Telefotolens
’n Telefotolens of langafstandlens verwys in fotografie en kinematografie na ’n lens waarvan die fokusafstand aansienlik langer is as by ’n "normale" lens. Dit laat die fotograaf toe om voorwerpe nader te bring, want hoe langer die fokusafstand is, hoe meer word voorwerpe vergroot; dit is veral nuttig in sport- en landskapfotografie.
Die twee ander soorte lense is "normale" en wyehoeklense.[1]
Op foto's wat met ’n telefotolens geneem is, lyk die afstand kompakter as normaalweg vanweë die perspektief vanuit die verder afgeleë posisie van die fotograaf. Met langer lense is dit ook makliker om die agtergrond te verdof, selfs al is die velddiepte dieselfde. Die fotograaf kan dié verskynsel gebruik om ’n voorwerp te laat uitstaan teen ’n dowwe agtergrond.
By ’n normale lens in stilfotografie is die fokusafstand min of meer so groot soos die diagonale lengte van die filmraampie of beeldsensor. Vir 35 mm-kameras is die diagonale lengte 43 mm en ’n tipiese "normale" lens het ’n fokusafstand van 50 mm. ’n Telefotolens se fokusafstand is 85 mm en langer.
-
28 mm
-
50 mm
-
70 mm
-
210 mm
Die foto's bo is met verskillende fokusafstande met ’n 35 mm-kamera geneem.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Bruce Warren (2001). Photography (2nd uitg.). Delmar Thomson (Cengage) Learning. p. 71. ISBN 978-0-7668-1777-7.