Απόκριες.
Η κατάλληλη στιγμή του χρόνου για να βάλουμε τις μάσκες της παρωδίας τάχα. Μήπως όμως είναι και η σωστή,θεσμοθετημένη στιγμή,για να επιβεβαιώσουμε χωρίς το αίσθημα του απαγορευμένου και της ντροπής,αυτό που πραγματικά είμαστε και όλο τον υπόλοιπο χρόνο το συμβολοποιούμε σε συμπεριφορές καθημερινών παραστάσεων,σε πράξεις και σκέψεις βρωμερές,ζωώδεις,που βγαίνουν προς τα έξω ύπουλα και σιγά-σιγά,προσεκτικά πάντα για να μη θιγεί η όποια "αξιοπρέπειά" μας ?
Τι κάνουμε τον υπόλοιπο χρόνο εκτός από το να δίνουμε αριστοτεχνικές παραστάσεις ?
Φοράμε το ρολάκι μας κάθε μέρα και με το ύφος του αξιοσέβαστου,προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στα μέσα μας ασυντόνιστα. Ο γιατρός που χρειάζεται ο ίδιος γιατρό,ο δικαστής που έξω από την αίθουσα κάνει μπίζνα, η αυστηρή καθηγήτρια που στο διάλειμμα ορέγεται διακαώς τον μετανάστη τεκνό από την απέναντι οικοδομή,η παντρεμένη που παέι στη λαϊκή και λοξοδρομεί στο συνοικιακό hotel-γαμιστρώνα,ο ιερωμένος με τα διάπυρα κηρύγματα περί Ηθικής που ξαφνικά τα κανάλια βγάζουν στη φόρα τις σεξουαλικές του παρεκτροπές και βίτσια,ο πολιτικός που το μόνο που ξέρει είναι να τα παίρνει,ο δικηγόρος που μετά το δικαστήριο βγάζει το κοστουμάκι της σοβαροφάνειας και γίνεται η χαρωπή λούγκρα-καρδιά του κεφιού (σε διαφορετικό πουστρόμπαρο κάθε βράδυ), ο οικογενειάρχης-στέλεχος μεγάλης επιχείρησης, που τα απανωτά και μακρά meeting καλύπτουν το τσιλημπούρδισα με την ξανθιά γραμματέα του,η θρησκευόμενη κυρία-μιας-κάποιας-ηλικίας που μόνο αυτή γνωρίζει ότι το παιδί της είναι του κουμπάρου,ο γελαστός συνάδελφος που το παίζει φίλος και δεν χάνει ευκαιρία να σε ρουφιανέψει στο αφεντικό,ο κουλτουριάρης ηθοποιός που στο ρεπό τα σπάει στα μπουζούκια,ο ακτιβιστής που με την πρώτη ευκαιρία φορά D&G κοστούμι και κάνει καριέρα σε πολυεθνική,ο ευσεβιστής που γνωρίζει απ΄έξω τα τσοντάδικα,ο φίλος που στην πραγματικότητα σε βλέπει σαν "το επόμενο γαμήσι",η μητέρα που σκέφτεται περισσότερο τη γραμμή της από το παιδί της,ο πατέρας που στα μάτια του παιδιού του βλέπει το "λάθος πήδημα" και το τρύπημα του προφυλακτικού,ο σοβαρός πολιτικός αναλυτής που δεν βλέπει την ώρα να προβεί σε πράξεις χουλιγκανισμού,η ορθολογίστρια που τρέχει σε καφετζούδες,ο ψεύτης παππούς με το ένοχο παρελθόν στη δικτατορία,η γλυκιά γιαγιά που δεν βλέπει την ώρα να ψηφίσει ο κωλόγερος και να μπορεί να παίζει πόκα με τις φιλενάδες της ανενόχλητη,όλα τα παραπάνω σε όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς........ και πάει μακριά της υποκρισίας το ανάγνωσμα.
Μετά μας φταίνε τα δεκαεξάχρονα που βγαίνουν στους δρόμους της οργής και της αμφισβήτησης...
ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΡΙΑ!!!