Εν γίνεται να είναι το τελευταίο ποστ του χρόνου μου ένα προβληματισμένο άσχετο (με το "εορταστικό πνεύμα") ποστ.
Εγώ εν έχω να κάμω ανασκόπηση του χρόνου που πέρασε. Φαντάζομαι ξέρετε το ήδη βέβαια, ήταν πολλά καλός χρόνος για μένα τουλάχιστο, για τα προσωπικά μου. Ήρεμος, γεμάτος αγάπη και έρωτα. Η υπέροχη μέρα του γάμου μου, τα συναισθήματα μεταξύ μας, η αγάπη που τους κοντινούς μας ανθρώπους, ένα ταξίδι σε μέρη μακρινά κι εξωτικά που θα μου μείνει αξέχαστο και μια γλυκιά ρουτίνα.
Τι ρεσολούσιονς να βάλω? Να είμαστε καλά και κυρίως υγιείς, όλοι μας, οι δικοί μου, η οικογένεια μου κι όλοι εσείς. Η κρίση θα περάσει και πού ξέρετε, μπορεί να μας κάμει λλίο καλύτερους ανθρώπους ακόμα κι αν ζημιώνει η πούγκα μας.

Άτε και κάτι για να κόψω το μελό...μακάρι το 2013 να χάσω τα κιλά που έβαλα μετά το γάμο και ειδικά το τελευταίο διάστημα που τρώμε πελλάρες και ουτε γυμναστική κάμνω!
Εκτός βέβαια αν συμβεί κάτι άλλο στην πορεία και αντί να χάσω κιλά, βάλω κι άλλα...:)

Καλή χρονιά μπλογκόσφαιρα!!!

Περίπλοκες σχέσεις

Την ιστορία μου, όσοι με διαβάζατε από την αρχή, την ξέρετε. Ήμουν με κάποιον (πρώην καταραμένος) που λάτρευα και μετά μου έκανε κάτι και χωρίσαμε. Μετά πέρασα την περίοδο «σε μισώ, θέλω να πεθάνεις», μετά την περίοδο «θέλω να μην υπάρχω πια», την υπαρξιακή περίοδο «ποια είμαι και πού πάω» και τέλος…γνώρισα τον Άντρα, τον ψηλό και όμορφο (αυτό θα είναι το όνομα του από δω και πέρα!). Από τότε όλα έγιναν από μόνα τους. Η σχέση μας κύλησε σαν το νεράκι, σ’ αγαπώ – μ’ αγαπάς, συγκατοικήσαμε, παντρευτήκαμε και…πάμε παρακάτω.


Δεν κάνω ανασκόπηση του μπλογκ, θέλω να σταθώ κάπου. Ένα λεπτό και χάθηκα, τι ήθελα να πω?

Α ναι! Η σχέση μας όντως κύλησε πολύ ομαλά. Δεν υπήρχε τίποτε (ή μάλλον δεν αφήσαμε τίποτε) που να περιπλέκει τα πράγματα. Δεν υπήρχαν παιχνίδια του στυλ «γιατί να πάρω εγώ πρώτη τηλέφωνο, ας με πάρει αυτός» , «θα το παίξω και λίγο δύσκολη» , «θα του πω να το πάμε σιγά σιγά», φιλοσοφίες του στυλ «δεν μου δείχνει τι θέλει, δεν μου λέει ότι με θέλει, δεν μου λέει τι σκέφτεται». Ούτε από εμένα, ούτε από εκείνον. Και το πιο σημαντικό? Το παρελθόν, έμεινε στο παρελθόν. Δεν εμφανίστηκε στη σχέση μας, ούτε καν σαν αναφορά ούτε καν από περιέργεια. Μια φορά μου είπε «το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν για κάποιο λόγο» και αυτή την κουβέντα του τη φύλαξα καλά στο μυαλό μου.

Έτσι, κάποτε, πολύ συχνά μάλλον, σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που βρήκα τον ψηλό και όμορφο στη ζωή μου κι έχουμε αυτή την πορεία. Το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι και με συγκρίνω και με τις φίλες μου που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από εμένα σαν γυναίκα, το αντίθετο μάλλον. Και όμως είναι μόνες τους. Όχι από επιλογή. Και λέω ξανά στον εαυτό μου πόσο τυχερή είμαι.

Προχτές όμως που μιλούσα με δυο πολύ στενές μου φίλες συνειδητοποίησα κάτι άλλο. Δεν είναι μόνο θέμα τύχης μια καλή σχέση σαν τη δική μου. Είναι κυρίως θέμα «χειρισμού». ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, όχι των άλλων. Ξέρω για παράδειγμα ότι αν εγώ έβγαζα όλες τις ανασφάλειες που μου προκάλεσε η προηγούμενη σχέση πάνω στον ψηλό και όμορφο και του έπαιζα παιχνίδια δύο πράγματα θα συνέβαιναν. Ή δεν θα ήμασταν πια μαζί ή θα ήμασταν αλλά δεν θα ήταν τόσο «καθαρή» η σχέση μας. Θα ήταν περίπλοκη. Μιλώντας λοιπόν μ αυτές τις φίλες και ακούγοντας τις ιστορίες τους με άντρες που δεν είναι σίγουρες ότι τις θέλουν, που δεν ξέρουν ούτε οι ίδιες ακριβώς τι θέλουν, που δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους να πουν τι θέλουν, που ο εγωισμός δεν τις αφήνει να αφεθούν μήπως και εκτεθούν, που παίζουν παιχνίδια είτε άθελα είτε επίτηδες, που περνούν «δοκιμαστικούς χωρισμούς» και που γενικώς βασανίζονται…κατέληξα στο συμπέρασμα ότι κυρίως ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ κάνουμε τις σχέσεις μας περίπλοκες με αποτέλεσμα να μην πετυχαίνουν. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν άντρες που σκέφτονται περίπλοκα, που παίζουν παιχνίδια, που συμπεριφέρονται εγωιστικά ή που είναι απλά…μαλάκες. Όμως κυρίως οι άντρες είναι πιο απλά σκεπτόμενοι από τις γυναίκες. Αν θέλουν μια γυναίκα, την θέλουν. Και αν την θέλουν, δεν θα θέλουν παιχνίδια και κρυφτό. Απλά τα πράγματα. Γι αυτό να μην τα περιπλέκουμε τα πράγματα. Όσο πιο απλά τόσο το καλύτερο. Με ρωτούν πολλές φορές πώς «τα κατάφερα» εγώ, πώς έκανα αυτή τη σχέση να κυλήσει και πώς συμπεριφερόμουν στις αρχές. Απάντηση δεν έχω να δώσω διότι δεν συμπεριφερόμουν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο. Απλώς τον ήθελα και δεν είχα πρόβλημα να του το δείξω. Με απλό τρόπο όπως μου το έδειχνε και ο ίδιος. Ούτε είχα πρόβλημα να τον πάρω εγώ πρώτη τηλέφωνο, ούτε να εκφράσω την αγάπη μου. Εντάξει, είχα την ανάλογη ανταπόκριση, όλα ήταν ίσα. Αν δεν ήταν όμως έτσι, δεν θα το ψάχναμε περισσότερο ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Διότι το λέω και το ξαναλέω. Όταν θέλουν απλώς και οι δυο, τότε είναι απλό να πετύχει η σχέση. Και ναι, όλες οι σχέσεις έχουν τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις τους. Το μυστικό είναι...να το κάνεις αλλά να μην νιώθεις ότι καταπιέζεσαι που το κάνεις. Έτσι απλά.


Ουφ να είχα ένα μαγικό ραβδάκι! Για να αλλάξω τα μυαλά των γυναικών!

Υ.Γ.1 Χρόνια πολλά είπαμε? Υ.Γ.2 Απόλαυσα τον Σίκρετ Σάντα αν και δεν συμμετείχα ενεργά! Μπράβο σε όλους και ιδιαίτερα στην Πρασινάδα που το οργάνωσε! 

Πάει τζιαι τούτο!!

Μακάρι να είχα τρόπο να σας περιγράψω τα αισθήματα μου τη μέρα του γάμου μου. Έννεν ότι ένιωθα ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή μου ή στην καθημερινότητα μου, αφού μαζί του ζούσα πριν και μαζί του ζω και τωρά, σαν παντρεμένοι εδώ και 2 χρόνια. Όμως η μέρα του γάμου μας, ήταν σαν το όνειρο, κρίμα που επέρασε τόσο γρήγορα, αστραπιαία. Ενόμιζα πως θα ένιωθα ντροπή τόση που να μεν μπορώ να λειτουργήσω διότι εν μου αρέσκει να είμαι στο επίκεντρο της προσοχής, αλλά εν ένιωθα έτσι! Και κακά τα ψέματα, ο παραπάνω κόσμος εν την νύφη που θωρεί!


Σπίτι κάποια στιγμή ένιωθα ότι πρέπει ναν πολλά αστεία τούτη η φάση άμαν την θωρείς με άλλο μάτι. Μια νύφη να κάθεται μες τη μέση του σαλονιού, να της τραγουδούν τζιαι να την θωρούν ούλλοι. Ευτυχώς εν έκλαψε κανένας (απείλησα τους διότι εν έθελα να με παρασύρουν και να τρέχουν τα μάθκια μου διότι άμαν αρκέψουν εν σταματούν!). Εσύραμε και τους χορούς μας με τες φιλενάδες μου, είσιε το χάζι του.

Η αλήθκεια εν ότι την ώρα που περπάτησα προς την εκκλησία κι επεριμέναν με όλοι εκεί, ένιωθα λλίο περίεργα. Εχαμογέλουν βέβαια τζιαι εφαίνουμουν χαρούμενη τζιαι ο μόνος που εκατάλαβε ότι ήμουν λλίο αναστατωμένη ήταν ο άντρας μου που μόλις μου έδωσε την ανθοδέσμη ερώτησε με μες το αφτί αν είμαι καλά. Περιττό να σας πω ότι τζείνη την ώρα μόνο τον άντρα μου θυμούμαι να στέκει τζιαμέ ενώ, απ ότι μου είπαν μετά, είσιε πολλύ κόσμο. Ήμουν σε ένταση τζιαι όταν εμπήκα μέσα στην εκκλησία ήταν σαν να τζιαι εν ήμουν εγώ.

Μετά την εκκλησία εχαλάρωσα πολλά παραπάνω. Το σιειρότερο εν τα χαιρετίσματα, να στέκεις τζιαμέ να έρκεται ο κόσμος να σου εύχεται. Ενόμιζα ότι επιάστηκε το στόμα μου που το χαμόγελο. Εν συζητώ ότι ήρταν πολλοί που με εξέραν, συγγενείς, φίλοι των γονιών μου κι εγώ εν έχω ιδέα ποιοι ήταν. Πολλοί εσυστήνουνταν μας κιόλας! Και εννοείται είχε και διάφορα γελοία περιστατικά του τύπου αντί να μας πουν "να ζήσετε" ελαλούσαν μας "χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα". Εννοείται ότι στα πολλά "ευχαριστώ" που είπα, έφυε μου και καμιά-δυο φορές και είπα πρώτη "να ζήσετε" (!!!) και μετά εφύρτηκα που το γέλιο!

Και μετά ήρτε η στιγμή του πάρτυ! Ε τζιαμέ ήταν τέλεια! Έτσι χορό, είχα χρόνια να τον κάμω. Μα εν έφυα που την πίστα, σχεδόν εν έφα, εν ήπια τίποτε, ούτε καν τουαλέτα εν ήθελα να πάω. Τόση ενέργεια εν ήξερω πού την ήβρα! Ούλλος ο κόσμος όμως εχόρευκε, εν θυμούμαι να ήταν η πίστα όφκερη κάποια στιγμή.

Γενικά επεράσαμε υπέροχα, ήμασταν δυο πολλά χαρούμενα πλάσματα που εδείξαμε ότι το εδιασκεδάσαμε. Αφού τες επόμενες μέρες επιάσαν μας διάφοροι φίλοι και συγγενείς για να μας πουν πόσο ωραία επεράσαν και πόσο εδιασκεδάσαν. Νομίζω ότι εν επειδή πρώτα απ όλα εδιασκεδάσαμεν το εμείς και επαρασύραμε και τον κόσμο μας.

Εν λλίο βαρετό το κείμενο μου αλλά οι λεπτομέρειες που είχαν χάζι και θα έθελα να γράψω, εννα με κάμουν αναγνωρίσιμη και εν το θέλω. Αν και πρόσφατες ανακαλύψεις εδείξαν ότι....έχω κι άλλους "πραγματικούς" γνωστούς στην μπλογκόσφαιρα! :)

Τέλοσπαντων, τζείνο που έχω να πω, που το λαλώ σε όλους όσους με ρωτούν για το αν άλλαξε η ζωή μου μετά το γάμο, εν ότι το μόνο που άλλαξε εν το δακτυλίδι που εμεταφέρθηκε που το αριστερό στο δεξί!

Άτε και στα δικά σας οι ελεύθεροι, όσοι θέλετε βέβαια!!

Τελική ευθεία

Εγίνηκα θεατής στο μπλογκ μου τζιαι στα δικά σας. Δκιαβάζω σας ούλλους κάθε μέρα, άρκεψα τζιαι δκιαβάζω τζιαι άλλους αλλά εν μου έρκεται να γράψω ούτε ποστ, ούτε σχόλια.


Είμαστε στην τελική ευθεία.
Εφκήκαν τζιαι τα προσκλητήρια, εν πάνω στο τραπέζι τζιαι κάθουνται τζιαι θώρουν με.
Να σας πω την αλήθκεια, ένα μικρό σοκ έπαθα το όταν είδα το όνομα μου γραμμένο πάνω στο χαρτί.

Έννεν ότι πιστεύκω ότι θα αλλάξει κάτι ριζικά στη ζωή μου επειδή θα φορήσω το νυφικό τζιαι θα πάω στην εκκλησία. Τζιαι τωρά εν μαζί του που ζω σαν παντρεμένη. Η διαφορά, λαλούν μου ούλλοι, θα έρτει όταν έρτει το πρώτο μωρό. Το μόνο πράμα που με αγχώνει για τον γάμο εν ότι νιώθω ότι θα είμαι το επίκεντρο τζιαι θα με θωρούν ούλλοι. Νιώθω πολλά άβολα σε έτσι καταστάσεις. Σκέφτουμαι την ώρα που θα είμαι τζιαμέ τζιαι θα είναι ούλλοι γύρω μου, να με φκάλλουν φωτογραφίες, βίντεο, θα με θωρούν ούλλοι. Ευτυχώς θα έχω τζιαι τον άντρα μαζί μου, εν θα είμαι μόνη μου. Ούφου μα γιατί να έχω τόσο άγχος που θα με θωρούν (τζιαι θα με καμαρώνουν) ούλλοι?? Ειλικρινά εν έχω άλλο άγχος που έχουν άλλες νύφες, αν θα παν ούλλα καλά, αν θαν καλός ο καιρός, αν θα αρέσουν τα φαγιά μας, τα στολίσματα μας, τα νυφικά. (άτε καλά ένα μικρό άγχος τζιαι για τούτα έχω το αλλα πολλά μικρό σε σχέση με το άλλο). Που ήμουν μιτσιά του δημοτικού άρεσκε μου να φκαίνω πάνω στην σκηνή τζιαι να είμαι πρωταγωνίστρια. Ώσπου να πάω γυμνάσιο επέρασε μου τζιαι που τότε εν θέλω να είμαι το επίκεντρο πούποτε. Ούτε καν με τους πολλά στενούς μου εν επιδιώκω να είμαι το κέντρο της παρέας, εν νιώθω άνετα.
Άτε κανεί μουρμούρα. Θα προσπαθήσω να περάσω καλά την μέρα του γάμου μου. Εν μπορώ να πω ότι εκουράστηκα με τες διαδικασίες του γάμου, ήρταν ούλλα πολλά εύκολα. Ήταν πολλά ωραία διαδικασία το ψάξιμο, ειδικά άμαν αποφασίζα έτσι εύκολα. Το πιο εύκολο που ούλλα ήταν το νυφικό.

Τωρά "τρέχει" η άλλη η διαδικασία του σπιτιού. Τζιαι το "τρέχει" εν σε εισαγωγικά για ευνόητους (όσοι εκτίσαν καταλάβουν) λόγους. Πάλε είναι κάπως συναρπαστικό να κάμνεις σχέδια, να φαντάζεσαι να σιαίρεσαι. Αλλά έννεν μόνο τούτο. Μετράς τα τετραγωνικά, θωρείς τα υλικά, κάμνεις υποχωρήσεις. Διότι όσο μας βαστά η πούγκα μας θα κάμουμε. Εν έσιει παρακάτω. Εν δύσκολοι οι τζιαιροί πολλά για ούλλους μας. Μα άτε, εν θα τα καταφέρουμε? Εν είμαστε η πρώτη γενιά που έσιει προβλήματα. Άλλοι είχαν σιειρότερα προβλήματα, εκτός του οικονομικού. Θα περάσουμε!

Αυτά!

Άτε καλές διακοπές να έσιετε όσοι εν επίετε τζιαι καλή επιστροφή στην καθημερινότητα!

Έννα έρτετε??

Γεια σας και χαρά σας!
Έσιει μέρες που σκέφτουμαι διάφορα που θέλω να γράψω, έχω έμπνευση πολλή μα εν βρίσκω ώρα. Σήμερα, εμπνεύστηκα παραπάνω που το ποστ της Μάνας για μπλογκερς που χάνονται τζιαι σιγά σιγά σταματούν να γράφουν. Ήθελα να σας γράψω ένα πολλά καταθλιπτικό ποστ, για διάφορες μαύρες σκέψεις που με πιάνουν τωρά τελευταία, για κάτι εφιάλτες κτλ. Επειδή όμως η κυκλοθυμικότητα μου έκαμε....κύκλο σήμερα...θέλω να σας δείξω τούτη την πρόσκληση:

'Οσοι λοιπόν αγαπάτε τη Λευκωσία, ντυθείτε casual και ελάτε με καλή διάθεση για ένα ιδιαίτερο πάρτυ για την υποστήριξη της πόλης μας για Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Απ' ότι εκατάλαβα, θα είναι κάτι διαφορετικό στο οποίο θα συμμετέχει και ο κόσμος. Εν ξέρω να σας πω παραπάνω διότι κρατούν τα για έκπληξη αλλά εγώ που περιέργεια θα ήθελα να πάω! Πείτε το τζιαι εσείς σε άλλους φίλους σας, τζιαι ελάτε. Εξάλλου, εν η πρωτεύουσα μας, ό,τι θετικό γίνεται εν για καλό δικό μας στην τελική.
Ο χάρτης δαμέ:
http://maps.google.com/maps/ms?msid=202506082293545862717.0004be6758f5c6d638b98&msa=0

Άτε ελάααατεεεε!!!!!

Η λίστα (όι η γνωστή, η δική μου)

Το λοιπόν. Πρέπει να κάμω τα ακόλουθα (όι απαραίτητα με τούτη την σειρά):

1. Να συγυρίσω το σαλόνι (να φυλάξω τα παλτά, τες κουβέρτες, τες σάρπες κτλ που εν πεταμένα στο σαλόνι)
2. Να μαζέψω επιτέλους τα ρούχα που την απλώστρα
3. Να βάλω πλυντήρια
4. Να ελέγξω τι καθαριστικά μου λείπουν
5. Να κατεβώ κάτω στην αποθήκη να δω αν έχουμε εκεί άλλα καθαριστικά
6. Να πάω σούπερμαρκετ
7. Να πετακτώ να πάρω κάτι χαρτιά του άντρα στη δουλειά
8. Να τηλεφωνήσω σε έναν developer (εν ξέρω πώς τους λαλούν στα ελληνικά)
9. Να κανονίσω το ζούμπα για σήμερα
10. Να πάω τράπεζα
11. Να πλύνω τα πιάτα και την μαείρισσα της πεθεράς
12. Να έβρω τη συνταγή για την πανακότα
13. Να πάρω το σκέπασμα του κρεβατιού στο καθαριστήριο
14. Να κλείσω ραντεβού σε ένα ινστιτούτο αισθητικής (ποττέ εν πάω σε αισθητικούς) που έσιει προσφορά.
15. Έσιει τζιαι άλλα μα εν τα θυμούμαι τωρά.

Τούτα ούλλα πρέπει να γίνουν τωρά, σήμερα, πριν τες 7 την νύχτα. Έσιει τζιαι άλλα που πρέπει να γίνουν γενικά τούτες τες μέρες όπως το να πάω στο ΙΚΕΑ/Leroi/Φυτώριο για λουλούδια να φυτέψω, να βάλω αγγελίες (για δυο πράματα) στην εφημερίδα, να διερευνήσω πιο ενταντικά το θέμα κτίζω/γοράζω/πού/πόσα/πότε σπίτι (ναι αρκέψαμε τούτη την διαδικασία τζιαι ενδέχεται να σας τα πρήσω τζιαι να ζητήσω τζιαι βοήθεια), να αποφασίσω τελεσίδικα για 2-3 πράματα που εμείναν για τον γάμο, να αρκέψω να σκέφτουμαι το honeymoon (όχι μόνο σαν απλά daydreaming με τον άντρα αλλά πιο συγκεκριμένα) να δω καμιά φίλη μου, να ξεκουραστώ λλίο, να σταματήσω  να σκέφτουμαι, να κάμω σεξ. Αλώπος να μεταφέρω το σεξ στην πρώτη λίστα τζιαι να το βάλω νούμερο ένα τζιαι τα υπόλοιπα κάμνω τα....αύριο?!

Αν έσιει κανέναν που ενδιαφέρεται να γοράσει οικόπεδο έξω που τα Λατσιά, στείλτε μου email για πιο πολλές πληροφορίες. Αν έσιει κανέναν που θέλει να αναλάβει να μου κάμει τα δάνεια, να μου κανονίσει τες αιτήσεις, χορηγίες κτλ, να μου έβρει το σπίτι (όπως το θέλει ο άντρας), να μου έβρει κτίστη, εργολάβο, σιδερά, υδραυλικό, ηλεκτρολόγο κτλ ευχαρίστως!

Ουφ! (Αν με δκιαβάζεις αγαπητή Ουφ, μεν αψιουρίζεσαι, έννεν εσένα που συναφέρνω).
By the way δκιαβάζω σας ούλλους καθημερινά. Ξέρω ότι εν εσιέτε έτσι έννοιαν αλλά λαλώ σας το έτσι κι αλλιώς! :)

Τι πιο ωραίο;;

Τι πιο ωραίο...
Από αυτό το (τελευταίο ημερολογιακά μόνο) χειμωνιάτικο απόγευμα από το να ξαπλώνουμε στους καναπέδες μας, εγώ παρέα με το βιβλίο και την πουγιόττα μου κι ο άντρας με το play station και να βλέπουμε το χιόνι να πέφτει από τις μεγάλες τζαμαρίες μας στο σπιτάκι μας στο κέντρο της Λευκωσίας;;

Υγ. Το να βλέπεις τον άντρα σου τυλιγμένο το σάλι αλά μαρινέλλα στο άνοιξε πέτραααα να κάμνει γελοία χορευτικά προσπαθώντας να βράσει για να καπνίσει στη βεράντα ενώ ρίχνει χιονόνερο!

Τίποτε δεν πάει καλά*

Αμάν, πόσο καιρό έχει να γράψω! Από τα Χριστούγεννα, το ποστ-δώρο του Σίκρετ Σάντα. Καλή χρονιά είπα σας? Εν σας είπα, λαλώ σας τωρά!

Λοιπόν...τα νέα μου και διάφορες άλλες μαλακίες σε bullet point style. (διότι εν συνδυάζονται διαφορετικά)

• Είμαι ερωτευμένη. Πλατωνικά ερωτευμένη. Άτε, έννεν ακριβώς έρωτας, εν όπως άμαν βλέπεις κάποιον στην τηλεόραση, στο σινεμά και νιώθεις ότι...λυσσιάς τον. Εν μπορώ να τον θωρώ πώς σούζεται. Νομίζω ήβρα το πιο μεγάλο κίνητρο που θα εμπορούσα να έβρω για να διατηρηθώ κάπως fit. (εν τζιαι είμαι φιτ, όσο γίνεται προσπαθώ να γυμνάζομαι). Μα πρέπει να δείτε πώς τον θωρούν οι άλλες. Ειδικά κάτι μιτσιές. Νευριάζουν με πολλά οι μιτσιές.
• Πάω στον ένα γιατρό για ένα θέμα, στον άλλο για άλλο θέμα. Ρώτουν με και οι δυο αν είμαι έγκυος ή αν υπάρχει καμιά πιθανότητα να είμαι. Διότι αν είμαι, εν μπορώ να πιω το τάδε χάπι, εν μπορώ να κάμω την τάδε ακτινογραφία. Εν είμαι. Εν νομίζω να είμαι. Χάπια εν πίνω, προφυλακτικό εν βάλλουμε, τες μέρες εν τες μετρώ, χρησιμοποιούμε την άλλη μέθοδο και "προσέχουμε". Εν έφτασα ακόμα στις μέρες μου για να πω ότι έχω καθυστέρηση και ούτε τεστ μπορώ να κάμω που τα τωρά. Άτε τωρά τι γίνεται? Ε τι να γίνει? Ούτε χάπια θα πιω, ούτε ακτινογραφία θα κάμω. Εν το ρισκάρω. Μόνη μου ρωτώ, μόνη μου απαντώ. Πάντως να ξέρετε ότι αν είμαι, σήμαινει θα γεννώ στον γάμο. Οπότε ο γάμος θα μεταφερτεί. Και το σπίτι? Τι θα κάμουμε για σπίτι? Ούφου (ξέρω, ξέρω, τα μωρά εν ευλογία) αλλά εν θέλω να είμαι έγκυος τωρά. Κάθε μήνα το ίδιο άγχος, τούτον τον μήνα λλίο παραπάνω για έναν επιπρόσθετο λόγο. Αλώπος να κόψουμε το σεξ να ησυχάσουμε.
• Βαρκούμαι απίστευτα στη δουλειά. Καλά, εν τζιαι νέο τούτο. Έσιει πολλύ κόσμο που βαρκέται στη δουλειά, εν ξέρω κανέναν που να το διασκεδάζει. Ευτυχώς έχω 2 καλές συναδέλφους, χρυσές. Σιαίρουμαι πολλά που είμαι μαζί τους. Που την άλλη, επληγώθηκα που κάποιες συμπεριφορές ορισμένων φίλων. Τζιαι εγώ τζιαι ο άντρας. Κάποτε νιώθω ότι έχασα φίλους επειδή είμαι καλά. Ξέρω, εν λλίο υπερβολικό αλλά κάποτε νιώθω ότι αν είχα προβλήματα εν θα εχάνουνταν οι φίλες μου. Επειδή εν έχουμε προβλήματα, γράφουν μας. Ο άντρας λαλεί "εν πειράζει, τζείνοι χάννουν" αλλά ξέρω ότι ενοχλεί τον. Απλώς εγώ εκφράζομαι παραπάνω.
• Διαβάζω σας κι ας μεν σας γράφω ούτε σχόλια κι ας μεν γράφω ούτε καν στο δικό μου μπλογκ. Έτσι για να ξέρετε.
• Ξιχάνω συνέχεια τι θέλω άλλο να σας γράψω. Α έτο. Λοιπόν, εποσπάστηκα με τα του γάμου και τα των βαφτισιών. Με τα βαφτίσια τέλια (αφού εν τζιαι κοντά) τζιαι με τον γάμο σχεδόν. Ήβρα νυφικό που το πρώτο κατάστημα που επήα, dj, ανθοπωλείο, σχεδόν τον φωτογράφο (έκλεισα τον αλλά θα δούμε ακόμα έναν για να το οριστικοποιήσουμε), το ζαχαροπλαστείο, μακιγιάζ και μαλλιά, παρανυμφάκια, βέρες και φυσικά εκκλησία και αίθουσα. Ακόμα και για προορισμούς για ταξίδι ήβρα 2-3 ιδέες. Για ούλλα ήξερα ΑΚΡΙΒΩΣ τι ήθελα κι έτσι ήταν πολλά εύκολο. Για τα βαφτίσια εδυσκολεύτηκα παραπάνω! ΟΜΩΣ εν μπορώ να καταλάβω γιατί εξακολουθώ να θωρώ τόσους εφιάλτες την νύχτα. Εν παράξενο διότι στην καθημερινότητα μου νιώθω πάρα πολλά ήσυχη (αφού ούλλα εν κανονισμένα), άμαν πέσω να τζοιμηθώ θωρώ σύνεχεια εφιάλτες. Όι ότι εξίχασα να κλείσω κομμωτήριο, όι ότι τα κεραστικά μου ήταν πορτοκάλια (το φρούτο εννοώ---καλά τούτο ήταν γελοιότητα, όι εφιάλτης αλλά ένα άγχος επροκάλεσε μου το), όι ότι ο άντρας είπε μου ότι εν με θέλει (εν μου έδειξε ποττέ κάτι τέτοιο, μάλλον το αντίθετο), όι ότι επήα στην εκκλησία κι εξιχάσαμε κάτι να πάρουμε κτλ. Εν έχω εξήγηση.
• Ακούτε τωρά διάλογο. Ε=εγώ, Α=άντρας

Είμαστε σε ταβερνάκι, παίζει το άσμα "Ποιος είν' αυτός ο αψηλός, ποιος είναι αυτός ο νέος? Τραλαλαλα....Είναι το αγόρι μου, είναι η ανάσα μου, είναι ένα όνειρο μελαχρινό.."

Ε (με μελένια ματιά και όλο το νάζι του κόσμου) = Αγάπη, για σένα λέει αυτό το τραγούδι

Α (με τη συνοδεία χασμουρητού) = Α? Τι? Δεν ακούω καν τα λόγια.

Ε (σχεδόν αφρίζοντας) = #%@#^()&?%(#$%!!!$!@!@%^!!*&* 

• ΕΓΩ τζοιμούμαι με την πουγιόττα αγκαλιά. ΕΓΩ. Που τάχα ούλλη την ώρα πυρώννω. Τωρά εν ξαπολώ την πουγιόττα. Πουγιόττα στον καναπέ, πουγιόττα στο κρεβάτι. Ο άντρας είπε μου θα μου την τελλάρει πάνω μου να μπορώ να κινούμαι μαζί της να μεν μουρμουρώ την ώρα που σηκώνουμαι που τον καναπέ να πάω στην κουζίνα, στην τουαλέτα.
• Τι άλλο? Τίποτε, ούλλα τα άλλα μια χαρά!

Εσάς τα νέα σας?

 

*  Ο τίτλος εν τέλια παραπλανητικός επίτηδες για να το διαβάσετε (με βάση τη λογική των φίλων μου που μόνο άμαν εν είμαι καλά μου διούν σημασία)

χιχιχιχιχι