Χίλιες δυο ιδέες μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο και μάλιστα ...ανακυκλώσιμες. Για αυτό μην πετάτε κάτι που σας φαίνεται ...άχρηστο. Σας φαίνεται... δεν είναι. Και το λέω, γιατί κι εγώ το ίδιο έκανα παλιά με τα... τσόφλια των αυγών. Ήθελα να φάω μια ομελέτα, οκ, την έφτιαχνα και τσουπ τα τσόφλια στα σκουπίδιααααα...
Αμ, δε... τώρα πλέον τα κρατώ και τα μετατρέπω σε...
γλαστράκια! Τόσο δα γλαστράκια, μικρούλια, όσο να μπορούν να φιλοξενήσουν τα μικρά σποράκια.
Είναι καιρός που είδα την ιδέα αυτή, ούτε που θυμάμαι που, σε ποιο blog εννοώ, αλλά από τότε, όλο και κρατούσα σε μια άκρη τα τσόφλια, μέχρι που ένα απόγευμα, είχα κέφι για... ζωγραφική.
Ναι, ναι μη χαμογελάτε, τα έβαψα εξωτερικά, έτσι, για να έχουν κι ένα χρώμα..., άνοιξη ερχόταν... και αργότερα ασχολήθηκα με τα περαιτέρω.
Δηλαδή, μη φανταστείτε τίποτα περίπλοκο, πήρα λίγο χώμα σε ένα πιάτο, και λίγο-λίγο με ένα κουταλάκι γέμιζα με χώμα τις θηκούλες των αυγών, τους έβαλα και από λίγους σπόρους μαϊντανού, λίγο χωματάκι πάλι από πάνω και στο τέλος λίγο νεράκι. Αυτούς τους
σπόρους τους είχα αγοράσει, σε φακελάκι, από κατάστημα με είδη κηπευτικών.
Είχα φυλάξει και μια θήκη, αυτή που μας δίνουν μαζί με τα αυγά, και τοποθέτησα τα μικρά
"γλαστράκια" στη θήκη και τα φιλοξενώ στο παράθυρο της κουζίνας. Δεν πέρασε μια βδομάδα και να που ξεπρόβαλαν τα κλωναράκια του μαϊντανού. Και φυσικά, όλα κοιτούν προς το παράθυρο, έχουν γύρει προς τα εκεί που είναι το φως, έχει πλάκα, φυσικά τα ξαναγυρνώ... αυτά ξαναγέρνουν προς το φως... αυτή είναι η φύση και η ομορφιά της.
Μέχρι να ολοκληρωθεί βέβαια όλη αυτή η διαδικασία της χειροτεχνίας-φυτέματος κλπ., έφτασε και το Πάσχα, τέλος πάντων, κοντεύει να φτάσει... κι έτσι, αυτή μου η ανάρτηση είναι ας πούμε και... επίκαιρη :))))
Αλλά για αυτή την περίοδο, τη πασχαλινή, θα τα ξαναπούμε. Ελπίζω να βρω χρόνο για διάφορες πασχαλινές χειροτεχνίες.
Καλό απόγευμα, λοιπόν, σε όλους όσους με διαβάζουν και εις το επανιδείν! :))))))
Αν σας άρεσε η ανάρτησή μου, μοιραστείτε την με τους φίλους σας!
