Idi na sadržaj

Fosfodiesteraza

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Fosfodiesteraza
Identifikatori
EC broj3.1.4
CAS broj9000-82
Baze podataka
IntEnzIntEnz pregled
BRENDABRENDA unos
ExPASyNiceZyme pregled
KEGGKEGG unos
MetaCycmetabolički put
PRIAMprofil
PDB struktureRCSB PDB PDBj PDBe PDBsum
Ontologija genaAmiGO / QuickGO
Pretraga
PMCčlanci
PubMedčlanci
NCBIproteini
Ciklični guanozin monofosfat (cGMP)

Fosfodiesteraze su enzimi koji razgrađuju fosfodiestersku vezu. Pod ovim enzimima obično se podrazumevaju fosfodiesteraze cikličnih nukleotida, koje imaju veliki klinički značaj. Međutim, postoje i mnoge druge familije fosfodiesteraza, kao što su fosfolipaze fosfolipaza C i fosfolipaza D, autotaksin, sfingomijelinska fosfodiesteraza, DNaze, RNaze i restrikcijska endonukleaza, koje razlažu fosfodiestarsku osnovu DNK ili RNK). Tu se svrstavaju i brojne fosfodiesteraze sa slabije karakteriziranih malim molekulama.[1][2][3][4][5]

Ciklična nukleotidne fosfodiesteraze uključuju grupu enzima koji razlažu fosfodiestarsku vezu u molekulama sekundarnih glasnika cAMP i cGMP. Oni reguliraju lokalizaciju, trajanje i amplitudu signalizacije cikličnih nukleotida u supćelijskim domenama. PDE enzimi su regulatori prenosa signala posredovanog sekundarnim glasnicima.

Klasifikacija i nomenklatura

[uredi | uredi izvor]
Supstratna specifičnost fosfodiesteraza, prema enzimskoj familiji.

Superfamilija fosfodiesteraza sadrži i 11 familija, kod sisara: PDE1-PDE11. Ova klasifikacija je bazirana na:

  • aminokiselinskoj sekvenci;
  • specifičnosti podloge;
  • regulacijskim svojstvima;
  • farmakološkim svojstvima, i
  • tkivnoj raspodjeli.

Različiti fosfodiestarski enzimi iste familije funkcijski su srodni , unatoč činjenici da im se aminokiselinske sekvence znatno razlikuju.[6] Ovi enzimi imaju različite specifične supstrate. Neki su cAMP selektivne (PDE4, 7 i 8) ili cGMP selektivne hidrolaze (PDE5, 6 i 9), dok drugi hidrolizuju cAMP i cGMP (PDE1, 2, 3, 10 i 11). PDE3 se ponekad označava i ka fosfodiesterazom inhibirani cGMP. [Iako PDE2 može hidrolizirati oba ciklična nukleotida, vezivanje cGMP-a za regulcijskiu GAF-B domenu povećava afinitet cAMP i hidrolizu na račun cGMP-a. Taj mehanizam, kao i drugi, omogućava međusobnu regulaciju cAMP i cGMP puteva.

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Voet D., Voet J. (1995): Biochemistry, 2nd Ed. Wiley, http://www.wiley.com/college/math/chem/cg/sales/voet.html.
  2. ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-1-8.
  3. ^ Kapur Pojskić L., Ed. (2014): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 978-9958-9344-8-3.
  4. ^ Hall J. E., Guyton A. C. (2006): Textbook of medical physiology, 11th edition. Elsevier Saunders, St. Louis, Mo, ISBN 0-7216-0240-1.
  5. ^ Alberts B. (2002)ː Molecular biology of the cell. Garland Science, New York, ISBN 0-8153-3218-1.
  6. ^ Iffland, A; et al. (2005). "Structural determinants for inhibitor specificity and selectivity in PDE2A using the wheat germ in vitro translation system". Biochemistry. 44(23): p. 8312-25. Eksplicitna upotreba et al. u: |author= (pomoć)

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]