Verdienmodel.

Wat kan ik hier toch van genieten, een cappuccino met een Deense strik.

En dan nog een tijdje blijven zitten met een boek of haakwerkje.

Een smakelijke gewoonte die erin is geslopen.

Vorige week gingen wij zelfs drie keer.

Ben dit van huis uit helemaal niet gewend en over die drie keer voel ik mij dan ook schuldig.

Niet over de ontspanning maar over de uitgaven.
We kunnen het wel betalen, maar het voelt buitensporig.

Daarom bedacht Donald een verdienmodel.

Als je er iets voor doet, voelt het beter.

We plaatsen weer eens wat op Marktplaats en op Bol.com en van de opbrengst mogen wij uit!

Dierentuinkaartjes gewonnen via de postcodeloterij, ha meteen dezelfde middag verkocht.
En via Bol.com een duur studieboek verkocht.

Ongelofelijk, de uitjes-teller staat nu al op 16 keer.

Cappuccino here i come.

Bloggen doe je voor jezelf.

Een half jaar geleden had ik een dipje.

Na wat geGoogle leerde ik dat het te maken had met het lege nestsyndroom.

Zoonlief is 19 jaar,

vindt steeds zelfstandiger zijn weg in het leven.

In plaats van depri, omdat ik mij niet meer nodig voelde,

besloot ik trots te zijn op mijzelf.

Die moedertaak had ik toch maar mooi volbracht.

Mijn inzet, de dingen die ik gedaan of juist gelaten had

dienden toch allemaal om tot dit punt te komen?

Een gelukkige jongeman die goed in het leven staat.

Vrijheid.

Vrijheid die in de plaats komt voor zorgtaken.

Vrijheid ook voor Donald,

die sinds 1 december gestopt is met werken.

Na een periode waarin ik moest wennen 

aan zijn constante aanwezigheid is hier ook rust in gekomen.

De klusjes die rondom huis gedaan worden, 

de kooktaak die als vanzelfsprekend wordt opgepakt geven mij nog meer vrijheid.

De afgelopen week heb ik bijna alle accessoires uit de 

woonkamer, keuken en slaapkamer verwijderd.

Ook daar een leeg canvas.

Waarom blog ik eigenlijk?

Ik vroeg het mij al langere tijd af.

Vandaag las ik het antwoord dat mij paste.

Bloggen doe je voor jezelf.

Bloggen heeft mij echt heel veel gegeven, maar nu is het klaar.

Het is tijd voor iets anders. 

Ik weet niet wat er komen gaat 

maar ik weet zeker dat het goed is.

Liefs Katrien.

V&D bedankt.

Begin december kocht ik handschoenen bij de V&D.
Kreeg er een Sinterklaas kraslot bij cadeau.

Wilt u weten wat u heeft gewonnen, log dan in op V&D.nl
Ik snap de gedachte erachter wel, dus ik klik braaf langs de aanbiedingen.
Eindelijk, de uitslag.
U heeft de troostprijs gewonnen, een abonnement op een dagblad naar keuze.
Vier weken lang en u betaald alleen de bezorgkosten van 2 euro.

Ik klap de laptop dicht, een dagblad, die hoeven we niet.
We hadden immers een paar jaar geleden het Noord-Hollands dagblad opgezegd.
De krant bleef te vaak ongelezen liggen en ik werd van de berichtgeving, eerlijk gezegd ook wat mistroostig.

Donald reageert wel positief op de prijs, hij is sinds 1 december gestopt met werken en de krant lezen lijkt hem wel een mooi begin van de dag.
Hup de laptop weer open en het proefabonnement in orde gemaakt, voor het landelijke dagblad de Volkskrant ditmaal.

Ik had geen ervaring met de Volkskrant, maar wat een fijn dagblad is dit.
De artikelen zijn leesbaar als een goed boek. De achtergrond informatie rondom het nieuws van de dag helpt mij een gefundeerde mening te vormen.
Ik voel mij sterker worden, weerbaarder.

En het is ook heel gezellig 'samen kranten' er is zoveel te bespreken, 'hoe denk jij daar over?'
Het proefabonnement is bijna afgelopen en we gaan het zeker verlengen.

Bedankt V&D voor ons was dit een super prijs.

De tandem blik.

Gesignaleerd.

De tandem blik.

Dat is het gezicht dat mensen trekken 

als je voorbij komt op de tandem.

Groeten van Donald en Katrien.

De dromer en de realist.

Donald is een dromer en een optimist.
Hij heeft honderden ideeën, 'waar hij nog eens iets mee wil doen'.
Technische ideeën die hij in zijn werk voor een grote Nederlandse bank niet kwijt kan.

Ruim een jaar geleden zei hij; "ik wil nog wel eens een tijdje bij Apple in Californië werken, om mijn ideeën werkelijk te laten uitvoeren".
Dat leek Katrien ook wel leuk, zo'n avontuurtje.
Maar hoe kom je binnen bij zo'n bedrijf?

We gaan het visualiseren, zei Donald.
Hij maakte een print van het hoofdkantoor van Apple en hing dat op het magneetbord in de keuken.




Hij installeerde de afbeelding als achtergrond op zijn computer
en hij installeerde de afbeelding op de computer van Katrien.
Vanaf nu gaan we het universum positief beïnvloeden met de gedachte;
We gaan naar Silicon Valley in Californië.

Let op.
De realist Katrien, verloor het plan uit het oog.
Na acht jaar samen met Donald springt ze niet meteen meer op van een goed idee.
Ze veranderde haar beeldscherm achtergrond in dit.

Een grappige foto van Ingrid maar waarom is dit al die tijd blijven staan?

Op het moment dat ik dit vertel zit Donald een week in het buitenland.

Hij is op werkbezoek, geregeld vanuit de Bank waar hij werkt.

Hij is nog nooit op werkbezoek geweest in het buitenland.

Waar denk je dat het congres is?

Silicon Valley, San Francisco in de staat Californië.

Niet bij het bedrijf Apple, maar hij is er wel om de hoek.

Zonder Katrien.

Natuurlijk.

Want die stuurde iets anders het universum in.

Wat kreeg Katrien?

Vorige week kwam Kwek thuis uit Noorwegen, 

hij had de meivakantie doorgebracht bij zijn vader.

Kwek krijgt van zijn Noorse (stief) moeder altijd iets mee voor thuis.

Een Noorse kaars of Noorse koekjes

Dit jaar kreeg Katrien dit :-)

Eerlijk waar.

Ik zweer het.

Donald zit in San Francisco.

En Katrien kreeg een kip.

Mijn advies.

Wees voorzichtig met wat je wenst en pas je achtergrond afbeelding zorgvuldig aan!

Liefs Katrien -X-

Wat zijn we weer zoet bezig.

De voor-foto van onze keuken.

Let op het behang. 

Rechts oké.

Links te wit.

Naar Donald zijn smaak.

"Kunnen we geen schilderijtjes aan de zijkant van de ramen ophangen"?

Stelde hij voor...

O nohhh, geen schilderijtjes.

Dit riep om onmiddellijke actie.

Ik zag mijn kans schoon

en kocht behang in de kringloopwinkel voor 2,50 per stuk.

Ik hou van behang en van behangen!

Oude behang eraf.

Ik Whatsappte deze foto naar Donald die aan het werk was.

...Slik...was zijn reactie.

De eerste baan zit erop.

(na)

Zo klaar....

Nog even de voor foto erbij?

(Voor) 

Voor 7, 50 een hele andere keuken.

Vind je het een beetje te druk? Donald?

 Dan behang ik het volgend seizoen toch weer. :-)

Ook de bloembak onderging een metamorfose.

Kringloopstof, en dubbelzijdig tape.

Maak je je zorgen om de conditie van de stof na regen en wind, Onliemie?

Kijk eens hoe de lampenkap er nog bij staat na 6 weken!

Ik heb er alle vertrouwen in.

Liefs Katrien -X-

Eerste ontmoeting.

Elk jaar doen wij onze eerste ontmoeting over.

Afgelopen vrijdag was het weer zover.

Rond tien uur reden we ieder met onze eigen auto naar Kasteel Radboud. 

Donald iets later dan Katrien.

Op het schelpenpaadje langs het IJsselmeer liepen we elkaar nieuwsgierig tegemoet, 

alleen het hondje negeert de regels van het jaarlijkse spel.

Het eerste jaar wilde ze de onbekende man passeren.

Nu is ze niet te houden; "het is Donald, het is Donald!"

We liepen een rondje 

en dronken cappucinno met een borrel met slagroom 

bij De Kwikkel en namen natuurlijk gebak!

Bij thuiskomst kreeg ik nog een boeket van Donald, zoals ik ze het liefst heb.

Allemaal verschillende bloemen alsof ze spontaan geplukt zijn.

Nu het, buiten zijn, lokt krijg ik steeds meer haast om de quilt af te maken.

'Men neme een gladde ondergrond'.

Peinzend sta ik naar de enige gladde vloer in het huis te kijken.

Alles maar opzij schuiven.

Stofzuigen en dweilen.

Mopper de mopper

voordat ik werkelijk kan beginnen

mopper..

Nou toch wel een fijn bedje om op te werken :-)

Met de hand drie lagen aan elkaar rijgen.

Zo wat een klus zeg!

Donald treft mij zo aan als hij thuiskomt van zijn werk.

Ik kan nu echt niet stoppen en koken hoor :-)

In het hoekje kan hij net een broodje smeren voordat hij naar koor vertrekt.

Het laatste deel met veiligheidspelden aan elkaar gezet,

dat ging sneller, 

ik was totaal verstijft geraakt op die keukenvloer.

Vanavond mijn online gekochte 'walking foot' gebruiken, 

ik ben benieuwd!

Liefs Katrien.

Licht.

"Hoe werkt het eigenlijk, Donald?"

"Je hebt toch iets aan die lamp gedaan, 

zodat het stroom kan ontvangen van de zonnepanelen?"

" De Belgische Ingrid en Livina fluweeltje willen het graag weten".

Kijk, nu had ik zijn volle aandacht :-)

Donald schafte eerder al dit kleine zonnepanelen knutselpakket aan.

Kocht in mijn ;-) kringloopwinkel deze locker.

Installeerde een accu, omvormer en een tijdschakelaar.

Een loodzware tuinlamp uit de kringloop voor zes euro.

Aan weerszijde van de brug/oprit staan 

hoge lampen die het nu sinds jaren weer doen.

En de kamerlamp.

Alles staat aangesloten op dat rode kastje.

Wat Donald dus gedaan heeft;

een gloeilamp (bolletje) stuk geslagen.

Erin zitten twee draadjes die verbonden zijn met een dwars draadje.

Zie je het voor je?

Dat dwars draadje heeft hij weggehaald.

Op de twee overgebleven draadjes heeft hij een led lampje gesoldeerd.

De 'gloeilamp' terug in de fitting gedraaid.

De 230 volt lamp, heeft nu led verlichting.

Met opbrengst van de zonnepanelen kan de tuinverlichting veel langer branden omdat het stroomverbruik van de led verlichting laag is.

O ja hij zei ook nog iets over 12 volt.

Ik weet het niet precies meer :-)

-X- Katrien.

Huishoudbeurs en andere rommel.

Deze lap naaide ik al eerder als huiswerkopdracht.

Om te leren quilten.

Met de hand.

Nou dat had ik tijdens de les al snel bekeken.

Diep respect voor de dames die hier het geduld voor hebben.

Maar ik ga dat toch echt op de machine doen.

De juf dacht dat cirkels wel leuk zouden staan.

Maar ik vond het resultaat niet mooi.

Ik probeerde het gevoel te negeren.

's Morgens vroeg uit bed om er weer naar te kijken.

Nee; ik vond het echt niet mooi.

Dus voorzichtig alles uitgehaald en langs de naailijnen gequilt.

Veel rustiger beeld zo.

Ik ben tevreden.

Maandag met mijn nicht naar de huishoudbeurs.

Met de trein en een handbagage koffer voor alle spullen die wij zouden scoren.

Een beetje lacherig omdat het eigenlijk niets voor mij is.

Ramenwissers, pannen, ontharingsmiddelen.

Dit was wel leuk, de 18+ hoek 

waar je gratis allerlei alcoholische dranken kon proeven.

Licor 43, limoncello, 

boswandeling en nog een paar waar ik de naam niet meer van weet.

Daarna de gratis hapjes van Mora, Beemsterkaas, 

Milka chocolade en pasta van Stegeman.

Je kunt wel raden dat dit avontuur niet goed afliep.

Blijkbaar was ik nog niet geheel hersteld van de voedselvergiftiging 

vier dagen eerder.

Want in de trein kwam alles er weer uit.

Tot vier keer aan toe.

Gelukkig had mijn nicht een aantal aankopen gedaan en kon mij plastic zakjes leveren.

Want in de sprinter (trein) zit geen toilet meer.

Voorlopig geen borrel meer voor Katrien.

En geen huishoudbeurs, 1 keer in dit leven vind ik genoeg.

Goed nieuws.

De tractor is klaar.

Eindelijk kan de grote schuur opgeruimd worden.

Katrien blij.

Kwek blij

want die krijgt een eigen hoek.

De vrienden komen dit weekend 

en ik hoorde al iets over een bank neerzetten en matrassen.

Donald heeft moeite met weggooien 

maar die wordt uiteindelijk ook wel blij.

Dit is de eerste aanhanger die wij vanmiddag naar de stort hebben gebracht.

Dat er nog velen mogen volgen!