ha-ha

http://en.wikipedia.org/wiki/Ha-ha

et in arcadia ego

τεχερε

Text derives from the Latin textus (a tissue), which is in turn derived from texere (to weave). It belongs to a field of associated linguistic values that includes weaving, that which is woven, spinning, and that which is spun, indeed even web and webbing. Textus entered European vernaculars through Old French, where it appears as texte and where it assumes its important relation with tissu (a tissue or fabric) and tisser (to weave). All of these resonant associations are relevant to understanding how "the text" is used in contemporary scholarship, especially the interplay between its nominal and verbal forms, an interplay that registers the quality of what Julia Kristeva has called the text's "productivity," that is, its capacity to enable and exceed the producing, the materialization, of products.

The emergence of the text as an important concept in humanistic scholarship has taken many twists and turns. When Walter Benjamin, in his essay "The Image in Proust," described Proust's writing as a textum, a weaving not unlike the raveling and unraveling carried out by Penelope in the Odyssey, he was bringing to closure a tradition that dates back at least to Quintilian (c. 35–100 C.E.), a tradition of associating the literary work with a tissue woven of many threads. If it makes sense to associate Benjamin with the closure of this tradition, it is because in his insistence on the dialectic of raveling and unraveling, he foregrounds a key preoccupation of what came to be known as textual criticism. Textual criticism—a distinctive fusion of the practices of biblical exegesis, paleography, and philology linked now with the figure of the German philologist Karl Lachmann (1793–1851)—was an institutionally and largely theologically organized emphasis on the text as an empirical object. This expressed itself during the fourteenth century in the works of William Langland, Geoffrey Chaucer, and John Wycliffe (among others) as a concern for the original and therefore true words contained in any writing—in effect, what God actually said. The text was defined either in opposition to commentary and annotation or in opposition to all that is supplemental: introductions, appendices, etc. This was a text understood as a thing, as a specific and precise configuration of words toward which one was then authorized to turn his or her hermeneutical attentions.

Read more: Text/Textuality - Etymology - Tissue, Tradition, Textus, Weaving, Words, and Closure http://science.jrank.org/pages/11410/Text-Textuality-Etymology.html#ixzz1DB0wlwuC





(καλωσόρισμα από και προς την καινούρια μου φίλη Μ, η θετική ενέργεια ως δάνειο και αντιδάνειο)

Mark Twain_The report of his death was an exaggeration

 SATURDAY.-- I am almost a whole day old, now. I arrived yesterday. That is as it seems to me. And it must be so, for if there was a day-before-yesterday I was not there when it happened, or I should remember it. It could be, of course, that it did happen, and that I was not noticing. Very well; I will be very watchful now, and if any day-before-yesterdays happen I will make a note of it. It will be best to start right and not let the record get confused, for some instinct tells me that these details are going to be important to the historian some day. For I feel like an experiment, I feel exactly like an experiment; it would be impossible for a person to feel more like an experiment than I do, and so I am coming to feel convinced that that is what I AM--an experiment; just an experiment, and nothing more.

Then if I am an experiment, am I the whole of it? No, I think not; I think the rest of it is part of it. I am the main part of it, but I think the rest of it has its share in the matter. Is my position assured, or do I have to watch it and take care of it? The latter, perhaps. Some instinct tells me that eternal vigilance is the price of supremacy. [That is a good phrase, I think, for one so young.] [...]

I followed the other Experiment around, yesterday afternoon, at a distance, to see what it might be for, if I could. But I was not able to make out. I think it is a man. I had never seen a man, but it looked like one, and I feel sure that that is what it is. I realize that I feel more curiosity about it than about any of the other reptiles. If it is a reptile, and I suppose it is; for it has frowzy hair and blue eyes, and looks like a reptile. It has no hips; it tapers like a carrot; when it stands, it spreads itself apart like a derrick; so I think it is a reptile, though it may be architecture.

I was afraid of it at first, and started to run every time it turned around, for I thought it was going to chase me; but by and by I found it was only trying to get away, so after that I was not timid any more, but tracked it along, several hours, about twenty yards behind, which made it nervous and unhappy. At last it was a good deal worried, and climbed a tree. I waited a good while, then gave it up and went home.

Today the same thing over. I've got it up the tree again.

[M.Twain, Eve's diary]

Πηνελόπη_Οδυσσέας:υφαίνοντας το έπος

"Η Πηνελόπη τελικά δέχεται ότι είναι αληθινά ο σύζυγός της, μια στιγμή που δίνει έμφαση στο τους homophrosyne (ομοειδής-mindedness)"

Μου φαίνεται πραγματικά ενδιαφέρουσα η συμμετρία στη σχέση  Πηνελόπης-Οδυσσέα.Θα μπορούσε κανείς να πει οτι την σοφία που κατέκτησε ο πολυμήχανος ταξιδεύοντας, την κατέκτησε επίσης η Πηνελόπη , αμετακίνητη  αλλά σχετιζόμενη με τριάντα μνηστήρες . Καταλήγουν ομόφρoνες στην σκηνή της αναγνώρισης, εξελισσόμενοι παράλληλα επι δύο δεκαετίες.Ικανοί ακόμα να αναγνωρίσουν πού θεμελιώθηκε η σχέση τους, την κοινή τους κοίτη.

παίζοντας κρυφτό στον παράδεισο 4

 

[Σημ.Τ.Μετ.: *Η δυσκολία αυτή στη δράση του παιχνιδιού προέκυπτε διότι  ήταν φύση συναισθητικό. Για να μπορεί να παίξει κρυφτό, ήταν απαραίτητος ο απόλυτος διαχωρισμός των αισθήσεων και των ενεργειών, ώστε να δύναται και να μην βλέπει, να μην ακούει κ.λ.π. Βασιστήκαμε στο αντεστραμένο μας προσωπικό παράδειγμα, όταν στην πρώτη συνάντηση στο ατελιέ του Μετρ, μας ρώτησε αν είχαμε κάποια ιδέα και με τη φόρα που είχαμε μιλούσαμε ταυτόχρονα λέγοντας η μια στην άλλη να σταματήσει, έτσι που αν ήταν κάποιος έξω απο το δωμάτιο, θα άκουγε ένα παρατεταμένο "ΧχχχΧΧΧΧχχΧΧΧΧ" σαν παράσιτο απο ραδιόφωνο.Ο Μετρ παρενέβει και μας είπε οτι για να κατανοήσουμε τι λέμε οι ίδιες, πρέπει να μάθουμε να ακούμε και να παρατηρούμε τι λένε οι άλλες, με όλη μας την ψυχή. Με πολλή προσπάθεια πιάσαμε καλό ρυθμό και τώρα αυτός ο κάποιος έξω απ'το δωμάτιο, θα νόμιζε οτι μόνο γελάμε, γιατί ακουγόμασταν σαν "χι χι χα Χε χεΧι χα".Κι έτσι βρήκαμε την ιδέα για το χρώμα του υφάσματος.Θα ήταν γαλανόγλαυκο.]

παίζοντας κρυφτό στον παράδεισο 3

[Σημ.τ.Μετ.:*Να διευκρινίσουμε ότι το "Ένα-και-Πολλαπλό" δεν αποτελεί δική μας επινόηση. Μας το πρότεινε ο Μετρ και το επιβεβαιώνει η εμπυρική μας πραγματικότητα.Εδώ θα πρέπει να εξηγηθούμε.Λεγόμαστε ΧΧΧ και είμαστε τριμήτριες. Πολλοί μας περνάνε για τρίδυμες, ωστόσο εμείς ενώ μοιάζουμε μεταξύ μας, δεν μοιάζουμε με τον εαυτό μας, κι αυτό δυσκόλευε τα πράγματα για πολύ καιρό, διοτί δεν βρίσκαμε ούτε σωστό ρούχο να ρίξουμε πάνω μας.Οι απόπειρες που κάναμε μέχρι πριν λίγα χρόνια ράβοντας αλλιώς τα ρούχα που μας ψώνιζαν η μαμά κι ο μπαμπάς απο την Αμερικάνικη Αγορά, δεν ήταν και τόσο πετυχημένες.Ώσπου μια μέρα συναντήσαμε έναν αδερφικό μας φίλο με μοντελάκι που φύσαγε, κι αυτός μας σύστησε τον Μετρ.Ο άνθρωπος αυτός, αν κι απ'αλλού, κατάλαβε με την πρώτη ματιά. Μας απευθύνθηκε στον ενικό ενώ κοιτούσε κάθε μια μας προσωπικά και μας είπε με τη σιγουριά του μεγάλου μόδιστρου "έχω ακριβώς το κουστούμι σου!ένα-και-πολλαπλό!μπορείς να το ράψεις μόνη σου!η αλήθεια είναι οτι εκτός απο την ιδέα θα χρειαστούν κι αρκετά εργαλεία!"Ήταν τόσο γνήσια ενθουσιασμένος, έμοιαζε τόσο άνετος μέσα στο καλοραμμένο του ρούχο, που ενώ δεν καταλάβαμε Χριστό, τον ακολουθήσαμε.]

παίζοντας κρυφτό στον παράδεισο 2

[Σημ.Τ.Μετ.: Θέλουμε επίσης να απολογηθούμε για το ύφος της γλώσσας που χρησιμοποιήσαμε, ομολογώντας την ερασιτεχνική μας ενασχόληση με τις μεταφράσεις καθώς κατ'επάγγελμα είμαστε απλές μεταποιήτριες σε συνοικιακό ραφείο.Οι (όχι και τόσο εδώ που τα λέμε) παρατηρητικοί αναγνώστες θα έχουν ήδη εντοπίσει το ύφος μας που δεν είναι παρά άτεχνο ελαφροπειραματικό. Ευτυχώς ο επιμελητής εκδόσεων είναι φίλος και συνεργάτης και άριστος στο είδος του και θα έχει και απεριώριστο χρόνο για τις διαρθώσεις καθώς το κείμενο θα παραμένει πάντα ιππό έκδοση.]

selva lucida

ακόμα κι ο παράδεισος δεν άντεξε τους πρωτόπλαστους

διάνθρωπος (I-U)

Entering the Real

Four people went through the wall of language
one looked and died;
one looked and went mad;
one destroyed words;
one entered in peace and departed in peace

mappings

p://en.wikipedia.org/wiki/Catachresis
http://en.wikipedia.org/wiki/Metalepsis
http://en.wikipedia.org/wiki/Metonymy
http://en.wikipedia.org/wiki/Metaphor
http://en.wikipedia.org/wiki/Conceptual_metaphor

pristine is in seven

access/denied

κρύο.κοιτάζω με τον αναπτήρα στο σκοτάδι για ξερά φύλλα, κλαδάκια.τα συγκεντρώνω.πού να βρίσκομαι.