aangroeien

Dutch

Etymology

From aan +‎ groeien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːŋˌɣrui̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧groei‧en

Verb

aangroeien

1. (ergative) to increase
2. (intransitive) to grow back

Conjugation

Conjugation of aangroeien (weak, separable)
infinitive	aangroeien
past singular	groeide aan
past participle	aangegroeid
infinitive	aangroeien
gerund	aangroeien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	groei aan	groeide aan	aangroei	aangroeide
2nd person sing. (jij)	groeit aan, groei aan2	groeide aan	aangroeit	aangroeide
2nd person sing. (u)	groeit aan	groeide aan	aangroeit	aangroeide
2nd person sing. (gij)	groeit aan	groeide aan	aangroeit	aangroeide
3rd person singular	groeit aan	groeide aan	aangroeit	aangroeide
plural	groeien aan	groeiden aan	aangroeien	aangroeiden
subjunctive sing.1	groeie aan	groeide aan	aangroeie	aangroeide
subjunctive plur.1	groeien aan	groeiden aan	aangroeien	aangroeiden
imperative sing.	groei aan
imperative plur.1	groeit aan
participles	aangroeiend	aangegroeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• groeien aan