Απέναντι.

Δώδεκα αναμμένα κεριά ….


Δώδεκα χρόνια που έφυγες από κοντά μας …

Αύριο, σήμερα, χτές.

Υπομονή.

Θα περάσει κι αυτό. Το ξέρεις άλλωστε, ότι δεν είναι το δυσκολότερο στάδιο.

Κι αύριο μια άλλη μέρα θα ξημερώσει με τα δικά της καπρίτσια, τις μικρότητες,τις ανάγκες και τις συνήθειές της. Μια μέρα τόσο αλλαγμένη, αλλά και τόσο ίδια με τις υπόλοιπες.

Αλλά θα ξημερώσει.

-Σε πείσμα πολλών καταστάσεων.

Drive - ή Ακράτεια Νοσταλγίας.

R.E.M. Drive.

Smack, crack, bushwhacked.
Tie another one to the racks, baby.

Hey kids, rock and roll.
Nobody tells you where to go, baby.

What if I ride? what if you walk?
What if you rock around the clock?
Tick-tock. tick-tock.
What if you did? what if you walk?
What if you tried to get off, baby?

Hey, kids, where are you?
Nobody tells you what to do, baby.

Hey kids, shake a leg.
Maybe youre crazy in the head, baby.

Maybe you did. maybe you walked.
Maybe you rocked around the clock.
Tick-tock. tick-tock.
Maybe I ride. maybe you walk.
Maybe I drive to get off, baby.

Hey kids, shake a leg.
Maybe youre crazy in the head, baby.

Ollie, ollie.
Ollie ollie ollie.
Ollie ollie in come free, baby.

Hey, kids, where are you?
Nobody tells you what to do, baby.

Smack, crack. shack-a-lack.
Tie another one to your back, baby.

Hey kids, rock and roll.
Nobody tells you where to go, baby.

Maybe you did. maybe you walk.
Maybe you rock around the clock
Tick-tock. tick-tock.
Maybe I ride. maybe you walk.
Maybe I drive to get off, baby.


υγ.Που νά'ναι άραγε αυτά τα παιδιά,απ΄τα ασπρόμαυρα,κακοσκοτεινιασμένα όνειρα...

5.

Ο αγαπητός Ιστός μας προσκάλεσε σε παιγχνίδι 5 ερωτήσεων.Μία ερώτηση σε ένα φιλόσοφο, σε ένα παλιό Έρωτα, σε ένα μέντιουμ, σε ένα παιδί και στον καθρέφτη μας.


Ιδού!



Στο φιλόσοφο :

Γιατί μας ταξιδεύεις έξω από τη βρωμιά του κόσμου ?


Στον παλιό Έρωτα :

Φοβήθηκα κι έφυγα.Γιατί δε με πίστεψες όταν παραδέχτηκα το σφάλμα μου?











Στο μέντιουμ :

Πρέπει να σε πιστέψουμε ?














Στο παιδί :

Γιατί ανάλγητα αφήνουμε να γίνει αυτό σε σένα ?














Στον καθρέφτη :

Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω τελικά ?




















Με τη σειρά μας να προσκαλέσουμε την Ιφιμέδεια , τον basn\i/a , τον Αστεροειδή , τον αγαπητό συνάδελφο και τον Alex μας.

Nobel Λογοτεχνίας 2008.

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν Μαρί Γκουστάβ Λε Κλεζιό είναι ο νικητής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2008, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ακαδημίας των Βραβείων Νόμπελ.
Η σουηδική Ακαδημία, η οποία αποφασίζει το νικητή του πολύτιμου βραβείου των 1, 4 εκατ. δολαρίων βράβευσε τον Ζαν Μαρί Γκουστάβ Λε Κλεζιό για τις γεμάτες περιπέτεια νουβέλες του, τα δοκίμιά του και την παιδική λογοτεχνία.

«Συγγραφέας νέων ταξιδιών, ποιητικών περιπετειών και αισθησιακής έκστασης, εξερευνητής της ανθρωπότητας πέρα από τη βασιλεία του πολιτισμού», αναφέρει η ανακοίνωση της επιτροπής.

Πρόκειται για συγγραφέα με μεγάλο έργο και σίγουρα ένα από τα χρυσά ονόματα της γαλλικής μυθιστοριογραφίας. Ως μεγάλος ταξιδευτής, τα βιβλία του Κλεζιό αναφέρονται στις πολυπολιτισμικές συνθήκες και στις μαγικές εικόνες απ’ όλο τον κόσμο που φώτισαν το έργο του. Έχει γράψει σχεδόν τα πάντα - από νουβέλες μέχρι μυθιστορήματα, δοκίμια, εθνολογικά βιβλία.

Ανήκει σε εκείνη τη σχολή των θεωρητικών μετά τον Μάη του ’68 που προσπάθησαν να συναρμόσουν τα διαφορετικά επίπεδα σκέψης και τα διαφορετικά πεδία σε ένα διαφορετικό, ανατρεπτικό σύνολο. Μαζί με τους συνοδοιπόρους του Ζιλ Ντελέζ και Μισέλ Φουκώ (οι οποίοι, ωστόσο, έφυγαν νωρίς) ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας θεωρείται ως ένας από τους τελευταίους θιασώτες της ριζοσπαστικής γαλλικής σκέψης. Και σίγουρα εκείνος που κατάφερε ύστερα από 23 ολόκληρα χρόνια να φέρει το Νόμπελ Λογοτεχνίας στη χώρα του.

Από νωρίς ο Λε Κλεζιό ξεχώρισε ως συγγραφέας με οικολογικές ανησυχίες, προσανατολισμό που δείχνουν και τα βιβλία του Terra Amata (1967), Le Livre des fuites (1969), La guerre (1970), Les geants (1973). Η καταξίωση ήρθε το 1980 με το βιβλίο Desert, για το οποίο τιμήθηκε και από τη Γαλλική Ακαδημία.

Ο 68χρονος σήμερα Ζαν Μαρί Γκουστάβ Λε Κλεζιό γεννήθηκε στις 13 Απριλίου το 1940 στη Νίκαια της Γαλλίας, από Βρετανό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Σε ηλικία 8 ετών η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Νιγηρία, όπου εργάστηκε ο πατέρας του ως γιατρός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στα έργα του μεταφέρει τον αναγνώστη σε εξωτικά μέρη, όπως η Σαχάρα, το Μεξικό, αλλά και στο Παρίσι και το Λονδίνο. «Έχω την αίσθηση ότι η ύπαρξή μου δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό κομμάτι μέσα σε αυτόν πλανήτη και η λογοτεχνία με κάνει ικανό να μπορώ να εκφράσω αυτό ακριβώς». Από τα έργα του δώδεκα έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά.


…..Για να είμαστε ειλικρινείς, ΔΕΝ τον γνωρίζουμε σαν συγγραφέα ( και μάλλον οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι δεν έχουν μεταφράσει κανένα έργο του).
Εάν κάνουμε λάθος, κάθε διόρθωση – πληροφορία, ευπρόσδεκτη.

10/10/08.Μια σημαντική διόρθωση και ένα μεγάλο Ευχαριστώ στην Ιφιμέδεια και στον Κέλσιο , οι οποίοι μας πληροφόρησαν ότι όντως έχουν μεταφραστεί έργα του στα Ελληνικά - κυρία μου και κύριε, μας βάλατε τα γυαλιά!

υγ.Οι πληροφορίες έχουν παρθεί από την Καθημερινή, το Πρώτο Θέμα και το in.gr.

23 χρόνια μετά.

Η Κυριακή μας είχε αυτούς:



(επικίνδυνα σε θέλω!)




Αλλά και αυτή την κούκλα :

(με το whole lotta love η Gabriella Climi , μας ξύπνησε παλιές όμορφες αναμνήσεις).

Φυσικά όμως δεν θα μπορούσε να μην έχει Kaiser Chiefs !!!!!!!

Με τον απίστευτα θεόμουρλο και αεικίνητο Ricky Wilson.

(10 χρονάκια του ρίχνουμε - δηλ. όταν εμείς κάναμε "ντού" με τα πανκιά στο Rock Athens το '85 αυτός έπαιζε στο Leeds με τις πλαστελίνες του...)

Αλλά χαλάλι του, είναι απίστευτο τυπάκι.

Και μετά από 2 ώρες ήρθε η μεγάλη, η πολύ μεγάλη στιγμή :

R . E . M !!!!!!!

Γιατί ό " ο παλιός είναι , πάντα, αλλιώς " - όσο "ωραίος" κι αν είναι ο "νέος" ...

Mike Stipe και στο άκουσμα του Drive να ανατριχιάζει ο μέσα μας κόσμος.

Και μετά η σειρά του "The one i love". Για να θυμηθούμε μελωδικά τι αφήσαμε πίσω και να βουρκώσουμε...

Ένα στάδιο κατάμεστο, με υψωμένα χέρια να εκφράζει αυτά που μόνο η αληθινή μουσική μπορεί να βγάλει από την κρυψώνα της ψυχής , άνθρωποι από επιλογή μακρυά από το "εύκολο" και φτηνό των χλιδάτων σουξέ. Ένας κόσμος γεμάτος ηλικίες, ένας κόσμος που θες να τον αγκαλιάσεις σφιχτά, ζεστά και άδολα.

Και πως αλλιώς θα μπορούσε να κλείσει η γητεμένη βραδιά, αν όχι με τον λατρεμένο μας Ύμνο ?

" Losing My Religion " ...

( ω ναι, τα 7 εδώ δακρύζουν).

( έι ψιτ, κύριος με τα πορφυρά. Το ξέρουμε δεν είσαι εσύ.
Και δεν είσαι εδώ απόψε.
Είναι Σάββατο 27 Ιουλίου του 1985.Είσαι στο Καλλιμάρμαρο, και ακούς Cure και
Clash.
Κι είσαι μόνο 16...)

;-)

υγ.Τι να κλάσει η κάθε fake τσικονε...

Η ματαιοδοξία της καθημερινότητας.

Απόγευμα Σαββάτου και η υποψία μας επιβεβαιώνεται.

Η σούπερ ακριβή και ντιζαινάτη μπαταρία της κουζίνας στάζει. Και μάλιστα εκνευριστικά -χωρίς αυτό το σπαστικό "τίπ-τόπ",αλλά με την εξ΄ίσου εκνευριστική διαρροή νερού προς το έπιπλο και εν συνεχεία προς το ακριβό μάρμαρο του δαπέδου.

Αποφασίζουμε να δράσουμε.

Τηλέφωνο στον υδραυλικό και πρόσκαιρα θεωρούμε εαυτούς τυχερά.Ο υδραυλικός απαντά και σε μισή ωρίτσα είναι πάνω από τη βρύση.

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα...

Δεν μπορεί να εντοπίσει τη διαρροή αμέσως.

Λύνει όλη την μπαταρία.Ψάχνει από δω,ψάχνει από κει τα περίπλοκα εξαρτήματα του καταναλωτισμού και της ανθρώπινης ματαιοδοξίας (αν είχαμε πάρει μια απλή βρύση,δεν θα ήταν καλύτερα?).

Μετά από μισή ώρα έχει έτοιμη τη διάγνωση:

Ένα λαστιχάκι μισού χιλιοστού έχει σπάσει .Και φυσικά αυτό αχρηστεύει όλο τον "προηγμένο" μηχανισμό.

-"Και τώρα τι κάνουμε?" ,ρωτάμε με αγωνία.

-"Υπομονή μέχρι τη δευτέρα το απόγευμα" μας απαντά.

"Α!Και χωρίς νερό μέχρι τότε από την κουζίνα".

.

.

.

.......Πώς φτιάχνει κανείς φραπέ στην τουαλέτα???

.

.

.

υγ.Ευτυχώς που υπάρχει και ο διεστραμμένος Dr.House στο Star και παρηγοριόμαστε.