hrabat

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech hrabati, from Proto-Slavic *grabati, iterative of *greti.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɦrabat]

Verb

hrabat impf (perfective hrábnout)

1. to rake
2. (reflexive with se) to poke, fumble, root about

Conjugation

Conjugation

Infinitive	hrabat, hrabati	Active adjective	hrabající
Verbal noun	—	Passive adjective	—

Present forms	indicative		imperative
	singular	plural	singular	plural
1st person	hrabu	hrabeme	—	hrabme, hrabejme
2nd person	hrabeš	hrabete	hrab, hrabej	hrabte, hrabejte
3rd person	hrabe	hrabou	—	—

The future tense: a combination of a future form of být + infinitive hrabat.

Participles	Past participles		Passive participles
	singular	plural	singular	plural
masculine animate	hrabal	hrabali	hrabán	hrabáni
masculine inanimate		hrabaly		hrabány
feminine	hrabala		hrabána
neuter	hrabalo	hrabala	hrabáno	hrabána

Transgressives	present	past
masculine singular	hrabaje	—
feminine + neuter singular	hrabajíc	—
plural	hrabajíce	—

Derived terms

• hrabivý
• hraboš
• nahrabat
• odhrabat
• podhrabat
• rozhrabat
• uhrabat
• vyhrabat
• zahrabat

 

Related terms

• hrábě

 

Further reading

• “hrabati”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “hrabati”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “hrabat”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)