Υπάρχει πράγματι Καμία Άλλη Επιλογή;

Ο Park Chan-Wook, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κορεατικού κινηματογράφου, επιστρέφει με την ταινία «Καμία Άλλη Επιλογή», μια μαύρη κωμωδία που εξερευνά με τρόπο ωμό και σαρκαστικό τα όρια των ανθρώπινων κινήτρων, την κοινωνική πίεση και την αστάθμητη μας φύση. Εμείς παρακολουθήσαμε στην δεύτερη εβδομάδα προβολής της στην Ελλάδα την ταινία και σας την παρουσιάζουμε.

Continue reading “Υπάρχει πράγματι Καμία Άλλη Επιλογή;”

Η τελευταία γυναίκα του σπιτιού της Μαίρης Αντωναράκου και ο έρωτας με γυναικεία υπογραφή

Μέσα στα καλοκαιρινά μας αναγνώσματα συναντήσαμε την “τελευταία γυναίκα του σπιτιού“, την πρώτη συλλογή της Μαίρης Αντωναράκου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός. Αφιερωμένη στις δυο γιαγιάδες της ποιήτριας, η συλλογή περιελίσσεται γύρω από τη δοτικότητα, καρτερικότητα και ένταση της γυναικείας φύσης που ερωτεύεται, περιμένει, υπομένει, προσμένει και επιμένει.

Continue reading “Η τελευταία γυναίκα του σπιτιού της Μαίρης Αντωναράκου και ο έρωτας με γυναικεία υπογραφή”

Το τελευταίο σημείωμα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Continue reading “Το τελευταίο σημείωμα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι”

Ψυχανθή: στα καλοκαίρια και τους χειμώνες της ψυχής

Η ζωή του καθενός μοιάζει σαν ένας κήπος που ανάλογα με τις εποχές αλλάζει. Άλλοτε τα φυτά που φιλοξενεί μαραίνονται, άλλοτε είναι σε πλήρη άνθιση, άλλοτε ρίχνουν τα φύλλα τους και άλλοτε κυοφορούν τους καρπούς του. Στην πρώτη του ποιητική συλλογή “Ψυχανθή” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο, ο Ανδρέας Κανακάκης μας ξεναγεί στο δικό του μπαχτσέ που φέρει πολύχρωμους, μοσχοβολιστούς ανθούς αλλά που και που συναντά κανείς πικροδάφνες και παρτέρια παραμελημένα, έρμαια στο χρόνο, την απώλεια και τη φθορά. Ας κάνουμε μια από κοινού ποιητική περιήγηση.

Continue reading “Ψυχανθή: στα καλοκαίρια και τους χειμώνες της ψυχής”

Μάρτιαι Ειδοί του Κωνσταντίνου Καβάφη

Τὰ μεγαλεῖα νὰ φοβᾶσαι, ὦ ψυχή.
Καὶ τὲς φιλοδοξίες σου νὰ ὐπερνικήσεις
ἂν δὲν μπορεῖς, μὲ δισταγμὸ καὶ προφυλάξεις
νὰ τὲς ἀκολουθεῖς. Κι ὅσο ἐμπροστὰ προβαίνεις
τόσο ἐξεταστική, προσεκτικὴ νὰ εἶσαι.

Continue reading “Μάρτιαι Ειδοί του Κωνσταντίνου Καβάφη”

Βελονιές σκιάς στο ποιητικό πλεκτό της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή

Αντί Προλόγου

Τα αυτοαναφορικά έργα, στα οποία και ο αναγνώστης μπορεί να βρει τον εαυτό του έχουν μια ιδιαίτερη αξία. Ιδίως, όμως, όσα είναι ικανά να αγγίξουν τις ταλαιπωρημένες σκέψεις και ψυχές, να τις ανακουνήσουν ενέχουν μια πιο ξεχωριστή θέση. Εκείνα, βέβαια, που μοιάζει να σου απλώνουν ένα χέρι βοηθείας, κατανόησης, όπως άλλωστε κάνει πάντοτε η ποίηση, είναι λυτρωτικά. Στις βελονιές σκιάς της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά κανείς όλα αυτά τα στοιχεία σε ένα μονάχα δημιούργημα.

Continue reading “Βελονιές σκιάς στο ποιητικό πλεκτό της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή”

Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο

Αντί Προλόγου

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Chie Hayakawa βασισμένο στην ταινία μικρού μήκους της ίδιας “Πλάνο 75” έκανε την είσοδό τους στις ελληνικές κινηματοραφικές αίθουσες. Με μνεία Χρυσής Κάμερας στο Φεστιβάλ των Καννών και τον Χάλκινο Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στη φαρέτρα του μεταφέρει τον θεατή στην Ιαπωνία ενός πολύ κοντινού μέλλοντος, με έναν πληθυσμό που διαρκώς γηράσκει. Η χώρα θα υιοθετήσει τότε μια αμφιλεγόμενη πολιτική που θα γεννήσει διλήμματα στους πρωταγωνιστές, αλλά κυρίως στους θεατές που θα βρεθούν ενωπίον ερωτημάτων για την ύπαρξη, τη ζωή, το θάνατο, το γήρας και τον προορισμό μας στον κόσμο.

Continue reading “Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο”

“Το αγόρι και ο Ερωδιός”: μια ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση του Χαγιάο Μιγιαζάκι, για τη φιλία, το πένθος και την αναγέννηση

Αντί Προλόγου

Ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, ο οσκαρικός δημιουργός ταινιών anime, όπως Spirited Away, Wind Rises, Howl’s Moving Castle, Kiki’s Delivery Service μας καλεί πάντα σε φανταστικούς κόσμους, όπου το αδύνατο και το ονειρικό, συναντά το ανθρώπινο και συναισθηματικό. Οι ταινίες διακρίνονται για το μαγευτικό animation, τις πανέμορφες εικόνες, και τη βαθιά ανθρώπινη αφήγηση. Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελεί και η τελευταία – σχεδόν αυτοβιογραφική- ταινία του, το “κύκνειο άσμα” του: “Το Αγόρι και ο Ερωδιός” (τίτλος στην αγγλική: “The Boy and the Heron”, τίτλος στην ιαπωνική: “Kimitachi wa dô ikiru ka”.

Continue reading ““Το αγόρι και ο Ερωδιός”: μια ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση του Χαγιάο Μιγιαζάκι, για τη φιλία, το πένθος και την αναγέννηση”