En nu niet meteen wegklikken als je denkt dat gaat mij toch niet lukken met mijn...
* knieën
* gewicht
* leeftijd
* welke andere goede
'reden' dan ook...
Ik zelf ben 50, kort van stuk, heb een BMI die best nog een puntje lager mag volgens de geldende regels om als gezond gewicht te gelden en word werkelijk door elke andere hardloper ingehaald die ik tegenkom (o nee, eens was er een oudere man die ik voorbijliep!) en toch doe ik al 11 jaar tweemaal per week mijn ronde van drie kwartier. Zonder blessures en altijd met een groot gevoel van voldoening achteraf. Dus JIJ kan het ook, en als het niet gaat mag je ook gewoon snelwandelen....
Omdat je er vast van overtuigd bent dat het niet leuk is, neem ik je een keer mee en vertel je ondertussen waarom het zo goed zou zijn voor je en hoop ik je te overtuigen om het nu eens te gaan proberen, op een rustige en verstandige manier. Elk trainingsschema dat je kunt vinden mag je downsizen met de helft, dus zeggen ze drie minuten hardlopen en een minuut wandelen in week 1, dan doe jij anderhalve minuut hardlopen en twee minuten rustig bijkomen. En het tempo: net zo snel als dat je zou wandelen....Echt Waar! Zoveel mensen beginnen als idioten te rennen om na de eerste honderd meter al hijgend te moeten stoppen en na de training kapot zeggen dat dit Niks Gaat Worden.
Dan pas krijg je een beter gevoel over jezelf als het elke keer wat beter gaat, je niet stram hoeft te lopen van de spierpijn de dag erna en je lichaam en spieren kunnen rustig wennen en aanpassen aan je nieuwe activiteit.
Kom, genoeg gekletst, zoek je sportschoenen dan gaan we het proberen. We hoeven hier alleen de straat uit, de dijk op en over het bruggetje het bos in. Want in de stad lopen is saai en slecht met het fijnstof, we gaan lekker de natuur in. Het weer maakt niet uit, wind is fijn want dan koel je zo lekker af, regen geeft niet want straks douchen we warm en trekken droge kleren aan. Zon is heerlijk, dat geeft een extra boost aan energie, als het maar niet te warm is, maar dan ren ik gewoon vroeger in de ochtend.
Natuurlijk is de allergrootste reden om te gaan hardlopen dat het voor de gezondheid veel doet. Je hart wordt gestimuleerd om goed te pompen en al dat zuurstofrijke bloed komt dan tot in de kleinste haarvaatjes. Het is een oppepper voor je huid die goed doorbloed een mooie uitstraling krijgt en al je organen krijgen een zuurstofbad waardoor ze hun taak zoveel beter kunnen uitvoeren. Halverwege je run gaat er een deurtje open waardoor er een emmertje endorfine uitgestrooid word, dan loop je meteen een stuk makkelijker, het lijkt kleurrijker en levendiger om je heen en nog uren na je workout blijf je in deze runnershigh.
We zijn nu heel rustig van start gegaan, zo langzaam dat ik zonder te hijgen je al deze informatie kon geven en nu lopen we langs het veldje van de manege, jammer dat de paarden niet buiten lopen ze zijn altijd zo benieuwd naar wie er langskomt en kijken je helemaal na (misschien vragen ze zich af waarom wij zo hijgend en moeizaam rennen op twee benen?).
Mijn conditie is de tweede reden waarom ik hardloop, en alhoewel ik het minimum doe om in conditie te blijven, voel ik mij er goed bij. Ooit heb ik gehoord dat je van twee keer training in conditie blijft en bij drie keer kan gaan opbouwen aan je conditie. Maar ik hoef geen marathon te lopen of de snelste te zijn.....
We komen nu op een mooi smal weggetje langs het kanaal. Schattig he, de eerste baby-eendjes? Over de brug zit een leuke uitspanning met een terras waar we een andere keer wel lekker een kopje koffie kunnen drinken...met appeltaart misschien?
Ik ben gestart met hardlopen omdat ik in een moeilijke periode zat met een verhuizing in een koude winter en had gelezen dat je door hardlopen ook mentaal steviger in je schoenen komt te staan. En na drie weken (te) hard trainen, kwam er een ochtend dat ik in mijn bed lag en zag dat het sneeuwde. Ik begon al in mijn hoofd te draaien en dralen, nu kon ik toch echt niet gaan lopen....glad en koud, misschien moest ik maar overslaan. Maar ineens werd het glashelder, dit was precies het moment waarop het twee kanten op kon. Of zou ik nu niet gaan trainen en het helemaal opgeven, of ik sloeg mij door dit punt heen. Door toch te gaan bewees ik mijzelf dat omstandigheden geen invloed kregen op mijn acties en ik goed wilde zorgen voor mijzelf. Vanaf dat moment ging het lopen beter en ga ik door weer en wind, en Geniet Er Van!
Zo, we zijn een stuk verder door het fluitenkruidpaadje en rennen over een klein paadje met wat stukken steen en boomwortels, dus kijk goed uit waar je je voeten zet. Ik vind de afwisseling tussen asfalt en bospaadjes fijn en goed voor mijn enkels, zo worden ze steviger.
Als vrouw van boven de 40 is het verstandig om te blijven sporten, het schijnt dat je spierweefsel afneemt met een bepaald percentage. Tenzij je het blijft gebruiken. Vooral sporten waarbij er gewicht op de je spieren en botten komt zorgt ervoor dat je botweefsel compact blijft zodat je geen osteoporose krijgt na de overgang. Een beetje krachttraining naast je wekelijkse loopjes zorgt voor doorlopende hogere verbranding. Ik doe een paar keer in de week wat buikspieroefeningen en zwaai wat heen en weer met gewichtjes in mijn handen, stel je er niet teveel van voor, maar het is iets.... Ik vind het prettiger dat zelf thuis te doen dan ook nog eens een keer per week naar de sportschool te moeten (duur) en naast die jonge meiden (strak) een lesje te volgen (duurt lang!).
O, het stukje bos langs de camping en de grote plas was heerlijk, maar nu komen we bij het weiland. Het bordje van IKEA in de verte verraad dat we vlakbij de stad zijn, als voelt het helemaal niet zo als je deze route rent... Dat brengt mij op de vijfde aanmoediging, een van de prettigste kanten van het hardlopen. Je doet dit wanneer het jou uitkomt en wanneer je zelf wil. Vind je die regen toch niets, dan wacht je tot later. Ben je geen uitsteller maar een afsteller dan kun je ook een renmaatje zoeken. Ik ren de ene keer met mijn buurvrouw en de andere keer alleen, een mooie combi.
En daar komt de molen in zicht, hier naar links. Gaat het nog? De mooie route leidt goed af, maar op dit punt zijn we ruim over de helft en ga ik ook altijd een beetje aftellen hoor...
Het Buiten Zijn is voor mij een van de grootste drijfveren om deze sport te kiezen. Ik hou ook van fietsen en wandelen, maar absoluut niet van zwemmen of binnensporten. Ik wil Lucht, Zuurstof, Licht en ben niet bang voor Wind, Regen en Kou. Een keer rende ik vorig jaar tussen de enorme sneeuwhopen door, helemaal alleen, geen fietsers en zeker geen hardlopers en moest mijzelf toen wel toegeven: 'Nu is het echt niet meer te doen, straks breek je een been met die gladde paden'. Vanaf dat moment is sneeuw dus de enige reden om thuis te blijven.
Wat ik iedereen toewens is de rust die hardlopen in je hoofd brengt. In deze tijd waarin elk tijdschrift je om de oren slaat met mindfulness, en je wijst op alle voordelen die even een momentje rust je brengt. Ja denk je, dat ga ik ook doen, maar vergeet het weer in de drukte van alledag. Maar rennen = mindful! Je focust op de dingen om je heen, de mooie natuur, de geluiden van de vogels (en de snelweg in de verte, tja toch die drukke stad). Je kunt extra mindful oefeningen invoeren zoals op je adem letten, op je stapbewegingen of telmeditaties. Even rust in je hoofd en je krijgt vaak ruimte voor nieuwe ideeën en inzichten.
Dit is zo'n leuk bankje, ideaal om even bij te komen, maar we gaan door voor het laatste stukje. Langs het raapzaadpad, ik dacht altijd dat het koolzaad was maar las dat het wel familie van die plant is.
Wil je rennen om af te vallen, dan heb ik helaas geen goede raad voor je. Nog geen pondje ben ik er door afgevallen. Misschien moet je daar een ander trainingsschema voor uitvoeren of je voeding drastisch aanpassen. Daar wil ik ook nog wel een keer een blog bericht over schrijven, over gezonde voeding. Niet nu, we zijn er bijna....ik zie de huizen van mijn wijk al aan het einde van dit paadje!
Een laatste aanmoediging dan, je gaat het echt leuk vinden wanneer je door die eerste moeilijke weken heen bent met een rustig trainingsschema. Je bent geen skinny 18-jarige meer, hoeft geen records te verbreken en wilt je lichaam niet overbelasten. Rustig opbouwen zorgt ervoor dat het leuk blijft en na een maand of twee (of misschien bij jou wel na 6 weken) denk je opeens : Ik Wil Hardlopen!