ISU-122
| ISU-122 | |
|---|---|
Polonya'ya ait bir ISU-122 | |
| Çeşidi | Taarruz topu |
| Uyruğu | Sovyetler Birliği |
| Üretim tarihi | |
| Üretim adedi | 2.410 (tüm tipler) |
| Özellikler | |
| Uzunluk | 9,85 m |
| Genişlik | 3,07 m |
| Mürettebat | 4 veya 5 |
| Zırhı | Ön 90 mm Top kalkanı 120 mm Yan 90 mm |
| Ana silahı | |
| Diğer silahları | 12.7 mm DShK uçaksavar makineli tüfek, 250 mermi |
| Motor | 12 silindir. 4-zamanlı dizel model V-2IS 520 hp (382 kW) |
| Süspansiyon donanımı | Burulma çubuğu |
| Harekat menzili | 220 km |
| Azami hızı | 37 km/sa |
ISU-122 (Istrebitelnaja - Josef Stalin tabanlı - Samokhodnaya Ustanovka 122) II. Dünya Savaşı sırasında çoğunlukla anti-tank rolünde kullanılan bir Sovyet taarruz topuydu.
Tarih ve amaç
[değiştir | kaynağı değiştir]Ağır kundağı motorlu top (Rusça ИСУ-122) ISU-122'nin prototipi Chelyabinsk Kirov fabrikasında (Chelyabinskiy Kirovskiy Zavod (ChKZ), Çelyabinsk, Rusya) Aralık 1943'te inşa edildi. Tasarım, ISU-152 kundağı motorlu top şasisini kullanıyordu, sadece top farklıydı. ISU-122, ISU-152'nin ML-20S top-obüsü yerine ana top olarak A-19S 122 mm'lik bir topa sahipti. Bu topların çekili versiyonları aynı 52-L-504A (Rus adı 52-Л-504А) kundağını kullanıyordu, bu nedenle ML-20 topu yerine A-19'un kurulumu zor bir iş değildi. ISU-152'nin geliştirilmesi tamamlandıktan sonra ChKZ mühendisleri, ilk ISU-122 prototipi olan "Object 242" yi oluşturmak için A-19 topunu ISU-152 şasisine monte etti. Başarılı bir şekilde test edildi, ancak hemen seri üretime geçmedi.
O dönemde, tüm ISU gövdeleri ML-20S top-obüsüyle donatılıyordu. Tank şasisi üretimi hızlı bir şekilde devm ederken, 1944'ün başında ML-20S toplarının üretimi yeterli değildi. Devlet yetkilileri bu tamamlanmamış gövdelerin A-19 topunun motorlu kundak için hafifçe değiştirilmiş A-19S varyantı ile tamamlanmasını emretti. ISU'yu yeniden silahlandırmanın bir diğer avantajı, ağır Alman tanklarına karşı artan doğrudan ateş menzili oldu. Bu nedenlerle, Devlet Savunma Komitesi Kızıl Ordu hizmeti için Object 242'yi 12 Mart 1944'te ISU-122 olarak kabul etti. Nisan 1944'te, ilk ISU-122 serisi ChKZ üretim hattından çıktı.[1]
A-19S topunun manuel pistonlu bir kaması vardı, bu da ateş hızını dakikada 2,5 ile 1,5 atışa düşürüyordu. Sovyet tasarımcıları, A-19S'nin kamasını modernleştirerek 122 mm'lik topun yarı otomatik bir varyantı D-25'e geliştirdi. D-25 topu, öncelikli olarak IS-2 tanklarına monte edildi, ancak Eylül 1944'te kundağı motorlu toplar için kullanılabilir hale geldi. D-25S ile donanmış prototip ISU aracı "Object 249" olarak adlandırıldı, fabrika ve devlet testlerini başarıyla geçti. Atış hızı dakikada 2 ile 3 mermiye yükseltildi; güçlü ve deneyimli yükleyiciler ile atış hızı dakikada 4 mermiye ulaşabiliyordu. Namlu freninin geri tepmeyi azaltması sayesinde D-25'in A-19'dan daha küçük bir geri tepme tamponu vardı. Bu, mürettebatın çalışma koşullarını iyileştirdi ve aynı zırh kalınlığına sahip daha küçük, daha hafif bir top kalkanına izin verdi.
Testten hemen sonra, Object 249 ISU-122S (ИСУ-122С) kundağı motorlu top olarak seri üretime girdi. Bununla birlikte orijinal ISU-122 de eldeki A-19 top stoku nedeniyle (ML-20 ve D-25 doğrudan topçu fabrikalarından gelmekteydi) ISU-152 ile birlikte üretimde kaldı. ISU-122 ve ISU-122S'nin seri üretimi 1945 sonunda sona erdi. ChKZ toplam 1.735 ISU-122 ve 675 ISU-122S varyantı üretti.[1]
II. Dünya Savaşı'ndan sonra elde kalan birçok ISU-122 roketatar, çok büyük kalibreli silah şasisi veya ikmal aracı olarak yeniden inşa edildi. Orijinal toplarını koruyan az sayıda ISU-122 1958'de modernize edildi. Bu modernizasyon, ISU-152'in modernizasyonu kadar kapsamlı değildi. Çoğu ISU-122'ya yeni bir motor takılmadı, sadece top nişangahları ve telsiz setleri güncellendi. ISU-122 1960'ın başında Sovyet Ordusu hizmetinden çekildi, ISU-152 ise daha uzun süre hizmet verecekti. Bazı silahsız ISU-122'ler sivil örgütlere transfer edildi, Sovyet demiryollarında acil durum aracı olarak veya Sovyetler Birliği'nin Kuzey Kutup bölgelerinde paletli nakliye olarak kullanıldı.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Solyankin A. G., Pavlov M. V., Pavlov I. V., Zheltov I. G. — Soviet heavy self-propelled guns 1941—1945, Moscow, Printing centre «Exprint», 2005, 48 pp. 5-94038-080-8 (Солянкин А. Г., Павлов М. В., Павлов И. В., Желтов И. Г. Советские тяжёлые самоходные артиллерийские установки 1941-1945 гг., М. ООО Издательский центр «Экспринт», 2005, 48 с. 5-94038-080-8)
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ISU-122 - BattleField.Ru25 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ISU-122 - Vasiliy Chobitok'un zırhlı sitesi ArmorSite9 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (A. Meretzkov ve A. Sorokin makaleleri, Rusça)