Zwijmelen op Zaterdag: zonder liedje

 Het spijt me, medezwijmelaars. 

Het is me vandaag niet gelukt om een zwijmel te plaatsen. Ik ben bij mijn dochter en schoonzoon in Zwitserland. Het lukt me niet om een liedje up te loaden via mijn telefoon. Het lukt me niet om een mooi plaatje te plaatsen. 

Ik heb mijn best gedaan... ik geef het op. 

Wellicht volgende week. Mijn vakantie duurt nog even. Nog geen idee waar ik volgende week zaterdag uithang. Ik hoop dat ik dan weer een zwijmel kan plaatsen. 

Liefs, Natasja

capriolen

Gisteren had ik met een paar moeders ( 40+ ers) en een paar meiden (leeftijd van 9 tot 14 jaar) een uitje naar een uitvoering van de Spaanse Rijschool uit Wenen in Rotterdam. En het was LEUK! Leuk om met een paar meiden op stap te zijn en leuk om de mooie uitvoering te zien. En het was ook wel een sprongetje voorwaarts hoor. Een sprongetje in het gedrag van mijn 9-jarige Janneke als ze met een paar pubers op stap is.

De reis met de Metro erheen was alleen al hilarisch.... Dit provinciaaltje wordt weleens neerbuigend bekeken , maar weet toevallig wel even te vertellen hoe het allemaal werkt met die OV-kaarten en de randstadrail. Niet dat dat nou allemaal even vlekkeloos verloopt... maar oh, oh... wat is het grappig als je met groep dames op stap bent die het allemaal maar half snappen.

Voor aanvang konden we nog net even winkelen op Zuidplein. Janneke rende alsof ze niet anders gewend is achter de meiden aan de roltrap op op zoek naar de vetste kinderkleding. Ze is geslaagd voor een prachtig kerstjurkje. Zonder het gevaar te zien (dat ik wel zie... this is Rotterdèm, mèn...) ging ze alleen met de meiden macDo.nalds binnen om een ijsje te scoren.
En ja, sommige dingen blijven leuk om te doen. Met zijn allen gierend van het lachen jezelf in een pasfotohokje proppen en dan een foto maken. Dat was 20 jaar geleden al zo, dat is nu zo, en dat zal over 20 jaar misschien nog leuk zijn. Vroeger kostte dat een paar gulden. Nu maken de slimmerds zelf een foto met een mobiel. De moeders sloegen even over... bang dat het hokje uit zijn voegen zou barsten.

Maar waar kwamen we ook alweer voor? De Spaanse Rijschool natuurlijk. Slechts één keer in de 5 jaar in Nederland te zien, en de meiden verheugden zich er al op sinds maart.

Het was mooi en vooral ook heel leerzaam.
Het was goed dat ik met een paar 'kenners' op pad was, want een hoop dingen ontgingen me gewoon. Het is bijvoorbeeld heel knap om een paard om de paar passen van been te laten wisselen. Of om een paard in galop te laten gaan, terwijl het tempo niet versnelt. Ik had niet eens door dat het een galop was, zegmaar... of de beenwisseling ontging me totaal.

Wat heb ik allemaal geleerd?

Als iemand zegt: wat heeft dat paard een mooi behang, dan bedoelt hij de manen en de staart, en eventueel de sokken. Met name als je een Fries paard bent (die deden het voorprogramma, prachtig!) is het een compliment als iemand tegen je zegt dat je een mooi behangetje hebt. Het is me nog nooit eerder opgevallen dat (bijna?) alle Friese paarden van die mooie lange manen hebben!

Kijk wat een mooi behang! 

Wat ik bijvoorbeeld nog niet wist, is dat de Lippizaners bruin geboren worden. Met een jaar of 9 hebben ze hun eigenlijke witte kleur. Sommige Lippizaners blijven bruin. Die worden dan ingezet als mascotte.

Ik heb nog nooit stilgestaan bij de term 'capriolen'. Het wordt weleens tegen me gezegd dat ik weer mooie capriolen uithaal, meestal bij een onhandige actie, maar gisteren werd er ook aangekondigd dat de paarden ook een capriool zouden doen. En het werd gebracht alsof het het summum van de paardensprongen was. 

Bij een capriool staat het paard op zijn achterste benen, en op zijn hoogste punt slaat hij uit met zijn achterste benen. En ja... het zag er echt heel mooi uit! De term betekent letterlijk geitensprong, en is oorspronkelijk een sprong die een paard doet als hij door een belager wordt aangevallen. 

Hieronder zie je een Levade: Het paard balanceert op zijn achterste benen. 

En bij een Courbette komt het paard hierbij ook nog eens los van de grond: 

Nou ja, ik ben in één keer helemaal bijgepraat over de Hoge Rijkunst, over werken vanuit de hand, over een dubbele teugel die wordt gebruikt bij dressuur (ja, al vaker dressuur op tv gezien, maar ook die dubbele teugel was me ook nog niet eerder opgevallen), over werken boven de grond, over werken met de lange teugel, noem het maar en ik weet het ;-).

Om half 12 stonden we weer op de Metro te wachten, en ver na éénen was ik met een slapend klein meisje van nog maar 9 jaar op de achterbank weer thuis. Vanmorgen vertelde dat ze weet waar ze haar spreekbeurt over gaat houden :-).

De foto's heb ik geplukt van het internet, maar mijn nichtje heeft zelf foto's gemaakt. Zodra deze op het www staan, ga ik ze vervangen.

de schaal van het universum

Hoe klein is nou eigenlijk het kleinste deeltje dat bestaat?
En hoe klein is dat nou eigenlijk ten opzichte van het allergrootste dat bestaat?
Wat is het grootste ding op aarde?
En hoe groot is het grootste ding op aarde ooit door mensenhanden gemaakt?



Vanmorgen belandde ik op de volgende site:

http://htwins.net/scale2/ 

Al scrollend vlieg je van groot naar klein en terug.
Echt heel gaaf gedaan.

Enne... mij was het ontgaan, maar Jip zag het direct:
Kijk eens op de site hoe groot de virtuele wereld van Minecraft is!
64.000 kilometer! En dat terwijl onze aarde slechts een diameter heeft van 12.700 kilometer.
Ik vrees dat Jip voorlopig nog niet is uitgespeeld.

Wij zijn natuurlijk fan van de e-coli-bacteriën. En die zijn ongeveer net zo groot als een chromosoom of een rode bloedcel. Informatie waar je in het dagelijks leven niet zo heel veel aan hebt, maar wat ik wel leuk vind om te weten.
En dan nog zijn de afstanden zo groot, of juist zo klein, dat ik me er geen voorstelling bij kan maken.

Ik wens jullie veel scroll-plezier!

Tot het gaatje...

Zo, dat was tot het gaatje... meer dan dat kon ik vanavond niet denken na 24 seconden sprinten in 'zware klimstand' in  de spinningles.

Tijdens het uitfietsen stroomde er langzaam weer bloed naar mijn hersenen, en begon ik weer na te denken. Ik vroeg me af tot welk gaatje ik nou eigenlijk geweest was, toen ik tot het gaatje ging.
Ik kon allerlei gaatjes bedenken, maar wat is nou de oorsprong was van dit gezegde?

Hiervoor moeten we terug naar 1975.
André van Duin maakte een parodie op het liedje van Ramses Shaffy's: 'We zullen doorgaan'.

En André van Duin voegde met zijn zin: 'We zullen doorgaan, tot we bij het gaatje zijn' een nieuwe uitdrukking toe aan de Nederlandse taal.

Maar tot welk gaatje ging André van Duin dan? André van Duin ging tot het gaatje dat in het midden van de single of de LP zit. Mede door dit maffe stukje tekst en het idiote filmpje, werd het nummer van André een grotere hit dan het nummer van Ramses. En die is eigenlijk toch wel mooier...

En ik ben André dankbaar. Want zonder André had ik nooit tot het gaatje kunnen gaan. En zeg zou zelf... er is weinig lekkerder dan volledig tot het gaatje gaan. Toch?

(Wat gaat het plaatsen van een youtubeje overigens lastig. Ik krijg bij bijna alles de melding: video player toot small. Weet iemand wat er aan de hand is?

Voor de zekerheid plaats ik HIER de link.)

breek de dag, scheidt een eitje!

 

Hoe is jullie Chinees?

Het mijne niet zo heel goed, maar dit kan ik nog net volgen.

 

Ik wou dat ik het zelf had bedacht, zo simpel :-).

 

't Is dat ik even niks te bakken of te scheiden heb, maar ik zou het gewoon ook zomaar voor de lol kunnen proberen.

Mamihlapinatapai

Nee, dit is geen slip of the fingers op mijn toetsenbord.
Dit woord kwam ik vanavond tegen in een documentaire.

Mamihlapinatapai

Het is een woord waarvan de vertaling/betekenis niet in één woord te vatten is.

Het betekent:

De blik die met elkaar wordt uitgewisseld door mensen die geen initiatief willen of durven nemen om iets aan te bieden of te doen, maar wel hopen dat de ander dat doet.

Bijvoorbeeld: Je bent op een feestje, je wisselt een blik met een ontzettende hunk, maar geen van beiden durf je de eerste stap te zetten om een gesprekje te beginnen. Dát moment. Díe blik.

Of wat momenten later, als je samen op de bank zit, en onzettend graag wilt zoenen. En je kijkt elkaar diep in de ogen. Je wéét allebei dat je hetzelfde wilt.... Maar je durft gewoon niet...

Of iets minder romantisch: Als 2 stamhoofden bij elkaar zijn om vrede te sluiten, en ze willen er allebei niet als eerste over beginnen.

Het woord komt van de Yaghan-indianen uit Vuurland in het zuiden van Chili en Argentinië.

Mooi hè, dat er in een taal een woord bestaat voor iets wat wij maar met moeite in één zin kunnen samenvatten?

Ik vroeg me af of er nog meer van dat soort woorden zijn in andere talen. De volgende woorden kwam ik tegen op internet:


´Mokita´(uit Nieuw-Guinea) = de waarheid die iedereen kent, maar niemand durft uit te spreken.

´Razbliuto´ (uit Rusland) = het gevoel van liefde voor iemand na diegene één dag te kennen.

´Ah-un´ (uit Japan) = onuitgesproken communicatie tussen oude vrienden of geliefden.

´Torschlüsspanik´ (uit Duitsland) = angst dat mensen van gedachten veranderen vlak voor een huwelijk

´Mbuki-mvuki´ (uit Congo) = de vreugde die ontstaat door zich uit te kleden en spontaan naakt te dansen.

Ik zou het wel leuk vinden om dit lijstje uit te kunnen breiden.
Dus... vul aan... vul aan !!!

En waar ik dan ook benieuwd naar ben: Wat was jouw laatste Mamihlapinatapai-moment?

Mijn mamihlapinatapai-moment met Mr. C. op de bank weet ik me nog goed te herinneren, maar is al lang, héél lang geleden. Mijn laatste mamihlapinatapai-moment? Daar ga ik even een nachtje over slapen.

Bronnen: http://www.wistjedatje.com/index.php?weetje=106
                http://www.hifi.nl/recensies/4594/Life-in-a-Day.html

Die laatste link is overigens een link van een prachtige docu die ik vanavond zag. Wereldwijd zijn youtube-gebruikers gevraagd om filmpjes in te zenden gemaakt op 24 juli 2010. De maker van deze film kreeg meer dan 300 uur filmmateriaal en heeft dit samengevoegd tot een anderhalfuur durende docu waarin het leven van mensen overal ter wereld terug te zien is in 1 dag. Mooi om de verschillen te zien. Maar ook mooi om te zien hoe sommige dingen eigenlijk gewoon overal hetzelfde zijn.

klinische les

Een dik decennium geleden deed ik als verpleegkundige de specialisatie voor kraam en gynaecologie. Dan denk je een heleboel over zwangerschap en bevallingen te weten, maar toch komt er dan ineens af en toe een nieuwigheidje voorbij.

Nieuwigheidje 1:

Vorige week las ik het boek 'Wij zijn ons brein' van Dick Swaab.
Er stond heel veel in, maar wat mij het meest verbaasde was het volgende:

Ik heb altijd gedacht en geleerd dat 'gedragsstoornissen' zoals bijvoorbeeld autisme en adhd vaak voorkwamen bij kinderen bij wie de geboorte lang heeft geduurd. Een mogelijke oorzaak/ verband zou kunnen zijn dat er bij een moeizame bevalling zuurstoftekort optreedt in de hersenen, waardoor de hersenfuncties van het kind verstoord raken.

Dick Swaab liet het in zijn boek andersom zien. Al in de baarmoeder is er tijdens de geboorte een wisselwerking van signalen tussen moeder en kind. Op het moment dat het kind aangeeft dat het tijd wordt om geboren te worden (bijvoorbeeld omdat de moeder hem via de placenta niet meer van voldoende voedsel kan voorzien), dan scheidt het kind via de hersenen stofjes af, die bij de moeder de bevalling in gang zetten. Hierbij komen bij de moeder weer stofjes vrij, die door het kind ontvangen worden, en zo staat er een cirkel van stofjes en gevolgen, en zo komt de bevalling op gang en zet de bevalling ook door.

Nu blijkt dus, zegt Dick Swaab, dat het zo kan zijn, dat er bij kinderen, bijvoorbeeld bij kinderen met autisme, in de aanleg van de hersenen iets niet goed is, waardoor dat proces van stofjes afscheiden en signalen ontvangen, niet goed op gang komt. Hierdoor is er dan sprake van een moeizame bevalling.

De bevalling/zuurstoftekort is dus niet de oorzaak van de verstoorde hersenfunctie, maar de hersenfunctie is in aanleg niet goed, waardoor het baringsproces verstoord is. Een beetje een kip en het ei verhaal dus.

Nieuwigheidje 2:

Vandaag las ik in een vakblad op het werk (bij de tandarts) dat er een oorzaak is tussen tandvleesproblemen en verminderde vruchtbaarheid. Dat de bacteriën in de mond via bloedend tandvlees de weg kunnen vinden naar de bloedvaten en het hart dat wist ik al. Veel hartpatiënten of bijvoorbeeld mensen met kunstgewrichten krijgen om die reden een 'anibioticum-parapluutje' bij een bloederige behandeling in de mond.
In het artikel las ik dat vrouwen met tandvleesproblemen er gemiddeld 2 maanden langer over om om zwanger te worden. Ook komen bij zwangere vrouwen met tandvleesproblemen vaker vroeggeboortes voor.

Goh... denk ik dan... tijdens mijn stages toendertijd op de IVF-poli heb ik nog nooit een gynaecoloog in de mond zien kijken of overleg zien plegen met een tandarts. Ik heb ook nooit op de verpleegafdeling voorlichting gegeven over tandverzorging aan zwangere vrouwen. Ik ben benieuwd of met deze nieuwe inzichten dit inmiddels wel gebeurt.

(Meer lezen over de gevaren van tandvleesontsteking? *klik dan hier*)

Overigens.... in Scandinavië wordt er heel erg gehamerd op het advies om geen dingen via je eigen mond naar die van je kinderen te brengen. Denk een een lepeltje dat je even aflikt. Of een speentje dat valt, dat je eerst even zelf aflikt, voordat je het bij je kind in de mond doet. Of zelfs kussen op de mond! Zo voorkom je dat je schadelijke bacteriën van jezelf overbrengt in de mond van je kind. Hier in Nederland heb ik nog geen consultatiebureau-zuster hierover horen reppen. Dit laatste kan ik ook op het web niet terugvinden, alleen hier *klik* wordt dat maar heel kort benoemd.

Nou dit was mijn spreekbeurt over nieuwe inzichten rondom zwangerschap en geboorte. Ik hoop dat jullie we wat van hebben geleerd. Zijn er nog vragen?

(WWW-tje: weer wat wijzer!)

heb ik het al 40 jaar verkeerd gedacht...

Oké... met het risico dat ik voortaan als cultuurbarbaar door het leven moet gaan... Maar gisteren had ik weer zo'n dingetje waarvan ik dacht: hoe bestaat het dat ik dat 40 jaar verkeerd heb geweten.

Ik  heb altijd gedacht dat het trompetstukje dat vóór de 2 minuten stilte op de dodenherdenking wordt gespeeld, 'the last post' wordt genoemd. Blijkt helemaal niet zo te zijn. Het heet de 'tap toe'. Sterker nog.. Tap toe zegt me gewoon helemaal niks!.... Gelukkig ben ik niet de enige die het verkeerd heeft, blijkt na enig gegoogle.. er zijn meer Nederlanders die zich hierin vergissen.

Zie hier het verschil:

En hier nog een leuk stukje informatie:

 

En nu: Vingers omhoog! Wie wist het nog meer niet?

(WWW-tje: weer wat wijzer!)

Jupiter

Wist u dat....

... Jupiter vanavond zo gunstig belicht is door onze maan dat je vanavond, zelfs met een gewone verrekijker een aantal van zijn manen kunt zien?
Cool hè?
Ik heb het net ff gechecked (ben gek op dat soort sterredingetjes) en het klopt. Ik zag er 1 zeker, de 2e dacht ik te zien, de 3e zou je moeten kunnen zien ;-) En dat onder het licht van een lantarenpaal.

Vind je het nu te laat, of denk je morgen bij het lezen van dit bericht: shit, daar komt ze nu pas mee? Bij helder weer kun je het morgen ook nog zien.

(wwweetje: weer wat wijzer!)

de 'teringding'

Van de week sprak ik iemand en die vertelde over een 'teringding' dat werd bespeeld in het koor van zijn vrouw. Althans, dat verstond ik. Het bleek te gaan over een 'Theremin'. Laat ik daar nou werkelijk nog nooit van gehoord hebben.

Daar moest ik natuurlijk het mijne van weten. Onderzoek leert dat het een kruising is tussen luchtgitaar spelen op een piano, een zingende zaag, een operazangeres en de voorloper van de synthesizer. Ik grapte al dat hij vast en zeker was uitgevonden door meneer Theremin... en dat was juist :-).
Nou ja... Youtube staat er vol mee. Het meeste is het beluisteren niet waard: kattengejengel. Maar hier zien we de uitvinder zelf aan het werk.

Een voorbeeld van waar het wel aardig klinkt is ' Good Vibrations' van the Beach Boys. Het hoge keukenmeidengegil in dat nummer is afkomstig van de Theremin.

Ik vond het helemaal passen in het psychedelische eind jaren 60/begin jaren 70 sfeertje. En jawel... ik had het nummer al zo vaak gehoord, maar nooit geweten... in één van mijn favoriete Pink Floyd-nummers:  'Echoes' wordt ook de Theremin gebruikt... hoe kon het ook anders...

Mocht je interesse zijn gewekt: voor nog geen honderd dollar kun je in Australië een zelfbouwpakketje bestellen.

En dat vind ik nou het leuke aan heel dat internetgebeuren hè... er staat zoveel op wat ik kan leren... nietmachines, thereminnen... er gaat een wereld voor me open!

(www-tje: weer wat wijzer)

waarom wist ik dit NIET?

Een naaimachine naait en een nietmachine niet.
Zo simpel zit de wereld in elkaar. Of eigenlijk... zat tot gisteren de wereld in elkaar. Gisteren werd mij iets verteld waaruit ik alleen maar kon concluderen dat de wereld niet zo eenduidig is als hij lijkt.

Een nietmachine niet nietjes door papier. Gewoon rechttoe rechtaan. Je legt wat papiertjes tussen zijn mond, geeft een klap op zijn kop, en er verschijnt, netjes, met de pootjes naar binnen gevouwen, een nietje door je papiertjes. 

Dacht ik.... 39 jaar lang.

Tot mijn stomme verbazing doorboorde gisteren het nietje uit mijn nietmachine, na een ferme klap op zijn kop, de papiertjes met de pootjes naar buiten toe. Mijn collega zag mijn verbazing, moest lachen en legde me haarfijn uit dat er een stand op nietmachines zit waardoor je kunt kiezen of je de pootjes naar binnen of naar buiten wil laten springen.
Bijna 40 jaar lang heeft iedereen dit voor me verzwegen. Zelfs mijn man heeft dit in 20 jaar relatie al die geheim gehouden!
En ja... ik had op de machine wel een voetje zien zitten met 2 verschillende tekentjes (zie plaatje). Dus ik had ook zelf over het hoe en waarom na kunnen denken. Maar een nietje door een papiertje rammen is slechts een seconde werk. Tekort om me af te vragen wat het doel van die streepjes zou zijn.

Heeft het dan ook nut om de pootjes van een nietje naar buiten te vouwen, vroeg ik mij af?
Het schijnt inderdaad dat dan de papiertjes minder strak op elkaar zitten en dat je ze dan makkelijker weer los kan maken als je dat zou willen. En het geeft een minder dikke bult in de linkerbovenhoek als je een grotere stapel papieren bijvoorbeeld in een ordner opbergt. Aldus Wiki....

Nou ja... het was een complete openbaring!

Gisteren tijdens een etentje vroeg ik aan mijn  tafelgenoten of ik de enige was die dat niet wist. En o, o, o, wat voelde ik mij dom... ik was inderdaad de enige aan tafel die dat niet wist. Ze wisten mij zelfs te vertellen dat er aan de meeste nietmachines een 'dénieteur' zit. Dat is dus een app waarmee je je nietjes weer uit je papiertjes kan halen. Ook nog nooit van gehoord dat dat in je nietmachine ingebouwd kan zitten.

Zou ik dan echt de enige vrouw van bijna 40 ter wereld zijn die dit niet wist? Tijd voor onderzoek. Ik heb het gevraagd op mijn geliefde moederforum. En gelukkig... daar waren ook dames aanwezig die dit voor het eerst hoorden.

Een nietmachine niet. Een nietje gaat door een papiertje. En zijn pootjes slaan naar binnen. Zo eenvoudig was bijna 40 jaar lang  de wereld dus voor mij. Gisteren leek het er ineens op alsof iemand mij vertelde dat 2+2 niet altijd vier is. Dat het soms ook weleens anders kan zijn. En ik schrok van het feit dat er misschien weet ik hoeveel simpele dingen zijn die ik niet weet. Dingen die iedereen weet. Dingen waarvan iedereen denkt dat ik het ook weet. Dingen die mensen horen te weten. Hoeveel toepassingen zullen er zijn, die het leven zoveel makkelijker maken, maar die ik nooit gebruik, simpelweg omdat mensen mij nooit verteld hebben dat het kan.... Wereld kom hier, en vertel me alles!!!!!!
Dat het een paar maanden heeft geduurd voordat ik er per ongeluk achter kwam dat, als ik op mijn i-phone twee keer op een letter tik, dat ik dan een hoofdletter krijg, dat vind ik minder ernstig, maar netzoiets. Dat scheen ook de hele wereld te weten, behalve ik....

Overigens kwam ik bij mijn onderzoek op het internet net nog een leuke reactie tegen.  Iemand had ooit één keer een nietje met zijn pootjes naar buiten gezien, maar dat was in Australië. Hij dacht dat het een australisch dingetje was, omdat daar toch alles op zijn kop en verkeerdom, gebeurt :-).

Straks ga ik met mijn kinderen en de nietmachine aan tafel zitten en ze demonstreren dat er meerdere mogelijkheden zijn met een nietmachine; hoeven zij in ieder geval geen 40 te worden om hier achter te komen. Maar misschien weten ook zij het allang.

(www-tje: weer wat wijzer)


Rectificatie: dat van die iphone.... dat klopt niet helemaal.... mijn ontdekking van de eeuw was: 2 keer spatie geeft een punt. Lang drukken op een letter geeft een letter met aanhangsel. Ook handig, maar net iets anders als hierboven staat. Misschien moet ik m'n iphone iets vaker gebruiken  voor het doel waarvoor hij eigenlijk gemaakt is: bellen en berichten sturen :-)