laou

Brezhoneg

Etimologiezh

(1499) Louēn er C'hatolikon^[1]. Eus ar ger henvrezhonek leu-, kar d'ar gerioù llau e kembraeg ha low e kerneveureg, dezho ar memes ster. Deuet holl eus ur ger keltiek *low-es- a adkaver e bennrann e germaneg, er ger hensaoznek lū-s en deus roet louse e saozneg, hag er ger henuhelalamanek lū-s en deus roet Laus en alamaneg^[2].

Anv-kadarn

laou /ˈlɔw/ strollder (unanderenn : laouenn, liester : laouennoù)

(Loenoniezh) Amprevaned a vev e blev an dud, hag a ra vioù anvet nez; arouez ar baourentez (kentoc'h eget hini al loustoni); alies e vez tostaet laou ha c'hwen.
- Kourailhoù laou ha teodoù c'hwen. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 2.)
- Ar grib, lakaet da dremen dre ar blev, a zastume al laou hag o lakae da gouezhañ en asied. — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, p. 44.)
- Pa veze kavet ul laouenn ruz e veze lavaret : « Ur bloaz all da vevañ ». — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, p. 45.)

Deveradoù

Troioù-lavar

brochañ laou : ober traoù dister
chom d'ober laou : ober traoù dister
fritañ laou : bevañ en dienez
- fritañ laou ar garantez war billig ar baourentez
hejañ e laou da unan bennak
klask laou
- klask laou e lec'h ma ne vez ket nez
lazhañ laou evit gwezhañ o c'hroc'hen
spazhañ laou

Krennlavaroù

Da bep hini yec'hed
C'hwen en e c'holc'hed
Ha laou en e roched.
Deiz Gouel Sant Adrian
E trec'h al laou war ar c'hwen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 321.)
Laou zo nobl, c'hwen n'int ket.
C'hwen diwar c'hwen,
Laou diwar laou,
Diwar laou ne vez ket c'hwen.