Απολογισμός για το Δέκα.

(Bala Iwan,The leaving boat.)

**********

Προσκύνησα στην Ερεσό(όχι,δεν είμαι λεσβία,αν και θα μου άρεσε).

Υποβλήθηκα σε μία χειρουργική επέμβαση.

Παρατήρησα τους Πομάκους στο φυσικό τους χώρο.

Γνώρισα τη Βέροια,την Έδεσσα και τη δυτική Μακεδονία.

Γοητεύτηκα από το γράψιμο του Holmes(του γιατρού-όχι του pornstar.)

Έκανα Πρωτοχρονιά στη Σαλονίκη και μια στιγμιαία κατατονική προσευχή, σ΄ένα βυζαντινό απομεινάρι.

(Ξανά)ανακάλυψα την ομορφιά της εξελικτικής Ανθρωπολογίας.

Είδα μ΄οργή και πίκρα τη θηριώδη δύναμη της κρατικής καταστολής και τον εμπαιγμό της αστικής αξιοπρέπειας από δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.

Κατάλαβα επιπλέον το μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι προβοκάτορες από τη μια και το μαζικό μίσος από την άλλη.

Βίωσα το εύθραυστο και σχετικόν της φιλίας.

Αραίωσα το-ήδη πτωχό- μπλογκάρισμά μου.Η Σιωπή,είναι κι αυτή μια κάποια στάσις...

Αύξησα το κάπνισμα(τόσο μαλάκας).

Ήθελα διακαώς να κερατώσω,αλλά κατάφερα να μην το κάνω(μαλακία ή μη,εναπόκειται στην κρίση του καθενός).

Αγόρασα ένα καταπληκτικό μοντγκόμερι, που το είχα καημό.

(Ξανά)-ξανά-αναθεώρησα τη σχέση μου με τον κοινωνικό μου περίγυρο.

Διάβασα κάποιους από τους Λόγους του Γρηγορίου του Θεολόγου και μαγεύτηκα.

Κυνηγήθηκα από τα σοσιαλιστικό - μηνομονιακά ΜΑΤ,μαζί με χιλιάδες κόσμο, μικρούς,μεγάλους και γέρους.

Το αυτό και για τη μελέτη του Κ.Παπαρρηγόπουλου για την Εικονομαχία.

Γνώρισα δύο υποδειγματικά διαρθρωμένα μικρά μουσεία(στην Αλεξανδρούπολη αμφότερα).

Εντυπωσιάστηκα από τη Σαλαμίνα.

Γνώρισα τον Ερμή,την Αγγελική και τη μουρλο-Έλένα και τους λάτρεψα.

Πήγα στο φεστιβάλ της ΚΝΕ- και το καταφχαριστήθηκα!

Ερημίτης στη Μύκονο και πολύ μου άρεσε.20 κατακαλόκαιρες ημέρες και νύχτες-μόνο 2 επισκέψεις στη Χώρα!

Δεν ταξίδεψα ΚΑΘΟΛΟΥ στο εξωτερικό.

Απομυθοποίησα τη Σώτη Τριανταφύλλου,την Κική Δημουλά και την Acqua di Gio.

Αγόρασα μια συγκινητική Εικόνα (Παναγιά η Γοργόνα).

Ήρθε στον κόσμο ένα πανέμορφο πλάσμα(αλλά όχι δικό μου).

Τσακώθηκα για μήνες και ξαναφίλιωσα σφόδρα με την Αννούλα μου.

Οδήγησα πολύ και μ΄άρεσε(συνήθως μ΄έπιανε βαρεμάρα).

Είχα μια Μεταφυσική εμπειρία σε ένα μικρό,θρακιώτικο ποτάμι(μπορεί βεβαίως-βεβαίως,από αλαφροΐσκιωτος να αρχίζω να γίνομαι σάλτο,αλλά πάλι,δεν ακούω ακόμη φωνές από το πουθενά).

~ ~ ~

Αυτά-και ίσως κι άλλα πολλά,ίσως μιαν άλλη στιγμή, ευχαριστώ πολύ για την παρέα σας.

***********

υγ.Καλή Χρονιά να έχουμε με περισσότερες ελπίδες και λιγότερα σκυμμένα κεφάλια.

Προπαραμονές Χριστουγέννων.

Εχθές σήκωσαν ελαφρά τα φορέματα τους και με κομψό βηματισμό, διέσχισαν τα νερά του Αχέροντα η μεγάλη Ελληνίστρια Jaquelin Worms de Romilly και η πλέον αγαπημένη "κακιά" του Ελληνικού σινεμά (και μια πολυσχιδής προσωπικότητα επίσης) Τασώ Καββαδία.
Σε άλλες χρονικές στιγμές και περιστάσεις, θα μίλαγε και θα έγραφε πολύς κόσμος για τα γεγονότα αυτά ' για το ποιες ήταν,πως άφησαν τα χνάρια τους γύρω μας και μέσα μας, για τους δρόμους που τράβηξαν κι ένα σωρό άλλες φιλολογίες και παρα-φιλολογίες.

Τώρα όμως Σιωπή.

Το διαρκές Πένθος για την κοινωνική μας εξαθλίωση και το κρατικό ράπισμα στην αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση του καθενός, δεν αφήνουν περιθώρια για άλλα πένθη ή γιορτές. Φοβισμένοι και ματαιωμένοι, δειλοί στον να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπειά μας, μένουμε σιωπηλοί θεατές , τ ε χ ν ι έ ν τ ω ς ενοχικοί απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας πρωτίστως,σε μια ενστικτώδη αντίδραση να περισώσουμε ότι έχει απομείνει από το γυμνό,ανυπεράσπιστο πυρήνα της ατομικής μας υπόστασης.

Και Σιωπούμε.
Υποταγμένοι.

Μεταμεσονύκτιες σκέψεις.

Η Ντόρα έκανε κόμμα-αποστασία.

...

Το χειρότερο είναι ότι υπάρχει ακόμη κόσμος που πιστεύει στα μούτρα της-το θεωρούμε σαν γεγονός,τουλάχιστον ντροπή προς την Πολιτική Αισθητική (εάν υφίσταται ακόμη τέτοια έννοια).

~~~~

Προσπαθούμε να αντισταθούμε στα πλέον μίζερα Χριστούγεννα που έρχονται για τον κόσμο'
μπήκε ο Δεκέμβρης και ακόμη δεν φάγαμε μελομακάρονα.
Κάποιοι αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ελπίδες.
Αυτό, αποτελεί ΝΤΡΟΠΗ για όλους μας.


*****


Παρατηρούμε τον κόσμο. Πρώτη φορά αντικρίζουμε τόση κατήφεια σχηματισμένη σε πρόσωπα. Σα να έκλεψαν κάποιοι όχι τα λεφτά του κράτους πλέον,αλλά τις ίδιες τις ελπίδες και τα όνειρα του κόσμου.


^^^^^^


Τα παπαδαριά εξακολουθούν με το φαρισαϊσμό τους να μας τη δίνουν στα νεύρα - ειδικώς σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Ο Πάγκαλος επίσης.


` ` ` ` ` ` `


Τρέμη, Χατζηνικολάου, Πρετεντέρης, Τσίμας, Καψής ο νεότερος, Κώνστας και ο υπόλοιπος συρφετός. Μια απέραντη τηλεοπτική Ναυτία.


: : : : : : : : :


Εκάλη, Διόνυσος, Κηφισιά, Πεντέλη, Ψυχικό, Φιλοθέη, Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη, Καβούρι, κι ένα σωρό άλλες "νέες" περιοχές με πρωτοφανή (και πανάκριβη) οικιστική ανάπτυξη στην Αττική, μοδάτα κυκλαδονήσια με βίλες εκατομμυρίων - για να αναφερθούμε μόνο σε δύο περιοχές της χώρας.
Πώς είναι δυνατόν, μια μικρή χώρα που παράγει τόσα λίγα, να έχει ΤΟΣΗ απίστευτη συγκέντρωση πλούτου σε χέρια μερικών δεκάδων χιλιάδων κόσμου?
Και τι κόσμος είναι αυτός? (αποκλείεται ΟΛΟΙ τους να είναι old money).
Πως ξαφνικά από το Περιστέρι,το Αιγάλεω και τα χωριά τους βρέθηκαν εκεί πάνω από τα μέσα του 80 και μετά ?

Άφεγγο (?)

Σε χώρους που αγαπούν το μισοσκόταδο και περιθάλπουν καταδιωγμένες ψυχές, είναι που βλασταίνουν καμιά φορά αγάπες κι έρωτες, αισθήματα μοιρασμού κι εγγύτητας,ξοδεμένες αθωότητες,μοναξιές και κοινωνικές απορρίψεις.

Πουτάνες, λεσβίες, παρενδυματικοί,bears, leather και skinheads,αδελφές και παλληκάρια,παιδιά του Gautier,διαφυλικοί,νέες και γέροι, κοινωνικά "απορρίμματα" μιας ευσεβιστικής και απόλυτα φιλοτόμαρης κοινωνίας,που κυνηγά και χλευάζει το μη-ορθό κατά τις προσταγές της κυρίαρχης προπαγάνδας και αρέσκεται να μαλακίζεται παθητικώς μπροστά στα δελτία των οκτώ και στο οφθαλμόλουτρο των μεσημεριτζούδων.

Άνθρωποι που δεν βολεύονται στον καναπέ της απελπισίας, άτομα σαν εμένα κι εσένα κι όμως τόσο διαφορετικά,που αγαπούν το παράδοξο και το αιρετικό της ύπαρξής τους.

Άνθρωποι που ξέρουν να μοιράζουν και να μοιράζονται.

Άνθρωποι - παρίες,για τους υπέρμαχους μιας από καιρό καταχρεωμένης Ηθικής Τάξεως που προσεύχεται στο ρατσισμό, εικονογραφεί τους καρατζαφύρερ,αγλαΐζει με ικανοποίηση στις Αδωνικές υστερίες,αλαλάζει με τραβηγμένες γριές ψιψίνες και κλίνει το γόνυ σε δυσώδη,μισαλλόδοξα παπαδαριά με καλοχτενισμένα γένια και μαύρες ψυχές.

Άνθρωποι-Άνθρωποι με τσακισμένα, αθώα, απροσποίητα χαμόγελα θα έλεγα εγώ.

Εκλογές!

Στη Σμύρνη Λέλα,

Ηρώ στη Σαλονίκη,

στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό...

Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη...

Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;

Αν ξέρω, ανάθεμά με!

Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα...'

Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου

θολές σβησμένες ζωγραφιές

κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!

Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες

και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε νάναι...

Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισιές

κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε...

Γλέντια, καβγάδες ώς να φέξει,

αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού

κι ενέσεις 606.

Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι

όλη η ζωή μου του χαμού...

Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:

εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω.

(Γαλάτεια Καζαντζάκη : Αμαρτωλό.)

14.

ουχί πέντε στρουθία πωλείται ασσαρίων δύο ?

και έν εξ αυτών ούκ έστιν επιλελησμένον

ενώπιον του Θεού.

αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών

πάσαι ηρίθμηνται.μη ουν φοβήσθαι '

πολλών στρουθίων διαφέρετε.

(Λκ. ιβ, 6-7).

Καινούργια Ζάλη.

Μέρες μουντές και αποπνιχτικές, καιρό τώρα.

Δύσκολες μέρες, για άλλους πολύ-γι΄άλλους λιγότερο, που βγάζουν στην επιφάνεια τα χειρότερα στοιχεία των εαυτών μας, που σηκώνουν το χαλάκι τις εύρυθμης και ευπρεπούς τάχα, κοινωνικής μας συμπεριφοράς, για να αποκαλύψουν τις σπασμωδικές μας ανεπάρκειες, το πόσο μικρούληδες είμαστε -κι ας αρεσκόμαστε σε λεονταρισμούς και τζάμπα μαγκιές-, το πόσο συμβιβασμένοι είμαστε με το πατροπαράδοτο "μακριά απ΄τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι", το πόσο λίγο στεκόμαστε απέναντι σε συλλογικούς και ατομικούς φόβους και πόνους. Μέρες που το μυαλό, τ΄αυτιά και τα μάτια, άλλα προσλαμβάνουν και άλλα επεξεργάζονται, μανταλωμένοι εαυτούληδες, ανυπεράσπιστοι απέναντι σε αυριανούς ζόφους.

Λαϊκίστικα εξοργισμένοι, κατινίστικα λυπημένοι, πληροφοριακά αποπροσανατολισμένοι, Ηθικώς χαμένοι, φτηνά και πρόσκαιρα εφησυχασμένοι(+επαρκώς χαπακωμένοι), εγκλωβισμένοι σε προσωπικά ψέματα που ανεπαρκούν να γίνουν πιστευτά έστω και στο ελάχιστο.

"Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά

Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι

Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά

Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι..."

Θεριεμένα και δυστυχώς όχι πλέον ξεπερασμένα, μικροαστικά μυαλά, περιχαρακωμένα σε κάγκελα νεο συντηρητισμού, τούβλα από επιλογή, αισχροανταγωνιστικοί από την καραμέλα της ανάγκης, καυλωμένοι για φτηνή επιβίωση και χυδαίες απολαύσεις.

Κοριτσάκια που θέλουν να γίνουν πουτάνες σε τηλεόραση, μουσεία και θωρηκτά.

Κωλόπαιδα που θέλουν να χωθούν στα "πράγματα" και στις "καταστάσεις" όπως ο μπαμπάς.

Αδερφές εξτρεμίστριες που προτάσσουν την κωλοτρυπίδα ως το κέντρο του κοινωνικο-βιολογικο-εξελικτικού γίγνεσθαι.

"Αριστεροί" πρόεδροι ανωνύμων εταιρειών πτωχού θεάματος,.

Πεπαιδευμένοι (και καλά) μαλάκες και κότες, που εντρυφούν ζηλευτά σε όρους και ζητήματα Τέχνης, όταν γύρω τους ο κόσμος πεθαίνει και καίγεται κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, χωρίς λόγο, χωρίς ζήλο.

Μόνο και μόνο για να χυθούν δάκρυα με ημερομηνία λήξεως (λες και η Απώλεια είναι κάτι το προσωρινό), μόνο και μόνο για να φοβηθεί το κοπάδι και να επικυρωθού οι δυνατότητες των εξουσιαστικών δομων.

Μόνο και μόνο για να αποστερηθούν κάποιοι δίπλα μας, τα αγαπημένα τους πρόσωπα,μόνο και μόνο για να φανεί η κοινωνική σήψη σε όλο της το μεγαλείο, το ποιός έχει το μαχαίρι και με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί να το χρησιμοποιεί, πάντα "προς το συμφέρον του συνόλου", αλλά στην πραγματικότητα για τον εκφοβισμό της πλέμπας που έχουμε γίνεi.

Εγκάθετοι από πάντα ενημερωτές που έχουν πετάξει και τις πλέον πρόχειρες μάσκες αντικειμενικότητας που φορούσαν.

Επιχειρηματίες με φεουδαρχικές αντιλήψεις και επιχειρήσεις - κάτεργα, εργαζόμενοι σκιαγμένοι,απελπισμένοι και αποκαρδιωμένοι.

Υπάλληλοι τσιράκια, γκιόσες που προσεύχονται στις ανταύγες των μεσημεριανατζούδων για να ξορκίσουν την αδιέξοδη μιζέρια τους, λαός ολόκληρος που αυνανίζεται στην ενημέρωση των κεντρικών δελτίων προς επίρρωση της ηττοπάθειας που τον διακατέχει, πλούσιες που λατρεύουν την κυβιστική περίοδο του Πικάσο και την εφαρμόζουν στις μουτράκλες τους, όλοι, μα όλοι μας, μέσα σε ένα μεγάλο, βρωμερό πλοίο τρελών που αρμενίζει ατέλειωτα, ταραγμένο και ατάραχο μαζί, σε σχήμα οξύμωρο, με όψη βεβλαμμένη, πορεία σκοτεινή και άγνωστο αύριο .

"Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός

Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει

Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ

Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη..."

Όψεις του Νέου Ελληνισμού ΙΙΙ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ-ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ-ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ.

Η περιγραφή ενός αυθεντικού Νέου Ελληνισμού, που φροντίσαμε να τον ξορκίσουμε μέσα από την ευτέλεια της γύρω μας καθημερινότητας - και της απραξίας μας απέναντι στα βλάσφημα και τερατώδη που βιάζουν κάθε στιγμή την αξιοπρέπειά μας...



Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη δημιουργό του εξαιρετικού βίντεο, Kirkh 70.

16.

Όψεις του Νέου Ελληνισμού ΙΙ.

"Στη μόνη Εξουσία που παραδόθηκα άοπλη, γυμνή και με τη σιγουριά ότι θα με πληγώσει ,ήταν ο δεδοξασμένος Έρωτας. Και γνώρισα αμέτρητους- βρώμικους, καθαρούς, αγνούς, της μιας ξεπέτας και των μακρόχρονων στεναγμών δύο καρδιών που αγαπιούνται κρυφά εδώ στα γύρω ξενοδοχεία κάτι απογεύματα μετά τη δουλειά στο γραφείο και κάτι καλοκαιρινές νύχτες που ο καθωσπρεπισμός πήγαινε διακοπές με την υπόλοιπη οικογένεια.
Τις άλλες Εξουσίες, ποτέ δε τις δέχτηκα. Με κυνήγησαν και τις πολέμησα. Από το νταβατζή και το χωροφύλακα, μέχρι τη γειτονιά και το δικαστή.
Με φτύνανε. Το ίδιο έκανα κι εγώ.
Φτύσιμο θέλουν, τ΄ακούς ? Κι εσύ να φτύνεις.
Η δικιά τους ανηθικότητα είναι που βρωμίζει τον κόσμο - η δικιά μου χαρά πρόσφερε, εκεί που η ανάγκη ήθελε να ξεδώσει και τα κορμιά γύρευαν να φωλιάσουν δίπλα μου..."

Αυτά (και πολλά άλλα) μας είπε χρόνια πριν, μια ηλικιωμένη πουτάνα της Σωκράτους.
Με τη σεμνότητα και την ειλικρίνεια που αγιάζει κορμιά, πρόσωπα και επιλογές.

Ξανά.

Επιτέλους,







******* http://asteroid2.blogspot.com/ *******














Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι !


(Yes,yes,yeah!!!
Η αδυναμία μας με την άψογη γραφή, την ευαίσθητη καλοδουλεμένη ποίηση,τις πολύπλευρες ματιές, τον κρουστό λόγο, τα ευφυή επιχειρήματα και τις μεγαλοαστικές εμμονές που τόσο λατρέψαμε να πολεμάμε).


Σπεύδουμε ταχέως!!!

Όψεις του Νέου Ελληνισμού Ι.

'Οταν οι δικαστικές αποφάσεις και οι υπερασπιστικές γραμμές ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της χυδαιότητας...