Mijn goede voornemen voor het jaar 2010, was, om meer dingen voor mezelf te doen.
Het klonk heel egoïstisch in mijn oren, want zo ben ik eigenlijk helemaal niet..."Eerst een ander, dan mezelf"..
Toen wist ik nog niets van het bestaan van blogland...
Maar mijn goede voornemen kwam toch uit.
Ik ontdekte een plekje, waarin ik mijn eigen gedachtes en gevoelens mocht tentoonspreiden, zonder erop aangevallen te worden, of er een rot gevoel aan over te houden. Waar je het gevoel krijgt om te mogen geven, maar ook eens alleen maar te ontvangen.
Warmte en spiegelbeelden... jezelf eens op een eigen manier mogen neer zetten. En als dank daarvoor, mag je ook nog bij de ander naar binnen kijken. Vergelijkingen en tegenpolen...het maakt niet uit...
Maar voornamelijk en het meest bijzondere vind ik wel, dat ik met mijn "egoïstisch"voornemen, zoveel anderen heb leren kennen en er zelfs bepaalde vriendschappen zijn ontstaan, als ik het zo mag zeggen...
Ik ben trots en vereerd, dat ik een paspoort heb verkregen in dit bijzondere land...


Een warm hart draag ik jullie toe, en zeker niet een van steen..(ook al ziet dit plaatje er wel heel mooi uit..)

Saamhorigheid...een belangrijk iets in mijn leven, ook al vind ik het ook heerlijk om soms helemaal alleen te zijn. Ook dit wens ik jullie toe.

En liefde...heel veel liefde, in alle vormen en gedaantes...Dat wens ik jullie allemaal.
Natuurlijk in gezondheid, want dat is het grootste streven, zeker voor de mensen die er zo hard voor moeten vechten... We denken aan jullie...

Heb een hele fijne jaarwisseling, denk om je ledematen, maar geniet vooral..geniet van het moment en van elkaar...waar dan ook...

Tot in 2011...

Dikke knuffels,

Margot

Sfeervol en warm...

Ondanks alle hectiek, die ikvan te voren in mijn hoofd haal, is het een heerlijke kerst geweest.
Eerst kerstavond bij zuslief, waar de sfeer heelijk rustig en gezellig was. (Kijk maar bij haar binnen)...
Eerst aan de erwtensoep, van mama's recept, op het eigengeborduurde tafelkleed, van mama's hand...ze was er toch bij, en dat was heel fijn.
Daarna nog worstenbroodjes en wat lekkers, en toen konden de prachtig ingepakte cadeautjes uitgepakt worden... Niet te gek, gewoon gezellig.

De volgende dag had ik dus samen met schoonzus, dit jaar de taak om het familie-kerstdiner te organiseren, en vrijdag moest het feestpaleis dus nog compleet in orde gemaakt worden, bij haar thuis.
En ondanks mijn griepje, krijg ik hier juist zoveel energie van, want om het gezellig te maken voor anderen, is toch wel mijn grootste hobby. En als ik hier dan ook nog van mee mag genieten, is dit mooi meegenomen.
(Des avonds ging die erwtensoep bij zuslief, er daarom ook heerlijk in...)
Eerste kerstdag was het dus allemaal klaar, en hebben we met de ganse schoonfamilie kunnen genieten van de heerlijke ambiance en het geweldige eten...
s'Avonds werd er nog stevig gekaart..en nagekaart...en was de eerste dag weer voorbij.

Het feestpaleis.... en decoratie

De zelfgemaakte menukaartjes, op de servetten
En omdat het een gevleugeld menu was, natuurlijk afgestyled met wat veertjes...
Ook de kindertafel was gezellig aangekleed...

We hadden alles zo goed geregeld, dat mijn gezinnetje en ik, de volgende dag gewoon thuis konden blijven, en hebben alleen maar gerelaxed. Pyjama's aan, kaarsjes aan, hapjes en drankjes, spelletjes en muziek...en zo was deze kerstmis weer voorbij.
Wij genieten hier nog even na ook al is de tweede wasmachine alweer gedraaid....
Het was, en is, warm en sfeervol...

Dikke knuffels,
Margot

Nog één dag voor kerst, en zoals altijd, lijkt het wel of dat alles op het laatste moment nog moet gebeuren....
Maar, de cadeautjes zijn ingepakt, de boodschappen voor zover gedaan, de 20 menukaartjes gefröbeld en zoonlief heeft zijn kerstmusical voorgedragen, met de hele klas, natuurlijk.
Wat er niet meer inzit vandaag, is de strijk...en stofzuigen zal ook met de franse slag gaan.
Kreeg er gisteren avond nog een griepje bij, en de wc is gelukkig niet al te ver uit de buurt...
Maar dadelijk moet ik dus echt bij schoonzus alles aan gaan kleden voor het familiediner van morgen...18 volwassenen en 7 kleintjes...Gelukkig hebben ze daar ook een toilet.

Maar ook goed nieuws:
Ook ik heb mijn HUG ontvangen:

Een lekker pakketje van "Jootje".
Zij heeft nog geen blog, maar wat niet is kan nog komen, maar is wel verslaafd aan het lezen ervan...Een stille volgster dus...sssttt...
-kerstchocola, altijd goed, natuurlijk, mmm...
-geurzakje, voor de ultieme kerstsfeer,
-houten hartje, deze hangen al in de boom, in de speelkamer, dus precies goed. Had je dit stiekem gezien???...
-een knijper met een sterretje, daar kan ik de kaarten lekker aan ophangen.
Alles was netjes ingepakt, met een medaille eromheen en een hele lieve kaart erbij.
Dank je Jootje, alias M...of M... (blognaam heb je al, dus...)
En natuurlijk de initiatiefneemster, ons Lynda... Volgend jaar weer?!?!...
(ook nog een bedankje voor Gwennie, zij weet wel waarom..., zot...!!!)
Vanavond naar zuslief, morgen naar schoonzus en zondag???...uitbuiken...
Alhoewel ik nu niet aan eten moet denken.

Ik wens alle bloggers en volgers, hele fijne dagen, rij voorzichtig, veel warmte en liefde, en tot na de kerst...denk ik.

Lieve KerstKnuffels,
Margot

Alle eer aan manlief...

Waar moet ik beginnen.
Eerst had ik dan dat geweldige weekend met de dames van Blogland, viel ik gisteren weer met mijn neus in de boter, figuurlijk dan hè. Want mijn knietjes zijn nu paars/blauw van het eerdere avontuur.
Maar, gisteren dus...
Manlief stond 25 jaar op de loonlijst van de firma, en daar de firma 25 jaar bestaat...juist ja, hij was mede oprichter, samen met zijn vader... In die 25 jaar zijn de broertjes er ook bijgekomen en is de nestor helaas twee jaar geleden weggevallen. Nu wist manlief wel dat de broers dit niet zomaar voorbij wilde laten gaan, en werd ook ik in het complot betrokken, maar wist niets van de hoed en de rand. Er was me verteld dat ze tijdens het kerstdiner voor en met het overige personeel, en aanhang, aandacht aan dit heuglijke feit besteedt zou worden. Onze kindjes mochten ook mee, maar moesten dan wel weer op tijd naar huis. Dus moeders had het allemaal geregeld.
Manlief was al verrast op de zaak met foto's en taart en wist dat de kids mee gingen. Om 16.30 werden we verwacht bij het restaurant.
Buiten hing er een banner met de aankondiging van manlief, 25 jaar op de zaak...en binnen stonden ze klaar met champies.
De complete familie was erbij en nog meer mensen als verwacht, De eerste snik ging in mijn keeltje omlaag.
De eerste speech werd gehouden en een mooi horloge werd aan manlief overhandigd.
Klaar zou je denken...NOT DUS....
Weer een speech, met de nodige humor, en...een reischeck voor het hele gezin, naar Barcelona, met alles erop en eraan... EN IK HOOR BIJ DAT GEZIN... Zoonlief kan het nog niet bevatten, en ik ook nog niet. Tweede snik liep al over de wangetjes en er zou nog veeeel meer volgen.
Want toen de derde speech, over het opstarten van de firma, samen met vaders...Hierbij werd een prachtig beeldje van vader overhandigd, en het was stil. Alhoewel, iedereen dook in zijn tas of broekzak, om het tranentextiel te kunnen pakken...
Het beeldje had de firma laatst gehad, van het personeel, omdat de firma toen dus 25 jaar bestond (ja, ze vieren alles), en nu hadden ze er een afgietsel in beton van laten maken...Prachtig en zeer eervol.


Daarna naar een andere zaal en kon het kerstdiner beginnen. Ze hadden er zelfs life muziek bi georganiseerd... Manlief wilde niet dat zijn kids naar huis gingen en ook ik vond het zo speciaal geworden, dat je je kroost hierbij wilt hebben.
We were flabbergasted..nu weet ik wat dit inhoud.
Eerst het weekend, en dan dat manlief zo in het zonnetje gezet wordt, en ook waardering krijgt.
Voor mij had hij s'middags nog vlug een geweldige bos, met 25 witte rozen gekocht, en ook daarbij kwamen de tranen weer op gang. (zie boven, de rozen dus..en nee, geen rood, ik vind witte veel mooier, manlief kent me...).
Ook hier zitten we weer van na te genieten, en barst mijn hoofd bijna uit elkaar.
We lagen pas om 00.30 uur in bed, ook de kids...maar life goes on, het is weer gewoon dinsdag, zucht...
Gelukkig hebben we de bloemen en het prachtige beeldje nog...en natuurlijk het heerlijke vooruitzicht.
Kan een mens zoveel geluk wel aan???

Warme knuffels,
Margot

En toen gingen we bowlen, deel 2...

Ja, ook ik was dit weekend één van de grootste bofkonten op dees aard.

Samen met afdeling Brabant, naar het Dolfinarium, ongeveer dus...

En hoe verwoordt je dan wat je allemaal meemaakt???...

Ik ben echt niet op mijn mondje gevallen, nee...het waren mijn knieën, maar deze keer gaan er allerlei tegenstrijdigheden door mijn hoofd, dus bij deze...:

Warm (de mensen en de vuurtjes) en koud, (buiten natuurlijk)

Een lach (veel meer dan één hoor, heel veel..) en soms een traantje...(van blijdschap dan wel..)

Open (iedereen wel, maar vooral het hart van gastheer-en vrouw), en soms gesloten (even de kat uit de boom kijken, en soms de badkamer..)

Een knuffel of een hand, al gauw, waren het alleen nog maar knuffels.

Winnaars en verliezers...bowlen???

Een vette hap ( bij het bowlen), en een zeer verfijnd kerstblog diner...het was overheerlijk.

Met vallen en opstaan...ja ik viel dus in de sneeuw, maar ben met behulp van...wie eigenlijk, weer opgestaan.

Lawaai (denk dus aan 18 kippen bijelkaar) en stilte...ja, die zijn er ook gevallen, op de goede momenten.

Uitbundigheid en gereserveerd zijn...we waren allemaal anders, en toch hadden we een bijzondere klik.

Vrouwen (veel dus) en mannen (2, maar wat voor bijzondere exemplaren....ahum)

Dag en nacht..we hebben het beide mee mogen maken, bij de meest fantastische mensen en samen met de meest fantastische mensen....

Het is weer een onsamenhangend geheel geworden zie ik, maar het lukt me gewoon niet om het over te brengen.

Het was één groot cadeau, in een bijzondere verpakking. Dank jullie allen, en ik ben blij, dat iedereen weer veilig thuis is gekomen. Natuurlijk een extra knuffel voor gastheer en gastvrouw, en als mijn armen lang genoeg waren, zaten ze nu om jullie nek.

Ook een klein bedankje aan zuslief: zij heeft mij in contact gebracht met dit bijzondere medium (blogland dus), en ze heeft "bijna" niet gesnurkt....

Een warme knuffel voor iedereen, en in het bijzonder voor hen die er juist NIET bij waren en zeker aan Ellen.

Margot

"It's x-mas inside.."

Ja...ik ben weer een beetje tot rust gekomen, en laat het natuurlijk niet op me zitten...
Maar vandaag gaat het een stuk beter, alleen is de stress in mijn lies geschoten en ben vanmorgen bijna tegen een boom aan geslipt...toch gladjes...
Maar er zijn ergere dingen op de wereld, en ook ik word daar niet van verstoken...
Dat is alleen een ander verhaal.
Ik had me voorgenomen om vandaag weer in de kerstsfeer te duiken, en ik houd woord.
Hierboven een collage van de tak aan het plafond in de keuken ( geen gat in plafond, toch de tak...haha)

Hier staat een kandelaar, die eerst bruin was, maar ik kan heeel goed spuiten, met de eikels...uuuhhh..dennenappels dus. Gezellie in de keuken.

Dit is de boom in de huiskamer, niet zo groot als anders, maar 400 lichtjes...

Je kunt niet alles hebben...

En hier nog de boom in de speelkamer, ik vind deze het mooist geworden, ook al is het rood.

Mooi rood is niet lelijk..

Bedankt voor alle "opbeurende" reacties, en we gaan straks de buitenboel versieren.

Warme groetjes,

Margot

Honing en azijn

Kijk, dit is een (oude) foto van mijn uitkijkje door het keukenraam. Ieder van jullie, en velen met jullie, zeggen dan, "wat een krot, vlug afbreken die boel."
Maar wij zijn er aan gewend en het heeft iets vertrouwds.
Het was het oude koetshuis van onze rechtstreekse overbuur, meer dan 120 jaar geleden. Het gebouw heeft de tand des tijds niet doorstaan, en is steeds verder ingestort.
Maar tegenswoordigs..hoort dit bij het perceel van iemand anders, net als het bijbehorende weiland. Hij woont ertegenover en heeft aan de andere kant van de weg een groot opslagbedrijf, waar wij gelukkig verder geen last van hebben...Tot nu toe...
Gisteren kregen wij een brief van de gemeente, over de bouwval:
Dhr. schuinoverbuurman, had een aanvraag gedaan om hier een bedrijfsopslag te plaatsen, en letterlijk:"Omtrent deze aanvraag is door onze college NIET tijdig beslist. Dit betekent op grond van art. blablabla op 22 januari 2010 al (toen al dus) "van rechtswege" een bouwvergunning is ontstaan.".
Met andere woorden:
Door de laksigheid van de gemeente, want ze hebben het o zo druk, hebben ze al een bouwvergunning, en kunnen wij weliswaar bezwaar maken, maar de bouwvergunning is er toch al...lange neus...
Woest, pissed, kwaad, &^^%%$##W$#$*^ ja, dat was ik, en dat ben ik...
Ben wel net begonnen met mijn bezwaarschrift, maar zal deze moeten herschrijven, want zoals het gezegde luidt:
Je bereikt meer met honing, dan met azijn...
Tja...

Wordt vervolgd...

PS: Moet nog buiten kerstsfeer creeeren, maar ben even niet in de stemming. Zeker niet als deze, mijn toch al niet favoriete medestraatbewoner, van mijn mooie creaties mee kan profiteren. Grrrr...
(Koest, af, zen, rust...aarrrgghh...adem in adem uit..zucht...)

Margot

Kronkels...

Tja..ik zit nog steeds tussen de ballen...en het schiet niet op..

Morgen kunnen we de bomen pas halen, want we willen weer een buitenmaatse, en die moet nog van het land gehaald worden.

Natuurlijk ben ik al wel verder gegaan, en hangen de eerste 400 lichtjes al her en der.

En wat je al niet met kale takken uit eigen tuin kunt doen....

Een halve boom boven op de grote kast, takken bungelen eroverheen, en 200 lichtjes erin...super. (Helaas geen foto, maar geloof me op mijn woord..)

De keuken blijft een obstakel, want manlief heeft geen tijd om die grote tak boven de tafel te hangen..."doe ikvanavond wel," roept hij al 3 dagen...en zelf kan ik het echt niet. (heb al met grote trap op de tafel gestaan, maar kreeg de grote glazen lampenkap er niet af, en met mijn hoogtevrees gaat het ook niet echt soepeltjes...)

Ook wil ik lichte stoeltjes in de keuken, want die staan toch op de zaak...naast de pallets misschien... maar manlief wordt langzaam aan gek van mij.

Maar als ik mijn zin doordrijf en hij ziet het, vindt hij het allemaal prachtig...tot nu toe.

Ook de speelkamer heb ik flink onderhanden genomen.

Stil zit ik echt niet, want er is genoeg te ruimen.

O ja, de speelkamer.. een extra luxe, maar wat een po...bende.

De laatste jaren mochten de kids (2 maar..) alles op de muren hangen en keek ik niet op een stiftstreepje meer of minder..... soms heel creatief.

Ook het oudere speelgoed werd niet altijd opgeruimd, maar ik kocht gewoon een mand of kastje erbij, en stopte het daar weer in...

Gisteren ben ik als een beest tekeer gegaan, en heb alles van de muren gesjord, (pas) 2 zakken rotzooi weggegooid en gere-styled.

Maar wat zijn die muren vies...errug smerig.

Maar om bij manlief te vragen voor een ritje schilder..nee. Ze zijn net weg, en ik lig nog in een deuk...ahum... en (volgend??) jaar moeten de keuken en speelkamer toch groots aangepakt worden... (weer een projectje??? ja dus..)

Maar creatieveling als ik ben...op naar de garage, en kijken wat we vinden.

Nee, ik ben niet zelf gaan schilderen, ben meer van het spuiten trouwens...

Maar heb wat oude schilderijtjes van kids en "moi, opgehangen, en aan de andere muur, wat oude mandjes en rekjes... Zo vallen de gaten en strepen minder op, en de houten boom, heb ik er gewoon vlug bijgezet.

Nu de kerstboom er nog in, zucht, en ook deze kamer is klaar voor de kerst.

Het grote voordeel van dit wachten, is wel, dat ik nu dus tijd heb om te bloggen..

Oja, 10 kronkels moest ik nog opnoemen...en het is al zo'n lang verhaal.

Toch doen??? (ook al zitten er al genoeg in mijn verhaal..)

1 Wat eten we vanavond

2 zal ik de buitenboel zovast versieren??? De buurman is toch niet thuis..haha..snap je hem..versieren..laat maar, kronkels hè..

3 ik moet nog shoppen, versiersels voor bij mijn galajurkje voor morgen.

4 morgen dus gala in Ermelo..zullen we stiekem langs gaan in Harderwijk???...

5 Zou ZE dit leuk vinden en is ze wel thuis???

6 Is die wasmachine nou alweer klaar, moet ik al opstaan?? Dadelijk ja..

7 Vanavond visite..en staan de bomen er nog niet..verd....orie.

8 Zal ik morgen die versiersels halen voor bij mijn ponneke, moet ik toch eerst naar de kapper...

9 Zal ik zout gaan strooien op de oprit, gleed er bijna over uit, of gaat het vandaag hard genoeg dooien...??

10 Ik moet heel errug plassen... en heb zin een een kopje koffie.. dus..

Wie mogen er ook gaan kronkelen:

-Zuslief (seasons of my home..), misschien krijg ik nog wat verrassends te horen.
-Joan, van mijn kleine hoekjes..

-Susan, van wonen met..

Zoals jullie merken, ben ik een warhoofd vol vragen en twijfels...en zo gaat dat heel de dag door.

Je zou ermee getrouwd zijn, bluh...!!!

WC, here I come,

Warme, droge groetjes,

Margot

Tafeltje dekje...

Zo, vlug tussen alle versierselen door, even mijn, onze, nieuwe tafel laten zien....
Ik dacht dat manlief van die nieuwe pallets mee zou nemen, en ik dus nog flink met de kwast aan de gang moest...maar..DE SCHAT... hij nam oude, vergrijsde mee...
Afdoen, stofzuigen, en zo op zijn plek late vallen, leggen dus, met beleid.
Mijn troetelkindjes in de schaal erop, bontje (nep natuurlijk), kaarsjes, boeken, ballen...en Margot is weeeeer happy...
Dit was gisteren al helemaal klaar, dus ik kon vanaf mijn nieuwe plekje, al heerlijk genieten.
Vanmorgen vlug gefotografeerd, want ik wilde dit graag met jullie delen.
Hij, de tafel, is 1.20 breedt en 2.40 lang. Dit ging precies en had ik het weer eens goed ingeschat..
(schouderklopje).
Nu vindt manlief het alleen een beetje laag (om zijn voeten op te leggen, denk ik) en denk ik erover, om er nog een laag op te leggen, maar dan wordt het zo'n gevaarte vind ik....dus..
Gewoon laten zoals het is, en er maar aan wennen. Alles went, zelfs een v...
(klikklik voor vergroting..)
Maar zo voorspoedig als gisteren alles ging, zo niet vandaag.
Ik wilde de keuken gaan doen, met iets aan het plafond dus...maar heb daar echt manlief voor nodig, en kan het dus niet afmaken.
De raam alwel gedaan en wilde aan de gang met de lichtjes...
Eerste snoer totally in de knoop en een hoop kapotte lampjes, tweede was helemaal uitgeschakeld, derde eigenlijk te kort, maar heb deze toch maar gebruikt.
Ja, voordat ik ze gedeponeerd had op de goede plek, heb ik ze eerst gechecked...ben wel blond, maar toch.
En de kerstboom moet nog komen, 1 hele grote, 1 kleinere voor in de speelkamer (moet nog omgetoverd worden in kerstrood.. morgen..) en de buitenboel met klein boompje (overmorgen)...
Allemaal leuk, maar zonder lichtjes, geen kerst voor mij.
Dus dadelijk ongeveer 1200 lampjes kopen...als ik iets doe, doe ik het goed ja...
Zo..de rest volgt dus nog, ga weer aan de gang, anders is het Pasen, en ben ik nog niet klaar...
Sorry, heb even geen tijd om overal te reageren, zoals jullie wel snappen, maar ik volg jullie wel hoor.
Voel me wel bezwaard, want jullie geven zulke fijne, lieve, leuke en hartverwarmende reacties, maar ik zal het zo snel mogelijk goed maken.

Warme Knuffels...
Margot

Goed bezig...

Ja, ik ben heel goed bezig.
Nog lang niet klaar, maar het begin is gemaakt...
Dus hier wat eerste foto's van mijn kersthoekjes...
(Eromheen is het nog één bende, ofcourse..)
De hocker staat nu daar, maar manlief moet pallets meenemen van de zaak, waarvan ik dan een lage tafel kan maken, schilderen en spuiten (de eikels, uhhh..denneappels zijn al klaar, voor in de keuken) en dan nog dit en een beetje dat...
Maar dat laat ik jullie een ander keertje zien..In mijn hoofd ziet het er stunning uit....
De foto's van boven de schouw zijn nu nog een beetje flets...ik maak wel een keertje een foto als de haard aanstaat en het donker is buiten.
Nu vlug zoonlief van school halen..en dan de keuken in.
Maar voor dat project moeten er iets aan het plafond gehangen worden, en dat wil manlief NOG niet....komt wel...
Heel de dag al kerstliedjes op, en buiten is het bedekt met een dun laagje sneeuw...
Ja, alles gaat goed. Ik ben goed bezig...
Warme winterkerst knuffels,
Margot

Dag Sinterklaasje....

Tja....Opgelucht is een groot woord, maar het komt toch in die richting....
Sinterklaas is geweest, passé, voorbij, afgelopen, uit...
Elk jaar is het toch de nodige stress, en dit jaar was het de finale...
Zoonlief "gelooft" nog steeds, wil ik denken... maar ik weet nu al dat dit niet lang meer zal duren...

Hier in huize K. is het ieder jaar hetzelfde ritueel.
Op pakjesavond gaan we rond etenstijd nog vlug ergens naar toe, en mama (moi dus) vergeet dan altijd nog iets, en moet terug naar binnen (waar moi de cadeautjes en nodig strooigoed voor de open haard deponeert, gooit...).
Bij terugkomst is de verrassing natuurlijk overweldigend...hoe is dit mogelijk...???
Gisteren was het bijkomende effect, van een avondje eerder, BIJNA geslaagd.
We gingen om 18.30 uur uit eten, zomaar...
"Waar naartoe???"...
"O, een heel end rijden..".
Nu zit er 2 minuten, met de auto, van ons vandaan een restaurantje, of zo iets..."D'n Domme Nick". Nog nooit geweest??? Nou, wij ook niet, en zullen er ook niet snel meer komen. Een hoog ouderwets "De Valk gehalte, maar dan zonder kersje op de appelmoes. Veul op het bord, maar weinig smaak. Het was er klein, maar voor deze avond goed genoeg...
In ieder geval..mama was haar sleutels vergeten, dus moest weer naar binnen om ze te zoeken. Moi dus de zakken uit de verstopplaats gehaald, en dat ging al niet goed...alles viel over de grond..."(g)potverd....".
Alles voor de haard gego..gelegd, gedeponeerd..ZEN..., maar...waar is dat verdomde rijm gebleven, van 3 kantjes vol...aaarrrggghhhh...
Weer terug en mijn duifjes zaten gedwee in de auto te wachten, terwijl bij moi de stoom uit de oren kwam...kl...sint...
ZEN...dan maar geen rijm...ontspannen in de auto gestapt.
Voor het gezellige restaurant, was er nog niet geweest toen hè..., manlief stiekem de situatie uitgelegd en zijn hulp verzocht....
Na het eten, kauwen en slikken, naar huis...
Gelukkig had ik mijn rijm opgeslagen op de pc, dus mijn idee was om de kids buiten bezig te houden, door manlief, en ik dat verdomde rijm snel uit te printen...snel dus...in het donker, want ze mochten me nog niet in de kamer signaleren.
Maar ook de pc werkte niet mee, en het duurde, en duurde... Nu hoor ik dat dat kan komen door de sneeuw op je blog...
Zie je...sneeuw is niet altijd leuk...(Lynda...), zeker niet in stressituaties...
Mijn schatjes waren sneeuwballen tegen het huis van de buren aan het gooien, smijten...wat ze normaal dus niet mogen... en heeft deze sneeuw, de situatie juist weer gered.
Ja, ik ben gered door de ballen van sneeuw, hoe gek kan het lopen...
Mijn hoogverbaasde gezicht opgezet en het toneelspel kon beginnen...
"O, kom er eens kijken, wat ik...", sjuustum, ze vlogen naar binnen, niet de ballen, maar mijn honneponnetjes..
De rijmen werden geweldig voorgelezen, en de cadeaus vielen in de smaak, ook de mijne...
Een heel mooi interieurboek, agenda van Ariadne ( ja, als je hem niet wint, moet je hem vragen aan de Sint...stond niet in de rijm hoor), make-up, en heel lekkere wijn, die ik toevalig pas bij een wijnproeverij heeeel lekker vond...
De kids hebben Sinterklaas via de haard hartelijk bedankt en snapte dat hij een dag eerder was gekomen. (Stond in de rijm verklaard, vandaar de urgentie ervan, snappie..)
s'Avonds zei manlief, dat zoonlief zei, toen hij naar binnen geroepen werd, dat hij dacht dat wij alles zo gepland hadden....
Hij kan dus of wel verrektes, sorry, goed toneelspelen (net als zijn moeder dus), of hij zit nog in het schemergebied tussen geloof en ongeloof.
Geloof mij maar, dit was de laatste keer, want in januari gaat deze Sint vertellen dat zij geen heilige is... ook al zal ik het spannende gevoel volgend jaar wel missen, maar dan is hij alweer 10...

En zo verwelkomen wij de sfeervolle kersttijd waarin alles wat relaxter lijkt te gaan.
De ballen en de rest staan op me te wachten in de garage, en vanaf morgen gaan we heerlijk aan de gang...
De (sneeuw-, of kerst) "Ballen"...en een fijne pakjesavond voor ieder waar de sint nog binnenvalt. Doe hem de groeten.

Warme Winter Groeten,

Vertroetelen...

Ik ben in de voorbereidende fase voor kerst....

Niet zover als sommige van jullie al zijn, maar in mijn hoofd hoor ik de kerstklokjes al en de honderden lichtjes glinsteren...en het weer werkt ook sfeerverhogend natuurlijk.

Zo was ik vorig jaar begonnen met gewoon een aantal witte amarillusbollen in een schaal te leggen, beetje aan te kleden, (nee, niet met muts en handschoenen, maar wat leuk touw en kralen) op een bedje van mos. Dit zag er heel gezellig uit en in Januari had ik er zelfs nog een leuk bosje bloemen aan over gehouden...Ik was dus te laat, want wilde de bloemen met de kerst uit hun bolletje hebben.

Maar ik leer graag en snel, zo ook van mijn fouten...dus...

Deze maandag kon ik mijn bestelde bollen ophalen, 12 stuks...

Vorig jaar had ik er 5, maar vond het natuurlijk te weinig in zo'n grote schaal, dus meteen meer dan verdubbeld.

Maar, niet alleen het aantal was verdubbeld, ook de prijs per bol....

De bloemist zei al bij binnenkomst:"Je hoeft ze niet allemaal te nemen hoor...".

Zou dit al een hint geweest zijn????

"Nee joh, doe ze allemaal maar...".

De kassa begon te rinkelen en ik hoorde hem hard lachen..."weer één gefopt".

Wat het gekost heeft???...Laat ik het zo zeggen...de komende tijd géén extra bloemen in huis, ik heb mijn aandeel aan de bloemist al gegeven, met kerstbonus....

Gelukkig komen volgende week de kerstbomen in huis en zit die bejaarde, behaarde man weer in Spanje. Dus zal de sfeer er toch wel komen.

Ik weet dat in de 17de eeuw de tulpenbollen nog meer waard waren dan goud...Nou...deze bolletjes zijn ook goud waard.

Maar als ik ze zo in de warmte zie liggen, en bedenk hoe ze de komende tijd zullen groeien, zal ik ze maar eens extra gaan vertroetelen, want ze kunnen er zelf ook niets aan doen...

Hieronder nog wat foto's vanuit mijn hoekje bezien, zoals het deze week nog is.

Want volgende week gaan de kerstliedjes aan en vliegen de ballen door de lucht...yeah...

"Jingle bells..."sorry..."zie ginds..."....

(Klikklik op foto voor vergroting. Enige herkenning???...)

Warme groetjes...

Hij komt, hij is er, hij gaat weer...

Ondanks dat mijn blog doet geloven dat we hier alleen aan kerst doen, komt hier Sinterklaas nog gewoon voorbij, uh, binnen.

Gisteren hebben we al een voorproefje gehad in de vorm van surprises.

Dit is niet zomaar iets bij mijn, onze, schoonfamilie, nee dat gaat met veel bonbarie...

Om 16.00 uur aanwezig zijn bij schoonzus, ongeveer 25 volwassenen , en 7 kids onder de 12.

eerst krijgen de kleintjes, via oma, de eerste cadeautjes en ben je zo alweer een half uur verder.

Dan heeft ze chocolade letters voor alle eigen kleinkinderen, 14 stuks. Daarna krijgen alle eigen kinderen plus aanhang en grotere kleinkinderen, plus aanhang, 25 stuks, nog een cadeautje...

Ben jij de tel kwijt, ik ook!!!....

Maar dan kan het beginnen met de surprises.... 20x gedichten, en soms een surprise...

Nee, het was nier erg, het was soms zelfs prachtig...Maar het hoogtepunt kwam van....nee, niet van mij....ZUSLIEF.... Ik hoop dat ze een stuk uit haar gedicht zal plaatsen en een verdere beschrijving van haar hersenspinsels.

De tranen liepen over mij wangen, een avondje topcabaret...

Picture this: Oudste schoonzus had in augustus 6 weken last van verstoppingen, echt waar...pijn, veel pijn...ziekenhuisopname enz.

Het is goed gekomen, zo goed zelfs, dat zuslief er een voorstelling van heeft gemaakt.

Schoonzus in schort, plastic handschoenen, op stoel gezet naast tafeltje met geldbordje en fles chloor.

Juist, de WC juffrouw...het ging over een carrieremove en ontstoppen...Verder zeg ik niets meer, dat mag zuslief invullen...

Maar ook ik werd door haar verwend, want haar schoenenboer had mij, en zuslief had voor de cadeautjes gezorgd. Een mooi kaasplankje, zeepjes aan een touw en subtiele huisspray (zou ze het hier vinden stinken???)

Dochterlief mocht ook voor de eerste keer meedoen, en had haar peetoom, juist....man van zuslief. Een grote fles wijn gemaakt, wijnglazen met schenkkan erin, heel goed gedicht en een sexie foto van hem toen hij in zijn witte onderbroek bij ons uit het zwembad kwam...Zuslief heeft de foto meteen verscheurd..."Ik verscheurde je foto....". Nee, ik zal hem niet hier plaatsen, was al erg confronterend voor bekenden.

Oja, ikke had mijn andere zwager die ook bij dit fameuze zwempartijtje aanwezig was, maar deze had met, een maatje veel meer, de zwembroek, rose gestreept, van mijn mannetje aan.

Iets flatteuzer, flatterender... maar ook op A4formaat erg confronterend. Goed gedicht bij grote rose zwembroek, en het was oké...

Des avond pas om 23.00 uur thuis, en nu heeft puberdochter zo een hoofdpijn...ooohh.

Ach ja, ze is tot nu toe nog niet thuis gebleven, en vorige week heeft zoonlief een offday gehad...

Wat gaat Sint ons allemaal nog brengen???

Vol verwachting klopt mijn hart....

Warme groeten,

Eikels..

Tja, daar zit je dan... Een heerlijk geschilderde kamer en ineens weet je niet hoe je het weer gezellig wilt maken.
Luxeprobleem dus...
We zitten ook tussen allerlei sfeermakers in:
Herfst en winter, Sinterklaas en Kerst...
Eerst wilde ik alles anders zetten, maar dat schoot ook niet op en zoonlief vond ook dat ik het gewoon net als voorheen in moest richten, want hij vond het al gezellig genoeg.
Een dikke knuffel, en de grote dingen weer op zijn plaats gezet.
Maar zoals jullie aan mijn nieuwe hoofd kunnen zien (nee, niet van de plastisch chirurg, maar van mijn blogje) zit ik al een beetje in de kersstemming en loopt mijn hoofd over van de ideeën. Ook voor schoonzus, en daar hoef je geen medelijden mee te hebben, want zij heeft heel veel andere capaciteiten, die ik zeker niet heb... en daar hoort creativiteit dus niet bij. Maar dat weet ze heel goed, vandaar.
Zoonlief "gelooft" nog, zegt hij ahum...9 jaar, dus de kerstballen blijven nog in de dozen.
Sinterklaas versieringen heb ik niet, dus een bak pepernoten is voldoende.
De winter vind ik prachtig....bij de haard en kijkend naar buiten, maar de herfst ben ik ook al beu.
Maar een kale kamer is ook geen optie.
Mijn planten die ik had, heb ik eruit gedaan, en voordat de kerstboom verdwenen is, worden er ook geen nieuwe aangeschaft...als dit al gebeurd...
Maar, ja weer, zoonlief had met zijn kinderfeestje flink wat denneappels bijeen gezocht en deze lagen nog buiten te drogen.
Nu heb ik ze gewoon allemaal een plekje in de kamer gegeven, en ga ik ze voor de kerst wit spuiten (want daar ben ik heeel goed in, hè Linda...) en wil ze dan ophangen.
Dus, 2 vliegen in één klap...herfst, winter en als derde...kerst.
Zo gezegd zo gedaan, kaarsje erbij, gisteren gezellie in mijn hoekje...komt manlief binnen:
"heb je nog niet alles uitgepakt (nee, er staan nog 15 dozen te wachten ), maar wel gezellig al die EIKELS", .......
Ik zeg maar niets meer, het was lief bedoeld.
En sommigen vinden me toch al te lang van stof.

Warme knuffels,

PS...net weer een parkeerbon te pakken, mijn autootje kost op het ogenblik heel veel centjes...oooohhhh!!!

Ik lig in een deuk...

Ja hoor, ik ben er weer, fris en fruitig, ondanks....tja....
De meeste van jullie zullen het al wel gelezen hebben bij zuslief, en over het algemeen klopt het ook: Een fixe deuk in de bus van de schilders!!!! En als ik iets doe, doe ik het ook goed.
Resumé... Maandagochtend arriveren de schilders, een auto en een busje. Auto naast mijn superpolo en busje erachter.
Volgende dag idem. Ik zeg nog;"het is maar goed dat ik zo goed kan autorijden, ondanks vrouw en blondzijnde, want ik kan er precies tussendoor manouvreren".
Dinsdagnacht wakker gelegen, want ik vond de kleur op de kozijnen te donker en te bruin, tsja...
Woensdagochtend, ik in tennistenue, ziet er lekker strak uit, ahum...
hoor ik dat er twee vriendinnen van zoonlief, onaangekondigd gedumpt worden en mee moeten rijden. Het was meteen een kippekooi...aaarrrggghhh...
Vlug naar beneden, verflui op nonactief gezet, nieuwe kleuren uitzoeken met discussie natuurlijk, maar deze ronde won ikke. Kids vlug naar auto gestuurd, welke aangeslagen was...Leuk voor vlugge kindervingers, zij gingen dus op heel mijn auto schrijven en kliederen. En als ik ergens een hekel aan heb.....sjuustum...
Nog 6 minuten te gaan, allemaal uitgekafferd en auto gestart. Plankgas achteruit, want dat doe ik elke ochtend automatisch, ennuh...BOEM met grote hoofdletters... Het was in ieder geval meteen stil in mijn autootje....
Ik begin te shaken en moet de nodige vloeken inhouden...opvoedkundig oké dus.
Sprint naar binnen, had toch mijn sporttenue aan, dus dat ging razendsnel, en gezegd dat er een deukje is ontstaan, ahum.
Ze geloofden me niet, echt niet. Ben je een keer eerlijk (bijna, want deukje is dus giga deuk..), geloven ze je niet...
Tranen stonden in mijn ogen, en toen moesten ze wel mee...
Wauw....en we schoten allemaal in een stuip...echt waar...
"Ga maar eerst tennissen en alles van je afslaan, dan zien we straks wel verder..". pfffff
Zo gezegd, zo gedaan...oja, eerst de kids nog bij school afgegooid en de schuld natuurlijk aan hen gegeven. Luchtte ook al een end op, ook al was het natuurlijk onterecht en heb ik het weer teruggenomen (toch???).
Maar mijn autootje heeft alleen wat krassen, maar die bus....
Komt goed, alleen die papieren rompsplomp nog, en we hebben er om kunnen lachen en ik ben nu het pispaaltje natuurlijk, maar ben dat gewend..(hebben jullie al medelijden met me???...Gelukkig)

Maar, intussen zit de goede verf op zijn plek en zijn de gordijnen weer schoon, alsook de kasten en ramen..heerlijk...
Boven in de collage (waarvan de kleuren niet fris en fruitig overkomen, maar in het eggie veel warmer, maar ook veeeeel lichter zijn) zie je een stuk van de vloer (deze is we donkerder als op foto), waar we niets aan gedaan hebben. Hoe ouder en belopen, hoe mooier, vinden wij. Daarnaast de schouw, welke ze een beetje opgeschuurd hebben, en zo weer een stuk schoner oogt en daarnaast de kleuren op de kozijnen..maar deze is in het echt héééél anders. Lichter en meer beige. Op de muren is het veul lichter, bijna wit, bijna dan hè, want ik ben niet van de spierwit en de muur naast de lichte openslaande deuren, is heel donker bruingrijs. Komen de deuren nog mooier uit.
Deze week ga ik alles wat ik terug wil zetten weer een plekje geven, met natuurlijk nog wat nieuwe toevoegingen en een semi-feestdagen sfeertje, anders blijf ik aan de gang.
Het wordt een druk weekje, maar allemaal leuk.Kerstdiner voor 28 personen voorbereiden bij schoonzus, welke geen smaak heeft voor sfeer. Daar mag ik me lekker op gaan uitleven, dus dat komt goed. 3 Surprises maken, inclusief rijm, en dat lijkt verschrikkelijk, maar als je al helemaal weet wat het moet worden, ben je al een heel end.
Maar daarnaast natuurlijk lekker mijn, onze, huiskamer inrichten, blogland onveilig maken, woensdag een feestje, en relaxen met kaarsjes en open haard aan, want de schilders moeten over een paar jaar ook weer wat te doen hebben. Ik lig nu al in een deuk...

PS, gelijk mijn blogje winterklaar gemaakt.... bijna klaar.

Lekker licht...

De donkere dagen voor kerst zijn aangebroken.

Maar, wij mensen, houden van licht, dus...de lampen gaan wat vroeger aan, maar ook de kaarsjes gaan weer branden. Gezellig...echt een nederlands woord, maar o zo fijn.

Ook in huize Margot en co. is het weer zo..(Moet nog surprise maken, rijmen lukt gelukkig nog..)

Maar...veel lichter wordt het niet, want...de muren en het plafond zijn een stuk donkerder dan een paar, of waren het er al meer, jaar geleden.

Gisteren was er iemand op visite, overdag, en vond de kleur op de muren zo mooi, en ook die lichtere rand in de hoeken heel apart.

Proest..."puur natuur jongeman, gewoon veul stoken...".

En dat doen we, vooral dus in de huiskamer.

Hierboven een collage van de meeste boosdoeners voor de warme kleur op onze muren en plafond. Daarnaast nog de nodige geurkaarsen, maar de grootste boosdoener is toch wel de haard (2 meter hoog en 1,5 meter breedt) ,ook al vind manlief van niet, want "er zit een enorm rookkanaal in en trekt als een tierelier, dus er komt GEEN rook in de kamer"...proest nog een keer.

Maar de oplossing is nabij.
Nee, we stoppen niet met kaarsen en openhaard.
We laten gewoon de schilder komen...goed hè?!?
De kleuren zijn al uitgezocht, de witte muren en plafond worden nog iets lichter dan oorspronkelijk, de lichttaupe kozijnen en deurpanelen blijven hetzelfde en de donkere taupe muur, wordt nog iets donkerder.
Maandag begint dit project, dus moet alles uit de kamer, wat al een project op zich is.
Maar een keer goed ruimen is natuurlijk niet verkeerd.
Alleen de grote kast eruit krijgen, dat zal wel een hels karwei worden...of ze pakken hem maar in, en spuiten er maar omheen.
Rechts bovenin de kast staat mijn voorraad kaarsen. Zoals je ziet kunnen we na volgende week, gewoon weer van vooraf aan beginnen.
Toch zal het verder rustig zijn volgende week, want zo moet de TV en de PC er ook uit.
En daar wij in het buitengebied wonen, hebben we geen kabel en moet alles gewoon afgesloten worden. Dus...ook bloggen wordt eventjes een probleem, maar daarna kom ik "VERLICHT" (helaas niet in kilo's..) weer terug.

Warme groetjes,

P.S. Nog heeeel erg bedankt voor de hartverwarmende reacties op mijn vorige berichtje.Jullie zijn schatten en het doet een mens goed...

Zonnestraal...

Vanmiddag is het er eindelijk van gekomen, dacht ik...
Ik ging "even" een laatste plekje voor mijn moeder uitzoeken. Ze stond al sinds februari te wachten in het crematorium, en het werd dus echt de hoogste tijd.
Ik was er al wel mee bezig, maar had nog geen goed gevoel bij wat, waar en hoe.
Maar, vorige week een afspraak gemaakt en ging zorgeloos op pad, dacht ik.
Maar hoe dichter ik bij het crematorium kwam, hoe zwaarder mijn gemoed toch werd.
Ik werd heel vriendelijk ontvangen en was toch nog aardig relaxed.
"Hoe heeft U de tijd in Februari, rond het afscheid van uw moeder beleefd?" met zachte, warme stem...
De sluizen gingen open en de tissues werden mijn kant uitgeschoven, dit komt dus vaker voor,
Even diep zuchten en zakelijk aanpakken die hap, dan ben ik er tenminste zo vanaf...
Tja, ook de urn moest uitgezocht worden, want ze komt niet achter een afdeksteen te staan.
Wel zo fijn voor d'r, zeg ik ook nog, want ze hield van naar buiten kijken...wat je al niet zegt en denkt op zo'n moment.
"Waarom heeft u voor deze plaats gekozen?"
Tissues werden weer bijgeschoven....
Ze zei altijd: "stook me maar op achter in de tuin, als je me maar niet onder de grond stopt.."
En hier mag ze in de muur, op een mooi plekje, niet in de grond dus...
"Dan gaan we nu een plekje uitzoeken".
Oké.
Het is een prachtige herfstdag en een goede ambiance voor een dag in rouw, dus kom maar op.
Er zijn daar 4 hoeken.
"Uw moeder hield zeker van de zon?"
Hoe weten hun dat nou, ze was een eersteklas zonaanbidster, en dat heb ik van haar geërfd, georven, what ever...net als haar migraine trouwens, maar dat terzijde...
We liepen naar een ander hoekje, en daar....echt waar...kwam er een zonnestraal door de wolken, op het plekje, waar ze nu komt te staan in haar mooie marmeren urn.
Bedankt mam, voor deze hulp. Ik was dus toch niet alleen.

Helaas kan het nog niet afgesloten worden, want pas volgende week zaterdag kan ze bijgezet worden, met of zonder familie.
Ik ben er bij, en niet alleen...
En dan hebben we hopelijk allemaal rust...

Liefs,

Vormen....

Ben maar niet bang, ik ga het niet uitgebreid over mijn weelderige vormen hebben van mijn volslanke lijfje...

Ik liep laatst rond het huis, toen was het namelijk droog en windvrij, en keek eens goed naar alle details. Door de lens van een camera, zie je dingen toch op een hele andere manier, dus meteen gepakt en in de aanslag.

Wij wonen hier alweer meer dan 15 jaar, en ik weet dat het ik het prachtig vind, anders hadden we het destijds natuurlijk niet gekocht, maar ook door het bloggen, ga je dingen meer waarderen en anders bekijken.

Ons huis stamt uit 1888, volgens de dorpse roddels. We weten dit bijna zeker, maar het archief is in 1923 in vlammen opgegaan, en we kunnen het niet precies terugvinden, maar we gaan dus van die roddels uit.

Toen wij het in 1995 kochten, was het in tweeën opgedeeld .

We hadden alleen centjes voor het rechtse deel en ondanks dat het kleiner was als het huis waar we vandaan kwamen, vond ik het geweldig. De landelijke omgeving, maar vooral de oude details.

Ook al waren die verstopt onder de afgrijselijke architectuur uit de jaren '60, in de kelder zag ik het gewelfde plafond, en ik was verkocht. En natuurlijk kon ik manlief toen al snel overhalen.

Na 3 maanden veul slopen en boven herindelen, waren we dik tevreden.

Maar we wilden graag een gezinnetje en hadden maar twee slaapkamertjes, dus...de stoute schoenen aan (die verkopen we trouwens niet hoor) en de buren uitgekocht (Geen medelijden hoor, ze waren al errug oud en aan iets kleiners toe...).

Het eerste deel was oud en aan renovatie toe, maar dit deel was verschrikkelijk.

Alles gestript, nieuwe indeling en meer dan een jaar verbouwd.

Het is prachtig geworden, en niet alleen van binnen, maar ook buiten moest er heel wat gebeuren. Nieuwe ramen, kozijnen, en alle voegen vernieuwen...

En eigenlijk kijk je dus het meest naar de binnenkant, terwijl dat bij mensen net andersom is, maar de buitenkant van ons huis is net zo mooi, vind ik...

O ja, vormen dus.

Een aantal blogdames houden van strakke vormen, zo min mogelijk fratsen en ik vind dit prachtig. En dan denk ik, zo wil ik het ook...lekker rustig en niet te moeilijk.

Maar toen ik zo dus buiten liep, zag ik al die sierlijkheid aan ons thuis, en dacht weer terug aan de eerste aanblik 15 jaar geleden.

Hiervoor hadden we het gekocht, elegant en charmant, oude details die weer in zijn oude luister zijn gerestaureerd, aangevuld met de gemakken van nu...

Ja, dit is mijn thuis, en ik voel me alweer een vreselijke bofkont.

Warme groetjes,

Wiiiiiiiiiiiiiii....

Gisteren de laatste dag van een heerlijk, rustige herfstvakantie.

We waren allemaal weer fit, dus hadden nog wat energie in ons lijf, wat er wel weer uitkon.

We hadden geen zin om al teveel gezonde lucht naar binnen te krijgen, zoiets moet je langzaam weer opbouwen, en kids en moeders gingen wiien. (raar woord)

Wel ja, mama tennist elke week wel 2 1/2 uur, dus een potje bowlen, baseball en bowling, moet toch geen problemen geven...toch????

En het zijn kinderen, daar moet je toch wel tegenop kunnen, als volwassen vrouw...toch????

Tja, U raad het al...

Na 2 uur had ik nergens mee gewonnen, en fanatiek als je bent, ik dus, al mijn spierkracht in de strijd gegooid.

Het lijkt nu wel of ik 25 uur nonstop heb getennisd en er een complete ballenbak, met inwoners, over mijn rug en nek is gereden...

Als ik mijn arm omhoog doe, krijg ik de bibberitus. Er zit geen kracht meer in, zelfs mijn heerlijk kopje koffie, ging met moeite naar de mond.

Heb ik nu een tennis-baseball-of bowlingarm of is dit de algemene vorm van een WII-blessure???...

Zit ik hier achter de pc (dat gaat nog uitstekend hoor), met bril en pijntjes...zou het toch de leeftijd zijn???

Morgenavond weer gewoon op de tennisbaan, in de frisse lucht.

Ik denk dat die combi beter is voor mijn ozo sportieve, maar oude lijfje (happy size 42...).

Dit is niet om medelijden te wekken hoor, want we hebben wel verschrikkelijk moeten lachen, en DIE spieren hebben niets geleden. Ik moest het gewoon even op papier...uuuhhhh...scherm zetten.

Sportieve groeten,

Herfsteten???

Zoals jullie weten, heb ik me helemaal overgegeven aan de herfst.

Ook je etenswaren veranderen dan vanzelf mee.

Tja, buiten barbecueen met een roseetje, zit er helaas niet meer in, maar de eerste zuurkoolstamp met spek en worst, hebben we al naar binnen gewerkt.

Ook typisch voor dit jaargetijde is balkenbrij en bloedworst.

Vorige week zag ik het liggen bij de (betere) slager en was er met zoonlief.

"Mama, bloedworst, mmmmm...".

Ik had even een dejavu.

5 Jaar geleden en een beetje, stonden we bij dezelfde slager en het was erg druk. Zoonlief was die dag jarig, 6 september, de mussen vielen van het dak, en ik vroeg wat hij die avond wilde eten.

"IK WIL BLOEDWORST ETEN VANAVOND..."

Als je de gezichten kon zien, dat was geweldig, een 4 jarige die zoiets lekker vind.

Maar helaas, het was buiten het seizoen...(Karin, niet lachen om deze zinssnede, een onderonsje).

Maar nu hebben we het net achter onze kiezen en het was weer lekker.

Met gecaramelliseerde appeltjes erbij en elke kruimel is opgegeten door het voltallige gezin.

Onze moeder kon dit ook zo lekker klaarmaken en menig vriendje of vriendinnetje kwam dit vroeger bij ons proeven, want thuis werd dit niet geserveerd. Mama vond dit geweldig en ook dit is iets wat je vanzelf overneemt en ook hier zijn er al een aantal komen proeven. Jeugdsentiment of niet, ik vind het fijn dat mijn kinderen niet altijd van die doorsnee smaakpapillen hebben.

Er zijn nog legio voorbeelden, van vooral dochterlief, die al op tweejarige leeftijd de gekste dingen heerlijk vond. (bijvoorbeeld mosselen, zalm en paling, vis met oogjes... dadels, olijven, enz. enz.)

Maar ook bloedworst dus...

Volgende week gaat de balkenbrij in de pan....mmmm.....

Nu even iets anders.

Ik heb deze vakantieweek niet alleen thuis gecocooned, maar ben ook met het gezin op stap geweest naar "Circo Circolo" in Liempde..

Het was geweldig.

5 Grote cicustenten, met veel verschillende optredens.
Twee jaar geleden waren wij al eens geweest, maar toen was er nog maar één voorstelling beschikbaar. Nu waren we er op tijd bij en zijn we woensdag naar 3 verschillende optredens geweest.

Compagnie Galapiat, een franse acrobaten, muziek en jongleervoorstelling van bijna 2 uur.

Deze was heel erg dynamisch en verrassend en soms een beetje eng...

ShakeThat, een belse formatie die achter en voor een cocktailbar allerlei acrobatische handelingen met flessen en glazen doen. Een half uurtje was voldoende.

Bamboo Circus, Lang Toi, een zeer gedisciplineerd viëtnamees gezelschap, die met hele lange bamboestokken allerlei vormen creeerden en dit met de geschiedenis van hun dorp, de muziek en acrobatiek samen lieten gaan. Errug indrukwekkend...

Om 22.00 uur gingen we naar buiten en hebben daar bij de grote tent, waar allerlei barretjes, winkeltjes en kleine optredens zijn, nog een borrel gedronken. Een uurtje later, moe maar voldaan naar huis.

Over twee jaar weer, want het komt niet elk jaar naar Nederland.

Nu nog even genieten van de laatste vakantiedagen,

Groetjes,