ΛΕΞΙΜΑΡΓΙΑ

Πριν από λίγο γκάζωναν οι σκέψεις μα να τώρα μόλις άρχισα να γράφω η ταχύτητα έπεσε κατακόρυφα. Το παράπονο μου είναι ότι τα δάκτυλα μου ποτέ δεν προλαβαίνουν τις εικόνες και τις σκέψεις στη φυσιολογική τους ροή. Και σίγουρα το πρόβλημα δεν είναι ότι δακτυλογραφώ αργά. Είναι ασύμβατοι οι ρυθμοί της σκέψης και του γραψίματος. Οπότε ο πιο αργός δίνει αναγκαστικά το τέμπο. Αυτό συχνά έχει ως αποτέλεσμα το μυαλό να βαριέται. Μια εναλλακτική λύση θα μπορούσε να είναι η υπάγορευση, αλλά την απορρίπτω εξ αρχής για ιδεολογικούς (ή ιδεοληπτικούς αν προτιμάτε) λόγους. Η υπαγόρευση δεν είναι γράψιμο. Πολλοί γνωστοί και επώνυμοι συγγραφείς σήμερα με αυτόν τον τρόπο συνθέτουν τα ευπώλητα βιβλία τους κι εγώ για να τους εκδικηθώ δεν τα διαβάζω. Έτυχε να ακούσω γνωστό συγγραφέα να το αναφέρει σε μια παρουσίαση που βρέθηκα εντελώς τυχαία και αμέσως από συγγραφέας υποβιβάστηκε σε υπαγορευτή. Και αριστουργήματα να εκδίδει για μένα δεν είναι συγγραφέας. Άκρατως υποκειμενισμός που ταυτίζεται απόλυτα με τ...