compileren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch compileren, from Old French compiler, from Latin compīlō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔmpiˈleːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: com‧pi‧le‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

compileren

1. (transitive) to compile, to put together
2. (transitive, programming) to compile

Conjugation

Conjugation of compileren (weak)
infinitive	compileren
past singular	compileerde
past participle	gecompileerd
infinitive	compileren
gerund	compileren n
	present tense	past tense
1st person singular	compileer	compileerde
2nd person sing. (jij)	compileert, compileer2	compileerde
2nd person sing. (u)	compileert	compileerde
2nd person sing. (gij)	compileert	compileerde
3rd person singular	compileert	compileerde
plural	compileren	compileerden
subjunctive sing.1	compilere	compileerde
subjunctive plur.1	compileren	compileerden
imperative sing.	compileer
imperative plur.1	compileert
participles	compilerend	gecompileerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• compilatie