Άτυπο δείπνο με τους ηγέτες και τους επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών, με τη συμμετοχή ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων, χωρών της περιοχής, της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel και του προέδρου της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι για τη διεύρυνση και το ευρωπαϊκό μέλλον της περιοχής με αφορμή τη συμπλήρωση 20 ετών από τη Σύνοδο Ε.Ε.-Δυτικών Βαλκανίων και την "Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης" Δευτέρα 21 Αυγούστου 2023 (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ / EUROKINISSI)
Και η συστηματική λοιδορία/παραπληροφόρηση των ναρκωμένων ευρωπαίων πολιτών;
Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Αυτή τη στιγμή, αυτές τις τελευταίες μέρες, μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, αλλά περισσότερο στο ευρωπαϊκό έδαφος και δη στην ευρωπαϊκή παραπαίουσα Κοινότητα, εκτυλίσσεται ένα τεράστιο θέατρο του παραλόγου τη κρυφή σημασία του οποίου δεν ξέρουμε πόσοι (και πόσο) έχουν καταλάβει και συνειδητοποιήσει και πόσοι (και πόσο) έχουν την (παραπλανητική) πεποίθηση ότι επιτέλους αυτό το εκτεταμένο «επικοινωνιακό θέατρο» θα μας οδηγήσει πράγματι ολοταχώς προς την ειρήνευση στην Ουκρανία.
Ο Τραμπ, ως γνωστόν, έδωσε στον Ζελένσκι ένα «σχέδιο ειρήνης» σε 28 σημεία και μάλλον πρέπει να το έχει δώσει και στους τρεις «πρόθυμους», ενώ φαίνεται πως αγνόησε την frau της Κοινοτικής Επιτροπής, που ίσως το περίμενε αλλά δεν το έλαβε. Ίσως, λέμε.
Αμέσως οι τρεις «πρόθυμοι» συνέταξαν ένα δικό τους αντι-Τραμπ-σχέδιο κι αυτοί 28 σημείων το οποίο σε πολλά μέρη εννοεί να ακυρώσει ό, τι σε αυτούς δεν άρεσε στο κείμενο του Αμερικανού προέδρου. Στην ουσία ένας αντιπερισπασμός, σαν να θέλουν να μας πουν: είμαστε κι εμείς εδώ!
Ανεξάρτητα όμως απ΄ αυτό το «πρόθυμο», κι αυτό, «ευρωπαϊκό» σχέδιο, το οποίο έχουμε την εντύπωση πως ο Τραμπ αγνόησε λίγο-πολύ, ο ίδιος ο Τραμπ δέχθηκε να συζητήσει με τον Ζελένσκι, δηλαδή οι Witkoff/Rubio και Yermak/Umerov, το δικό του σχέδιο των 28 σημείων το οποίο τελικά συρρικνώθηκε στα 19 σημεία.
Όλοι τώρα μιλούν γι’ αυτά τα 19 σημεία. Ειλικρινά εμείς δεν μπορέσαμε να τα διαβάσουμε πουθενά στο πρωτότυπο κείμενο. Το ίδιο λέει και η Financial Times στις 25.11.2025. Βρήκαμε όμως άφθονα «διευκρινιστικά» σχόλια εδώ κι εκεί τα οποία διακρίνονται για την έμφαση που δίνουν στο υπέρ της Ουκρανίας νέο σχέδιο, το οποίο ο Τραμπ σκοπεύει να δώσει στον Πούτιν, λένε.
Ακριβώς λοιπόν όλες αυτές οι «κινήσεις» είναι το θλιβερό θέατρο του παραλόγου που παίζεται αυτή τη στιγμή στη σκηνή της Ευρώπης και ΗΠΑ.
Τρελαίνονται να γράφουν, να σβήνουν, να ξαναγράφουν σημεία και παραγράφους δήθεν για την ειρήνευση στην Ουκρανία.
Όμως ποιος το κάνει αυτό; Και μήπως είναι ένας «λογαριασμός χωρίς τον ξενοδόχο» όπως φαίνεται πως είναι;!
Η μια πλευρά των αντιμαχόμενων παρουσιάζει σχέδιο ειρήνης που όμως δεν αρέσει στους συμμάχους της. Η άλλη, αντίπαλη πλευρά είναι τελείως αμέτοχη!
Έτσι εμείς περιμένουμε πως όλα εκείνα που εμείς αποφασίσαμε ότι είναι για το συμφέρον μας να τα δεχθεί ο άλλος, ο αντίπαλος/εχθρός μας και εάν δεν τα δεχθεί – όπως δεν θα τα δεχθεί – τότε αρχίζουμε και τσιρίζουμε και τον κατηγορούμε και βάζουμε όλα τα ΜΜΕ που διαθέτουμε να τον διασύρουν επειδή δήθεν εμείς του προσφέραμε μια ωραία συμφωνία ειρήνης και αυτός ο αχρείος την απέκρουσε «αποδεικνύοντας καθαρά πως μας λέει ψέματα ότι θέλει ειρήνη, ενώ στην πραγματικότητα μόνο τον πόλεμο σκέφτεται και σκοπεύει να μας επιτεθεί και… να μας φάει!».
Βέβαια δεν λένε πουθενά και ποτέ ότι η συμφωνία, η οποία μόνο αναμεταξύ τους έκαναν και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των «άλλων», αφορά κυρίως τα δικά τους συμφέροντα και αγνοεί εκείνα που ο «άλλος» θεωρεί δικά του συμφέροντα!
Οι Αμερικανοί λένε σήμερα πως έχει σημειωθεί «τεράστια πρόοδο για την επίτευξη της ειρήνης, όχι πρόοδο σε συνομιλίες με τους Ρώσους(!), όπως λογικά θα περιμέναμε, αλλά σε εκείνες με τους Ουκρανούς, για όση δυνατή περισσότερη ικανοποίηση αυτών!
Έρχεται λοιπόν και ο Umerov να το επιβεβαιώσει δηλώνοντας πως «υπάρχει «συναντίληψη» ΗΠΑ και Ουκρανίας για τους βασικούς όρους της συμφωνίας», επαναλαμβάνουμε: όχι ΗΠΑ-Οκρανίας-Ρωσίας(!), αλλά ΗΠΑ-Ουκρανίας(!) και προσεχώς ο Ζελένσκι θα πάει στις ΗΠΑ για την οριστικοποίηση της μεταξύ τους(!) συμφωνίας,
που θα είναι και το κείμενο που θα υποβληθεί στους Ρώσους δήθεν για να το εγκρίνουν!!
Βέβαια θα πρέπει να δούμε τί προβλέπει αυτή η συμφωνία για την οποία «συμφωνεί» και η Ουκρανία, διότι για να συμφωνεί η Ουκρανία, σίγουρα οι όροι της δεν μπορούν θα να γίνουν δεκτοί από τη Ρωσία, εκτός και εάν οι Ουκρανοί τελικά συμφώνησαν σε όλα εκείνα που ζητάνε οι Ρώσοι!
Μη ξεχνάμε πως στην ορισμένη περίπτωση τα αποτελέσματα στα μέτωπα του πολέμου δεν μπορούν να μη δημιουργήσουν συνθήκες μιας ετεροβαρούς συμφωνίας Ρωσίας-Ουκρανίας: εκείνος που νικά είναι η Ρωσία και εκείνος που ηττάται είναι η Ουκρανία,
επομένως ο νικητής δεν μπορεί να περιμένει να χάσει κάτι, αλλά να κερδίσει κάτι, ενώ ο ηττημένος δεν μπορεί παρά να περιμένει να χάσει ότι ο νικητής του πήρε,
κάτι που οι Ευρω-δυτικοί κάνουν τα πάντα για να ανατρέψουν σε εκείνο που αυτοί ονομάζουν «δίκαιη ειρήνη», με προφάσεις και δικαιολογίες όπως δήθεν «δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα σύνορα με τη βία» ή «η Ουκρανία δεν δέχεται να παραχωρήσει εδάφη της», σάμπως δεν ξέρουν ότι σε έναν πόλεμο, τον οποίο άλλωστε οι ίδιοι προετοίμασαν και προκάλεσαν, σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ πόλεμο, ο νικητής παίρνει και ο ηττημένος δίνει.
Σε όλη την Ιστορία του πλανήτη μας δεν έχουμε ποτέ δει ο νικητής να μη παίρνει ή να δίνει και ο ηττημένος να μη δίνει ή να παίρνει!!
Φτάσαμε λοιπόν στο ζενίθ του θεάτρου του παραλόγου όπως υποπτευόμαστε;
Τα 28 σημεία του Τραμπ τα διαβάσαμε και τα μελετήσαμε. Αντανακλούν βασικά εκείνο που μόλις τώρα είπαμε και είναι μέσα στα νομικά πλαίσια του γνωστού jus belli.
Είδαμε και μελετήσαμε και τα 28 αντι-σημεία των ευρω-κοινοτικών «προθύμων», με τα οποία η Ιταλίδα πρωθυπουργός δημόσια δήλωσε πως δεν συμφωνεί καθόλου.
Τα 19 αμερικανο-ουκρανικα σημεία δεν τα δημοσίευσε κανείς, απ’ ό, τι φαίνεται. Δεν γνωρίζουμε το επακριβές «γράμμα» τους.
Τώρα, εάν ο Τραμπ παραγνωρίσει («καταπιεί») τα συμφωνηθέντα με τον Πούτιν στην Αλάσκα και υποκύψει σε απαιτήσεις υπερδιεφθαρμένων πολιτικών, απ΄ τη μια μεριά, και νάνων πολιτικάντηδων της πεντάρας, απ΄ την άλλη, επηρεασμένος από πιέσεις ευρωπαίων,
τότε θα δείξει, και αποδείξει, όλο το ψεύδος και την υποκρισία του δήθεν ειρηνοποιού ηγέτη ο οποίος δήθεν επιδιώκει μεν το συμφέρον της χώρας του, αλλά δίχως πολεμικά εγκλήματα (όπως οι πλείστοι των προκατόχων του) και στρατιωτικές επιβολές,
ενώ στη πραγματικότητα ταυτίζεται με τους ερμηνευτές της αέναης πολεμοκαπηλίας, της αέναης πολιτικής υποκρισίας, της αέναης ιδεολογικής διαφθοράς.
Ένας άλλος ανεύθυνος ηγέτης με ανεύθυνη πολιτική, «συνάδελφος» των ευρω-κοινοτικών ηγετίσκων που «παίζουν» στα ζάρια την παγκόσμια ειρήνη με τη πιο ασυνείδητη παράνοια.
Λένε πως οι αμερικανο-ουκρανο-ρωσικες συνομιλίες ειρήνης στο Άμπου Ντάμπι προχωρούν με καλές προοπτικές. Αγνοούμε όμως αν αυτές οι διαπραγματεύσεις έχουν κάποια άμεση σχέση με την αμερικανο-ουκρανική συζήτηση των 19 σημείων που κρατά το σκήπτρο της επικαιρότητας.
Οι προσεχείς μέρες πρέπει να είναι επ’ αυτού αρκετά διευκρινιστικές, αν πιστέψουμε πως ο Τραμπ έβαλε καλά στο νου του να τελειώνει οριστικά με τον βραχνά του ουκρανικού πολέμου χωρίς να φάει τα μούτρα του, κάτι απαράδεκτο για το προσωπικό του γόητρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου