Ο ΚΑΚΤΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

Στον γκρεμό, άνθισα.
Λες και ρήτορας, ο άνεμος από παντού, γέμισε τα πνευμόνια μου με θεία κοινωνία.

Μια θάλασσα κάτω, πλουμιστή,
να διασχίζει δύο συμπληγάδες που δεν ήταν πέτρες, ήταν αφανής γλάροι.

Το οξυγόνο μου το έκλεψαν,
σαν φιάλη υγραερίου, καιροφυλαχτούσε *
μα το ύψος, ήταν η κατά διάνοια πληγή, που μαρτυρούσε, φώς.

Φως και σκοτάδι.
Σκοτάδι και φως.
Ένας έρωτας, που έγινε γαλάζιος.
Μία μάχη, που βάφτηκε ροζ.

Στον γκρεμό, άνθισα.
Υπερήφανη, ατένισα το βλέμμα ψηλά, σαν στοιχειώδη λύτρωση να αποζητούσα.

Καθάριος ουρανός, απόλυτη ησυχία
ένα σύννεφο να χαράζει πεπρωμένο
και η γη, ερωτικά να αγκομαχά.

Στον γκρεμό, άνθισα.
Εκεί, πέθανα ξανά.

Και διερωτάται, ο πολύχρωμος κάκτος​:
"Για ακόμη μία φορά;"

Στον γκρεμό, άνθισε
Μα δεν του μίλησε ουδείς.

Μόνος ποτίστηκε
Μόνος μεγάλωσε
Μόνος δυνάμωσε
Και μόνος.... πέθανε.... κοιτώντας ψηλά!

Στον γκρεμό, εκοιμήθη.
Σσσσς
Μην μιλάς.

Ο Κάκτος - Κική Κωνσταντίνου

#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Εκφράσου
#Δημιουργώ

 

 

"Ο Κάκτος", ανήκει στην ποιητική συλλογή που πριν λίγο καιρό, ετοίμασα. Έχω μιλήσει με τον εκδοτικό μου οίκο και θα έρθει μετά το δεύτερο μέρος της Αγάπης. Σας δείχνω δείγματα αλλά πραγματικά είναι μικρά. Θεωρώ πως θα την αγαπήσετε πολύ. Παίζει να είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους που έχουν αστείρευτη έμπνευση, θεωρούσα πως με το καιρό θα μειωνόταν αλλά βλέπω πως συμβαίνει το αντίθετο. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει και δεν με νοιάζει, ξέρω μόνο πως νιώθω πλήρης και κάθε μέρα και πιο σίγουρη.

Βασικά, χαίρομαι πολύ και το απολαμβάνω. Αυτό. 

 

Γιατί "Στον γκρεμό άνθισα"¨

Καλό ΣΚ, εκφραστικοί.

Να περνάτε όμορφα.