Эчтәлеккә күчү

HD164136

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD164136 latin yazuında])
Бастыру юрамасы башка кулланылмый һәм аңарда эшкәртү хаталары булырга мөмкин. Зинһар өчен, браузерның сакланмаларын яңартыгыз һәм моның урынына браузерның компьютер көйләгән бастыру функциясен кулланыгыз.
HD164136
Масса 5,31 M☉
Каталог коды GSC 02608-02411[1], HD 164136[1], HIP 87998[1], HR 6707[1], SAO 66524[1], IRAS 17565+3011[1], 2MASS J17583015+3011213[1], BD+30 3093A[1], BD+30 3093[1], ν Her, PLX 4108[1], GC 24478[1], GCRV 10419[1], HIC 87998[1], JP11 2914[1], PPM 80796[1], ROT 2517[1], TD1 21368[1], TYC 2608-2411-1[1], UBV 15294[1], nu. Her[1], PLX 4108.00[1], WDS J17585+3011AB[1], YPAC 190[1], uvby98 100164136[1], WEB 14859[1], Gaia DR2 4596693872444055680[1], 94 Her, TIC 22127552[1], AAVSO 1754+30[1], AG+30 1651[1], UBV M 22525[1], Renson 46397[1] һәм Gaia DR3 4596693872444055680[1]
Йолдызлык Геркулес йолдызлыгы
Җирдән ераклык 210,628 ± 10,5055 парсек[2]
Скорость вращения звезды 27 km/s[3]
Параллакс 4,7477 ± 0,2368 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 3,799 ± 0,298 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −1,386 ± 0,244 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −24,302 ± 0,0103 km/s[4]
Тип переменной звезды SRD полуправильная[d][5][1]
Спектраль сыйныф F2II[6][7][8][…]
Күренмә йолдызча зурлык 4,41[9]
Абсолют йолдыз зурлыгы −2,67
Металличность −0,43[10]
Радиюс 2,29 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][11][1]
Туры калкулык 269,62562336379 °[2]
Авышлык 30,189274347854 °[2]
Нәтиҗәле температура 6803 K[10]
Өслек гравитациясе 1950 сантиметр на секунду в квадрате[10]
Оценка возраста объекта 200 миллион лет

HD164136 — Геркулес йолдызлыгында урнашкан F2II[6][7][8][…] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,41[9] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[12] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[13][14]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[15] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[16] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[17] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[18]

Искәрмәләр

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 nu. Her SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  4. ↑ Soubiran, C., Chemin, L., Udry, S. et al. Gaia Data Release 2. The catalogue of radial velocity standard stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2018. — 8 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201832795 — arXiv:1804.09370
  5. ↑ Samus N. N., Durlevich O. V., et al. General Catalogue of Variable Stars (Samus+ 2007-2011) — 2009.
  6. ↑ 6,0 6,1 Griffin R. F., Redman R. O. Photoelectric measurements of the lambda 4200 A CN band and the G band in G8-K5 spectra // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 1960. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/120.4.287
  7. ↑ 7,0 7,1 Buscombe W. Standard stars for spectral classification — 1959.
  8. ↑ 8,0 8,1 Abt H. A. Line Broadening in High-Luminosity Stars. I. Bright Giants // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 1957. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1086/146423
  9. ↑ 9,0 9,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 R. Earle Luck Parameters and abundances in luminous stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2014. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1088/0004-6256/147/6/137
  11. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  12. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  13. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  14. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  15. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  16. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  17. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  18. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD164136&oldid=2933845