érméim
See also: érmeim
Hungarian
[edit]Etymology
[edit]érme + -im (possessive suffix)
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]érméim
Declension
[edit]| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | érméim |
| accusative | — | érméimet |
| dative | — | érméimnek |
| instrumental | — | érméimmel |
| causal-final | — | érméimért |
| translative | — | érméimmé |
| terminative | — | érméimig |
| essive-formal | — | érméimként |
| essive-modal | — | érméimül |
| inessive | — | érméimben |
| superessive | — | érméimen |
| adessive | — | érméimnél |
| illative | — | érméimbe |
| sublative | — | érméimre |
| allative | — | érméimhez |
| elative | — | érméimből |
| delative | — | érméimről |
| ablative | — | érméimtől |
| non-attributive possessive - singular |
— | érméimé |
| non-attributive possessive - plural |
— | érméiméi |