Οι παιδότοποι εν σκληροί τόποι. Τα μωρά βουρούν πάνω κάτω, σπρώχνονται, μαλλώνουν. Κάποιες μαμάδες (συχνά και παπάδες) στέκουνται όπως τους τροχονόμους πάνω που τα μωρά και προσπαθούν να αστυνομεύσουν τον παιδότοπο. Τωρά να φκει στην τσουλήθρα, τωρά να μπει στο σπιτάκι, να μεν κάτσει χαμέ. Άλλοι γονιοί κάθουνται τέλεια άνεγνοιας και ούτε που τους κόφτει τι κάμνουν τα κοπελλούθκια τους. Ούτε αν δέρνουν άλλα μωρά ούτε αν κλαίουν τα ίδια. Ούτε αν τρων που χαμέ. Κάποια μωρά εν αμπάλατα, θέλουν τα ούλλα δικά τους και εν δεχούνται άλλα μωρά να παίξουν. Κάποια με το παραμικρό που θα τους κάμει/πει άλλο μωρό (μάμα
τούτη έτζιησε πάνω στο παπούτσι μου!) ή γονιός βουρούν να το πουν των δικών τους. Κάποιοι γονιοί πιστεύκουν κιόλας ότι είπες του μωρού τους να φύει που τον παιδότοπο ενώ εσύ είπες του να μεν σπρώχνει το άλλο το μωρό που την τσουλήθρα κι έρκουνται να ζητήσουν τον λόγο.
Σήμερα ένας σκατομιτσής που εκάθετουν τζιαμέ που τα μωρά εφκαίναν στην τσουλήθρα και έπαιζε με το τάμπλετ του (αν θα παίζεις με το τάμπλετ τουλάχιστο κάτσε σε κανένα καναπέ με τους γονιούς σου!!) επειδή του είπα να ταράξει λλίο για να μεν τον πατούν τα άλλα μωρά που εθέλαν να φκουν στην τσουλήθρα, εγύρισε και είπε μου "εν φεύκω τζιαι εν μου αρέσκουν τα δόντια της!" [της κόρης μου]. Σκατορόκολε, αμπάλατε μιτσή που έσταζε η μύξα σου, ένιωσα σαν να και εκατάπια 100 καρφίτσες, εμέτρησα ως το 10 για να μεν μιλήσω μα είδα σε με μισησμένο ύφος τζιαι εφαντάστηκα τζείνη την ώρα ότι σε άρπαζα που το μαλλί που θα πεις εσύ για τα δοντούθκια του μωρού μου!!
Πολλά σκληροί οι παιδότοποι για τα ευαίσθητα στομάσια μου. Τζιαι ακόμα εν αρκέψαμε.