Jesienny zachód – chwila pomiędzy dniem a zmierzchem

 

Jesień w mojej okolicy ma w sobie coś magicznego. To czas, gdy świat zwalnia, a przyroda otula się miękkimi barwami złota, czerwieni i miedzi. Dziś, będąc na spacerze, patrzyłam, jak słońce powoli chowa się za linią grzbietów. Niebo płonęło — najpierw bursztynowym światłem, potem łagodnym różem, aż w końcu zgasło w głębokim fiolecie.

To ten moment — cienka granica między dniem a zmierzchem — kiedy wszystko zdaje się zatrzymać. Powietrze staje się chłodne i przejrzyste, a ostatnie promienie słońca muskają szczyty niczym pożegnanie. Cisza gór nabiera wtedy głębi, a serce — dziwnego spokoju.

Patrząc na ten krajobraz, trudno nie pomyśleć, że to od nas zależy, jak chcemy żyć. Czy potrafimy dostrzec rytm natury i iść z nim w zgodzie — czy wciąż pędzimy do przodu, goniąc za czymś, co być może wcale nie daje nam ukojenia. Jesień przypomina, że w prostocie i ciszy jest siła. Że światło ustępujące nocy nie znika, tylko zmienia barwy.

I że czasem warto się zatrzymać — tak jak słońce nad górami — by naprawdę zobaczyć, jak piękny jest świat tu i teraz.

Sztuka współczesna czy kolorowy kicz..

 

Po niezwykle intensywnym tygodniu wybraliśmy się w ostatnią sobotę do Wrocławia. To tylko 40 minut jazdy autostradą i z naszej oazy ciszy i spokoju jesteśmy w wielkim mieście. Tutaj nie można się nudzić. My chcieliśmy po prostu pospacerować, pobyć razem a uświetnieniem dnia był spektakl w Teatrze Muzycznym Capitol. Na scenie błysk, brokat i różowy autobus - czyli wszystko czego można się spodziewać po musicalu Priscilla - królowa pustyni. Teraz to już wiem bo oczekiwałam czegoś innego. Nie czytałam wcześniej żadnych recenzji a tytuł - jak mi się wydawało - nawiązuje do jakiejś baśni:))) Tymczasem spektakl inspirowany kultowym filmem z lat 90 kusi obietnicą dobrej zabawy, muzyki disco i barwnymi kostiumami.. I rzeczywiście tego  nie brakowało. Pytanie tylko czy to jeszcze teatr czy już klubowa impreza w przebraniu sztuki. Nie sposób zauważyć, że twórcy postawili na efekt - im głośniej, bardziej kolorowo i odważnie - tym lepiej. Czasami aż za bardzo.. Wulgaryzmy pojawiają się  regularnie a publiczność co chwilę konfrontowana jest z kolejną porcją "odważnych" żartów i gołych pośladków. Być może dla niektórych to przejaw artystycznej wolności?  Całość wpisuje się w nurt nowoczesnego teatru, który coraz częściej odchodzi od subtelności na rzecz mocnych środków wyrazu. Podobnie było na spektaklu Romeo i Julia, który oglądaliśmy kilka miesięcy temu. Tam miejscem akcji był cmentarz.. Wracając do Priscilli to trudno odmówić temu przedstawieniu rozmachu i energii, ale nie każdy odnajdzie się w tej estetyce. Jeśli ktoś szuka refleksji czy teatralnej finezji może się poczuć przytłoczony. Jeśli jednak potraktuje się Priscillę jako przerysowany spektakl o wolności bycia sobą znajdzie w nim sporo zabawy i kolorowego absurdu.

Spektakl ma doskonałe recenzje - czytałam je po obejrzeniu, już w domu. Może ktoś oglądał Priscillę?Jestem ciekawa wrażeń:) Ja już wiem, że nie jestem fanką teatru nowoczesnego.

Dzień we Wrocławiu mimo wszystko był udany:). Nie żałuję, że obejrzałam ten spektakl - to było absolutnie coś nowego, ale na przyszłość będziemy bardziej uważać kupując bilety:)

Pozdrawiam:)

Serce Czech i perła Europy

  

Praga, stolica Czech, to jedno z najpiękniejszych miast Europy, pełne historii, romantyzmu i niepowtarzalnej atmosfery. Położona nad Wełtawą, zachwyca zarówno miłośników architektury, jak i fanów miejskich spacerów czy klimatycznych kawiarni. To jedno z tych miast, które potrafią oczarować od pierwszego kroku, pełne tajemnic i uroku. Byłam już w Pradze wiele razy ale każdy pobyt jest niepowtarzalny. Także i tym razem dodatkowo piękna pogoda sprawiła, że jesienna Praga pozostawiła niezapomniane wrażenia.

O praskich zabytkach można pisać nieskończenie, ja podzielę się zdjęciami. Ismena na swoim blogu pięknie pisze o Pradze, kto ciekaw może tam zajrzeć:)

Pomnik Nicholasa Wintona na głównym dworcu kolejowym w Pradze - wzruszająca i fotogeniczna rzeźba oddająca hołd niezwykłej historii (brytyjskiego bankiera, który uratował od niechybnej śmierci 669 dzieci, głównie żydowskich - nakręcono film o tym.

 Franz Kafka, jeden z najważniejszych pisarzy XX wieku, urodził się i wychował właśnie w Pradze.

Obrotowa głowa Franza Kafki

Zapraszam na spacer po Pradze (dużo zdjęć :)))

Most Karola

Słynny zegar Orloj

                                                   Tańczący dom

Rzeźby Davida Ćernego

Praskie Dzieciątko Jezus

Miasto przetrwało II wojnę światową niemal bez zniszczeń, dzięki czemu wiele średniowiecznych budynków zachowało się w oryginalnym stanie.

Najlepiej zwiedzać Pragę pieszo – większość zabytków znajduje się blisko siebie. A jeśli chcielibyście  poczuć magię miasta, można wybrać się na rejs po Wełtawie o zachodzie słońca – widoki są niezapomniane .

Praga to także znakomita kuchnia, piwo warzone z tradycją i wyjątkowy klimat, który sprawia, że chce się tu wracać.