niedziela

 mogłaby być ze cztery razy dłuższa, może wystarczyłoby mi na wszystko czasu. Na razie tylko wzięłam opłatki z parafii, kupiłam świecę Caritasu

przygotowałam lekcje na najbliższe dni, pokłóciłam się z mamą, bo umówiła się na spotkanie z jakąś panią z bliżej nieokreślonej sekty - mojej mamie wystarczy powiedzieć "ksiądz" albo "ewangelia" i pójdzie jak w dym, zgodzi się na wszystko. Bardzo sympatyczna pani zadzwoniła do niej domofonem, pytając, czy mama czyta Biblię. Na co mama: nie, bo ja nie widzę. A w ogóle to niech pani głośniej mówi, bo ja nie słyszę. Co? Pogadać o ewangelii? to niech pani przyjdzie do mnie na górę. Nie przyszła, powiedziała, że kiedy indziej. :P

Mam tylko nadzieję, ze pani istotnie była z jakiejś grupy religijnej, nie przestępczej, i że wystraszyła się perspektywy rozmowy z głuchą i ślepą panią. :P No ale koniec końców oberwałam ja, bo zabroniłam się mamie z taką miłą panią spotykać i w ogóle nie rozmawiać z obcymi, a już absolutnie nie zapraszać obcych do domu. Okropna jestem, no. 

Skończyłam rogaliki. Te numerki to do andrzejkowych sentencji, nie wróżb, typu: tylko się nie spóźniaj albo: przyjaciel to skarb. Losujesz rogalika, a sentencji szukasz na karteczce leżącej na tacy obok. Nie zapiekłam karteczek w ciastkach, bo tusz by się w tłuszczu rozpłynął, a laserowej drukarki w okolicy nie mają. 

Kolejny listopadek - jeszcze - rozkwitł. Jutrzejszy już będzie grudnikiem. 

Dobra, muszę iść położyć mamę spać. c.d.n.

wieczorem

Herbatka miętowa Vitax, prezent od Pani Moniki. Dobra, mocniejsza niż Herbapolu, prawie taka jak moja mięta z ogródka. :)

Dzisiejsza kartka z kalendarza:

Mesjasz Przyjdzie dlatego, że ludzie nie wystarczają. Przyzywa go nędza i braki pasterzy, nie ich doskonałość. Pamiętać o tym, ilekroć oberwę od człowieka: ta sytuacja Go wzywa. 

Kiedyś jakaś kropla przeleje czarę i On Przyjdzie. 

przedadwencie

 od świętego Marcina przedadwencie się zaczyna.

Postawiłam (wczoraj) raczej na rogaliczki, ale są.

Najpierw uparzyłam biały mak. Pół litra wody do gara, na wrzątek wsypać mak i mieszać, aż zgęstnieje.

Potem trochę ostudzić i przez maszynkę. Dwa razy.

Na 300 gram maku 100 gram orzechów włoskich, 50 gram rodzynek, 30 gram skórki pomarańczowej w cukrze, 50 gram biszkoptów, 150 gram cukru

Orzechy zemleć, biszkopty pokruszyć, razem z rodzynkami, cukrem i skórką zmieszać z makiem

Do tego 2 łyżki śmietanki minimum 30% gęstej i 100 gramów miękkiego, ciepłego masła

i zmieszać to wszystko na jednolitą paćkę.

Odstawić, wziąć się za ciasto. Mąki pół kilo, cukru 100 gramów, szczypta soli

Mąkę, cukier i sól wsypać do miski, dwa jajka rozdzielić na żółtka i białka, z tym, że każde białko na inny talerz - jedno będzie do smarowania, a drugie na lukier. Drożdże - u mnie suszone na pół kilo mąki - rozbełtać w ciepłym mleku 1/3 szklanki

Do michy dodać żółtka i drożdże z mlekiem, mieszać łyżką

do tego 25 deko masła prosto z lodówki pokroić drobno

Zagnieść ręką jak się najszybciej da i schować do lodówki

na godzinkę. W międzyczasie można na przykład upiec chleb. :)

A potem wyjąć ciasto. Klasyka gatunku przewiduje z tej porcji 8 wielkich rogali, ale mi było trudno wałkować tyle ciasta na małej stolnicy, więc pokroiłam ciasto na porcje i zwijałam małe rogaliki-marcineczki:

Obawiam się, że maku mi duuuużo zostało, więc wylądował w zamrażarce (oddzieliłam porcyjkę do pierogów z białym makiem na Wigilię).

Po zwinięciu rogalików wsadziłam je do wyrośnięcia do airfryera

posmarowałam po wierzchu trochę białkiem (nie za dokładnie) i upiekłam w piekarniku gazowym.

W międzyczasie znalazła się chwila na kolacyjkę z domowym chlebkiem w roli głównej :)

Do drugiego białka dodałam cukru pudru (sporo) i utarłam lukier, polukrowałam rogaliczki i posypałam posiekanymi włoskimi orzechami.

Najrasowsze pewnie nie są i na listę dziedzictwa UNESCO by nie weszły, ale smaczne są. Swoją drogą, ten przepis wynalazłam w internetach. Według mojego prywatnego przepisu na ciasto francusko-drożdżowe drożdże rozpuszcza się w mleku, a mąkę sieka się z masłem jak na kruche ciasto i zagniata z cukrem i żółtkami i tymi drożdżami z mlekiem. Może następnym razem tak spróbuję, mak mi w końcu został.  

chleb tak, ciasto nie

 

Chyba się nie nauczyłam, bo wyszedł mi totalny zakalec.

Obawiam się, że te ciężkie ciasta, dyniowe, jogurtowe i te pe powinny być pieczone z równomiernym nagrzewem z dołu i z góry, a nie w starym gazowym piekarniku, gdzie grzeje głównie z prawego tylnego kąta :P. 

Nieretuszowane. Gawron siedzi na tle autentycznej jesiennej tęczy:

:)))

Poza tym mama dalej ma grypę, ja już szykuję się do jutrzejszej roboty, zaległości ogólne nadrobione nie zostały. 

A w karmniku takie oto straszydła:

jakiż ten chleb jest dobry

 

To upiekłam. Chleb z dynią.

kilo mąki pszennej do pieczenia chleba (tak było napisane na paczce :), drożdże w proszku na kilo mąki, 30 deko pire z dyni (upieczona i zgnieciona widelcem), dwie łyżeczki soli, dwie łyżki oleju, dwie i pół szklanki letniej wody. Zmieszać.

Wstawić do wyrośnięcia (u mnie w airfryerze, funkcja proof)

Przełożyć do foremek

i jeszcze niech urosną

a potem do pieca - 45 minut 200 stopni, po czym wyjąć

i jeeeść. 

Smak jest pierwszorzędnego świeżego chleba, zapach już od pierwszych etapów produkcji nieopisany. Jak w młynie i w piekarni naraz.

Jak przejdę na emeryturę, będę częściej piekła domowy chleb. 

Tymczasem mama na skutek szczepienia na grypę zachorowała na grypę - chyba nie tyle poważną, co dotkliwą, ze wszystkimi możliwymi grypowymi objawami. Mam nadzieję, że jutro będzie lepiej i do końca sezonu z grypą już będzie spokój. Ja kwękam, ale jako tako się trzymam. Mam nadzieję, że nie zachoruję przy okazji. W każdym razie dzień - mimo nauczycielskiego  długiego łikendu - miałam zapełniony szczelnie (i w pracy też dziś byłam, potrzebowali jakiegoś podpisu w trybie na już). A lista spraw niezałatwionych jakoś skrócić się sama nie chce.