Καλημέρα και καλό μήνα, εκφραστικοί μου. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Ξεκίνησε ο μήνας του κόκκινου και του πράσινου, και ομολογώ πως χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω στολισμένους χώρους γιατί μου φτιάχνουν τη διάθεση. Κι όμως, όσο όμορφοι κι αν είναι, όταν μένουν άδειοι από ανθρώπους, κάτι λείπει. Η μαγεία γίνεται πραγματική μόνο όταν μοιράζεται και αυτή η σκέψη με συντροφεύει έντονα αυτές τις ημέρες, μιας και έχω ευχάριστα νέα. Με απέραντη χαρά και συγκίνηση σας ανακοινώνω τη συνεργασία μου με τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές για την έκδοση του πρώτου μου Χριστουγεννιάτικου παραμυθιού, με τίτλο «Ντεν, το ελάφι που ήθελε να γίνει τάρανδος» . Για μένα, το παραμύθι αυτό δεν είναι απλώς μια γιορτινή ιστορία. Είναι ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς μου, εμπνευσμένο από την πίστη ότι κάθε παιδί -και κάθε μεγάλος- κρύβει μέσα του έναν μικρό ήρωα που μπορεί να μεταμορφώσει τα όνειρά του σε πραγματικότητα. Ο Ντεν μας θυμίζει ότι με θάρρος, επιμονή και αγάπη μπορούμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμ...
Φθινόπωρο, Κρύβεις μέσα σου μια απίστευτη μελαγχολία, που τόσο όμορφα βρίσκει τον τρόπο να αγγίζει τις ψυχές μας. Αποκαλύπτεσαι! Πότε γυναίκα, πότε άντρας, πότε παιδί. Φ ύλλα φεύγουν στο διάβα σου, και εγώ περπατώ σε δρόμους με χρυσές αποχρώσεις και κίτρινες μνήμες, που ενώ με πληγώνουν, με κάνουν καλύτερη. Θ ολοί ουρανοί προσδοκούν μια αναίτια αιχμαλωσία, και κανείς δεν θυμάται πότε πόνεσε περισσότερο... Είναι η μνήμη ή η λήθη που δαγκώνουν τ' άστρα καλύτερα; Ι μάτια, και τα δικά σου ενδύματα, φίλε μου, φέρουν μια σιωπή και έναν θαυμασμό που αγκαλιάζει τον χρόνο και κάθε μου βήμα, με φέρνει πιο κοντά στο αύριο. Ν ομίζω, αρκεί να σου πω πως "υπάρχω". Μα ξέρω πως στο φως, δεν χρυσίζει πάντα ο ήλιος, υπάρχει και η καταιγίδα που καρτερά, με απίστευτη προσμονή, το άγνωστο. Ο μάδα θα πει να γελάς, κρατώντας χέρια που σε σέρνουν μαζί τους στον Παράδεισο. Μα εγώ, αντί για ομάδα, συναντώ τη μοναξιά και με εσένα οδηγό, δεν ξέρω αν μπορώ να ανταπεξέλθω στο α΄...