İçeriğe atla

Kahon

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Yazdırılabilir sürüm artık desteklenmiyor ve görüntü oluşturma hataları olabilir. Lütfen tarayıcı yer işaretlerinizi güncelleyin ve bunun yerine varsayılan tarayıcı yazdırma işlevini kullanın.

Kahon veya İspanyolcadaki adıyla cajón, bir perküsyon estrümanıdır. Kahon kelimesi İspanyolcada kutu (Caja) veya çekmece (Cajon) anlamına gelmektedir. Kahonun biraz karanlık bir geçmişi vardır. Efsaneye göre ilk kahonu 18. yüzyılda Peru'daki Afrikalı köleler yaratmıştır. O dönemde kölelerin müzik enstrümanlarına sahip olma şansı olmadığı için kutuların üzerine oturmuş ve bu kutuları müzik aleti gibi kullanmışlardır.

Kahon Tasarımı ve Tekniği

Bir kahonun temel tasarımı basit ve zariftir. Geleneksel kahonlar kutu şeklindedir ve üzerine oturup eğilerek çalmanızı gerektirir. Bir kahon tipik olarak 12 inç x 12 inç x 18 inç boyutlarında dikdörtgen bir kutu şeklindedir. Ancak kesin ölçüler kahon yapımcıları arasında değişir. Enstrümanın gövdesi ahşaptan yapılır ve altı kenarı vardır. Kutunun çalınmayan beş tarafı için 3/4 inç (2 cm) kalınlığında sert ağaç levhalar kullanılır. Kutunun vurucu tarafına 'üst' anlamına gelen "tapa" denir. Tapa, 1/8 inç (3 mm) ile diğer kenarlardan bile daha incedir. Kahon ayrıca kahon tarafından üretilen tonlar için bir amplifikatör görevi gören bir ses deliğine sahiptir.[1] Ancak zamanla farklı tip kahonlar ortaya çıkmıştır. Bunlar, kucağınızı alıp çalmanızı sağlayan daha küçük enstrümanlardır.

Kahonun içinde genellikle farklı tiplerde ziller vardır. Kutunun kenarına yakın çalmak, geleneksel bir davul setindeki trampete benzer bir arka vuruş olarak kullanım için mükemmel olan daha yüksek perdeli daha keskin bir ton üretir. Ön tarafın merkezine yaklaştıkça tonun perdesi alçalır ve odunsu bir vuruş ortaya çıkararak çalan kişinin bunu daha çok bas davul gibi kullanmasını sağlar.[2]

Kahon çalarken farklı vuruş tekniklerinden bahsetmemiz mümkündür. Bunlardan ilki parmakların açık bir şekilde vurulduğu "slap" vuruşudur. Bu vuruş sesin yayılmasını ve daha tiz bir ses çıkmasını mümkün kılar. Bir diğer parmakların kapalı ve elin çukur şekilde oluşturulup çalınmasıdır. Bu daha tok bir ses çıkmasını sağlar.

Kaynakça

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2024. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2024.