Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τιέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 45°51′23″N 3°32′51″E / 45.85639°N 3.54750°E / 45.85639; 3.54750

Τιέρ

Σημαία

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΠουί-ντε-Ντομ και arrondissement of Thiers
Ταχυδρομικός κώδικας63300[1]
Κωδικός Κοινότητας63430[2]
Πληθυσμός11.633 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση44,49 km²[4]
Υψόμετρο439 μέτρα, 283 μέτρα[5] και 793 μέτρα[5]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Τιέρ
45°51′23″N 3°32′51″E
Ιστότοποςhttps://ville-thiers.fr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter

Το Τιέρ (γαλλικά: Thiers) είναι κοινότητα στο νομό Πουί-ντε-Ντομ, στην περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ, στην κεντρική Γαλλία.

Είναι υπονομαρχία του νομού και ο πληθυσμός ανέρχεται σε 11.847 κατοίκους (2017).

Η κοινότητα Τιέρ είναι η γαλλική πρωτεύουσα της μαχαιροποιίας με περίπου εκατό επιχειρήσεις του κλάδου και ένα μουσείο μαχαιροπίρουνων. Περισσότερο από το 80% των μαχαιριών που παράγονται στη Γαλλία παράγονται από τις εταιρείες του Τιέρ. Το 1994, δημιουργήθηκε το επώνυμο μαχαίρι με το όνομα της πόλης, για να τιμηθεί το βιομηχανικό παρελθόν της πόλης.

Οι κάτοικοι ονομάζονται Τιερνουά (ζ).[6]

Γεωγραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θέα στην κάτω πόλη από τα τα τείχη
Στο ιστορικό κέντρο της κοινότητας Τιέρ

Η κοινότητα Τιέρ βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νομού Πουί-ντε-Ντομ, στη διοικητική περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ. Έως το 2015 αποτελούσε τμήμα της πρώην διοικητικής περιοχής της Ωβέρνης.

Είναι μία από τις τρεις υπονομαρχίες του νομού, οι άλλες είναι οι Ισουάρ, Αμπέρ και Ριόν.

Έχει πληθυσμό 11.847 κατοίκους (2017) και είναι το κέντρο ευρύτερης περιοχής που συγκεντρώνει 18.934 κατοίκους (2015).[7]

Η πόλη βρίσκεται στην καρδιά της Κεντρικής Οροσειράς (Μασίφ Σαντράλ) και χωρίζεται σε δύο ξεχωριστά τμήματα. Το πρώτο, όπου βρίσκεται το μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο, είναι το μεγαλύτερο και είναι χτισμένο σε μια πολύ λοφώδη ορεινή περιοχή στους πρόποδες της οροσειράς Μπουά Νουάρ και στα όρη του Φορέζ, τα οποία, υψηλότερα σε υψόμετρο, προσφέρουν ένα τεράστιο πανόραμα στην οροσειρά Σαιν ντε Πουί και στην πεδιάδα της Λιμάνι. Το δεύτερο τμήμα της πόλης, πιο σύγχρονο, αναπτύχθηκε περίπου από τη δεκαετία του 1950, εκτείνεται στην πεδιάδα του ποταμού Ντορ και Ντυρόλ, ανατολικά της Λιμάνι.

Η κοινότητα βρίσκεται μέσα στο περιφερειακό φυσικό πάρκο Λιβραντουά-Φορέζ.

Απέχει 346 χλμ. από το Παρίσι [8]και βρίσκεται στο κέντρο ενός δικτύου σημαντικών πόλεων όπως η Λυών στα 128 χλμ.,[9] το Σαιντ-Ετιέν στα 106 χλμ.[10] και το Κλερμόν-Φεράν στα 45 χλμ.[11] οδικώς.

Η έκταση της κοινότητας είναι 44,49 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ντυρόλ, σε μέσο υψόμετρο 450 μέτρων.

Μαχαίρια του Τιέρ

Στη θέση της κοινότητας Τιέρ υπήρχε ένας γαλατικός οικισμός. Η πρώτη πόλη φαίνεται ότι ήταν σταθμός πάνω στο ρωμαϊκό δρόμο (την οδό Αγκρίπα) που συνέδεε το Μεδιόλανο με το Λούγδουνο.[12]

Ο οικισμός που είχε αναπτυχθεί στην αριστερή όχθη του ποταμού Ντυρόλ καταστράφηκε το 532 από τους Φράγκους. Η ανοικοδόμηση πραγματοποιήθηκε στη δεξιά όχθη της σημερινής παλιάς πόλης. Από εδώ, η πόλη συνέχισε να αναπτύσσεται στην πλαγιά. Η ακμή της πόλης άρχισε με την άφιξη της τέχνης κατασκευής μαχαιροπίρουχων. Ο θρύλος λέει ότι αυτοκρατορικοί σταυροφόροι έφεραν αυτή την τέχνη στην πόλη από την Ανατολή. Τα πρώτα εργαστήρια κατασκευής μαχαιροπίρουνων ιδρύθηκαν εδώ τον 14ο αιώνα και χρησιμοποίησαν την απότομη κλίση του ποταμού Ντυρόλ για τα σφυριά σφυρηλάτησης τους. Η επιχείρηση έφερε γρήγορα κύρος και πλούτο στην πόλη. Από τον 15ο αιώνα, τα προϊόντα άρχισαν να εξάγονται, κυρίως στην Ισπανία και στη βόρεια Ιταλία. Στα τέλη του 18ου αιώνα, περίπου 10.000, ή τα δύο τρίτα του πληθυσμού, ζούσαν από τα σιδηρουργεία. Σήμερα, περίπου 5.000 άνθρωποι απασχολούνται σε περίπου 300 εργαστήρια μαχαιροποιίας στην πόλη.

Το μέγαρο Πιρού

Η κοινότητα Τιέρ ήταν επί αιώνες η γαλλική πρωτεύουσα της μαχαιροποιίας και έχει διατηρήσει μεγάλη αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά που συνδέονται με αυτή την παραδοσιακή βιομηχανία. Η Κοιλάδα των Εργοστασίων (Vallée des Usines), που βρίσκεται κάτω από τη μεσαιωνική συνοικία, ήταν κέντρο παραγωγής μαχαιροποιίας από τον 14ο έως τον 20ό αιώνα και είναι πλέον μια τοποθεσία με μια σειρά από βιομηχανικά κατάλοιπα κτηρίων που βρίσκονται κατά μήκος του ορμητικού ποταμού Ντυρόλ. Μερικά από αυτά έχουν ανακαινιστεί πλέον, όπως το Κρε ντε λ'Ανφέρ, ένα παλιό εργοστάσιο μαχαιροπίρουνων που σήμερα αποτελεί σύγχρονο κέντρο τέχνης και το Εργοστάσιο Μαι, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο βιομηχανικής ιστορίας.

Οι στενοί δρόμοι της παλιάς πόλης στο άνω τμήμα της πόλης είναι πολύ γραφικοί και πλαισιώνονται από κτίσματα με ξυλοδεσιές στις προσόψεις που κοσμούν τα τυπικά παλιά σπίτια. Χαρακτηριστικά είναι το Μέγαρο Πιρού, με τα πολυάριθμα παράθυρα και ξυλοδεσιές, καθώς και το Maison de l'Homme des Bois, το οποίο διαθέτει ένα γραφικό σκαλιστό άγαλμα.

Το Μουσείο μαχαιροπίρουνων είναι πολύ ενδιαφέρον και εστιάζει στην ιστορία της παραγωγής μαχαιροποιίας στην πόλη και παρουσιάζει επιδείξεις και εργαστήρια αυτής της παραδοσιακής τέχνης.

Κάθε χρόνο τον Μάιο, διοργανώνεται το Φεστιβάλ της τέχνης κατασκευής μαχαιριών.[13]

  1. «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  2. (Γαλλικά) Code INSEE.
  3. «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  4. 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement.ign.fr/83edtfdyqte031y0ra49d2e3/telechargement/inspire/RGC-2015-01$RGC2015/file/RGC2015.7z.
  6. «habitants.fr/thiers». 
  7. INSEE, « Population légale du Puy-De-Dôme », Non, 2017 archive
  8. . «distance.to/Paris». 
  9. . «distance.to/Lyon». 
  10. . «distance.to/Saint-Etien,Loire». 
  11. . «distance.to/Clermont-Ferrand». 
  12. Hubert Jacqueton, Études sur la ville de Thiers : la communauté des habitants (1272-1789), Le Livre d'histoire, coll. , p. 5
  13. . «coutellia.fr/Festival international du couteau d'Art et de tradition». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]