμπά του το Σπύρο Πλατή που είναι διευθυντής της ΔΕΗ και μεγαλοκομματόσκυλο του ΜΠΑΤΣΟΚ. Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για τη ρουφιάνικη δράση του Δημητράκη και κάποια από τα στοιχεία του (τηλέφωνο σπιτιού, διεύθυνση σπιτιού, κινητό κλπ)






http://ellines-albanoi.


Να θυμίσουμε ότι το συγκεκριμένο υποκείμενο εκτός από ρουφιάνος φασίστας και προβοκάτορας είναι και μεγάλος ψυχανώμαλος, ανεβάζει βίντεο με βασανισμούς ζώων και λέει ότι τα βρίσκει "αστεία". Το ότι δεν τον πιάνουν οφείλεται αφενός στο μπαμπάκα του που έχει τα μεγάλα μέσα και αφετέρου στα κολλητηλίκια που έχει ο Δημητράκης με την ασφάλεια και το γεγονός ότι είναι αρχιτσιράκι του Μιχαλολιάκου (άρα το κράτος τον χρειάζεται).



Επειδή δε βάζει μυαλό, και επειδή πολλοί φάγανε ξύλο ή κινδυνέψανε να φάνε ακόμα και μαχαίρωμα εξαιτίας αυτού του πουστράκου, καλό θα ήταν να κινήσουμε γη και ουρανό για να τον κάνουμε να το βουλώσει.

Skinheads

Μια σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του κινήματος των Σκίνχεντς, από τη γέννησή του τη δεκαετία του 60 στην Αγγλία και τη σχέση του με την ακροδεξιά, τον αντιφασισμό και την εργατική τάξη.

Η αντίδραση των περισσότερων στο άκουσμα της λέξης « Σκίνχεντ» δεν είναι καλή. Οι Σκίνχεντς έχουν ειδωθεί σαν μια ηλίθια, βίαιη και ρατσιστική ομάδα ανθρώπων. Κανείς δεν αρνείται πως πολλοί Σκίνχεντς έχουν ανακατευτεί με ακροδεξιές οργανώσεις ή έχουν υιοθετήσει ρατσιστικές ιδέες, αλλά η καταγωγή της Σκίνχεντ κουλτούρας ήταν πολύ πιο στενά συνδεδεμένη με την πολυφυλετική εργατική τάξη παρά με τις αηδίες περί περηφάνιας της λευκής φυλής.

Η κουλτούρα των Σκίνχεντ ξεπήδησε σαν το αποτέλεσμα 2 αλλαγών στη βρετανική κουλτούρα και κοινωνία. Στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 60. Αρχικά το κίνημα των Μοντς που είχε γίνει τόσο δημοφιλές ανάμεσα στη βρετανική νεολαία είχε αρχίσει να χωρίζεται σε διάφορα κομμάτια. Ενώ οι Μοντς της μεσαίας τάξης ήταν σε θέση να συνεχίσουν να αγοράζουν τα τελευταία «μοντελάκια» από την Carnaby Street και να μοδάτα κουρέματα, αυτό ήταν απαγορευτικό για την τσέπη των περισσότερων Μοντς της εργατικής τάξης. Σε μια σκηνή τόσο πολύ βασισμένη στον καταναλωτισμό, η συμμετοχή των νεολαίων της εργατικής τάξης υπονομευόταν. Αυτό οδήγησε στην εμφάνιση των «Χαρντ Μοντς», που ξεχώριζαν από τα κοντοκουρεμένα κεφάλια τους, τα στενά τζην, τις τιράντες και τις εργατικά άρβυλα. Αυτό το στυλ, βασισμένο στην τυπική εικόνα των Βρετανών εργατών, τους διαχώριζε από τους παλιούς Μοντς και τους χίπηδες της μεσαίας τάξης της γενιάς τους.. ήταν μια συνειδητή προσπάθεια της νεολαίας της εργατικής τάξης στη δραματοποίηση και στη λύση του προβλήματος της περιθωριοποίησής της σε μια ταξικά δομημένη κοινωνία.

Την ίδια περίοδο, έχουμε και το μεταναστευτικό κύμα των Τζαμαϊκανών στο Λονδίνο, που έφεραν μαζί τους τη Τζαμαϊκάνικη κουλτούρα των Ρουντ Μπόις, της Ρέγγε και του Σκα. Πολλοί από αυτούς πήγαν να δουλέψουν στις προβλήτες του Λονδίνου και ζούσαν στις κοινότητες της εργατικής τάξης στο Ιστ Εντ. Σαν αποτέλεσμα της συμβίωσης οι ντόπιοι Χαρντ Μοντς αναμίχθηκαν με τους Τζαμαϊκανούς Ρουντ Μπόις , αντάλλαξαν τρόπους συμπεριφοράς και αργκό λεξιλόγιο, χορεύοντας μαζί στις αίθουσες χορού των Γουέστ Ίντιας όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες δίσκων Σκα, Ρέγκε, Ροκστέντι και Σόουλ.

Μέσα από αυτή την όσμωση γεννήθηκαν οι Σκίνχεντς, μια υποκουλτούρα της πολυφυλετικής εργατικής τάξης με μια σαφώς καθορισμένη επιθετική στάση απέναντι στην αστυνομία, την κυβέρνηση και τα αφεντικά όντας επίσης και ένα μέσο έκφρασης της δυσαρέσκειας που ένιωθαν πολλοί νέοι εκείνη την εποχή. Αυτή η κουλτούρα θα ανθούσε για πολύ λίγο, φτάνοντας στο απόγειο το 1969 και σβήνοντας σχεδόν στις αρχές του 1970 ανάμεσα στο ξέσπασμα της εσωτερικής βίας και την υστερία των μίντια.

Παρόλα αυτά, το να πει κανείς πως το κίνημα των Σκίνχεντς σταμάτησε στις αρχές του 70 είναι λάθος μιας και από τα τέλη της δεκαετίας του 70 οι Σκίνχεντς επέστρεψαν και απλώθηκαν διεθνώς, στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Δυστυχώς, η αναγέννηση του κινήματος στην Βρετανία ακολουθήθηκε από μια θεμελιώδη πολιτική στροφή. Οι Σκινάδες δεν χόρευαν πλέον πλάι στους Τζαμαϊκανούς Ρούντις, ήταν περισσότερο συνδεδεμένοι με το ανερχόμενο Πάνκ κίνημα και αποτελούσαν εύκολη λεία για στρατολόγηση από ακροδεξιές ομάδες, όπως το Εθνικό Μέτωπο και το πιο ακραίο Βρετανικό Κίνημα. Οι φασιστικές οργανώσεις ξεκίνησαν σκοπίμως να στρατολογούν ρατσιστές Σκίνχεντ (που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς αποκαλούν Μπόουνχεντς) στις μάχες δρόμου με εμιγκρέδες, εθνικές μειοψηφίες και ακροαριστερούς. Αυτή η διαδικασία υποβοηθήθηκε και από τα μίντια που φρόντισαν να φτιάξουν ένα πορτραίτο της νέας υποκουλτούρας άκρως ρατσιστικό. Επίσης από τα μέσα της δεκαετίας του 80 η ακροδεξιά μουσική σκηνή Blood & Honour, είχε γίνει το κύριο μέσο προπαγάνδας με πολλές ναζί Σκίνχεντ και Πάνκ μπάντες, οργανώνοντας μεγάλες συναυλίες και εκδίδοντας περιοδικά.

Ο ακροδεξιός ακτιβισμός ήταν ένα κοινό θέμα στη βορειοαμερικανική σκηνή των Σκίνχεντς και ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη (Μια κοινή ιδέα τότε ήταν πως μπορεί κάποιοι Σκίνχεντς στην Αμερική να μην ήταν ρατσιστές, αλλά στην Ευρώπη όλοι οι Σκινάδες ήταν) Οι ρατσιστές Σκίνχεντ στις Η.Π.Α. ήταν οι πρώτοι που οργανώθηκαν σε συμμορίες και έκαναν επιθέσεις εναντίων Πάνκηδων, μη λευκών και αντιρατσιστών Σκίνχεντς. Βέβαια, με την κλιμακούμενη βία των νέο-Ναζί, δεν εκπλήσσει καθόλου που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς άρχισαν να οργανώνονται.

Το 1986, οι Baldies, συστήθηκε στη Μινεάπολη η πρώτη ξεκάθαρα αντιρατσιστική ομάδα Σκίνχεντς με σκοπό να αγωνιστεί ενάντια στους White Knights (Λευκοί Ιππότες) , μια συμμορία νέο-Ναζί. Το 1987, ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη η πρώτη ομάδα SHARP (Σκίνχεντς Ενάντια στη Φυλετική Προκατάληψη) με στόχο την πολεμική ενάντια στον τρόπο που παρουσίαζαν τα μίντια τους Σκίνχεντς ως βίαιους ρατσιστές και τη διάδοση της πληροφορίας για την πολυφυλετική ιστορία της κουλτούρας των Σκίνχεντ. Δεσμεύτηκαν ακόμα να καθαρίσουν τη Νέα Υόρκη από τις ομάδες ρατσιστών Σκίνχεντς που υπήρχαν εκείνη την περίοδο. Το μοντέλο των SHARP απλώθηκε γρήγορα στην Αμερική και την Ευρώπη και μέχρι το 1988 υπήρχαν ομάδες στην Αμερική και στην Ευρώπη. Υπήρξαν και άλλα αντιφασιστικά κινήματα Σκίνχεντς, με αξιοσημείωτους τους RASH (Κόκκινοι και Αναρχικοί Σκίνχεντ)

Σήμερα, οι Σκίνχεντς συνεχίζουν να υπάρχουν σαν νεολαιίστικη υποκουλτούρα διεθνώς. Αν και πολλοί απ αυτούς ακόμα διατηρούν τα ρατσιστικά στοιχεία του παρελθόντος, χάρη στις προσπάθειες αφοσιωμένων αντιφασιστών εντός και εκτός της σκηνής, έχουν πεταχτεί (μερικές φορές κυριολεκτικά) στο περιθώριο. Μεγάλες φασιστικές συναυλίες έχουν σπαστεί και εμποδιστεί να πραγματοποιηθούν, μαγαζιά που διακινούσαν μουσική ναζί έχουν δεχτεί επιθέσεις ως του σημείου να σταματήσουν να μοιράζουν τέτοιο υλικό και ολόκληρη η σκηνή των ναζί Σκίνχεντς έχει οδηγηθεί στην αφάνεια. Μέχρι σήμερα στη Βρετανία, οι ναζί Σκίνχεντς οργανώνουν τις συναυλίες τους στα κρυφά, νοικιάζουν χώρους με ψεύτικα ονόματα και πολλές φορές καλούν τους μπάτσους να τους προστατεύσουν.

Αυτό το άρθρο δεν προσπαθεί να εξωραΐσει την κουλτούρα των Σκίνχεντς. Δεν μπορούμε
ποτέ να ξεχάσουμε πως οι Σκίνχεντς προέκυψαν από την όσμωση της κουλτούρας της μαύρης και της λευκής εργατικής τάξης, σαν ανάγκη της νεολαίας της εποχής να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της ενάντια στην αποξένωση της από την καθωσπρέπει κοινωνίας. Εξαιτίας αυτού, υπήρξε πάντα ένας μεγάλος αριθμός Σκινάδων που κράτησαν μια πολυφυλετική προσέγγιση για τους αγώνες της εργατικής τάξης, κατηγορώντας για τα προβλήματά τους, αυτούς που διευθύνουν την κοινωνία και όχι άλλα κομμάτια της τάξης τους που διαφέρουν από αυτούς μόνο στο χρώμα ή τη χώρα προέλευσης

ΑΠΟ ΕΔΩ