Zimno dzisiaj i paskudnie, więc myślami wróciłam do wakacji i uroczego włoskiego miasteczka Alberobello. Zapraszam i Was w krótką podróż po niezwykłej krainie małych, kamiennych domków.
W niezwykle malowniczej Apulli na takie budowle można się natknąć w wielu miejscowościach,  a także w licznych rozrzuconych między wioskami gajach oliwnych. W Alberobello jest ich najwięcej, bo powyżej tysiąca!


Charakterystyczne kamienne budowle ze stożkowatymi, również kamiennymi dachami oblepiają dwa sąsiadujące wzniesienia, tworząc niesamowitą plątaninę uliczek, zaułków i ukrytych podwórek .  Wznoszono je z kamienia wapiennego, układano bez zaprawy, a następnie bielono na zewnątrz i wewnątrz.  Spiczaste dachy ozdabiano krzyżami lub innymi symbolicznymi rzeźbami, a czasem także malunkami. 




Taka architektura nie jest spotykana w żadnym innym miejscu w Europie, nie dziwi więc że trafiły na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. . Również pochodzenie tego typu budynków jest owiane tajemnicą. Podobno sposób ich budowania pozwalał uniknąć płacenia podatków, bo dom postawiony bez zaprawy można było traktować jako budowlę tymczasową. Czy tak rzeczywiście było?  Tego już chyba nikt nie udowodni. Jak wiadomo co tymczasowe, zwykle przetrwa najdłużej więc może...
Na jednej z uliczek znaleźliśmy Trullo-budkę dla psa.



Domki w większości są obecnie zagospodarowane na sklepiki, restauracje, galerie i apartamenty na wynajem. Są także i takie, gdzie nadal mieszkają ludzie. Zostaliśmy zaproszeniu do jednego z nich przez parę sympatycznych właścicieli, którzy wychowywali się w tym domu. Budowla początkowo składała się z przedsionka, przestrzeni dziennej i sypialni rozmieszczonych w dwóch połączonych Trullo, z czasem dobudowano do niej łazienkę. Mieszkająca tu rodzina liczyła kilka osób, więc na noc dzieciaki wspinały się po drabinie na mały stryszek zajmujący przestrzeń pod stożkowym dachem i tam spały na materacach. Wyposażenie domku było skromne i stanowiło eklektyczny mix wszystkiego co rodzinie udało się przez lata zgromadzić. Nie mogliśmy odmówić sobie przyjemności zrobienia fotki w niezwykłej sypialni. Za tajemniczą zasłonką kryje się łazienka.



Niewielkie domki stawiano przy niewielkich uliczkach. Sąsiedzi niemal mogli sobie wzajemnie zaglądać w garnki przy obiedzie. Niektóre domki miały małe, ale bardzo ładnie urządzone ogródki. Inne z kolei stały przy placykach na których dawniej skupiało się życie lokalnej społeczności.  Na jednym z nich natrafiliśmy na grupę tancerzy w strojach regionalnych, prezentującą tradycyjne pieśni. W takich chwilach iluzja przeniesienia się w czasie jest naprawdę bardzo namacalna. Na rozciągniętych przed domami sznurkach tak jak dawniej wisi pranie, na ławkach wygrzewają się koty, a słoneczniki wyglądają zza kamiennych murków.








Większość Trullo to budynki parterowe, ale jest też kilka piętrowych. Na ich tarasach rozłożyły się kawiarenki lub punkty widokowe.
Tu naprawdę można poczuć się jak w bajce.  

Ciesze się, że ptaszek się Wam spodobał. To naprawdę prosta do wykonania praca i w zasadzie można ją zrobić wspólnie z dziećmi.  Kiedy chodziłam do podstawówki na szkolnych kiermaszach często wystawialiśmy podobne prace.  Deski pocięte na kawałki dostarczał tata jednego z uczniów, kto je bejcował na czarno tego do dziś nie wiem, my (uczniowie) na zajęciach ZPT przybijaliśmy gwoździki z czarnymi łebkami i motaliśmy wokół nich kolorowy kordonek aby powstały kwiatowe wzory.


Mój ptaszek to wzór raczej prosty i zdecydowanie bardziej rustykalny niż prace tworzone na zajęciach ZPT. No cóż... czas płynie, gusta się zmieniają. Do wykonania obrazka użyłam deski, gwoździków i srebrnej nitki. Rysunek można oczywiście zaprojektować samodzielnie, ja skorzystałam z gotowca znalezionego w necie, który wydrukowałam.  Teraz wystarczyło przyłożyć wydruk do deski i wbić gwoździki w kontur. Po zerwaniu papieru zostaje już tylko fantazyjnie zamotać wokół łebków nitkę lub sznureczek.



Moja deska nie tylko ma dekoracyjny motyw, ale także ciekawą fakturę i kolor.  Przywiozłam ją z inauguracji biodomku.  To interesujący projekt pasjonatów budownictwa naturalnego, którzy postanowili stworzyć prefabrykowane moduły, dzięki którym nie tylko można szybko stać się posiadaczem ekologicznego domu czy biura, ale także w razie potrzeby rozbudować go o kolejno dołączane wnętrza.


Do budowy Biodomku użyto m.in. modrzewiowych desek, które położono na podłodze i wykończono nimi elewację.  Deski we wnętrzach zostały zawoskowane naturalnym woskiem Allback. Deski na zewnątrz zostały opalone a następnie wymyte i zaolejowane. Taką metodę stosowano dawniej w Japonii do zabezpieczania drewna cedrowego z którego budowano domy. Zwęglenie górnej warstwy desek zabezpiecza przed wilgocią i szkodnikami, olej natomiast wnikając w deski nie tylko wzmacnia ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, ale także wydobywa piękno opalonego drewna. Zresztą sami zobaczcie jak wygląda powierzchnia takiej dechy:


W ptaszkowym projekcie użyłam wosku Amazona aby nieco rozbielić kolor deski. Wtarłam go nieregularnie, zostawiając niektóre miejsca jedynie lekko muśnięte białym woskiem.  Z bliska faktura deski jest teraz jeszcze bardziej widoczna. 
Dla tych, którzy opalać swoich desek nie będą  a chcieliby mieć podobny kolor dechy pozostaje bejca lub wosk barwiący. Fakturę drewna można wtedy uwypuklić za pomocą szczotkowania.


Mój ptaszek wylądował na komodzie w Śmietanowym Domu. A Wy pochwalicie się co ostatnio "wydłubaliście" samodzielnie?  Zostawcie link w komentarzu, chętnie do was zajrzę!