آشامیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشامیدَن/

مصدر فعل متعدی

آشامیدن

1. بن مضارع آشام؛ نوشیدن.

   روزه بدارید ... از خوردن و آشامیدن، خود را نگاه دارید. «شهری»

---

برگردان‌ها

انگلیسی: to drink to absorb swizzle swig drink bib

sip drinkable absorb reabsorb slurp

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن