Aller au contenu

houper

Èn årtike di Wiccionaire.
Dobès rfondowes
houper houpler

Etimolodjeye

[candjî]

Mot-brut « houp » (criyaedje d’ å lon) avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes. Dedja e vî francès « huper » et « houper ».

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) houpe
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) houpez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) houpans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) houpnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) houprè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) houpéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) houpe
pårt. erirece (dj’ a, vos av) houpé
Ôtes codjowaedjes come bouter

houper (v. sins coplemint)

  1. (brut) houkî po s’ fé ôre d’ ene sakî k’ est pierdou tot criant hou-houp !, hou-ou-oup ! ; ou fé parey tot djåzant d’ ene sakî k’ est må prins.
  2. (mot d’ zolodjeye) criyî, tot djåzant d’ on tchafô.
  3. xhaxhler (rire foirt).
    • Dji pormoennéve li gamén dins ene nåye et l’ Djislinne houpéve tot rwaitant pal finiesse.

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
houkî po s’ fé ôre
criyî, tot djåzant d’ on tchafô
rire foirt