Get the full ebook with Bonus Features for a Better Reading Experience on ebookluna.

com

American Corrections 12th Edition (eBook PDF)

https://ebookluna.com/product/american-corrections-12th-
edition-ebook-pdf/

OR CLICK HERE

DOWLOAD NOW

Download more ebook instantly today at https://ebookluna.com

 Instant digital products (PDF, ePub, MOBI) ready for you
Download now and discover formats that fit your needs...

(eBook PDF) American Corrections 12th Edition by Todd R.

Clear

https://ebookluna.com/product/ebook-pdf-american-corrections-12th-
edition-by-todd-r-clear/

ebookluna.com

(eBook PDF) American Corrections 11th Edition

https://ebookluna.com/product/ebook-pdf-american-corrections-11th-
edition/

ebookluna.com

(eBook PDF) American Corrections in Brief 3rd Edition

https://ebookluna.com/product/ebook-pdf-american-corrections-in-
brief-3rd-edition/

ebookluna.com

(eBook PDF) American Corrections: Theory, Research, Policy

and Practice 3rd Edition

https://ebookluna.com/product/ebook-pdf-american-corrections-theory-
research-policy-and-practice-3rd-edition/

ebookluna.com
American Corrections (MindTap Course List) 13th Edition
Todd R. Clear - eBook PDF

https://ebookluna.com/download/american-corrections-mindtap-course-
list-ebook-pdf/

ebookluna.com

Progress in Heterocyclic Chemistry Volume 29 1st Edition -

eBook PDF

https://ebookluna.com/download/progress-in-heterocyclic-chemistry-
ebook-pdf/

ebookluna.com

(eBook PDF) Translational Medicine in CNS Drug

Development, Volume 29

https://ebookluna.com/product/ebook-pdf-translational-medicine-in-cns-
drug-development-volume-29/

ebookluna.com

Corrections in the 21st Century 8th edition - eBook PDF

https://ebookluna.com/download/corrections-in-the-21st-century-ebook-
pdf/

ebookluna.com

(eBook PDF) Canadian Corrections 5th Canadian Edition by

Curt Griffiths

https://ebookluna.com/product/ebook-pdf-canadian-corrections-5th-
canadian-edition-by-curt-griffiths/

ebookluna.com
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
vi C O N T E N T S

CHA PTER 2 The Early History of Correctional Thought

and Practice 30
From the Middle Ages to the American Revolution 32
Galley Slavery 33
Imprisonment 33
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Early Methods of Execution 34
Transportation 36
FOR CRITICAL THINKING 36
Corporal Punishment and Death 37
On the Eve of Reform 38
The Enlightenment and Correctional Reform 39
Cesare Beccaria and the Classical School 39
Jeremy Bentham and the “Hedonic Calculus” 40
John Howard and the Birth of the Penitentiary 41
FOR CRITICAL THINKING 42

What Really Motivated Correctional Reform? 43

Summary 43

CHA PTER 3 The History of Corrections in America 46

The Colonial Period 48
The Arrival of the Penitentiary 49
The Pennsylvania System 50
The New York (Auburn) System 51
Debating the Systems 52
FOR CRITICAL THINKING 53
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: From Eastern State to Pelican Bay:
The Pendulum Swings 54

The Development of Prisons in the South and the West 55

Southern Penology 55
DO THE RIGHT THING 55
Western Penology 56
The Reformatory Movement 57
Cincinnati, 1870 57
Elmira Reformatory 58
Lasting Reforms 59
The Rise of the Progressives 59
Individualized Treatment and the Positivist School 59
Progressive Reforms 60
The Rise of the Medical Model 61

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
 CONTENTS vii

FOR CRITICAL THINKING 62

From Medical Model to Community Model 62

The Crime Control Model: The Pendulum Swings Again 64
The Decline of Rehabilitation 64
The Emergence of Crime Control 64
Where Are We Today? 65
Summary 66

C H A PTE R 4 Contemporary Punishment 70

The Purpose of Corrections 72
Retribution (Deserved Punishment) 72
Deterrence 73
Incapacitation 74
Rehabilitation 74
New Approaches to Punishment 75
Criminal Sanctions: A Mixed Bag? 76
FOR CRITICAL THINKING 76

Forms of the Criminal Sanction 77

Incarceration 78
MYTHS IN CORRECTIONS: Three Strikes and You’re Out 80
Intermediate Sanctions 81
Probation 81
Death 82
Forms and Goals of Sanctions 83
FOR CRITICAL THINKING 85

The Sentencing Process 85

The Administrative Context 85
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: A Trial Judge at Work:
Judge Robert Satter 86
Attitudes and Values of Judges 87
The Presentence Report 88
DO THE RIGHT THING 88
Sentencing Guidelines 89
The Future of Sentencing Guidelines 90
FOR CRITICAL THINKING 91

Unjust Punishment 91
Sentencing Disparities 91
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Politics and Sentencing:
The Case of Crack Cocaine 93
Wrongful Convictions 93
Summary 95

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
viii C O N T E N T S

CHA PTER 5 The Law of Corrections 98

The Foundations of Correctional Law 100
Constitutions 100
Statutes 100
Case Law 101
Regulations 101
Correctional Law and the U.S. Supreme Court 102
The End of the Hands-off Policy 102
MYTHS IN CORRECTIONS: Habeas Corpus 103
Access to the Courts 103
The Prisoners’ Rights Movement 104
FOR CRITICAL THINKING 105

Constitutional Rights of the Incarcerated 106

The First Amendment 106
The Fourth Amendment 109
The Eighth Amendment 110
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: The Impact of Ruiz v. Estelle 112
The Fourteenth Amendment 113
A Change of Judicial Direction 115
FOR CRITICAL THINKING 116
The Impact of the Prisoners’ Rights Movement 118
Alternatives to Litigation 118
Grievance Procedures 119
The Ombudsman 119
Mediation 119
Legal Assistance 119
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: The Best Jailhouse Lawyer in America? 120

Law and Community Corrections 120

Constitutional Rights of People on Probation or Parole 121
Revocation of Probation and Parole 122
Law and Correctional Personnel 122
Civil Service Laws 122
Liability of Correctional Personnel 123
DO THE RIGHT THING 124
FOR CRITICAL THINKING 124

Summary 125

CHA PTER 6 The Correctional Client 128

FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Inmates, Offenders, Prisoners, Probationers,
and Parolees—They Are All People 130

Selection for the Corrections System 131

Types of Clients 134

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
 CONTENTS ix

Situational Clients 134

FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Julie’s Story 135
Clients with Careers in Crime 135
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Archie’s Story 136
MYTHS IN CORRECTIONS: Violence by People Who Commit Sex Crimes 137
Clients Convicted of Sex Crimes 137
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Nevin’s Story 139
Substance Abusers 140
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Mary Lou’s Story 141
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Henry’s Story 144
Clients with Mental Illnesses 144
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Johnnie’s Story 145
Clients with Developmental Disabilities 147
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Donald’s Story 148
Clients with HIV/AIDS 149
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Mike’s Story 150
Elderly Clients 152
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Dennis’s Story 152
Long-Termers 153
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Michael’s Story 154
FOR CRITICAL THINKING 154
Military Veterans 155
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Christopher’s Story 155

Classifying People in the Corrections System: Key Issues 156

Overlap and Ambiguity in Classification 156
Offense Classifications and Correctional Programming 156
Behavioral Probabilities 157
Sociopolitical Pressures 157
Distinctions in Classification Criteria 157
Summary 158

PA R T 2 CORRECTIONAL PRACTICES

C H A PTER 7 Jails: Detention and Short-Term Incarceration 164

The Contemporary Jail: Entrance to the System 166
Origins and Evolution 167
Population Characteristics 167
Administration 169
The Influence of Local Politics 170
FOR CRITICAL THINKING 170
CAREERS IN CORRECTIONS: Correctional Officer—Local Jails 171

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
x CONTENTS

Regional Jails 171

FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Jimmy’s First Day in Jail 172

Pretrial Detention 173

Special Problems of People Held for Trial 174
Release from Detention 177
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: The District of Columbia Sets the Standard
for Pretrial Justice 178

The Bail Problem and Alternatives 178

Release on Recognizance 179
Pretrial Diversion 180
Conduct During Pretrial Release 180
Preventive Detention 181
MYTHS IN CORRECTIONS: Jails Are for People Convicted of Misdemeanors 181

People Sentenced to Jail 181

THINKING OUTSIDE THE BOX: Jails’ Frequent Flyers 182

Issues in Jail Management 183

Legal Liability 183
Jail Standards 183
Personnel Matters 184
Jail Crowding 184
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Closing Rikers Island—One of America’s Most
Famous Jails 185
The Jail Facility 186
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Women in Jail 188

The Future of the Jail 189

DO THE RIGHT THING 190

Summary 190

CHA PTER 8 Probation 194

The History and Development of Probation 196
Benefit of Clergy 196
Judicial Reprieve 197
Recognizance 197
The Modernization of Probation 197
MYTHS IN CORRECTIONS: Who Is on Probation? 199

The Organization of Probation Today 200

Should Probation Be Centralized or Decentralized? 200
CAREERS IN CORRECTIONS: Probation Officer—Federal 200
Who Should Administer Probation? 201
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: California Public Safety Realignment 202
Should Probation Be Combined with Parole? 202

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
 CONTENTS xi

The Dual Functions of Probation: Investigation and Supervision 202

The Investigative Function 204
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Sample Presentence Report 206
The Supervision Function 207
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: The “Client-Funded” Model for Probation 208
CAREERS IN CORRECTIONS: Probation Officer: State and County 211

The Effectiveness of Supervision 212

FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: The New York City Opportunity Probation
Model 213
Case Management Systems 213
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Sample Supervision Plan 214
Evidence-Based Supervision 214
Specialized Supervision Programs 215
Performance-Based Supervision 216
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: The Robina Institute Reimagines Probation 216
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: RECLAIM Ohio? 217
Is Probation Effective Regardless? 217
THINKING OUTSIDE THE BOX: Machines Running Probation Supervision 218

Revocation and Termination of Probation 219

FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Sample Revocation Form 219
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Is There Hope for HOPE Probation? 221
DO THE RIGHT THING 222

Probation in the Coming Decade 222

FOR CRITICAL THINKING 223

Summary 223

C H A PTE R 9 Intermediate Sanctions and Community

Corrections 228
Intermediate Sanctions in Corrections 230
The Case for Intermediate Sanctions 231
Unnecessary Imprisonment 231
Limitations of Probation 232
Improvements in Justice 232
Continuum of Sanctions 233
Problems with Intermediate Sanctions 234
Selecting Agencies 234
Selecting People 234
Widening the Net 234
Varieties of Intermediate Sanctions 235

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
xii C O N T E N T S

Sanctions Administered by the Judiciary 235

MYTHS IN CORRECTIONS: Hopeless Cases 235
FOR CRITICAL THINKING 236
Sanctions Administered by Probation Departments 237
Sanctions Administered by Correctional Departments 240
Making Intermediate Sanctions Work 241
Sentencing Issues 241
Selection Issues 242
Using Surveillance and Control in Community Corrections 243
Drug Controls 244
Electronic Controls 244
Human Surveillance Controls 244
Programmatic Controls 245
The New Correctional Professional 245
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: CASES: Center for Alternative Sentencing
and Employment Services 246

Community Corrections Legislation 246

CAREERS IN CORRECTIONS: Addiction Treatment Specialist 247
Reducing Reliance on Prison 247
THINKING OUTSIDE THE BOX: Using Cost–Benefit Analysis to Decide
on Correctional Programs 248
Evaluation of Community Corrections Legislation 249
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Community Corrections Today 250

The Future of Intermediate Sanctions and Community Corrections 251

Summary 251

CHAPTER 10 Incarceration 256

FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Realization 258

Links to the Past 259

The Goals of Incarceration 260
Organization for Incarceration 261
The Federal Bureau of Prisons 261
FOR CRITICAL THINKING 261
State Prison Systems 263
The Design and Classification of Prisons 264
Today’s Designs 265
The Location of Prisons 266
The Classification of Prisons 266
Private Prisons 268
MYTHS IN CORRECTIONS: Private Versus Public Prisons 269

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
 CONTENTS xiii

FOR CRITICAL THINKING 270

Who Is in Prison? 270

The Elderly 271
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Implementing Prison Hospice Programs 272
FOR CRITICAL THINKING 273
People with Mental Illnesses 274
Military Veterans 274
Individuals Serving Long-Term Sentences 274
Summary 275

C H A PTER 11 The Prison Experience 278

FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Going In: The Chain 280

Prison Society 281

Norms and Values 282
Prison Subculture: Deprivation or Importation? 283
FOR CRITICAL THINKING 284
Adaptive Roles 284
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: How Are You Going to Do Your Time? 286

The Prison Economy 287

FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Prison Commissary Items 288
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Carnalito 289

Violence in Prison 289

Violence and Inmate Characteristics 290
DO THE RIGHT THING 291
Prisoner–Prisoner Violence 291
MYTHS IN CORRECTIONS: Sexual Victimization in State Prisons 293
Prisoner–Officer Violence 294
Officer–Prisoner Violence 295
Ways to Decrease Prison Violence 295
FOR CRITICAL THINKING 297

Summary 297

C H A PTER 12 The Incarceration of Women 300

Women: The Forgotten Offenders 302
Historical Perspective 304
The Incarceration of Women in the United States 304
The Reformatory Movement 305
The Post–World War II Years 306
FOR CRITICAL THINKING 307

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
xiv C O N T E N T S

Women in Prison 307

FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Excerpts from a Prison Journal 308
Characteristics of Women in Prison 309
The Subculture of Women’s Prisons 311
Male Versus Female Subcultures 312
FOR CRITICAL THINKING 313

Issues in the Incarceration of Women 313

MYTHS IN CORRECTIONS: Sexual Victimization in Prisons for Women 313
Sexual Misconduct 313
Educational and Vocational Programs 314
DO THE RIGHT THING 314
Medical Services 315
Mothers and Their Children 315
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Maria’s Story 316
FOR CRITICAL THINKING 317

Release to the Community 317

Summary 318

CHAPTER 13 Institutional Management 322

Formal Organization 324
The Organizational Structure 325
The Impact of the Structure 328
CAREERS IN CORRECTIONS: Correctional Officer: State 329
FOR CRITICAL THINKING 329

Governing Prisons 330

The Defects of Total Power 331
Rewards and Punishments 332
MYTHS IN CORRECTIONS: Prison Disorder and Mass Incarceration 332
Gaining Cooperation: Exchange Relationships 333
Informal Leadership 333
Discipline in Prison 334
FOR CRITICAL THINKING 334
Leadership: The Crucial Element of Governance 335
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: A Model Prison 336

Correctional Officers: The Linchpin of Management 337

FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: A Day on the Job—in Prison 338
Who Becomes a Correctional Officer? 339
Role Characteristics 340
Job Assignments 341
CAREERS IN CORRECTIONS: Correctional Officer: Federal Bureau of Prisons 341
Problems with the Officer’s Role 342

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
 CONTENTS xv

Job Stress and Burnout 343

Boundary Violations 344
DO THE RIGHT THING 345
Use of Force 345
Collective Bargaining 346
FOR CRITICAL THINKING 346

Summary 347

C H A PTER 14 Institutional Programs 350

Managing Time 352
Constraints of Security 353
The Principle of Least Eligibility 354
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Education in Prison 355

Classification 355
The Classification Process 355
CAREERS IN CORRECTIONS: Correctional Treatment Specialist 357
Objective Classification Systems 357
DO THE RIGHT THING 357

Rehabilitative Programs 358

Psychological Programs 358
MYTHS IN CORRECTIONS: Prison and Rehabilitation 359
Behavior Therapy 361
Social Therapy 361
FOR CRITICAL THINKING 362
Educational and Vocational Programs 362
Substance Abuse Programs 363
Sex Offender Programs 364
Religious Programs 365
The Rediscovery of Correctional Rehabilitation 366
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: How to Make Prisons Better 366
Prison Medical Services 368
Prison Industry 370
The Contract Labor, Piece Price, and Lease Systems 371
The Public Account System 371
The State-Use System 371
The Public Works and Ways System 372
THINKING OUTSIDE THE BOX: Pay People in Prison Minimum Wage 372
Prison Industry Historically and Today 373
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Prison Blues 374

Prison Maintenance Programs 374

FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Correctional Industry Competes
with the Private Sector 375

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
xvi C O N T E N T S

Recreational Programs 376

Prison Programming Reconsidered 376
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: The Evidence Base for Prison Programs 377

Summary 377

CHAPTER 15 Release from Incarceration 382

Release from One Part of the System to Another 384
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Kansas v. Hendricks 385

Origins of Parole 385

Release Mechanisms 387
Discretionary Release 387
Mandatory Release 387
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: A Roomful of Strangers 388
Probation Release 388
Other Conditional Release 388
Expiration Release 389
FOR CRITICAL THINKING 389

The Organization of Releasing Authorities 390

Consolidated Versus Autonomous 390
Field Services 390
Full Time Versus Part Time 390
Appointment 391
The Decision to Release 391
The Discretionary Release Process 391
DO THE RIGHT THING 393
Structuring Parole Decisions 394
The Impact of Release Mechanisms 395
FOR CRITICAL THINKING 396

Release to the Community 397

FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Jacksonville Re-Entry Center 399
MYTHS IN CORRECTIONS: Revolving Doors? 399

Summary 400

CHAPTER 16 Making It: Supervision in the Community 402

Overview of the Postrelease Function 404
Community Supervision 405
Revocation 407
CAREERS IN CORRECTIONS: Parole Hearing Officer 408
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Should People Serving Long Sentences
Be Released Early? 409

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
 CONTENTS xvii

The Structure of Community Supervision 411

Agents of Community Supervision 411
CAREERS IN CORRECTIONS: Parole Officer 413
The Community Supervision Bureaucracy 413
Residential Programs 416
The Experience of Postrelease Life 417
The Strangeness of Reentry 417
Supervision and Surveillance 418
The Problem of Unmet Personal Needs 418
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Making It: One Person’s Story 419
THINKING OUTSIDE THE BOX: Vouchers for Parole 420
Barriers to Success 420
FOR CRITICAL THINKING 422
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Services or Jobs to Reduce Recidivism of People
on Parole? 423
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Should We “Ban the Box”? 424
Expungement and Pardon 425
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: Coming Back After Being Wrongfully
Convicted 426

The Person on Parole as “Dangerous” 426

DO THE RIGHT THING 427

The Elements of Successful Reentry 429

Postrelease Supervision 430
How Effective Is Postrelease Supervision? 430
What Are Postrelease Supervision’s Prospects? 432
Summary 432

C H A PTER 17 Corrections for Juveniles 436

The Problem of Youth Crime 438
The History of Juvenile Corrections 439
Juvenile Corrections: English Antecedents 439
Juvenile Corrections in the United States 439
MYTHS IN CORRECTIONS: The Age of Delinquency 442

Why Treat Juveniles and Adults Differently? 445

THINKING OUTSIDE THE BOX: Increasing the Age of Adult Responsibility 445
FOR CRITICAL THINKING 446
Differences Between Adults and Juveniles, in Perspective 447
The Problem of Serious Delinquency 447

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
xviii C O N T E N T S

Sanctioning Juveniles 449

Overview of the Juvenile Justice System 449
Disposition of Juveniles 450
FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: Evidence in Juvenile Justice Programs 454
CAREERS IN CORRECTIONS: Probation Officer—Juveniles 456
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Reducing Incarceration for Juveniles 458
CAREERS IN CORRECTIONS: Juvenile Group-Home Counselor 461
DO THE RIGHT THING 462

The Special Problem of Gangs 464

FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: The Prevalence of Gangs 464
MYTHS IN CORRECTIONS: Juvenile Gangs 465

The Future of Juvenile Justice 465

FOCUS ON CORRECTIONAL PRACTICE: The Four Rs of Juvenile Justice Reform 466

Summary 466

PA R T 3 CORRECTIONAL ISSUES AND PERSPECTIVES

CHAPTER 18 Incarceration Trends 474

Explaining Prison Population Trends 476
Increased Arrests and More Likely Incarceration 478
Tougher Sentencing 478
Prison Construction 479
The War on Drugs 479
State and Local Politics 480
Public Policy Trends 481
DO THE RIGHT THING 481
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Reducing America’s Correctional
Populations 482
FOR CRITICAL THINKING 482

Dealing with Overcrowded Prisons 482

The Null Strategy 483
The Construction Strategy 483
Intermediate Sanctions 483
Prison Population Reduction 484
The Impact of Prison Crowding 484
Does Incarceration Pay? 485
CAREERS IN CORRECTIONS: Research Analyst, State Department of Corrections 487
FOR CRITICAL THINKING 487

Summary 487

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
 CONTENTS xix

C H A PTER 19 Race, Ethnicity, and Corrections 492

Race in the Correctional Context 494
The Concepts of Race and Ethnicity 495
Visions of Race and Punishment 495
Differential Criminality 496
A Racist Criminal Justice System 498
DO THE RIGHT THING 499
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Do Evidence-Based Decision-Making Systems
Reinforce Racial Disparities in the Criminal Justice System? 501
A Racist Society 502
FOCUS ON CORRECTIONAL POLICY: Incarceration and Inequality 503
FOR CRITICAL THINKING 504

Which Is It: Race or Racism? 504

The Significance of Race and Punishment 505
MYTHS IN CORRECTIONS: Incarceration of Young Fathers 505

Summary 506

C H A PTER 20 The Death Penalty 510

The Debate over Capital Punishment 512
FOR CRITICAL THINKING 514

The Death Penalty in America 514

Death Row Population 514
Public Opinion 515
FOCUS ON PEOPLE IN CORRECTIONS: The Deathman 516

The Death Penalty and the Constitution 517

Key U.S. Supreme Court Decisions 517
Continuing Legal Issues 520
DO THE RIGHT THING 521
MYTHS IN CORRECTIONS: They May Kill Again 524

Individuals on Death Row 524

Who Is on Death Row? 524
Where Was the Crime Committed? 525
Who Was the Prosecutor? 525
Was Race a Factor? 527
A Continuing Debate 527
Summary 528

Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. WCN 02-200-203
Copyright 2019 Cengage Learning. All Rights Reserved. May not be copied, scanned, or duplicated, in whole or in part. Due to electronic rights, some third party content may be suppressed from the eBook and/or eChapter(s).
Editorial review has deemed that any suppressed content does not materially affect the overall learning experience. Cengage Learning reserves the right to remove additional content at any time if subsequent rights restrictions require it.
Random documents with unrelated
content Scribd suggests to you:
(bamboe-horden) netjes en zindelijk uit, terwijl er zich voor een
erfje, tot tuintje ingericht, met goed onderhouden paden, door
weelderige grasperkjes slingerende, vertoonde. Ook de bloemperken
en de sierplanten duidden op nauwgezette verzorging, en was het
geheele erfje ook aan de achterzijde, door een vrij dichte „loentas” 5-
heg omgeven. Achter het huisje strekte zich tusschen de omheining
een bescheiden grasperk uit, waarop kruiselings geplaatste
bamboestaken ontwaard werden, die door lange touwen aan
elkander verbonden, en zoo tot droogtoestellen ingericht waren voor
lijnwaden, voornamelijk voor vrouwenkledingstukken, als sarongs en
slendangs, die er dan ook in vrij groot getal in den wind wapperden.

In de kleine voorgalerij ontwaren wij, behalve een enkelen

bloempot,—zeer zeldzaam in een Javaansche woning,—waarin een
prachtige struik van Devonshire rozen in vollen bloei, een „tenoenan”
(Inlandsch weefgetouw), waarover een jong meisje, op een laag
bamboebankje met kruiselings gebogen beenen gezeten, gebukt is,
en vlijtig en met onafgewende aandacht de telkenmale zich anders
kruisende draden van de ketting op en neer doet gaan, om
daartusschen de „welira” (schietspoel) met behendige hand heen en
weer te voeren. Van ons recht als romanschrijver gebruik makende,
naderen wij, hoewel wij dat huisje niet vermochten binnen te
dringen, steelsgewijze [183]die voorgalerij, en maken van de
onverdeelde oplettendheid der weefster op haren arbeid gebruik, om
niet alleen de verdere voorwerpen daarin aanwezig, maar vooral om
haar, die zoo ijverig werkt, te bespieden. Dat het lieve kind ijverig
arbeidt, is te zien, zoowel aan het weefsel, hetwelk op de „gondong”
(haspelblok) van het weefgetouw gerold is, en wat zij heden nog
vervaardigde, als aan de „djantra,” (spinnewiel) die klaar staat, om
dadelijk den draad te leveren, wanneer de welira daaraan gebrek
krijgt.
Wat het meisje zelve betreft, zij zit voorover gebogen, haar gelaat is
niet te zien. Hare kleeding, een eenvoudig katoenen baatje van
lichtblauwe kleur, een fraai gebloemde sarong met donkeren grond,
duiden er op, dat het eene Javaansche is, ook de bruingele kleur der
handen en van het weinige, dat van het gelaat zichtbaar is, zoomede
de haardos, die glad naar achteren gekamd en in eenen weelderigen
„kondeh” (wrong) tegen het achterhoofd opgebonden werd. Maar …
die kondeh, hoe zorgvuldig hij gevormd en bevestigd is, trekt toch
onze aandacht. Enkele vlokjes ontsnappen daaraan, en kronkelen
zich, zoo in tegenstelling met de stijve, pijpensteelachtige haren der
volbloed Javaansche schoonen, bevallig om den wrong; terwijl de
kortere haartjes daaronder sierlijke krulletjes vormen en den
lichtbruinen nek, dien wij bespeuren kunnen, met een donker getint
waas overtijgen.

„Zou het eene nonna 6 zijn?” rijst er in onze gedachte op.

Tot die meening hellen wij te meer over, daar bij het bankje een
paar „tjenella’s” (slofjes) staan, die, hoewel uiterst eenvoudig, toch
hoogst zeldzaam door Javaansche vrouwen en meisjes gedragen
worden, daarenboven op een voetje wijzen, zoo geheel verschillend
in afmeting van de gewoonlijk breed uit elkaar getrapte onderdanen
der Inlandsche schoonen. Terwijl wij nog zoo staan te turen, maakt
de weefster eene beweging, waarbij een hagelwit [184]teentje onder
den sarong uit komt turen, en door zijn verschil in tint met gelaat,
hals en handen ons zelfs aan het nonnaschap doet twijfelen. Zij kijkt
op, werpt, onbewust dat zij bespied wordt, een verstrooiden blik
over het fraaie panorama, hetwelk zich voor haar uitspreidt, zucht
eens diep, en.…

„Dat gelaat!” mompelen wij, „waar hebben wij dat lieve gelaat
aanschouwd?”
Wij hebben geen tijd om ons daarvan rekenschap te geven. Juist,
toen het jonge meisje het hoofdje weer wil voorover brengen, om
hare taak te hervatten, worden lichte voetstappen op het pad
vernomen, dat van de dèsa Ajo naar het hutje voert. De weefster
kijkt op, tuurt, kijkt scherp uit, en prevelt schier ontzet van
verwondering:

„Dalima!”

Ja, het is Dalima, die daar met vluggen tred het erf optreedt en de
voorgalerij genaakt. De weefster vliegt van haar bankje op, en nog
voor dat de aankomende het drietal treden opgeklommen is, liggen
de twee aanvallige wezens in elkanders armen, terwijl twee kreten in
elkander samensmelten:

„Nana!”

„Dalima!”

Ja, nu herkennen wij de eene zoowel als de andere. De weefster is

Anna van Gulpendam, de andere is de arme Dalima, die wij bij hare
nasporingen tot Karang Anjer volgden, maar daar uit het oog
verloren.

„Waar komt gij vandaan?” vroeg Anna; terwijl zij nogmaals het
Javaansche meisje aan het hart drukte.

„Heden kom ik van de dèsa Ajo,” antwoordde Dalima schalks.

„Hoe kwaamt gij daar?”

„Wel, van de dèsa Pring toetool. Daar was ik gisteren.”

„Maar … wat hadt gij daar te maken?”

„En daags te voren was ik te Gombong, en vroeger te Karang Anjer.”

„Te Karang Anjer?.… Maar, wat hadt gij daar te doen?”

„Om Nana te zoeken!”

„Om mij te zoeken? Zijt gij daarom van Santjoemeh herwaarts

gekomen? Hebt gij daarvoor die verre reis afgelegd en.… dat in uw
toestand?” [185]

Die laatste woorden werden met zekere schuchterheid uitgebracht,

maar vergezeld van een blik op Dalima’s middel, hetwelk geen
vergissing toeliet.

„Ja, Nana!” sprak het Javaansche meisje kalm en onbevangen. „Toen

ik de gevangenis verlaten heb, dank zij de hulp van den „toean
rakker njang moeda”” (jongen heer rechter), vervolgde zij met een
doordringenden blik op Anna, waaronder deze het bloed naar het
hoofd voelde opstijgen, „heb ik mijne moeder opgezocht. Die bevond
zich, alweer dank zij toean Nerekool, met de kinderen in onbezorgde
omstandigheden. Toen dacht ik aan Nana. Ik vernam van den toean,
dat nonna niet meer te Karang Anjer was, dat zij van daar spoorloos
verdwenen was. Ik begon te begrijpen waarom. Ik gevoelde,
hoezeer mijne lieve Nana zich verlaten en ongelukkig gevoelen
moest. Ik ondervond een onuitsprekelijk verlangen—het
onweerstaanbaar verlangen der jonge vrouwen in mijn toestand,”—
voegde zij er met een treurigen glimlach bij, „om Nana op te zoeken,
ten einde haar mijne diensten te kunnen wijden. Toen ben ik
vertrokken, en …”

„Weet toean Van Nerekool van uw vertrek?” vroeg Anna verschrikt.

„Neen, Nana, volstrekt niet.”

„Hebt gij hem niets medegedeeld omtrent uw voornemen?”

„Neen, Nana.”

„Hebt gij u niets van uw plan laten ontvallen? Niet alleen jegens
mijnheer Van Nerekool, maar ook jegens uwe moeder? Dalima,
bedenk u wel!”

„Neen, jegens toean Karel, heb ik mij niets laten ontvallen, Nana.
Aan mijne moeder heb ik verteld, dat ik u ging zoeken.”

„Waar?”

„Wel, te Karang Anjer, Nana.”

„Maar gij wist, dat ik te Karang Anjer niet meer was?”

„O, ik wilde njonja Steenvlak vragen. Die zou mij wel vertellen, waar
gij waart.”

„Zijt gij bij mevrouw Steenvlak geweest?”

„Ja, Nana.”

„En?”

„Ik vernam daar niets. De njonja wist uw verblijf, dat erkende zij;
maar zij had u beloofd, het aan niemand bekend te maken.” [186]

Anna haalde diep adem. Nu scheen zij eerst gerustgesteld.

„Maar, hoe hebt gij mij dan gevonden, Dalima?” vroeg zij.

„Ja, Nana, hoe moet ik dat verhalen? Ik heb overal rondgedoold; ik

heb overal gevraagd: bij de verspanningen van de posterij, bij de
loerah’s der dèsa’s, bij de gardoe’s en warong’s langs den weg; in
één woord overal en bij een ieder. Zoo ronddwalende kwam ik in de
dèsa Prembanan aan.…”
„In de dèsa Prembanan?” vroeg Anna gejaagd.

„Daar vond ik uw eerste spoor. Gij hebt daar koffie gedronken aan
eene warong, terwijl een gebroken pikolan van uwe tandoe
verwisseld werd.…”

Anna bekeek hare matgele handen.

„Ja, bekijk uwe handen maar,” vervolgde Dalima glimlachende, „de

scherpziende oogen van de waronghoudster konden door de
„boreh” 7 (verf) weinig of niet op een dwaalspoor gebracht worden.
Zij giste, dat gij eene blanke of eene Solosche poetri waart.”

„En verder?” vroeg Anna.

„Gij hebt haar gevraagd, hoever Prembanan van de dèsa’s Sikaja en

Pring toetool verwijderd was, nietwaar?”

„Dat is zoo.”

„Welnu, dat spoor heb ik gevolgd, berg op, berg af.”

„Arm, arm meisje! En dat in den toestand, waarin gij u bevindt!” zei
Anna, terwijl zij Dalima andermaal aan het hart drukte. „Arm kind,
gij ziet er dan ook wel vermagerd uit.”

„O, maar ik ben sterk, Nana.… Maak u niet ongerust. Te Pring

toetool kreeg ik verdere tijdingen. Gij waart naar de dèsa Ajo. Daar
vond ik nog de tandoe, die u aangebracht had, op het erf van den
loerah, en vernam [187]daar, dat gij hier een huis hebt laten
bouwen.… wat fraai is.…”

Bij die woorden keek Dalima rond en liet een zucht ontglippen, die
met het gesprokene wel in strijd was. In de gedachte vergeleek het
Javaansche meisje toch die hut met het residentiepaleis te
Santjoemeh.

Tot nu toe hadden de beide jonge wezens het gesprek staande,

maar op elkander leunende, als het ware in elkanders armen
geklemd, gevoerd.

„Laten wij gaan zitten,” sprak Anna, die de aarzeling harer gezellin
zeer goed begreep; „gij zult wel vermoeid zijn, Dalima.”

Zij nam weer plaats op haar bankje bij de tenoenan. Dalima hurkte
aan hare voeten op een matje neder, en leunde het hoofd op de
schoot van het blanke meisje. En weldra was het gesprek tusschen
de deerns in vollen gang.

„Neen, ik ben niet vermoeid, Nana,” hernam Dalima. „Ik kom heden
slechts van Ajo, waar ik gisteren ochtend al heel vroeg aangekomen
ben. Ik heb dus tijd genoeg gehad om uit te rusten.”

„Maar vertel mij nu, Dalima, van uw wedervaren, van uw proces,”

vroeg Anna.

En nu volgde het verhaal van hetgeen de lezer reeds weet. Dat Van
Nerekool niet vergeten werd, laat zich begrijpen. Het dankbaar
gemoed van het Javaansche meisje gedoogde niet, dat die naam
verzwegen bleef. Zelfs had het er iets van, of hij meer op hare lippen
kwam, als stipt noodzakelijk was, zoo zelfs dat Anna andermaal aan
Dalima vroeg:

„Gij verzekert mij, gij zweert mij, dat mijnheer Van Nerekool u niet
gezonden heeft, om mij op te sporen?”

„Dat zweer ik, Nana,” sprak het Javaansche meisje met volle
overtuiging in hare stem.
„En gij moet mij beloven, dat gij op geenerlei wijze hem bekend zult
maken, dat gij mij gevonden hebt.”

Dalima antwoordde daar niet dadelijk op. Blijkbaar aarzelde zij.

„Als gij mij die belofte niet doet,” sprak Anna ernstig, „dan kunt gij
niet bij mij blijven, Dalima, dan ga ik zelfs verhuizen en God alleen
weet waarheen.”

„Niet bij u blijven, Nana!” kreet het Javaansche [188]meisje. „Ik, die
zoover gekomen ben om bij u te zijn! Dat kunt gij niet meenen!…
Niet bij u blijven! Dat is immers onmogelijk! Ik heb ouders, vrienden,
allen verlaten om bij u te zijn; en … nu spreekt gij er van mij heen te
zenden.…”

Het arme kind kon niet voort. Onbedwingbare snikken verstikten

hare stem.

„Neen,” sprak Anna diep met haar bewogen, „neen, ik wil u niet
wegzenden; integendeel, ik wil u bij mij houden. Maar gij moet mij
de belofte doen, aan niemand over mijne aanwezigheid hier te
berichten. Wilt gij?”

Dalima wierp zich weenend in hare armen.

„Gij zijt hier zoo alleen, zoo armoedig!…” snikte zij.

„Dat is niets. Daar ben ik al aan gewend.”

„Hij bemint u zoo zeer!” vervolgde de kleine baboe.

„Geen woord meer daarover, Dalima!” sprak Anna streng. „Gij kunt
den slagboom niet begrijpen, die tusschen mijnheer Van Nerekool en
mij opgeworpen is. Nimmer kan van een huwelijk iets komen! Laat u
dat eens en vooral gezegd zijn!”
Het Javaansche meisje antwoordde geen woord daarop, maar snikte
voort.

„Wilt gij mij die belofte doen?” vroeg Anna.

„Ik had hem zoo gaarne mijne dankbaarheid betoond,” prevelde

Dalima schier onhoorbaar, „door zijn geluk te bewerken.”

„Gij zoudt oorzaak van zijn ongeluk zijn, Dalima!”

„Zijn ongeluk?… Vereenigd met u?… O, Nana!…”

„Nogmaals, geen woord meer daarover!… Geef mij nu de hand,

Dalima … Zoo … En gij belooft mij, wat ik van u verg?”

Zij keek het nedergehurkte meisje diep en navorschend in de

schoone oogen.

„Dat alles baart mij groot hartzeer,” stamelde Dalima; „maar als
Nana het zoo wil … dan mag ik niet ongehoorzaam zijn … Ik beloof
het u.”

„Zoo is het goed,” antwoordde Anna gerustgesteld, evenwel met een

smartelijken glimlach. „Nu ben ik blij, dat gij gekomen zijt; want gij
zult mij o, zoo veel kunnen helpen. Kijk eens wat fraai „kain polèng
mas 8” ik daar op de tenoenan heb?” [189]

„Maakt gij die, Nana?” vroeg Dalima op medelijdenden toon. „Gij, de

dochter van een Kandjeng toean resident?”

„Dat is nog iets, wat gij nimmermeer aanroeren moet, Dalima,”

hernam Anna weemoedig. „Niemand kent mij hier. Men weet zelfs
niet, dat ik eene blanke ben. Men houdt mij, gij zeidet het reeds,
voor eene Solosche prinses, die door haren vader verbannen is. O,
er loopen daarover zulke aardige verhaaltjes. Het eene al
zonderlinger dan het andere. Dat prædicaat van „poetri” maakt mij
voor de bevolking tot een half bovennatuurlijk wezen, en verschaft
mij een onbedongen veiligheid. En, zelfs de oude vrouw, die mijne
geweefde goederen verkoopt, ziet mij voor eene verwante van
„Njahi lårå Kidoel” (vorstin, maagd van het zuiden) aan en bedingt
er veel hoogere prijzen voor dan anders het geval ware.”

„Worden die kains, die gij maakt, verkocht, Nana?” vroeg Dalima,
terwijl zij hare handen met smartelijke verbazing in elkander sloeg.
„Gij, een „anak” (kind) van een Kandjeng toean!”

„Die anak van een Kandjeng toean moet evenals ieder

menschenkind eten, Dalima. Kom, laat mij voortmaken; ik heb al te
veel verpraat. Die kain poleng mas is mij besteld, en moet ik zoo
spoedig mogelijk afmaken.”

Anna hervatte hare weefspoel, liet de kettingdraden ijverig op en

neer gaan, terwijl zij met de „tjokel” (lat) den inslagdraad
nauwkeurig aandrukte. Dalima keek haar aan, en tranen schoten
haar in de oogen. Dat duurde evenwel slechts kort.

Het Javaansche meisje greep het spinnewiel, plaatste dat naast de

tenoenan, zoodanig dat zij beiden haar gesprek konden voortzetten,
en begon nu te spinnen. Zij legde daarbij zoo eene behendigheid
aan den dag, dat Anna haar goedkeurend toeknikte en zeide:

„Zoo zal ik flink hulp hebben en goed vooruitkomen. Niets hield mij
toch meer op, dan telkenmale te spinnen wanneer mijn welira ledig
was.”

„Maar ik kan niet alleen spinnen,” zei Dalima glimlachende, en niet

zonder een zweem van trots. „Gij zult [190]eens zien, ik kan u ook
aflossen bij het weven. Maar, vooral kan ik goed batikken.”
„Kunt ge? Dat zal mij werkelijk veel helpen. Daarin gevoel ik me nog
een beetje links, hoewel ik al handiger ben dan in den beginne.
Straks zal ik u, alvorens wij voor het eten gaan zorgen, mijn
kunststukken op dat gebied laten zien.”

Zoo pratende, werkten de beide meisjes een paar uren vlijtig door,
totdat het tijd werd om naar de keuken te gaan. Ook hier heerschte
de grootste schamelheid, en was geen verfijnd „kokki bitja”
(keukenboek) noodig, om het eenvoudige maal te bereiden. Dalima
wilde niet, dat Nana zich met iets zoude bemoeien. Zij nam haar den
mand met „bras” (rauwe rijst) af, liep er mede naar het beekje, dat
langs het erf vloeide, waschte de korrels, totdat het water helder uit
den mand liep, zette de koekoesan (mand) in de dandang
(waterketel) te vuur, bereidde den sambal oelak, wikkelde eenige
gezouten visschen met kruiden en spaansche peper in
pisangbladeren, om er „pèpèsan ikan” van te maken en roosterde
die licht op het houtskolenvuur, bakte een paar lapjes vleesch, en
was klaar, lang voordat de rijst gaar was.

„Maar, waar is de tafel, Nana?” vroeg zij rondkijkende. „En waar het
tafelgoed? Dat ik alles klaar zet.”

„Gij vergeet Dalima, dat ik geheel en al eene Javaansche geworden

ben. Wil ik niet herkend worden, dan moet ik mij geheel en al naar
de gebruiken der dèsabewoners voegen. Daar is mijne tafel, en hier
zijn mijn lepel en vork.”

Dat zeggende, wees Anna op een gebloemd pandanmatje, dat op

den vloer in het middenvertrek harer woning uitgestrekt lag, en liet
hare fraaie vingertjes zien. Dalima zuchtte diep.

„Maar, is het noodzakelijk, dat gij zoo werkt, zoo leeft, Nana?” vroeg
zij. „Hebt gij dan in het geheel geen geld?”
„Geld heb ik wel, Dalima. Ik ben zelfs rijk voor mijn toestand,”
antwoordde het fiere meisje. „Maar gij vergeet altijd, dat ik mij
schuil houd, dat ik dat niet doen kan, wanneer ik als eene blanke
leef en niets doe, en van de levenswijze der Javanen afwijk. Wie
weet daarenboven, welke toekomst mij boven het hoofd hangt, en
hoe te pas mij het geld kan komen, dat ik nu zoo spaarzaam
mogelijk, in uw oog schriel misschien, uitzuinig.” [191]

„O, Nana!” wilde Dalima met een zucht tusschenbeide brengen.

„Och, laten wij over wat anders praten,” ging Anna kalm voort.
„Kom, terwijl de rijst gaar kookt, mijne pogingen om te batikken
bekijken.”

Zij nam hare baboe mede naar de achtergalerij, waar verscheidene

„gawangan’s” (ramen) stonden, waarop geweven lijnwaden
gespannen waren, die alle de stadiën van het batikken vertoonden.
Hier was er een, waarvan de grond nog geheel wit was, en waarop
de teekening nog eerst aangebracht was, die het bloemwerk zoude
vormen. Elders was die teekening reeds gedeeltelijk met was
overdekt om die plaatsen bij het verven te beveiligen. Op een ander
raam was reeds de grondverf aangebracht en was de teekening bij
deelen van de wasbescherming ontbloot, om op hunne beurt de
gewilde kleur te ontvangen. Overal stonden kuipjes met verf: met
„nila” (indigo), met „njoganni” (roode verf), 9 met „mengkoedoe”
(bruine verf), met „koenier” (gele verf) enz., die gereed waren om
door de lijnwaden, die ter kleuring bestemd waren, opgenomen te
worden. Voor alles had Dalima een goedkeurenden knik. Zij greep
zelfs een „tjanting” (pannetje) met was gevuld, zette dat op het
vuur, en beijverde zich daarna het vloeibare kleefmiddel door het
fijne tuitje op eene teekening te brengen, om zoo een proef van
hare behendigheid te geven.
„Ziet ge, Nana,” riep zij na welslagen triomfeerend uit, „dat ik u zal
kunnen helpen! Ik zal u zelfs leeren de „aboe kesambi” 10 te
gebruiken, die ik hier niet zie. Dan zult gij eens zien, welke fraaie
bloemen gij verkrijgen zult!”

Zoo was Dalima in de hut op de helling van den Goenoeng Poleng

een onderkomen gewaarborgd, een onderkomen bij hare zoo
dierbare jonge meesteres, aan wie zij, met de aanhankelijkheid der
Javaansche bedienden meestal zoo eigen, innig verknocht was.
Beide meisjes [192]werkten en zwoegden thans te zamen. Anna
stond geen der werkzaamheden van haar schamel huishoudentje af.
Alles moest gezamenlijk volbracht worden. Zij had in Dalima niet de
aanwinst eener bediende, maar wel van eene vriendin gedaan. Zij
zouden elkander tot steun strekken.

Of dat lang zou duren? [193]

De Goenoeng Poleng verheft zich op ongeveer 1500 meter boven de

1
oppervlakte der zee. ↑
Een „prororoca” is de Spaansche benaming voor een natuurverschijnsel, dat
2 zich bij vloed in de monding van snel stroomende rivieren voordoet.
Aanvankelijk is het, alsof de zoetwaterstroom den vloed weerhoudt door te komen,
ja, terugdringt, totdat deze laatste in den strijd eindelijk de overhand verkrijgt en
dan binnen den tijd van een uur, soms binnen minder tijd, den waterstand in zulk
eene monding twaalf tot vijftien voet boven den ebstand doet stijgen, waartoe op
de omliggende kusten zes uren noodig zijn. De meest merkwaardige „prororoca”
wordt in de monding van de Amazonen-rivier aangetroffen. Intusschen wordt het
verschijnsel bij springvloed ook op Sumatra’s Oostkust, en wel in de Kampar, de
Rokan, de Panei en Assahanrivieren waargenomen; ook in sommige rivieren op de
Zuidkust van Java. ↑
Nipah-bladeren zijn afkomstig van Nipa Fruticans. Deze is volgens professor
3
W. R. A. Suringar een zonderlinge dwergpalm met zeer korten stam, en eene
kroon van 13 tot 30 voet lange vederbladeren. ↑
Poeloepoe. Daaronder verstaat men den bamboehalm in de lengte
4 doorgespleten en platgeslagen. Zij vormt dan eene soort lenige plank. ↑
 Loentas is een sierlijk struikgewas, door de geleerden Conyza indica geheeten.
5
Het leent zich bizonder tot het daarstellen van fraaie heggen en heeft zeer
welriekende bladeren. ↑
Nonna beteekent eigenlijk jonge juffrouw en wordt die naam steeds aan
6
meisjes gegeven van blank ras, hetzij volbloed of gemengd. Hier is dat nonna
evenwel in de beteekenis opgenomen van meisje van gemengd ras. Het is eene
nonna, wil zeggen: het is een dochter van ouders, waarvan de een tot het
Europeesche en de andere tot het Inlandsche ras behoort. Nonna voor de
vrouwelijke, sienjo voor de mannelijke telgen. ↑
Boreh is een geel kleurmiddel, afkomstig van de radix Curcuma officinalis,
7 hetwelk veelvuldig door Javaansche vrouwen gebruikt wordt, om zich de huid
bij feestelijke gelegenheden te verven. Hier werd het door het Europeesche meisje
gebruikt om de blankheid van hare tint te verbergen, in zoo’n geval wordt het
gewone boreh vermengd met poeder van de Koenir poetih toma of Curcuma
Zerumbet, welk mengsel eene fraaie bruine kleur oplevert. ↑
Kain Poleng is gestreept goed, dat met vooraf geverfde garens [189]geweven en
8
somwijlen met gouddraad doorweven wordt. Is dus een tegenhanger van de
„kain batik”, waarbij de figuren later op het witte goed gebracht werden. ↑
Njoganni (roode verf) is afkomstig van de Caesalpinia sapan; Mengkoedoe
9
(bruine verf) wordt voornamelijk getrokken uit de bast van de Morinda citrifolia;
Koenier (gele verf) Curcuma longa. ↑
Aboe kesambi. Aboe beteekent asch. Kesambi is een boom, die door de
10 geleerden Schleichera trijaga geheeten wordt. Van die asch wordt door de
Javaansche ververs een loog vervaardigd, om overgangen der tinten zacht, minder
scherp te maken. ↑
[Inhoud]
XXXVI.
 Lim Ho’s huwelijk.

Op een mooien Septembermorgen van hetzelfde jaar, waarin ons

verhaal speelt, was geheel Santjoemeh in rep en roer. En niet zonder
reden. Het was toch de vastgestelde huwelijksdag van Lim Ho. Van
Lim Ho, den zoon van den opiumpachter, den zoon van den millionair
Lim Yang Bing, met de lieve Ngow Ming Nio, het schoonste
Chineesche meisje van Santjoemeh, wellicht van geheel
Nederlandsch-Indië, de eenige dochter van den schatrijken ouden
Ngow Ming Than, die in alles, alles handel gedreven had, waarmede
maar geld te verdienen was geweest, en dan ook geacht, geëerd en
gevierd was ter wille van de millioenen, die ook hij bezat.

Het geld heeft overal een zekere aantrekkingskracht, dus ook te

Santjoemeh, en de samenkoppeling van zoo onmetelijke kapitalen
moest de algemeene belangstelling opwekken. Daarenboven, een
dergelijk Chineesch huwelijk kwam zeldzaam voor, en wat verhaald
werd van de pracht, die bij de feestelijkheden ten huize van Lim
Yang Bing zoude ten toon gespreid worden, grensde aan het
wonderbaarlijke, en klonk als een sprookje uit de Duizend en één
nacht. Geheel Santjoemeh, dat hier verstaan moet worden als tout
Paris bij dergelijke gelegenheden, had dan ook gedongen en
geïntrigeerd, om eene invitatie-kaart machtig te worden, en menig
bekoorlijk glimlachje was babah Ong Sing Kok of babah Than Soeï,
de „lengganan’s” (leveranciers) van mevrouw Zoetbrouw of van
mevrouw Greenhoed, dames die over het algemeen [194]met hare
glimlachjes, vooral tegenover Chineezen niet kwistig waren, ten deel
gevallen, omdat vermeend werd, dat die leveranciers een wit voetje
bij het bediendepersoneel van Lim Yang Bing hadden, en zoo een
uitnoodigingskaart machtig konden worden. Er werd zelfs verhaald,
dat eene nonna 1 een zoen beloofd had aan een neef van Lim Ho,
wanneer die hare ouders zoo’n kaart bezorgde. Deze, een sluwe
vogel, zooals de meeste Chineezen zijn, had evenwel de
onderhandeling niet willen aanvaarden, zonder vooraf voorschot
genoten te hebben, dat bij de eindafrekening niet medegeteld zoude
worden. Daar werd nog bij gefluisterd, dat de onderhandelingen
lang, zeer lang geduurd hadden, en dat Lim Ho’s neef iedere
gelegenheid te baat genomen had, om het lieve meisje in het
geheim omtrent de gemaakte vorderingen te komen berichten, en
dan nadere pogingen van verder voorschot afhankelijk gesteld had.
Als het waar was, dan had die nonna de zoo innig verlangde kaart
met menigen zoen betaald.

Hoe het ook zij, Santjoemeh had dien dag de koorts, de koorts van
opgewondenheid. En mocht nu ook al eene herinnering oprijzen aan
het gebeurde met Lim Ho en baboe Dalima, dan stoorde dat de
feestvreugde niet, en deed niemand te huis blijven. De meest
kitteloorige gewetens werden gerustgesteld met de machtspreuk: Er
heeft geene vervolging plaats gehad, dus is er niets gebeurd. En is
er ook al iets geschied, dan zal het wel zoo erg niet geweest zijn. Er
waren er zelfs, die stipt aan de geruchten dienaangaande geloof
geslagen hadden, en den Chinees omtrent zijn bonne fortune benijd
hadden. Dalima was toch zoo mooi!

Neen, niemand ontzag zich om de feestelijkheden bij te wonen.

Integendeel!

Reeds daags te voren was Santjoemeh in rep en roer gebracht door

een optocht naar den Chineeschen tempel.

Hoewel de zonen van het hemelsche rijk geen kerkelijk huwelijk

kennen, 2 had men het toch raadzaam geacht, de gunsten van de
godin Má Tsów Pô 3 die [195]beschermheilige der huwelijkscandidaten
en jonggetrouwden te laten afsmeeken.
Daartoe had zich in den vooravond van den huwelijksdag een stoet
gevormd voor het huis der bruid van twaalf Chineesche knapen,
welke door de stad trokken, voorafgegaan eerst door een talrijk
korps Inlandsche muzikanten, die op hunne koperinstrumenten,
geaccompagneerd door eene monsterachtige dikke trom, de meest
luchthartige walsen, polka’s, mazurka’s en redowa’s ten gehoore
brachten, die, in weerwil van de onwelluidendheid hunner uitvoering,
een Johann Strauss aan het trippelen zouden gemaakt hebben,
wanneer die hen had kunnen hooren. Daarop volgde een Chineesch
muziekkorps, dat met zijne krassende, eensnarige violen, met zijne
trillende bekkens, met zijne valschklinkende en krijschende
blaasinstrumenten met het eerste afwisseling hield, en een
mengelmoes van tonen te berde bracht, die alle
gehoortrommelvliezen alleronaangenaamst aandeden, maar toch het
vermogen niet hadden de nieuwsgierige menigte op de vlucht te
drijven.

De stoet werd geopend en besloten door een zestal fakkeldragers,

terwijl hij ter weerszijden door een achttal „lolleng’s” (papieren
lantaarns) omgeven werd, die met hun fraai getemperd licht hoog
op rood beschilderde stokken gedragen, en met hunne wonderlijke
vormen, aan het geheel een echt Chineesch relief verleenden.

De knapen, die den hoofdtrein van den stoet vormden en „lo jen
see” genoemd worden, wandelden twee aan twee, en waren gekleed
met een soort nangkin jasje, dat slechts tot aan den knie reikte, en
waaronder de bloote beenen en voeten uitstaken. 4 Op het hoofd
droegen zij kegelvormige hoeden met opliggende roode [196]franjes
versierd. Ieder hunner hield een „pa-lee” in de hand, een metalen
hollen ring, waarin kleine stukjes ijzer verborgen, of waaraan kleine
belletjes bevestigd waren, en waarmede zij een zacht ratelend
klingelend geluid voortbrachten.
In den tempel aangekomen, schaarden zich de knapen rondom het
beeld van Má Tsów Pô, dat voorgesteld was op de wolken staande,
met een kroon op het hoofd, als zinnebeeld van hare waardigheid
van Koningin des Hemels, murmelden, zongen, en prevelden op de
maat gebeden en bezweringen, terwijl zij daarbij hunne ringen
krachtig schudden. Toen dat zoo omstreeks een uur geduurd had,
keerde de stoet huiswaarts, onder begeleiding van eene nog
grootere volksmenigte, dan zich bij den heenmarsch te zaam
gedrongen had.

Maar den volgenden dag was de groote feestdag.

Reeds van des morgens vroeg ratelden de rijtuigen door

Santjoemeh, om de genoodigden uit de omstreken, als: landheeren,
ambtenaren, enz. af te halen. Toen het tien uren sloeg, was de élite
van de ingezetenen van de residentie in de binnengalerij van de
woning van Lim Yang Bing vereenigd, de heeren waren òf in
galacostuum, òf in groot tenue, òf zwart gerokt. De dames waren in
baltoilet en werden bij den ingang door jeugdige Chineezen van
bouquetten voorzien, bestaande uit licht rozenkleurige rozen.
Naarmate de gasten verschenen, werden bij den ingang „mertjons” 5
afgestoken, en dat in grooter aantal naar gelang de binnentredende
een hooger standpunt in de maatschappij innam. Wanneer twee of
meer gasten tegelijk binnentraden, werd een evenredig grooter
aantal [197]rissen mertjons afgebrand, en knetterde dat vuurwerk
soms zoodanig, dat hooren en zien verging.

Eindelijk verscheen ook de resident Van Gulpendam met zijne gade,

die plechtstatig door de officieren der Chineezen ontvangen en
binnengeleid werden; terwijl intusschen buiten een geknetter en
gedonder weergalmde alsof geheel Santjoemeh uit elkander moest
springen. Bij die gelegenheid werden ook een paar lilla’s (koperen
slangstukken) afgevuurd, en waren er vleiers, die èn aan de schoone
Laurentia èn aan Lim Yang Bing verzekerden dat, daarbij vergeleken,
de uitbarsting van Krakatoea kinderspel was geweest.

Het doel van dat vreeselijk spektakel was tweeledig: vooreerst om

de „Shan Sao” (booze geesten) te verschrikken en te verdrijven, ook
om tot vreugdebewijs op dezen heugelijken dag te dienen.

Zoodra de resident aangekomen was, trok, voorafgegaan door een

korps muzikanten en door de blootvoeters, die des avonds te voren
gefungeerd hadden, een lange stoet van vrienden en bekenden van
den bruidegom voorbij, om de bruid aan het huis harer ouders te
gaan afhalen.

Intusschen nam Lim Yang Bing, bijgestaan zoowel door den majoor
als door den kapitein der Chineezen, de honneurs waar, terwijl de
heeren luitenants dier natie heel galant als ceremoniemeesters
dienden. Allen beijverden zich dan ook, om de gasten van
ververschingen te doen voorzien, en begon reeds een geknal van
ontkurkte Champagneflesschen vernomen te worden, hetwelk zich
met het geratel der vuurwerken mengde, en bruiste het heerlijke
vocht, dat in groote zilveren kommen in een ijsbad afgekoeld was, in
prachtig geslepen kristallen kelken. Der dames werd Hypocras,
Guldenwater, Chartreuse, enz. aangeboden.

Lim Yang Bing had de schoone Laurentia den arm geboden, en

beiden bewogen zich ongedwongen door de ruime binnengalerij, die
reeds in gewone omstandigheden prachtig mocht heeten, maar
thans voor deze plechtige gelegenheid feestelijk was uitgedost. Alle
houtwerken, als draagstijlen, balken, architraven waren kunstig
gebeeldhouwd en zwaar verguld, en stelden òf afzichtelijke draken
òf tooneelen uit het huiselijk leven in China voor. [198]De omwanding
was zacht rozenrood 6 genuanceerd; terwijl de vloer, die uit fijn
Carrarisch marmer bestond, bedekt was met matten, van uiterst
smal gespleten rottan vervaardigd. Aan het uiteinde der galerij
bevond zich het altaar van den Tao Peh Kong, dat allerprachtigst
versierd was, terwijl groote strooken van roode zijde, waarop zwarte
Chineesche letters, ter weerszijden daarvan prijkten.

„Vertel mij toch eens, babah,” vroeg de residentsvrouw, „wat

beteekent toch dat gekrabbel op die roode lappen?”

„Dat zijn spreuken, njonja, afkomstig van Kong Foe Hi,” antwoordde
de Chinees galant.

„Maar, wat beteekenen zij?”

„O, die eene, njonja, beteekent: moge de vijf zegeningen nederdalen

over deze woning.”

„En de anderen?”

„Dat zijn de vijf zegeningen.”

„En die zijn?”

„Een lang leven, vrede en rust, liefde voor de deugd, rijkdom en een
einde, dat het leven kroont.”

„En wat beteekenen die letters op die „lollengs” (lantaarns)? Hé! wat
zijn die mooi!” sprak mevrouw Van Gulpendam, terwijl zij op de vele
lantaarns wees, die aan de zoldering en aan de balken der galerij
hingen.

Het waren prachtige zeskantige toestellen, uiterst kunstig van

gedreven koper in Chineeschen stijl vervaardigd, met kristallen
vakken, die zeer fijn geslepen waren.

„Ja, die zijn zeer fraai,” erkende Lim Yang Bing met een glimlach van
zelfvoldoening. „Maar zij kosten ook veel geld. Zou njonja kunnen
raden, hoeveel zoo’n lolleng kost?”

„Hoe wil ik dat, babah, minstens vijftig gulden?”

De Chinees verhief de borst, en een eigenaardig glimlachje speelde

om zijne lippen.

„O, njonja, hoe kunt gij zoo misraden! Ik dacht, dat gij onze
kunstwerken meer waardeerdet.”

„Hoeveel kosten ze dan?” vroeg de sluwe vrouw. [199]

„Iedere lolleng kost te Canton drie honderd en vijftig gulden, en met

de vracht en inkomende rechten …”

„Zij zullen wel gesmokkeld zijn,” zeide Laurentia lachende.

„Bij Kong! Neen! Ik kan de bewijzen van de betaalde rechten laten

zien. Wil njonja.…?”

„Neen, neen; ik geloof u. Maar hoeveel kosten ze u hier?”

„Bijna vierhonderd gulden, njonja.”

„En daar hangen er een dertigtal meen ik?”

„Neen, slechts vijf en twintig, njonja.”

„Slechts! slechts!” zei mevrouw Van Gulpendam lachende. „Me

dunkt, voor tienduizend guldens aan lantaarns!”

Lim Yang Bing’s gelaat glom van genoegen. Evenals de meeste

parvenu’s genoot hij dubbel, wanneer de menschen bekend waren
met de prijzen der kostbaarheden, die hij uitstalde.

„En zie eens die „how-iâ’s.””

De pachter wees op een paar levensgroote tijgerbeelden van rood
marmer, die ineengedoken op een voetstuk van zwart marmer voor
de twee hoofdpilaren der galerij voor het altaar zaten.

„Ja, die zijn mooi!” zei de njonja. „Die zullen ook niet goedkoop zijn.
Is het niet?”

„Zij kosten ieder vijfduizend gulden.”

„Maar, babah.”

„Ja, als men bruiloft houdt, dan moet men het goed doen. Ziet gij
dien haan daar op het altaar?”

„Ja, babah; die is prachtig gesneden.”

„Die is van perzikhout gebeeldhouwd, en kost alleen twaalfhonderd

gulden.”

„Maar, gij moet rijk zijn, babah.”

„Och zoo,…” meesmuilde de Chinees, overdreven trotsch in zijn

bescheidenheid. „Weet gij, wat mij het bruiloftsmaal en het diner
van heden avond kosten?”

„Neen, babah, zeg op.”

„Die kosten bijna vijftienduizend gulden.”

„Gij moet zeer rijk zijn, babah,” vleide de residentsvrouw.

„Och, zoo maar, niet erg,” teemde de Chinees. „Gij weet nog niet,
hoeveel ik mijn zoon medegeef, njonja?”

„Aan Lim Ho, den bruidegom? Neen, dat weet ik niet. Toe, zeg mij,
babah.” [200]
„Twee millioen guldens,” fluisterde hij half dronken van genot.

„Twee millioen guldens!” kreet mevrouw Van Gulpendam. „Maar, gij

moet ontzettend rijk zijn, babah Lim Yang Bing!”

„Toch niet zoo erg, njonja.”

„En dat alles uit de opiumpacht, nietwaar?”

De Chinees keek haar aan. Dat woord opiumpacht ontnuchterde

hem een weinig.

„En gij zijt nog niet ten volle drie jaren pachter, nietwaar, babah?”

Lim Yang Bing knikte stilzwijgend. Hij verwenschte reeds in zijn

binnenste zijne praalzucht en snoeverij.

„Hebt gij dezer dagen den resident gesproken?” vroeg de schoone

Laurentia, die het ijzer smeedde, terwijl het heet was.

„Neen, njonja,” antwoordde de Chinees beleefd, maar

teruggetrokken.

„Hij zal u over de pacht spreken, babah. Die eindigt immers met dit
loopende jaar, nietwaar?”

„Ja, njonja.”

„En de verpachting van de drie volgende jaren zal nog in deze

maand plaats hebben, is zoo niet?”

„Ja, njonja.”

„Zijt gij van plan mede te bieden?”

„Ik denk het wel, njonja …”

„Ja, njonja; neen, njonja; ik denk het wel, njonja …” herhaalde
Laurentia op kluchtigen toon. „Maar … shut! men beluistert ons.…
Wat beteekenen die letters op die lollengs, babah?”

Die laatste vraag was met luider stem door de schoone vrouw op
den haar eigen, giegelenden, luchthartigen toon gesproken.

„Op die twee staat slechts: hemellantaarn.”

„En op die daar?”

„Die letters beteekenen: „Wij smeeken U om geluk en voorspoed.””

Zij waren inmiddels verder voortgetreden, en verwijderd van de

vermeende luisteraars.

„Wij kunnen nu weer voortgaan,” zei Laurentia fluisterend. „Gij

schijnt het met die pacht lauw op te nemen. Ik vrees, dat gij een
mededinger zult hebben.” [201]

„Wie?” vroeg Lim Yang Bing thans met eenige drift.

„Ik heb hooren mompelen van Kwee Sioen Liem, van Solo.”

„Die!” mompelde de Chinees onthutst.

„Hij is rijk en kan u veel schade doen,” sprak mevrouw Van

Gulpendam, terwijl zij hem strak aankeek.

Lim Yang Bing antwoordde niet, maar stapte met afgemeten

schreden naast de schoone vrouw voort.

„Dat nieuws schijnt u niet te deeren,” merkte de residentsvrouw met

iets schampers in hare stem op.

„Is het daarover, dat de resident met mij spreken wil?” vroeg hij.
„Daarover en over nog iets anders. Het gouvernement wil hoogere
pacht innen.”

„Ho, ho!” grinnikte de Chinees.

„Ge betaalt thans twaalf ton aan pachtschat, nietwaar? Dat zal
minstens twintig ton moeten worden. Anders exploiteert het
gouvernement zelf het monopolie.”

„Ha, ha!” zei thans Lim Yang Bing, daarbij smadelijk glimlachende.
„Dat zou ik wel eens willen zien!… Maar een verhoogde pachtschat is
onmogelijk,” voegde hij er nadenkend bij.… „Thans kost het moeite,
om zonder verlies te werken.”

„En gij geeft uwen zoon twee millioen ten huwelijk mede 7!” merkte
Laurentia spottend op. [202]

„Ja,…” ging hij onverstoorbaar voort, als hadde hij die woorden niet
gehoord, „werd het aantal kitten in de residentie vermeerderd …
dan …”

„Is het niet anders?” vroeg Laurentia luchthartig. „Hoeveel zijn er

thans? Dat is mij om het even. Hoeveel wilt gij er meer hebben?”

De pachter dacht een oogenblik na. Hij prevelde iets binnensmonds,

en scheen in berekeningen verdiept te zijn.

„Minstens tien,” antwoordde hij.

„Dat is veel;… maar als tien opiumkitten meer in het pachtcontract

opgenomen worden, zijt gij dan bereid tot twintig ton op te bieden?”

Lim Yang Bing boog toestemmend; maar had den tijd niet om
mondeling daar nog iets bij te voegen.
De stoet, die de bruid afgehaald had, was aangekomen, en
verscheen aan den ingang van de galerij. Het was thans, alsof hemel
en aarde vergaan moest, zooveel mertjons werden thans
afgestoken, terwijl de Chineesche muzikanten, die den stoet
vergezelden, eene krijschende cacophonie deden weerklinken, die
aller gehoorvliezen op eene geduchte proef stelden. Als er nog een
booze geest in den omtrek achtergebleven was, dan moest die bij
dat spektakel wel de vlucht nemen. Tegen zoo iets was zelfs geen
Shan Sao bestand.

Inmiddels was een troep Chineesche meisjes, met fraai besneden

gelaat en zedig in haar schilderachtige kleeding van gele zijde, met
rose sjerpen om de slanke middels, te voorschijn getreden, om de
bruid te verwelkomen, en haar een krans van perzikbloesems en
eenige snuisterijen, o. a. een haan, van perzikhout gesneden, aan te
bieden. 8 Lim Ho was ook vooruitgetreden, om de [203]lieve Ngow
Ming Nio de hand te reiken en haar naar eene welvoorziene tafel te
geleiden. Op die tafel waren, behalve een menigte spijzen,
waaronder haaienvinnen, soep van hertenpezen en vogelnestjes,
„kiemlo” en „bahmieh” 9 niet ontbraken, een menigte „tsoe”
(granaatappels) aanwezig, zoodanig opengesneden, dat de geheele
kern met de menigvuldige zaadpitten blootlagen, als zinnebeeld van
het groot aantal kinderen, dat men het jonge paar toewenschte.
Daar naast lagen een groot aantal „kaam” (oranjeappels)
opgestapeld, als zinnebeeld van de zoetheid des levens, die de jonge
lieden eeuwig mochten smaken; alsook eenige klompen aan
elkander gegroeide „ô-á” (oesters), als zinnebeeld van de splitsing
en toch onverbreekbare eensgezindheid van de familie; en eindelijk
eenige stekken van „koaka” (suikerriet), als zinnebeeld van het
huwelijksleven, dat even als het riet, van knoop tot knoop, van
geleding tot geleding, in zoetheid toeneemt.
De beide verloofden namen aan de tafel plaats, Lim Ho links van
Ngow Ming Nio 10. Voor ieder hunner werd een prachtige gouden
bokaal nedergezet. Beide bekers waren met wijn gevuld, en door
middel van een rooden zijden draad aan elkander verbonden. Bruid
en bruidegom dronken tegelijkertijd, elk voor zich, de helft van den
wijn, ruilden daarop van bokalen, evenwel daarbij zorgende, dat de
verbindingsdraad niet brak, en ledigden nu de bekers geheel en al.

„Oef!” mompelde Van Beneden, die met eenige zijner vrienden ook
de huwelijksplechtigheid bijwoonde. „Oef! het is om den adem er bij
te verliezen. Ik wed, dat zoo’n bokaal [204]anderhalve flesch inhoudt.
Voor Lim Ho is dat niets; maar dat lieve kind.…”

„Zou je niet eens met de lieve Ngow Ming Nio willen drinken?” vroeg
Grenits ondeugend.

„Shut!…” zei Grashuis, en wees op een groepje Chineezen in de

nabijheid.

„Hoe heet de plechtigheid, babah?” vroeg hij aan een hunner.

„Tsioe Hoen, toean,” antwoordde de aangesprokene.

„Tsioe Hoen? Wat beteekent dat?”

De Chinees lachte schalks.

„Kawin babassa,” antwoordde hij ondeugend.

De omstanders proestten het uit.

„Dus eigenlijk het huwelijk bewijnen,” 11 zei Grenits, die in de

algemeene hilariteit deelde.

„Shut!! Shut!!” klonk het van alle kanten.

De resident Van Gulpendam keek vervaarlijk boos rond. De schoone
Laurentia was diep verontwaardigd over de stoornis der
bekerplechtigheid. Van Rheijn had wel onder den grond willen
kruipen tegenover die toornige blikken.

„Shut!… Shut!!” schreeuwde hij nog harder, als al de anderen te

zamen.

Toen het huwelijk bewijnd was, greep de bruidegom de linkerhand

der bruid, hief die ter hoogte harer borst op, terwijl beiden tegen
elkander bogen.

„Ik wou, dat dat lieve bekje „ja” tegen mij knikte,” mompelde
Grenits.

„Een lief bekje, dat millioenen meêbrengt!” beaamde August van

Beneden knikkend.

„Shut!” klonk het alweer.

„Millioenen, die voortspruiten uit … Zeg, waaruit?” vroeg Theodoor

fluisterend, maar uitdagend.

Onze advocaat boog verlegen het hoofd.

„Gij hebt gelijk!” prevelde hij. „Uit die bron verlang ik geen cent.”

„Shut!”

De oogen van den resident Van Gulpendam schoten bliksemstralen.

[205]

Nu werden twee schotels voor het paar neergezet, die met pilletjes
ter dikte van eene groote erwt, rood en wit van kleur
dooreengemengd, gevuld waren.