machtig

See also: mächtig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch magtech, from Old Dutch maghtig, from Proto-West Germanic *mahtīg. Equivalent to macht +‎ -ig.

Compare German Low German machtig, German mächtig, West Frisian machtich, English mighty.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɑx.təx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mach‧tig
• Rhymes: -ɑxtəx

Adjective

machtig (comparative machtiger, superlative machtigst)

1. powerful (having or capable of exerting power potency or influence)
2. (of food) heavy

Declension

Declension of machtig
uninflected	machtig
inflected	machtige
comparative	machtiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		machtig	machtiger	het machtigst het machtigste
indefinite	m./f. sing.	machtige	machtigere	machtigste
	n. sing.	machtig	machtiger	machtigste
	plural	machtige	machtigere	machtigste
definite		machtige	machtigere	machtigste
partitive		machtigs	machtigers	—

Descendants

• Afrikaans: magtig
• Negerhollands: machtig, mahtig

Adverb

machtig

1. powerfully
2. (informal) mighty, very
   • 1957, Willy van der Heide, Wilde sport om een nummerbord:

     ‘Hebben ze hier geen automaten met meisjes erin?’ vroeg Arie. ‘Net als sigaretten en nierbroodjes? Zou machtig handig zijn.’ Hubary was niet in de stemming voor dat soort nonsenshumor.

     "Don't they have any vending machines around here with girls in them?" Arie asked. "Just like cigarettes and kidney sandwiches? Would be mighty convenient." Hubary was not in the mood for that kind of nonsensical humour.

Verb

machtig

1. inflection of machtigen:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative