Weer thuis

Acht dagen Kreta. Als je de reisdagen niet meetelt zes volle dagen en wat waren ze leuk. Om nooit te vergeten. Ik heb beloofd geen herkenbare foto's te plaatsen en dat betekent dat jullie verstoken blijven van sfeervolle plaatjes van de kleindochter van 20 maanden, die gedeeltelijk het tempo van deze week bepaalt. Een wijsneusje waar de Grieken, vanwege haar blonde haren en staalblauwe, ogen dol op zijn. Haar ouders hebben haar geleerd in het Grieks dag (jassas) te zeggen wat ze zwaaiend met haar handje naar hartenlust doet. Het kind en wij kunnen op zo'n moment niet meer stuk. We wonen in een comfortabel appartement, terras aan zee en een zwembad in de binnentuin. De hele week fantastisch weer. Ik heb heel wat uurtjes op het strandbed onder de parasol zitten mijmeren en lezen. Het fort waar we vanaf het terras zicht op hebben is bezocht. We nemen regelmatig een ijsje in Rethymnon en eten elke avond buiten de deur. Ja hoor, lukt heel aardig met het juffertje. Daarbij heeft ze drie volwassenen in de bediening om af en toe een rondje te lopen als ze genoeg heeft van het kinderstoeltje.

De Grieken kunnen heerlijk koken en zoals ik had gehoopt, de zwaardvis is ook nu weer prima. Stom genoeg heb ik daar geen foto van gemaakt.
We doen deze week drie proeverijen. Wijn, olijfolie en honing en alledrie gaan ze gepaard met tekst en uitleg over pluk, bereiden enz. 

De kinderen nemen wijn en olijfolie mee naar huis. Het kleine potje honing gaat bij het ontbijt op in de Griekse Yoghurt. Maar de meest spectaculaire onderneming is die week de kloof van Imbros. Zoonlief heeft zijn dochter in de rugdrager en knuffel haas gaat vastgesnoerd mee.

Oma moet op eigen benen de kloof bedwingen. Kleindochter doet haar middagdut in de rugdrager en natuurlijk pauzeren we regelmatig op plekken waar het kan. Als op het eind de vermoeidheid begint toe te slaan is het laatste stuk best zwaar, maar ik had deze ervaring niet graag willen missen. Snellere en jongere wandelaars die ons inhalen spreken hun bewondering uit. 'Respect mevrouw.'

Aan het eind van de kloof is een kleine gelegenheid waar je op de taxi kunt wachten en wat eten en drinken kunt kopen. De vers geperste sinaasappelsap is een ware godendrank. Die avond liggen we voor ons doen op tijd in bed. Om flinke spierpijn voor te zijn neem ik uit voorzorg twee tabletten paracetamol in. Ik verbeeld me dat ze helpen. Neemt niet weg dat ik de volgende dag mijn gemak neem onder de parasol, even afkoelen in zee is heerlijk, maar verder geloof ik het die dag wel.

Na drie dagen thuis beginnen de oorwurmen eindelijk tot rust te komen. Kortjakje, schaapjes met mooie wol, in de maneschijn, op je boze bolletje, we zijn er bijna. (zingen we vooral tijdens de autoritten) De zelf gemaakte variatie op Vader Jacob is favoriet, want kleindochter is dol op eten en lust echt alles. 

Het gaat als volgt:   Lekker eten, lekker eten

        Eet maar op, eet maar op

        Dat zal lekker smaken, dat zal lekker smaken

        Eet maar op, eet maar op.

Terwijl ik voor oppas speel genieten zoon en schoondochter van een avond samen uit eten. Dat we in de andere late avonduren na het eten, zittend bij het zwembad met een afzakkertje, herinneringen ophalen en meneer F. daarbij regelmatig de revue passeert, spreekt voor zich.

Inmiddels pak ik de draad van mijn leven alleen weer op en heb ik het dagelijks ritme wel weer hervonden.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat kleindochter tijdens de terugvlucht haar stembanden flink heeft geoefend. Dit keer niet om te zingen.
Gezellig rondjes lopen is er in een vliegtuig niet bij.

Bijgaand wat foto's van een zeer geslaagd weekje.
Hopelijk komt het op diverse apparatuur, zoals telefoons en tablets niet al te rommelig over.
Foto's bewerken is namelijk nog wel een dingetje. Misschien ooit maar eens een cursus volgen ...

klik aan voor vergroten

Blogpauze

Geen zorgen. Ik ga op uitnodiging van zoon en schoondochter een weekje met ze op vakantie. De tablet is mee dus wie weet kom ik wel in de lucht als we 's avonds in ons huisje zitten met uitzicht op de Middellandse zee.
Hopelijk is de zwaardvis op Kreta nog net zo lekker als in1982 toen ik er samen met een vriendin op trektocht was.
Vijf jaar geleden schreef ik er een blog over.
Hier staat het. https://ferrara-victoriene.blogspot.com/search?q=zwaardvis

foto ferrara
klik aan voor vergroten

Het wiegje van Hildo Krop (1884-1970)

Nederlands beeldhouwer en sierkunstenaar.
Geboren in Steenwijk als zoon van een banketbakker waartoe hij ook wordt opgeleid. Van moeders kant erft hij echter kunstzinnige genen. 
Wanneer hij als kok voor een Engels echtpaar werkt wordt zijn tekentalent ontdekt. Hij volgt een zomercursus beeldende kunst in Londen en na terugkeer in Nederland besluit Hildo Krop kunstenaar te worden. Om zijn doel te bereiken volgt hij diverse opleidingen. Na omzwervingen in Parijs, Berlijn en Rome komt hij terug in Amsterdam waar hij zich in de meubelfabriek van Gieben in houtsnijwerk bekwaamt. Later is Krop medewerker in het atelier van van den Eijnde die verantwoordelijk is voor het beeldhouwwerk aan het Scheepvaarthuis in Amsterdam. Na afloop van dit project wordt Hildo Krop benoemd tot stadsbeeldhouwer van de hoofdstad. Op bruggen, panden, in parken en op pleinen zijn honderden werken, in Amsterdamse School, van zijn hand te zien.

Naast beelden heeft Hildo Krop ook meubilair, keramiek, glas en smeedwerk ontworpen.
In Villa Rams Woerthe in Steenwijk is in de Hildo Kropkamer een en ander te bewonderen. Persoonlijk was ik erg gecharmeerd van de lindehouten wieg die in opdracht van huisarts van Kimmenade is gemaakt. De wanden zijn met allerlei symbolen versierd. Het echtpaar van Kimmenade was liefhebber van muziek. Aan het hoofdeind van de wieg staan een man en vrouw afgebeeld samen met notenbalken. Aan het voeteneind is een moeder met kind uitgesneden en op één van de zijkanten prijkt een esculaap. Er is ruimte uitgespaard voor bordjes waar de namen van toekomstige kinderen op kunnen staan. Zes kinderen en twee kleinkinderen hebben van de wieg gebruikt gemaakt.

In het souterrain van de villa is het Hildo Krop museum ingericht. De overgang tussen de harmonieuze wieg en het gehalveerde robuuste beeld van Spinoza is even slikken.
De gipsen voorstudie op ware grootte imponeert behoorlijk.
Het marmeren beeld van de beroemde filosoof staat in Amsterdam voor het lyceum dat naar hem is genoemd.
In de filmzaal is aan de hand van een indrukwekkende film te zien hoe de humanist, filosoof Erasmus uit een stuk natuursteen tevoorschijn komt en uiteindelijk in 1934 zijn definitieve plek krijgt voor het Vossius Gymnasium in Amsterdam. Voor dat karwei zijn paarden en behoorlijk wat mankracht nodig. In die tijd huurde je niet even een kraan of hoogwerker om de klus te klaren. In andere vertrekken vind je voorstudies van diverse werken waaronder die van een ander beeld van Erasmus dat bij het Vredespaleis in Den Haag staat.
De maskers die ik hier laat zien zijn gemaakt voor toneeluitvoeringen. Eerlijk gezegd fascineert zijn houten werkbank me meer. In de openbare ruimte kan Hildo Krop beslist op mijn waardering rekenen, maar hier in Rams Woerthe wint het wiegje.

foto's ferrara
klik aan voor vergroten
Voor meer afbeeldingen van de wieg klik: hier

Voor Hildo Krop klik:hier

Villa Rams Woerthe

Sacco Tromp-Meesters woonachtig in Steenwijk, is  een vermogend man.
Als hij in 1895 sterft  laat hij zijn vermogen na aan zijn beide zonen. Jan en Jan Hendrik. De broers bouwen elk een kapitale villa in Steenwijk.
Het huis van Jan wordt in de jaren dertig gesloopt, maar de villa van Jan Hendrik staat in al zijn grandeur nog altijd mooi te zijn in Steenwijk.
Villa Rams Woerthe wordt gebouwd op de weidegronden, ook wel woerthen genoemd, die eigendom zijn van de toenmalige Burgemeester Rams.
Vandaar de naam Rams Woerthe.
Na een prijsvraag kiest Jan Hendrik voor architect van Gendt uit Amsterdam die ook het concertgebouw heeft gebouwd. Kosten noch moeite worden gespaard om het zwierige in Jugendstil opgetrokken statussymbool te realiseren. De villa zelf wordt door plaatselijke aannemers gebouwd, maar voor het interieur laat Jan Hendrik vakarbeiders uit Spanje en Italië overkomen om bewerkte plafonds en versieringen aan te brengen.
Kunstschilder Co Breman kreeg de opdracht, vestibule en trappenhuis van wandschilderingen te voorzien. Op twee verdiepingen is te zien hoe na het inzaaien van graan uiteindelijk brood ontstaat.
De omliggende gronden worden omgetoverd tot een park in Engelse landschapsstijl.

In 1899 kan het gezin Tromp-Meesters zijn intrek nemen in hun rijk versierde onderkomen. Kort na het plotseling overlijden van Jan Hendrik in 1908 verlaat zijn weduwe de villa. Als door het uitbreken van de Russische revolutie haar aandelen niets meer waard zijn moet ze de villa verkopen. De gemeenteraad van Steenwijk besluit Rams Woerthe te kopen. Na enige verbouwing en herinrichting doet de villa vervolgens 73 jaar dienst als gemeentehuis. Als de gemeente een nieuw onderkomen betrekt komt de villa leeg te staan.

Ondanks langdurige leegstand en huisvesting van verschillende overheden, waaronder het waterschap Wold en Wierden, heeft Rams Woerthe de tand des tijds overleefd. Sinds 2015 heeft Vereniging Hendrick de Keyser de villa onder haar hoede genomen. Voor zover mogelijk is Rams Woerthe in originele staat hersteld en toegankelijk gemaakt voor bezoek. Aanrader! 

imposante voordeur

monumentale trap

in het trappenhuis
glas-in-loodraam
"De Lente"

decoratie trappenhuis

decoratie vestibule

deurklinken doen denken aan zeepaardjes

detail in een deurpost

detail op een deur

serre met uitzicht op het park
waar de bezoeker koffie of thee krijgt geserveerd
met een origineel kniepertje

foto's ferrara
klik aan voor vergroten
Voor nog meer fraais kijk hier

Volgende keer over beeldhouwer Hildo Krop, Steenwijker van geboorte. In het souterrain van Villa Rams Woerthe is zijn museum ingericht.

Het verhaal van Kaatje

Volgens overlevering wordt Kaatje in 1672 in Blokzijl geboren. Haar moeder is Brecht Jansdochter die in Blokzijl de herberg "In den Gouden Walvisch" runt.
Na de dood van haar moeder verplaatst Kaatje de herberg naar de nieuwe sluis van Blokzijl. Ze doet zaken met de kooplieden van de VOC die haar uitheemse kruiden en vruchten bezorgen. Kaatje maakt de lekkerste gerechten, maar houdt haar recepten geheim. Haar grote jeugdliefde Hilbert monstert aan als stuurman op de koopvaardij en is kaper in staatsdienst. Hilbert wil pas als rijkaard naar Blokzijl terugkeren. Tevergeefs wacht Kaatje haar hele leven op hem en wijdt ze zich aan haar kookkunsten. Er is in die tijd nog geen sprake van Michelinsterren, maar ze zou er zeker een verdiend hebben. Als ze zestig is wordt ze overvallen en dermate toegetakeld dat ze aan haar verwondingen overlijdt. Twee weken later arriveert een schatrijke Hilbert in Blokzijl. Te laat om zijn vergaarde kapitaal met Kaatje te delen vertrekt hij na korte tijd weer naar Madagaskar. De plek waar hij rijk man werd. 

Blokzijl is Kaatje niet vergeten. Haar standbeeld staat bij de sluis en in het restaurant wat naar haar is genoemd koken ze de sterren van de hemel.
Theaterspektakel voert gedurende een aantal avonden de musical over Kaatje op. Vooraf gegaan door straattoneel. Dat het samenvalt met het 50-jarig bestaan van genoemd restaurant berust op toeval.

Plaats van handeling is het sluisje van Blokzijl dat eind van de middag voor alle scheepvaart wordt gesloten om de ponton waarop het spektakel plaatsvindt naar binnen te varen. De musical is alle acht avonden uitverkocht, maar tijdens wat korte testen voor de laatste voorstelling heb ik foto's kunnen maken. De rookpot in de berg potten en pannen doet het. De drummer met zijn ludieke drumstel oefent een roffeltje en charmante Hilbert, in zijn rijke kostuum, wil wel even poseren. Het straattoneel komt op gang.
De burgemeester schrijdt voorbij met zijn in blauw uitgedoste vrouw.
Een straatveegster stoot mij aan. 'Kijk hem pronken met zijn vrouw, allemaal schijn. Hij neemt het met de zeden niet zo nauw. Heb je die drie vrouwen in hun zwart-rode jurken gezien? Onze burgemeester is niet vies van een scheve schaats en zijn vrouw moet het allemaal maar goed vinden. 't Is een schande. Nou ik ga weer, ik moet zorgen dat Blokzijl er schoon bijligt.'
Een paar dronken zeelui trekt in waggelende gang van terras naar terras waar een drietal nonnen hun zegeningen over de gasten rondstrooit en de dominee de les komt lezen. Ondertussen loopt de tribune vol en maakt de cast van Theaterspektakel zich op voor de laatste voorstelling.
Op haar sokkel bij de sluis ziet Kaatje dat het goed is.

foto's ferrara
klik aan voor vergroten 

Wereldse waterwerken

 Rijksmonument Waterloopbos.

Tijdens de inpoldering van de Noordoostpolder komt een gebied nabij Vollenhove en Kraggenburg als keileembult tevoorschijn. De grondsoort is ongeschikt voor landbouw en wordt voor productiebosbouw bestemd.
Zo ontstaat het "Voorster Bos". De eerste aanplant van populieren en sparren vindt in 1944 plaats.Tussen 1952 en 1995 wordt het gebied proefterrein voor het Waterbouwkundig Laboratorium "De Voorst" een nevenvestiging van het Waterbouwkundig Laboratorium in Delft. In "De Voorst" worden met 35 grote schaalmodellen van zeearmen en havens, ook uit het buitenland, proeven gedaan om de invloed van waterbouwkundige werken op de loop van het water te voorspellen.

Vanaf 1980 beginnen computermodellen bruikbaar te worden en vermindert de noodzaak gebruik te maken van grootschalige modellen. Langzaam raakt het laboratorium in verval en dreigt in handen te vallen van een projectontwikkelaar die op het terrein vakantiehuizen wil bouwen. Omwonenden en natuurorganisaties weten er een stokje voor te steken.
Natuurmonumenten krijgt de grond in bezit en maakt het bos toegankelijk voor bezoekers. Voor zover mogelijk worden proefopstellingen en schaalmodellen weer zichtbaar gemaakt. Nadat het terrein in 2016 rijksmonument is geworden, wordt met restauratie van de proefopstellingen begonnen.
Een project dat jaren in beslag gaat nemen.

Op de rijke keileem groeien verschillende soorten bomen naar hartenlust en daardoor lijkt het Waterloopbos ouder dan het is. Er zijn verschillende wandelingen uitgezet waarbij je van de ene in de andere verbazing rolt.
Niet alleen vanwege de overweldigende natuur en mooie doorkijkjes, maar ook vanwege de technische hoogstandjes die hier jarenlang zijn uitgevoerd.
Als je hier een keer hebt gewandeld begrijp je waarom de Nederlanders wereldwijd beroemd zijn om hun kennis van waterwerken. Aanrader.

Ik geef hier één linkje maar op internet is op diverse plekken veel meer over dit monument te vinden.

Model koelvijver voor de  Maasvlakte

De gerestaureerde golfbak die voor 
de Deltawerken is gebruikt

De voormalige deltagoot is
omgetoverd tot kunstwerk


tot slot nog wat doorkijkjes

foto's ferrara
klik aan voor vergroten

Het puttertje

In het Mauritshuis in Den Haag hangt het beroemde schilderij van Carel Fabritius: voorstellende een distelvink die met een ketting is verbonden aan een voederbakje. Het vogeltje dankt zijn bijnaam aan het kunstje dat hem vroeger als kooivogeltje werd geleerd: het eigen drinkwater putten met een miniatuuremmertje. Dat emmertje, volgens diverse bronnen die ik lees is er sprake van een vingerhoedje, ontbreekt op het schilderij van Fabritius.

foto internet

In de vakantie hebben wij ons eigen puttertje. Hevige regenval veroorzaakt een flinke plas voor onze caravan. Deze vogel heeft geen kunststukje nodig om water te scheppen. Dat zijn soortgenoot een beroemdheid is zal dit puttertje een zorg zijn. Hij heeft geen weet van kooivogels en kettinkjes.
In beschermde staat geniet de distelvink in Nederland van volledige vrijheid.
Met de camera leg ik hem vast ... en geef hem een podium op mijn blog.

net geland

lekker soppen

en opdrogen

foto's ferrara
klik aan voor vergroten