Κυριακή 30 Μάρτη 1952 ώρα 4:12 π.μ.
Ετών 37.
Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή.
Ακούστε τούτη την καμπάνα. Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη
ΟΧΙ ΔΕ ΣΟΥ ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος
τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη – άκρη στο φουστάνι της άνοιξης
[...]
τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.
Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα
οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις
ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου
η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτη που μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.
[…]
Έφυγες τώρα Νίκο ανάβοντας μ’ ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών, ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου, πάνω απ’ τις πεδιάδες τις σπαρμένες κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τα’ αυτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν’ ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον, ν’ ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ’ το γέλιο των παιδιών και των κήπων
[…]
Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει
( Γιάννης Ρίτσος : "Μπελογιάννης" ).
11 comments:
Ήρωας και άγιος θα πει
Συγκλονιστικό
Ναι τι κριμα που δεν γιναμε λαοκρατικη δημοκρατια,αχ δεν αντεχω τους αριστερους μεγαλοαστους με τιποτα σε μιλαω
O Mπελλογιαννης πεθανε για τα πιστευω του και οι μουφα επαναστατες κανουν επανασταση απο το pc..please.
guerrero,
Μην έχεις άποψη για πρόσωπα και για πράγματα που ΔΕΝ γνωρίζεις.
Επίσης μη γενικεύεις με αφορισμούς-αν μη τι άλλο είναι δείγμα αδυναμίας...
Την Καλησπέρα μας.
Αντώνη,
Έτσι μετριούνται οι Ήρωες.
Το ελάχιστο δικό μας χρέος,η Μνήμη.
Θράσο,
Η ζωή και η πορεία του υπήρξαν συγκλονιστικές.
Παρακαταθήκη σεβασμού για εμάς.
Ενω εσυ γνωριζες προσωπικα τον Μπελογιαννη;Οσο για την εν ελλαδι αριστερα ασε με να εχω γνωμη,πρωην κνιτης γαρ...διαγραμμενος και περηφανος για αυτο.
guerrero,
Το σχόλιο δεν ήταν προσωπικό.
Αναφερθήκαμε γενικά στο ότι για πρόσωπα και πράγματα που δεν γνωρίζει κάποιος δεν έχει λογική το να εκφέρει άποψη για τη νευρωνική ενορχήστρωση που ονομάζεται κοινωνική συμπεριφορά και διαπροσωπική αλληλεπίδραση του Άλλου.
Σαφώς και μπορείς να έχεις γνώμη-την όποια γνώμη-για την Αριστερά στην Ελλάδα,άσχετα με το εάν ένα "πρώην" ή ένα "νυν" στο "κνίτης" δεν κάνει και τον καθένα ειδήμων στην Πολιτική Ιστορία του τόπου.
Τώρα για το εαν γνωρίζαμε τον Μπελογιάννη προσωπικά,θα σου απαντήσουμε στο ίδιο "τσαχπίνικο" στυλάκι με αυτό της ερώτησης σου :εμείς έχουμε τη δυνατότητα εντρυφισμού στην επιστήμη που ονομάζεται Ιστορία και γι΄αυτό αναφερόμαστε σ΄αυτή.
Εσένα τα γνωσιολογικά σου όπλα επαρκούν για κάτι τέτοιο?
Φιλικά πάντα,
Τα 7.
Φτανουν αγαπητα δαιμονια που επαρκουν σε εσας τα γνωσιολογικα οπλα,αφηστε εμας τους ασχετους στην πλανη μας...
Φιλικα και εκ μερους μας και παντα με την καλη εννοια.
Δεν θα επανελθω επι του θεματος οχι γιατι απαξιωνω το ιστολογιον σας-αν το απαξιωνα δεν θα αφηνα σχολια-αλλα γιατι θα εισελθουμε σε αντιπαραγωγικη ανταλλαγη αποψεων και δηκτικων σχολιων.
:)))
guerrero,
Σε ευχαριστούμε για την αναγνώριση και την αξίωση!
Μας στεναχωρεί όμως που βάζεις αμέσως ταμπέλες αυτο-προσδιορισμού σε συγκεκριμένη ομάδα.
Δεν είναι κομψό...
Κανένα σχόλιο και καμιά άποψη δεν είναι αντιπαραγωγική-τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που εκατέρωθεν θα πέφτουν μπινελίκια.Αν και τώρα που το σκεφτόμαστε μισοκοιμισμένα ακόμη,έχουν κι αυτά τη θέση τους στην επικοινωνία.
Τα δηκτικά σχόλια δε,ασυζητητί πάντα δεχούμενα!
Την καλημέρα μας.
:-)
Post a Comment