opjutten

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ jutten (“to beach comb”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opjutten

1. to urge, to rouse

Conjugation

Conjugation of opjutten (weak, separable)
infinitive	opjutten
past singular	jutte op
past participle	opgejut
infinitive	opjutten
gerund	opjutten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	jut op	jutte op	opjut	opjutte
2nd person sing. (jij)	jut op	jutte op	opjut	opjutte
2nd person sing. (u)	jut op	jutte op	opjut	opjutte
2nd person sing. (gij)	jut op	jutte op	opjut	opjutte
3rd person singular	jut op	jutte op	opjut	opjutte
plural	jutten op	jutten op	opjutten	opjutten
subjunctive sing.1	jutte op	jutte op	opjutte	opjutte
subjunctive plur.1	jutten op	jutten op	opjutten	opjutten
imperative sing.	jut op
imperative plur.1	jut op
participles	opjuttend	opgejut
1) Archaic.

Anagrams

• jutten op