Bugün iş yerinde çok yoğundum, öğlene doğru postumu yayınladım, bir iki sevdiğim bloğu dolaştım ve işime gömüldüm... Ders çalışmak istemeyen tembel çocuklar gibi mızmızlana mızmızlana yaptım işimi. Bir ara toplantıda baygınlık geçiriyordum, ama dayan dedim kendi kendime, akşam olsun, eve git, yine dalarsın diğer hayatına.. Sanal ama olsun, mutluyum ben, yeni bir sürü arkadaşım var artık, içimi dökeceğim, dertlerine ortak olabileceğim, sevinçleriyle çoşacağım, çocuklarının maceralarına, büyümelerine tanıklık edebileceğim... sadece güzel dileklerin olduğu bir ortam.. Sanalsa ne olmuş...
Neyse derken gün bitti, evime geldim saçma sapan bir yemek seromonisinin ardından oturdum masaya... Bir de ne göreyim 135 civarında olan takipçi sayım hızla artmış, sayfa görüntülemeleri tavan yapmış... Şaşırdım ilk önce, ne yaptım ben diye... Öyle baktım ekrana... Zaten kardeşime göre ben hiç kimsenin yanında ekrana “öyle” bakmamalıymışım (bu ekran bilgisayar ekranı da olabilir , televizyon ekranı da)... Ağız yarım açılıp, gözler fır dönerken, hafif bir embesil kamburu duruşumla... yanından kaçılası biri oluyormuşum...
İşte diyeceğim o ki sonradan keşfettim; Deli Anne beni “haftanın bloğu” olarak seçmiş... Ne zamandır bu kadar mutlu olmamıştım.. O kadar güzel şeyler yazmış ki... Birkaç kez okudum... yetmedi yine okudum, kardeşime okudum.. Sonra yorumları okudum.. Sonra baştan tekrar okudum...
Sanki başka birinden bahsediyorlarmış gibi... Ne değişik bir duyguymuş... Çoğunuzun tatdığı çocuğunun başarısı gibi değil elbet ama bu blog'da bir nevi benim çocuğumsa, yani öyleymiş mesela... Sevgiyle, tutkuyla sarıldığım... Ne hoşuma gitti onun hakkında böyle şeyler okumak...
Çoook teşekkür ederim Deli Annecik...
I was very busy today at the office. I had to prepared some offer and attened the meeting.. I published my today post around noon and visited a few favorite blogs then began my work... I worked with gripe like lazy kids who do not want to study. in the middle of the meeting I could go mad but I resisted until coming to my home...
After the our nonsense dinner I sat opposite the my computer and when I opened my blog page, I met with a surprise. my follower count had increased much more than... Firstly I could not understand why... But then I noticed that a lovely blog who name is Deli -Anne had choosen my blog as a blog of the week...
What a nice feeling I felt.. She had written a lot of nice things about me.. I have read her writings over and over again...
Here is a virtual world but we can share a lot of thigs belong to life in here.. happiness, joy, doubts, sorrow, regrets... I love this world and you...
AND ; I would like to thank to her from here..